Coxofemoral dysplasia hjá hundum er sjúkdómur sem hefur áhrif á hreyfingar dýra. Það gerist þegar það er losun á milli beina sem mynda mjöðmina - þess vegna er sjúkdómurinn einnig kallaður mjaðmarveiki. Þegar um er að ræða mjaðmarveiki hjá hundum eru lærlegg og mjaðmagrind í stöðugum núningi, sem leiðir til sársauka og hreyfivandamála. Meðal einkenna er algengast að hundur haltrar afturfótinn, með verkjum og erfiðleikum með að gera algengar hreyfingar í daglegu lífi, svo sem að sitja, leggjast niður og klifra upp á hærri staði.

Coxofemoral dysplasia hjá hundum getur verið meðhöndluð með skurðaðgerð til að festa lærleggshöfuð í acetabulum og/eða með lyfjum. Verkjalyf eins og dípýrón fyrir hunda og bólgueyðandi lyf eru yfirleitt best. Að auki er hundasjúkraþjálfun frábær leið til að lina verki, bæta hreyfigetu og auka lífsgæði litla dýrsins. Sjúkdómurinn kemur venjulega fram vegna þátta eins og erfða, lélegs mataræðis, kyrrsetu og offitu. Allir hundar geta verið með mjaðmarveiki, en sjúkdómurinn er mun algengari hjá stórum og risastórum hundum. Langar þig að vita hverjar eru þær 10 tegundir sem eru tilhneigingu til að þróa mjaðmarveiki? Skoðaðu það hér að neðan!

1) Golden retriever: mjaðmartruflanir hjá hundum er algengur sjúkdómur í þessari þægu og vinsælu tegund

Golden retriever erein af vinsælustu hundategundum í Brasilíu og í heiminum. Stór stærð hans kemur ekki í veg fyrir að hann eigi góða sambúð innandyra. Hins vegar gerir stærð Golden Retriever hundsins líklegri til að þjást af mjaðmarveiki. Þegar þú ættleiðir hund af tegundinni er mikilvægt að vera alltaf meðvitaður um hegðun hans. Öll merki þess að hundurinn hafi verki í bakinu og haltrandi er ástæða til að fara með hann til dýralæknis til skoðunar. Þar sem Golden Retriever er þegar með tilhneigingu til sjúkdómsins verður að taka öll merki alvarlega.

2) Labrador: hundurinn sem haltrar afturfótinn er eitt helsta einkenni dysplasia hjá hundum af tegundinni

Eins og Golden Retriever, Labrador er líka stór hundur með tilhneigingu fyrir þennan sjúkdóm. Vegna stórrar stærðar er algengt að hann fái ekki aðeins mjaðmarveiki hjá hundum, heldur einnig olnboga- og hnévöðvabólgu. Labrador hvolpurinn er frekar orkumikill og æstur. Svo fylgstu með húsgögnum innandyra. Forðastu að setja þau í rými sem Labrador gæti endað með því að lemja og þar af leiðandi slasast. Á mynd af hundi sem haltrar á afturfótinum getur það sem hægt er að líta á sem smávægileg meiðsli eftir að hafa slegið á húsgögn þýtt eitthvað alvarlegra fyrir Labrador.

3) Rottweiler: mjaðmarveiki er stórt vandamál hjá þessari sterku hundategund

Sá sem sér Rottweiler með sterka og vöðvamikla líkamsbyggingu ímyndar sér ekki að hann þjáist líka af bein- og vöðvavandamálum. Hins vegar er mjaðmarblæðing hjá hundum nokkuð algeng hjá tegundinni. Rottweiler hundurinn getur vegið meira en 60 kg, sem veldur því að bein hans verða fyrir meiri áhrifum. Þannig er mjaðmablæðing hjá hundum af tegundinni mjög algeng. Sem hvolpur þarf rottweilerinn að vera undir eftirliti dýralæknis til að koma í veg fyrir að þetta ástand komi fram og hindri hreyfingu hans í framtíðinni.

4) Þýskur fjárhundur: tilfelli af mjaðmartruflunum hjá hundum eru tíð hjá smalahundinum

Þýski fjárhundurinn er annar stór hundur með tilhneigingu til að þjást frá dysplasia. Þrátt fyrir að vera einn mest notaði hundurinn til vinnu, jafnvel í uppáhaldi til að starfa sem lögregluhundur, verður þú að vera varkár með hreyfingu á mjöðmum dýrsins. Þýski fjárhundurinn er mjög líkamlega ónæmur en þyngd hans getur endað með því að hafa mikil áhrif á beinin. Þess vegna, hvenær sem þú sérð hundinn með verki í bakinu eða haltrandi, ekki hika við og farðu með hann til að meta hann.

5) Enskur Bulldog: jafnvel með litla stærð getur dysplasia komið fram sem afleiðing offitu

Stórir hundar eru þeir sem þjást mest af þetta ástand, en litlu börnin eru ekki ónæm. Enski bulldogurinn er dæmi um stóra tegund.lítill með tilhneigingu til mjaðmarveiki. Jafnvel þó að þau séu ekki stór, hefur gæludýrið tilhneigingu til að vera of þungt. Offita hunda er ein helsta orsök mjaðmartruflana hjá hundum vegna þess að lítil bein enska bulldogsins verða fyrir meiri áhrifum, þar sem þau eru ekki í kjörstærð til að bera alla þá þyngd. Þess vegna er mikilvægt að koma í veg fyrir offitu hunda til að forðast mjaðmartruflanir.

6) Boxer: munur á stærð loppa veldur útliti mjaðmarveiki hjá hundum

Boxer hundurinn er einn af þessum mjög vöðvastæltu hundum sem vekja athygli vegfarenda vegna íþróttamanns hans. Stór stærð þeirra er ein af ástæðunum fyrir tilhneigingu þeirra til að þjást af mjaðmarveiki hjá hundum, en ekki sú eina. Afturfætur Boxersins eru venjulega lægri en framan. Þar af leiðandi endar hann með því að þvinga þyngd sína of mikið á baklappirnar, sem leiðir til dysplasia á staðnum. Afleiðingin er að hundurinn haltrar afturfótinn oftar. Þar sem hann var lítill þarf Boxer þessa sérstaka umönnun með hreyfingu.

7) Sankti Bernard: hundurinn með verki í bakinu getur bent til tilfella um dysplasia í tegundinni

Sankti Bernard er einn af þessum hundum sem , þrátt fyrir stærðina, hræðir hann engan vegna þægur persónuleika. Mjög stór og vöðvastæltur, það má búast við að dysplasiacoxofemoralis hjá hundum er algengt heilsufarsvandamál í tegundinni. Sankti Bernard hundurinn getur orðið allt að 80 kg að þyngd, sem tekur mikið á beinin. Að auki hefur hundurinn tilhneigingu til offitu, sem stuðlar enn frekar að útliti mjaðmarveiki. Sankti Bernard er ein af lötustu hundategundum sem til eru. Þess vegna getur verið erfitt að taka eftir hundi sem haltrar afturfótinn við fyrstu sýn. Það sem hægt er að líta á sem leti til að ganga getur í raun gefið til kynna dysplasia sem skilur gæludýrið eftir með sársauka þegar það hreyfir sig.

8) Dani: þyngd þessa risastóra hunds hefur áhrif á beinin og veldur dysplasia

Ef stór hundur þjáist nú þegar af mjaðmartruflunum hjá hundum, ímyndaðu þér risastóran hund! Dani er talin ein af stærstu hundategundum í heimi og það er ástæða fyrir því: hann getur orðið allt að 80 cm á hæð og allt að 60 kg að þyngd. Öll þessi stærð hefur hins vegar sitt verð. Stóri Dani hvolpurinn hefur tilhneigingu til að þjást af öllum dæmigerðum vandamálum stórs hunds. Þess vegna er mjaðmablæðing hjá hundum algeng í tegundinni og það er mjög mikilvægt að hafa tíð dýralækniseftirlit.

9) Bernese fjallahundur: jafnvel þó hann sé mjög íþróttamaður og vöðvastæltur, getur vöðvasjúkdómur haft áhrif á bein hans

Bernera fjallahundurinn er klassísk hjarðgerð hundurkaldara loftslag. Þar sem hundurinn getur orðið 70 cm á hæð og um 50 kg að þyngd, er hundurinn mjög þróaður líkami. Vöðvastæltur og sterkur, Bernese fjallahundategundin elskar hreyfingu og að vera virkur. Hins vegar, jafnvel með þessum eiginleikum, er hundurinn enn frekar þungur og getur þjáðst af mjaðmartruflunum. Þar sem Bernarfjallahundurinn er mjög stór greinist ástandið oft hjá hundum af tegundinni, auk annarra beinsjúkdóma sem eru dæmigerðir fyrir stóra hunda.

10) Napólískt mastiff: risastór hundategund þarf aðgát til að forðast mjaðmarveiki

Napólíska mastiff er mjög gömul og kemur á óvart tegund með þína stærð. Þetta er risastór hundur sem getur orðið 75 cm og allt að 70 kg að þyngd. Mjaðmarveiki hjá Napólískum Mastiff hundum er algengt vandamál vegna stærðar þeirra. Tegundin þjáist oft af hreyfierfiðleikum sem leiða til þess að hundurinn fær bakverk. Þess vegna er það besta leiðin til að koma í veg fyrir alvarlegri hreyfivandamál í framtíðinni að annast heilsu Napólíska Mastiff hvolps frá unga aldri.