Koxofemorale displasie by honde is 'n siekte wat die voortbeweging van diere aantas. Dit gebeur wanneer daar 'n losskakeling is tussen die bene wat die heup vorm - daarom word die siekte ook heupdysplasie genoem. In `n geval van heupdysplasie by honde, is die femur en bekken in konstante wrywing, wat lei tot pyn en mobiliteitsprobleme. Onder die simptome is die algemeenste dat 'n hond sy agterbeen mank loop, met pyn en probleme met die maak van algemene bewegings in die alledaagse lewe, soos sit, lê en klim na hoër plekke.

Koxofemorale displasie by honde kan wees behandel met chirurgie om die femorale kop in die acetabulum vas te maak en/of met medikasie. Pynstillers, soos dipiroon vir honde, en anti-inflammatoriese middels is gewoonlik die beste. Daarbenewens is honde fisioterapie 'n goeie manier om pyn te verlig, mobiliteit te verbeter en die lewenskwaliteit van die diertjie te verhoog. Die siekte ontstaan ​​gewoonlik as gevolg van faktore soos genetika, swak dieet, sittende leefstyl en vetsug. Enige hond kan heupdysplasie hê, maar die siekte is baie meer algemeen by groot en reuse honde. Wil jy weet watter is die 10 rasse wat die meeste geneig is om heupdysplasie te ontwikkel? Kyk dit hieronder!

1) Golden Retriever: heupdysplasie by honde is 'n algemene toestand in hierdie gemaklike en gewilde ras

Die Golden Retriever iseen van die gewildste honderasse in Brasilië en in die wêreld. Sy groot grootte verhoed nie dat dit 'n goeie naasbestaan ​​binnenshuis het nie. Die grootte van die Golden Retriever-hond maak dit egter meer geneig om aan heupdysplasie te ly. Wanneer jy `n hond van die ras aanneem, is dit belangrik om altyd bewus te wees van sy gedrag. Enige teken dat die hond pyn in die rug het en hink is rede om hom na die veearts te neem vir 'n evaluering. Aangesien die Golden Retriever reeds 'n aanleg vir die siekte het, moet enige teken ernstig opgeneem word.

2) Labrador: die hond wat sy agterbeen mank is een van die hooftekens van displasie by honde van die ras

Soos die Golden Retriever, die Labrador is ook 'n groot hond met 'n geneigdheid tot hierdie siekte. As gevolg van sy groot grootte, is dit algemeen dat hy nie net heupdysplasie by honde ontwikkel nie, maar ook elmboog- en kniedysplasie. Die Labrador-hondjie is redelik energiek en opgewonde. Bly dus ingeskakel vir meubels binnenshuis. Vermy om hulle in spasies te plaas wat die Labrador kan slaan en gevolglik kan seerkry. In 'n foto van 'n hond wat op sy agterbeen mank, kan wat gesien kan word as 'n ligte besering nadat hy 'n meubelstuk getref het, iets ernstiger vir die Labrador beteken.

3) Rottweiler: heupdysplasie is 'n groot probleem in hierdie sterk honderas

Wie 'n Rottweiler met sy sterk en gespierde liggaamsbou sien, verbeel hom nie dat dit ook aan been- en spierprobleme ly nie. Heupdysplasie by honde is egter redelik algemeen vir die ras. Die Rottweiler-hond kan meer as 60 kg weeg, wat veroorsaak dat sy bene uiteindelik 'n groter impak ly. Dus, heupdysplasie by honde van die ras is baie algemeen. As 'n hondjie moet die Rottweiler deur 'n veearts gemonitor word om te verhoed dat hierdie toestand voorkom en sy voortbeweging in die toekoms belemmer.

4) Duitse Herder: gevalle van heupdysplasie by honde kom gereeld voor by die herdershond

Die Duitse Herder is nog 'n groot hond met 'n neiging om te ly van displasie. Ten spyte daarvan dat jy een van die mees gebruikte honde vir werk is, selfs een van die gunstelinge om as polisiehond op te tree, moet jy versigtig wees met die beweging van die dier se heupe. Die Duitse Herdershond is baie fisies bestand, maar sy gewig kan uiteindelik 'n sterk impak op die bene hê. Daarom, wanneer jy die hond met pyn in die rug of mank sien, moenie huiwer en neem dit om geëvalueer te word nie.

5) Engelse Bulldog: selfs met 'n klein grootte, kan displasie voorkom as gevolg van vetsug

Groot honde is die een wat die meeste ly hierdie toestand, maar kleintjies is nie immuun nie. Die Engelse Bulldog is `n voorbeeld van `n groot ras.klein met 'n geneigdheid tot heupdysplasie. Alhoewel hulle nie 'n groot grootte het nie, is die troeteldier geneig om oorgewig te wees. Vetsug by honde is een van die hoofoorsake van heupdysplasie by honde omdat die klein bene van die Engelse Bulldog uiteindelik 'n groter impak ly, aangesien hulle nie die ideale grootte is om al daardie gewig te dra nie. Daarom is dit belangrik om vetsug by honde te voorkom om ook heupdysplasie te vermy.

6) Bokser: verskil in die grootte van die pote stel die voorkoms van heupdysplasie by honde voor

Die Bokserhond is een van daardie baie gespierde honde wat die aandag van verbygangers trek weens sy atletiese bouvorm. Hul groot grootte is een van die redes vir hul neiging om aan heupdysplasie by honde te ly, maar nie die enigste nie. Die Bokser se agterpote is gewoonlik laer as die voorkant. As gevolg hiervan dwing hy uiteindelik sy gewig op sy agterpote te veel, wat lei tot displasie op die terrein. Die gevolg is dat die hond meer gereeld sy agterbeen mank. Sedert hy klein was, het die Bokser hierdie spesiale sorg met voortbeweging nodig.

7) Sint Bernard: die hond met pyn in die rug kan gevalle van displasie in die ras aandui

Die Sint Bernard is een van daardie honde wat , ten spyte van die grootte, maak niemand bang nie as gevolg van sy volgelinge persoonlikheid. Baie groot en gespierd, dit is te verwagte dat displasiecoxofemoralis by honde is 'n algemene gesondheidsprobleem in die ras. Die Saint Bernard-hond kan tot 80 kg weeg, wat 'n swaar tol op die bene eis. Daarbenewens het die hond 'n neiging tot vetsug, wat die voorkoms van heupdysplasie verder bevoordeel. Die Saint Bernard is een van die luiste honderasse wat daar is. Daarom kan dit moeilik wees om met die eerste oogopslag op te let dat 'n hond sy agterbeen mank raak. Wat gesien kan word as luiheid om te loop, kan eintlik dui op 'n displasie wat die troeteldier in pyn laat wanneer hy beweeg.

8) Great Dane: die gewig van hierdie reuse hond beïnvloed die bene, wat displasie veroorsaak

As 'n groot hond reeds aan heupdysplasie by honde ly, stel jou 'n reuse hond voor! Die Great Dane word beskou as een van die grootste honderasse in die wêreld en daar is 'n rede hiervoor: dit kan tot 80 cm lank wees en tot 60 kg weeg. Al daardie grootte kom egter teen 'n prys. Die Great Dane-hondjie is geneig om te ly aan al die tipiese probleme van `n groot hond. Daarom is heupdysplasie by honde algemeen in die ras, en dit is baie belangrik om gereelde veeartsenykundige monitering te handhaaf.

9) Berner Sennenhond: al is hy baie atleties en gespierd, kan displasie sy bene affekteer

Die Berner Sen is 'n klassieke herder. hond van diekouer klimate. Omdat die hond 70 cm hoog kan word en ongeveer 50 kg weeg, het die hond 'n uiters ontwikkelde liggaam. Gespierd en sterk, die Berner-berghondras is lief vir oefening en om aktief te bly. Selfs met hierdie eienskappe is die hond egter nog steeds redelik swaar en kan hy aan heupdysplasie ly. Aangesien die Berner Berghond baie groot is, word die toestand dikwels by honde van die ras gediagnoseer, asook ander beensiektes tipies van groot honde.

10) Napolitaanse Mastiff: die reusagtige honderas het sorg nodig om heupdysplasie te vermy

Die Napolitaanse Mastiff is 'n baie ou en verrassende ras met jou grootte. Dit is ’n reusehond wat 75 cm kan bereik en tot 70 kg weeg. Heupdysplasie in Napolitaanse Mastiff-honde is `n algemene probleem as gevolg van hul grootte. Die ras ly dikwels aan motoriese probleme wat daartoe lei dat die hond rugpyn het. Daarom is die versorging van die gesondheid van 'n Napolitaanse Mastiff-hondjie vanaf 'n jong ouderdom die beste manier om ernstiger lokomotoriese probleme in die toekoms te voorkom.