Շների կիստաները միշտ չէ, որ անհանգստության պատճառ են հանդիսանում, որոշները, օրինակ, շների համար պատվաստանյութի ազդեցություն են ունենում: Այս փոքրիկ պարկը ձևավորվում է հեղուկ նյութերից և առաջանում է օրգանիզմի որոշ անբավարար աշխատանքի պատճառով։ Ամենատարածվածը կապված է մաշկային պրոցեսների հետ։ Բացի պատվաստանյութերից, շների որոշ կիստաներ կարող են լինել հեմատոմայի հետևանք, որը հեշտ է բուժվում: Ամեն դեպքում, իդեալականը միշտ անասնաբուժական օգնություն փնտրելն է՝ պարզելու ընտանի կենդանու գոյացության տեսակը և ինչպես բուժել այն: Առանց կիստի բուժման, շունը կարող է տառապել ավելի լուրջ և նույնիսկ չարորակ հիվանդություններ: Մենք առանձնացնում ենք որոշ տեղեկություններ ամենատարածված կիստաների, ինչպես նաև պատճառների և դրանցից յուրաքանչյուրի բուժման վերաբերյալ:

Շների ճարպային կիստը տհաճ հոտով ուռուցք է

Շներն ունեն ճարպագեղձ, որն արտադրում է ճարպ՝ մաշկի յուղայնությունը վերահսկելու համար: Խնդիրն այն է, երբ գեղձերի ակտիվությունը նորմալից ավելի մեծ արտադրություն է ունենում։ Սա մի շարք խնդիրներ է առաջացնում, ինչպիսիք են տհաճ հոտը և յուղոտությունը: Ավելին, այս գեղձերը կարող են նաև խցանվել և շների մոտ առաջացնել ճարպային կիստաներ, որոնք կոշտ հետևողականության բարորակ և մինչև 6 սմ տրամագծով գնդիկներ են: Ակնհայտ է, որ այս չափը մտահոգիչ է, և միտումն այն է, որ այն միայն ավելանա։

Շների մոտ ճարպային կիստաների բուժումը վիրահատական ​​է` պրոցեդուրայից առաջ և հետո քսուքների կիրառմամբ: Կանխարգելումը կատարվում է օգտագործելովշան շամպուններ, որոնք հարմար են մորթի տեսակի համար, որոնք օգնում են վերահսկել յուղոտությունը:

Ապոկրին կիստա. շները կարող են ունենալ մեկ կամ մի քանի գնդիկներ մարմնի շուրջը

Շների մեջ ապոկրին կիստաների ծագումը շատ չի տարբերվում ճարպային կիստաներից: Ապոկրինային գեղձերը նաև ունեն մաշկից յուղոտ նյութեր արտազատելու գործառույթ, և երբ շատ արտադրություն է լինում, դրանք խցանվում են և առաջանում կիստաներ։ Դրանք բնութագրվում են որպես բարորակ, կոշտ, ենթամաշկային զանգվածներ, և շունը կարող է ունենալ այդ հանգույցներից միայն մեկը կամ մի քանիսը ցրված ամբողջ մարմնով մեկ: Այնուամենայնիվ, դրանք մեծ չեն, ինչպես ճարպային կիստը, և ունեն դեղնավուն կամ կարմրավուն հեղուկ տեսք, առանց մեծ ռիսկի: «Շների ապոկրին կիստի» դեպքում բուժումը բավականին պարզ է. Սովորաբար այն ինքն իրեն կոտրվում է՝ առանց ավելի լուրջ բանի անցնելու։ Սակայն բաժանվելուց հետո խորհուրդ է տրվում ելքը մաքրել ջրով և ֆիզիոլոգիական լուծույթով, մինչև այն ճիշտ ապաքինվի: Այս խնամքը խուսափում է հնարավոր վարակից:

Շների պոլիկիստոզային երիկամների հիվանդությունը բնութագրվում է օրգանի ներսում կիստաների առկայությամբ

Կատուների պոլիկիստոզային երիկամների հիվանդությունը շատ ավելի տարածված է, հատկապես պարսիկների մոտ, բայց շները նույնպես տառապում են դրանից։ գենետիկ և ժառանգական հիվանդություն, որը բնութագրվում է երիկամային կիստաների ձևավորմամբ: Այն կրկնվում է որոշ ցեղատեսակների, օրինակ՝ Բուլ տերիերի մոտ։ Հետեւաբար, կանխարգելումը կատարվում է խուսափելով նոր նմուշների վերարտադրումից՝ ի լրումն ձագերի գենետիկական ուսումնասիրության։հակված է մեղմելու ախտանիշները ողջ կյանքի ընթացքում: Ցավոք սրտի, դա առաջադեմ վիճակ է, որն ազդում է կենդանու կյանքի տեւողության վրա և պահանջում է հատուկ սննդակարգ: Ամենատարածված ախտանշաններն են՝ ապատիա, ցավ, փսխում, անորեքսիա և նույնիսկ ցնցում:

Աչքի դերմոիդ կիստա ունեցող շանը վիրահատության կարիք ունի

Դերմոիդ կիստան ազդում է շան աչքերը, որոնք առաջանում են կոպերից և զարգանում եղջերաթաղանթի վերևում: Դրա պատճառը բնածին է, բայց ոչ ժառանգական։ Դա լուրջ է և կարող է ազդել շան տեսողության վրա, բայց, բարեբախտաբար, դա շատ հազվադեպ պայման է: Առաջին նշանները կարող են արդեն հայտնվել լակոտի մոտ, որն ունի կերատիտի և խոցի ախտանիշներ։ Ախտորոշումը կատարվում է ակնաբուժական հետազոտություններով, իսկ բուժումը՝ վիրաբուժական։ Այն սովորաբար ավելի շատ ազդում է դաչշունդի, գերմանական հովվի, դալմատյան և պինշերի ցեղատեսակների վրա:

Մեդուլյար արախնոիդ կիստան շների մոտ ազդում է թաթերի շարժումների վրա

Այս կիստան ազդում է շների և մարդկանց վրա (բայց դա զոոնոզ չէ): Այն հասնում է ողնուղեղին և առաջացնում նյարդաբանական խնդիրներ։ Սկզբում ախտանշանները լուռ են, բայց երբ այն զարգանում է, շունը սկսում է տառապել գլխացավից, սրտխառնոցից, նոպաներից, դեմենցիայից, շարժողական համակարգման խնդիրներից և կաթվածից: Արախնոիդային կիստաների ծագումը բնածին է մենինգների վատ զարգացման պատճառով: Բուժումը վիրահատական ​​է:

Ծննդաբերական ներարկումները կարող են էգ շների մոտ ձվարանների կիստաներ առաջացնել

Կիստա էգ շների մոտձվարանները շատ տարածված են կանանց մոտ: Բայց դրանք կրկնվում են նաև էգ շների մեջ, հատկապես՝ չստերիլիզացված: Հակաբեղմնավորիչների օգտագործումը ներարկվող էգ շների համար այս կիստաների առաջացման հիմնական գործոնն է, որը կարող է լինել հորմոնալ կամ չլինել: Հեղուկ են և դոնդողանման, առնվազն 0,2 սմ տրամագծով (կարող է հասնել 4,0 սմ-ի)։ Ձվարանների կիստաներով շունը տառապում է ցավից, սրտխառնոցից, ապատիայից և ախորժակի բացակայությունից: Տարածված է նաև որովայնի մեծացումը: Բուժումը կարող է լինել վիրաբուժական՝ արգանդի և ձվարանների հեռացմամբ կամ հորմոնալ: Շների կաստրացումը կանխարգելման լավագույն միջոցն է:

Միջաթվային կիստա համախտանիշն ավելի հաճախ հանդիպում է շների գիրությամբ տառապող շների մոտ

Միջաթիթեղային կիստը թաթերի բարձիկների միջև առաջացող ուռուցք է և ձևավորվում է կարմրավուն զանգվածով, բորբոքված: և շատ ցավ պատճառելով: Սովորաբար դա մաշկային այլ հիվանդությունների ախտանիշ է, օրինակ՝ շների ատոպիկ դերմատիտը։ Այն դժվարություններ է առաջացնում շարժման մեջ, և կենդանին կարող է չափազանց շատ լիզել տեղանքը: Այն ազդում է այնպիսի ցեղատեսակների վրա, ինչպիսիք են լաբրադորը և բռնցքամարտիկը, բայց ցանկացած գեր արու կարող է ձեռք բերել այն: Շների միջթվային կիստի ախտորոշումը կլինիկական է, և մասնագետը կարող է պահանջել բիոպսիա: Հակաբիոտիկ, հակաբորբոքային, քսուքներ և ցավազրկողներ բուժման մի մասն են, որի ժամանակ շունը պետք է կրի Էլիզաբեթյան օձիք՝ շփումից խուսափելու համար: Դրենաժը և վիրահատությունըթերապիայի այլ ձևեր: