Koxofemorale displasie of hondeheupdysplasie is 'n siekte wat die mobiliteit van honde van verskillende rasse belemmer. Dit tref die hond se agterpote en kan onder meer simptome pyn en styfheid in die dier se ledemate veroorsaak. Dit wil sê: die ongerief is die minste wat die displastiese hond sal ondervind. Sodat u die simptome kan identifiseer en meer kan leer oor die behandeling en selfs die voorkoming van hierdie siekte, het ons 'n reeks inligting oor heupdysplasie hieronder versamel. Kyk daarna!

Heupdysplasie by honde: wat is dit?

Heupdysplasie is 'n siekte, gewoonlik geneties, gekenmerk deur 'n nie-harmoniese ontwikkeling van die bene, spiere en senings van die hond se agterpote. As gevolg hiervan het die dier met displasie die femur en die bekken in konstante wrywing terwyl hy loop of hardloop - die beweging word nie deur die gewrigte en senings gedemp nie.

Afhangende van die stadium van die lewe waarin dit gediagnoseer word, kan 'n hond met heupdysplasie ander siektes, soos artritis, ontwikkel of parapleeg word, wat die funksie van sy agterpote verloor. Heupdysplasie by honde kan beide vroeg in die dier se lewe, tussen 4 en 10 maande gediagnoseer word, maar dit kan ook geïdentifiseer of manifesteer slegs tydens die volwasse fase, naby die oorgang na die derdeouderdom.

Wat veroorsaak hondeheupdysplasie?

Die hoofoorsaak van displasie by honde is geneties. Daarom word aanbeveel dat mannetjies en wyfies wat reeds die toestand gehad het, nie broei nie om die kanse te verminder dat hondjies ook daarvoor vatbaar sal wees. Die toestand is meer algemeen in groot en reuse rasse honde, maar klein en mediumgrootte honde is nie 100% vry daarvan om displasties te word nie.

Al is oorerwing die hoofoorsaak van die siekte, is daar ander faktore wat ook jou hond heupdysplasie kan laat ontwikkel. Daarom is dit die moeite werd om aandag te skenk aan hierdie punte in jou vriend se daaglikse lewe:

1. Voeding: benewens die direkte invloed wat die dieet op die gesondheid van die dier het, in die geval van groot honde, is dit belangrik dat dit voldoende is om te voed en te help met die korrekte ontwikkeling van die hele liggaam — veral in die hondjiefase, wanneer die bene en gewrigte ontwikkel. Hul groei moet ook nie versnel word met diëte wat ryk is aan kalorieë en proteïene nie: dit kan die oorsaak wees van swak vorming van die dier se agterste streek;

2. Honde-vetsug: Onder ander gevolge kan oortollige gewig by honde ook heupdysplasie veroorsaak. Dit gebeur omdat die vet dier uiteindelik die gewrigte meer in algemene bewegings dra.van die alledaagse lewe, dit wil sê: jy kan 'n displastiese toestand ontwikkel met of sonder genetiese aanleg;

3. Sittende leefstyl: net soos mense, moet honde ook oefen as 'n manier om hul gesondheid op datum te hou en bene, spiere en gewrigte te versterk. ’n Sittende dier is ook geneig om baie gewig op te tel, dit wil sê: dit verenig twee moontlike oorsake van heupdysplasie in dieselfde geval. Volg, saam met die veearts, die behoefte aan oefeninge wat jou dier se ras het op;

4. Sit: Sommige diere kan displasie ontwikkel as gevolg van die manier waarop hulle sit. As hy, in plaas daarvan om die gewig aan beide kante van die heup te balanseer, die een kant te veel forseer, kan hy uiteindelik ly aan slytasie aan die gewrigte daar;

5. Baie tyd op gladde vloere: as jou hond die meeste van die tyd binnenshuis deurbring, is die ideale ding dat jy vloere het wat nie te glad is nie, soos sommige soorte porselein teëls is. Sonder die wrywing tussen hul pote en die grond sal hulle dalk harder moet werk om te loop en sodoende hul gewrigte op die lang termyn verslyt.

Wat is die simptome van heupdysplasie by honde?

Die dier se pyn en ongemak wanneer hy eenvoudige daaglikse aktiwiteite doen, is die eerste tekens dat dit heupdysplasie kan hê, maar dit is nie die enigste nie en kan ook aanduiander gesondheidstoestande van jou troeteldier. Daarom is dit ook nodig dat jy aandag gee aan die ander simptome van heupdysplasie by honde — dit is algemeen dat die aangetaste dier meer as een van hulle manifesteer:

• Afname in die spoed van die stappe;

• Huiwerigheid wanneer aktiwiteite uitgevoer word soos trappe klim, beddens, banke, hardloop en spring;

• Bewegingsbeperking;

• Atrofie van die agterspiere;

• Ontwikkeling van skouerspiere;

• Verlies aan fermheid in die agterpote — die hond verloor balans en val vanself;

• Verandering in die manier waarop hy loop (hy begin mank en loop “swerwend”);

• Hakke na binne gedraai;

• Krake wanneer jy loop;

• Gebrek aan simmetrie wanneer jy sit of sit met die bene meer oop.

Hoe om heupdysplasie by honde te diagnoseer en te behandel?

Sodra jy enige van hierdie simptome op 'n gereelde basis by jou hond opmerk, moet jy 'n besoek aan die veearts skeduleer. Afhangende van die geval en die vlak van ontwikkeling van die displasie, sal dit maklik gediagnoseer word, maar dit is algemeen dat hy vra vir beeldtoetse, soos X-strale of MRI's en fisiese ondersoeke om te bevestig en meer besonderhede oor die toestand te leer. spesifiek in jou dier.

In sommige gevalle, behandeling metmedikasie, fisioterapie, voedselaanvulling, dieet vir gewigsverlies en selfs beperking van fisiese aktiwiteit is genoeg om die lewenskwaliteit van die hond te verbeter.

Nietemin, wanneer die displasie reeds baie gevorderd is, word chirurgie 'n opsie. Jou veearts kan 'n paar verskillende tipes chirurgiese prosedures aanbied wat wissel van die vervanging van die dier se heup met 'n prostese tot die sny of verwydering van die aangetaste bene, maar dit is altyd die moeite werd om te praat om uit te vind watter opsie die beste in jou geval is.