Os quistes nos cans non sempre son motivo de preocupación, algúns aparecen como un efecto dunha vacina para cans, por exemplo. Esta pequena bolsa está formada por substancias líquidas e é causada por un funcionamento inadecuado do organismo. Os máis comúns están relacionados cos procesos cutáneos. Ademais das vacinas, algúns quistes en cans poden ser o resultado dun hematoma, que é sinxelo de tratar. En todo caso, o ideal é sempre buscar axuda veterinaria para identificar o tipo de bulto na mascota e como tratalo. Sen tratamento do quiste, o can pode sufrir enfermidades máis graves e incluso malignas. Separamos algunha información sobre os quistes máis frecuentes, así como as causas e como se adoita tratar cada un.

O quiste sebáceo nos cans é un bulto con mal cheiro

Os cans teñen unha glándula sebácea que produce sebo para controlar a oleosidade da pel. O problema é cando a actividade das glándulas ten unha produción maior do normal. Isto causa varios problemas, como o mal cheiro e o aceite. Ademais, estas glándulas tamén poden estar obstruídas e xerar quistes sebáceos nos cans, que son grumos benignos de consistencia dura e de ata 6 cm de diámetro. Obviamente, este tamaño é unha preocupación e a tendencia é que só aumente.

O tratamento dos quistes sebáceos en cans é cirúrxico, utilizando pomadas antes e despois do procedemento. A prevención faise usandoxampús para cans axeitados para o tipo de pel que axudan a controlar a oleosidade.

Cisto apocrino: os cans poden ter un ou varios bultos arredor do corpo

A orixe do quiste apocrino nos cans non é moi diferente do quiste sebáceo. As glándulas apocrinas tamén teñen a función de segregar substancias oleosas da pel e, cando hai demasiada produción, obstrúense e forman quistes. Caracterízanse como masas benignas, ríxidas e subcutáneas e o can pode ter só un ou varios destes nódulos espallados por todo o corpo. Non obstante, non son grandes como o quiste sebáceo e teñen un aspecto líquido amarelento ou avermellado, sen moito risco. No caso do "quiste apocrino de can", o tratamento é bastante sinxelo. Normalmente, rompe por si só, sen progresar a algo máis serio. Non obstante, despois da ruptura, recoméndase limpar a eclosión con auga e solución salina ata que sane correctamente. Este coidado evita unha posible infección.

A enfermidade renal poliquística nos cans caracterízase pola presenza de quistes dentro do órgano

A enfermidade renal poliquística nos gatos é moito máis común, especialmente nos persas, pero os cans tamén padecen isto. enfermidade xenética e hereditaria, caracterizada pola formación de quistes renales. É recorrente nalgunhas razas, como o Bull Terrier. Polo tanto, a prevención faise evitando a reprodución de novos exemplares, ademais do estudo xenético dos cachorros.predispostos a aliviar os síntomas ao longo da vida. Desafortunadamente, é unha condición progresiva que repercute na esperanza de vida do animal e esixe unha dieta específica. Os síntomas máis frecuentes son: apatía, dor, vómitos, anorexia e mesmo tremores.

O can con quiste dermoide ocular necesita cirurxía

O quiste dermoide afecta ao ollos de can, que nacen da pálpebra e se desenvolven por riba da córnea. A causa é conxénita, pero non hereditaria. É grave e pode afectar a visión do can, pero por sorte é unha condición moi rara. Os primeiros signos xa poden aparecer no cachorro, que presenta síntomas de queratite e úlceras. O diagnóstico faise con exploracións oftalmolóxicas e o tratamento é cirúrxico. Adoita afectar máis ás razas dachshund, pastor alemán, dálmata e pinscher.

O quiste aracnoideo medular en cans afecta aos movementos das patas

Este quiste afecta a cans e humanos (pero non é unha zoonose). Chega á medula espiñal e provoca problemas neurolóxicos. Ao principio, os síntomas son silenciosos, pero a medida que avanza, o can comeza a sufrir dor de cabeza, náuseas, convulsións, demencia, problemas de coordinación motora e parálise. A orixe do quiste aracnoideo é conxénita debido ao mal desenvolvemento das meninxes. O tratamento é cirúrxico.

As inxeccións anticonceptivas poden causar quistes ováricos nas femias

Quistes nas femiasos ovarios é moi común nas mulleres. Pero tamén son recorrentes nas femias, especialmente nas non castradas. O uso de anticonceptivos para as femias inxectables é un factor importante na aparición destes quistes, que poden ser ou non hormonais. Son líquidos e xelatinosos, con polo menos 0,2 cm de diámetro (poden alcanzar os 4,0 cm). O can con quistes ováricos sofre dor, náuseas, apatía e falta de apetito. O aumento do abdomen tamén é común. O tratamento pode ser cirúrxico, con extirpación do útero e os ovarios, ou hormonal. A castración dos cans é a mellor forma de prevención.

A síndrome do quiste interdixital é máis frecuente en cans que padecen obesidade canina

O quiste interdixital é un bulto que aparece entre as almofadas das patas e está formado por unha masa avermellada, inflamada. e causando moita dor. Normalmente, é un síntoma doutras enfermidades da pel, como a dermatite atópica canina. Provoca dificultades na locomoción e o animal pode presentar un lamemento excesivo do sitio. Afecta a razas como Labrador e Boxer, pero calquera macho obeso pode adquirilo. O diagnóstico de quiste interdixital en cans é clínico e o profesional pode solicitar unha biopsia. Antibióticos, antiinflamatorios, ungüentos e analxésicos forman parte do tratamento, no que o can debe levar un colar isabelino para evitar o contacto. A drenaxe e a cirurxía sonoutras formas de terapia.