ცისტები ძაღლებში ყოველთვის არ არის შეშფოთების მიზეზი, ზოგიერთი ჩანს, როგორც ძაღლების ვაქცინის ეფექტი, მაგალითად. ეს პატარა ჩანთა იქმნება თხევადი ნივთიერებებით და გამოწვეულია სხეულის გარკვეული არაადეკვატური მუშაობით. ყველაზე ხშირად დაკავშირებულია კანის პროცესებთან. ვაქცინების გარდა, ძაღლების ზოგიერთი კისტა შეიძლება იყოს ჰემატომის შედეგი, რომლის მკურნალობა მარტივია. ნებისმიერ შემთხვევაში, იდეალურია ყოველთვის მოიძიოთ ვეტერინარული დახმარება შინაური ცხოველის სიმსივნის ტიპის დასადგენად და როგორ ვუმკურნალოთ მას. კისტის მკურნალობის გარეშე ძაღლს შეუძლია უფრო სერიოზული და ავთვისებიანი პირობებიც კი განიცადოს. ჩვენ გამოვყოფთ ინფორმაციას ყველაზე გავრცელებული ცისტების შესახებ, ასევე გამომწვევი მიზეზებისა და თითოეული მათგანის მკურნალობის შესახებ.

ცოფოვანი კისტა ძაღლებში არის სიმსივნე ცუდი სუნით

ძაღლებს აქვთ ცხიმოვანი ჯირკვალი, რომელიც გამოიმუშავებს ცხიმს კანის ცხიმიანობის გასაკონტროლებლად. პრობლემა ის არის, როდესაც ჯირკვლების აქტივობას ნორმალურზე მეტი გამომუშავება აქვს. ეს იწვევს რამდენიმე პრობლემას, როგორიცაა ცუდი სუნი და ცხიმიანობა. გარდა ამისა, ეს ჯირკვლები ასევე შეიძლება დაბრკოლდეს და წარმოქმნან ცხიმოვანი ცისტები ძაღლებში, რომლებიც მძიმე კონსისტენციის კეთილთვისებიანი სიმსივნისა და დიამეტრის 6 სმ-მდეა. ცხადია, ეს ზომა შემაშფოთებელია და ტენდენცია მხოლოდ გაზრდის.

სოფლის ცისტების მკურნალობა ძაღლებში ქირურგიულია, მალამოების გამოყენებით პროცედურის დაწყებამდე და მის შემდეგ. პრევენცია ხდება გამოყენებითძაღლის შამპუნები შესაფერისი ბეწვის ტიპისთვის, რომელიც ხელს უწყობს ცხიმიანობის კონტროლს.

აპოკრინული კისტა: ძაღლებს შეიძლება ჰქონდეთ ერთი ან მეტი სიმსივნის სხეულზე

აპოკრინული კისტის წარმოშობა ძაღლებში დიდად არ განსხვავდება ცხიმოვანი კისტასგან. აპოკრინული ჯირკვლები ასევე ასრულებენ კანის ცხიმოვანი ნივთიერებების გამოყოფის ფუნქციას და ზედმეტად წარმოქმნისას ისინი იხრჩობიან და წარმოქმნიან ცისტებს. ისინი ხასიათდებიან როგორც კეთილთვისებიანი, ხისტი, კანქვეშა მასები და ძაღლს შეიძლება ჰქონდეს მხოლოდ ერთი ან რამდენიმე კვანძი მიმოფანტული მთელ სხეულში. თუმცა, ისინი არ არიან დიდი, როგორც ცხიმოვანი კისტა და აქვთ მოყვითალო ან მოწითალო თხევადი გარეგნობა, დიდი რისკის გარეშე. "ძაღლის აპოკრინული კისტის" შემთხვევაში მკურნალობა საკმაოდ მარტივია. ჩვეულებრივ, ის თავისთავად იშლება, უფრო სერიოზულზე გადასვლის გარეშე. თუმცა, დაშლის შემდეგ, რეკომენდირებულია გამოჩეკვის გაწმენდა წყლით და ფიზიოლოგიური ხსნარით, სანამ ის სწორად შეხორცდება. ეს ზრუნვა თავიდან აიცილებს შესაძლო ინფექციას.

თირკმელების პოლიკისტოზური დაავადება ძაღლებში ხასიათდება კისტების არსებობით ორგანოში

პოლიკისტოზური თირკმელების დაავადება კატებში ბევრად უფრო ხშირია, განსაკუთრებით სპარსელებში, მაგრამ ძაღლებიც განიცდიან ამას. გენეტიკური და მემკვიდრეობითი დაავადება, რომელიც ხასიათდება თირკმლის ცისტების წარმოქმნით. ის განმეორებადია ზოგიერთ ჯიშში, როგორიცაა ბულტერიერი. ამიტომ, პრევენცია ხდება ლეკვების გენეტიკური შესწავლის გარდა, ახალი ნიმუშების გამრავლების თავიდან აცილებით.მიდრეკილია სიმპტომების შესამსუბუქებლად მთელი ცხოვრების განმავლობაში. სამწუხაროდ, ეს არის პროგრესირებადი მდგომარეობა, რომელიც გავლენას ახდენს ცხოველის სიცოცხლის ხანგრძლივობაზე და მოითხოვს სპეციფიკურ დიეტას. ყველაზე გავრცელებული სიმპტომებია: აპათია, ტკივილი, ღებინება, ანორექსია და ტრემორიც კი.

თვალის დერმოიდული კისტას მქონე ძაღლს ოპერაცია ესაჭიროება

დერმოიდული კისტა მოქმედებს ძაღლის თვალები, რომლებიც წარმოიქმნება ქუთუთოდან და ვითარდება რქოვანას ზემოთ. მისი მიზეზი არის თანდაყოლილი, მაგრამ არა მემკვიდრეობითი. ეს სერიოზულია და შეიძლება გავლენა იქონიოს ძაღლის მხედველობაზე, მაგრამ საბედნიეროდ ეს ძალიან იშვიათი მდგომარეობაა. პირველი ნიშნები შეიძლება უკვე გამოჩნდეს ლეკვში, რომელსაც აქვს კერატიტის და წყლულის სიმპტომები. დიაგნოზი ისმება ოფთალმოლოგიური გამოკვლევებით და მკურნალობა ოპერაციულია. ის უფრო მეტად აზიანებს დაჩშუნდს, გერმანულ ნაგაზს, დალმატიანსა და პინჩერის ჯიშებს.

მედულარული არაქნოიდული კისტა ძაღლებში მოქმედებს თათების მოძრაობაზე

ეს კისტა მოქმედებს ძაღლებზე და ადამიანებზე (მაგრამ ეს არ არის ზოონოზი). ის აღწევს ზურგის ტვინში და იწვევს ნევროლოგიურ პრობლემებს. თავდაპირველად სიმპტომები დუმს, მაგრამ პროგრესირებისას ძაღლს ეწყება თავის ტკივილი, გულისრევა, კრუნჩხვები, დემენცია, მოძრაობის კოორდინაციის პრობლემები და დამბლა. არაქნოიდული კისტის წარმოშობა არის თანდაყოლილი მენინგების ცუდი განვითარების გამო. მკურნალობა არის ქირურგიული.

ჩასახვის საწინააღმდეგო ინექციებმა შეიძლება გამოიწვიოს საკვერცხის ცისტები მდედრ ძაღლებში

კისტები მდედრ ძაღლებშისაკვერცხეები ძალიან ხშირია ქალებში. მაგრამ ისინი ასევე განმეორებადია მდედრ ძაღლებში, განსაკუთრებით არასტირებულ ძაღლებში. კონტრაცეპტივების გამოყენება საინექციო მდედრობითი სქესის ძაღლებისთვის არის ამ კისტების გაჩენის მთავარი ფაქტორი, რომელიც შეიძლება იყოს ან არ იყოს ჰორმონალური. ისინი თხევადი და ჟელატინისებრია, მინიმუმ 0,2 სმ დიამეტრით (შეიძლება მიაღწიოს 4,0 სმ-ს). საკვერცხის ცისტების მქონე ძაღლს აწუხებს ტკივილი, გულისრევა, აპათია და მადის ნაკლებობა. ხშირია მუცლის გადიდებაც. მკურნალობა შეიძლება იყოს ქირურგიული, საშვილოსნოს და საკვერცხეების მოცილებით, ან ჰორმონალური. ძაღლის კასტრაცია პრევენციის საუკეთესო ფორმაა.

ინტერციფრული კისტის სინდრომი უფრო ხშირია ძაღლებში, რომლებსაც აწუხებთ ძაღლების სიმსუქნე

ინტერდიიტალური კისტა არის სიმსივნე, რომელიც ჩნდება თათების ბალიშებს შორის და წარმოიქმნება მოწითალო მასით, ანთებით. და იწვევს დიდ ტკივილს. ჩვეულებრივ, ეს არის კანის სხვა დაავადებების სიმპტომი, როგორიცაა ძაღლის ატოპიური დერმატიტი. ეს იწვევს მოძრაობის გაძნელებას და ცხოველს შეუძლია ადგილის გადაჭარბებული ლილვა. ის გავლენას ახდენს ისეთ ჯიშებზე, როგორიცაა ლაბრადორი და ბოქსერი, მაგრამ ნებისმიერ მსუქან მამრს შეუძლია მისი შეძენა. ძაღლებში ინტერდიიტალური კისტის დიაგნოზი კლინიკურია და პროფესიონალს შეუძლია მოითხოვოს ბიოფსია. ანტიბიოტიკი, ანთების საწინააღმდეგო, მალამოები და ტკივილგამაყუჩებლები არის მკურნალობის ნაწილი, რომლის დროსაც ძაღლმა უნდა ატაროს ელიზაბეტური საყელო კონტაქტის თავიდან ასაცილებლად. დრენაჟი და ოპერაცია არისთერაპიის სხვა ფორმები.