ခွေး၏ကိုယ်ဝန်သည် ခွေး၏ဘဝနှင့် သူမနှင့်အတူနေထိုင်သောလူသားများ၏ဘဝတွင် အပြောင်းအလဲများပြည့်နှက်နေသောမှော်ဆန်သည့်အခိုက်အတန့်ဖြစ်သည်။ ခွေးပေါက်လေးတွေကို လက်ခံဖို့ အိမ်ပြင်ဆင်ဖို့အပြင် မိခင်ရော ကလေးတွေပါ ကျန်းမာရေးနဲ့ ညီညွတ်ကြောင်း သေချာစေဖို့ ကိုယ်ဝန်ဆောင်နောက်ဆက်တွဲကို လုပ်ဆောင်ဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ ပြဿနာမှာ အချို့ကိစ္စများတွင် အမျိုးသမီးခွေးများတွင် သားဖွားပြီးနောက် စိတ်ကျရောဂါသည် ခွေးပေါက်ကလေးများမွေးပြီးနောက် အတားအဆီးဖြစ်လာပြီး မကြာခဏဆိုသလိုပင် ကျူရှင်ဆရာသည် ဤအခြေအနေမျိုးကို မည်သို့ကိုင်တွယ်ရမည်ကို မသိပါ (သို့မဟုတ် ရောဂါတည်ရှိမှုကိုပင် သိရှိသည်)။ Patas da Casa သည် တိရစ္ဆာန်အမူအကျင့်ဆိုင်ရာ အထူးကျွမ်းကျင်သည့် တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဆရာဝန် Renata Bloomfield နှင့် ပတ်သက်သည့် အဓိကသံသယများကို ရှင်းလင်းရန်အတွက် တိရိစ္ဆာန်အမူအကျင့်များကို ရှင်းလင်းပြောပြခဲ့ပါသည်။

အားလုံးပြီးနောက်၊ ခွေးများသည် မီးဖွားပြီးနောက် စိတ်ကျရောဂါရှိကြသည်ဟုတ်ပါသလား။

ဟုတ်ကဲ့၊ သားဖွားပြီးနောက် စိတ်ဓာတ်ကျတာက ခွေးကိုယ်ဝန်ဆောင်ပြီးနောက်မှာ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ပြဿနာ၏အဓိကအကြောင်းရင်းများထဲတွင်၊ ဤကာလအတွင်းခွေးခံစားနေရသောဟော်မုန်းအပြောင်းအလဲများကိုမီးမောင်းထိုးပြနိုင်သည်။ “ခွေးကိုယ်ဝန်ကို ထိန်းထားပေးနိုင်တဲ့ ဟော်မုန်းများစွာရှိပါတယ်။ ကလေးမွေးဖွားပြီးနောက်တွင် ဤဟော်မုန်းများ ထုတ်လုပ်မှု ရုတ်တရက် ကျဆင်းသွားသောကြောင့် စိတ်ခံစားချက် ပြောင်းလဲမှုများမှာ အဖြစ်များပါသည်။ သို့သော်၊ ဤဟော်မုန်းများထဲမှ ချို့တဲ့သော ခွေးအမျိုးသမီးများသည် မီးဖွားပြီးနောက် စိတ်ကျရောဂါကို ခံစားရတတ်သည်” ဟု Renata က ရှင်းပြသည်။

ထို့ပြင်၊ ရောဂါဖြစ်ရသည့် အခြားအကြောင်းရင်းများလည်း ရှိသေးသည်။ ရန်တခါတရံ ခွေးမသည် ခွေးပေါက်လေးများထံတွင် အသုံးမဝင်သေးသောကြောင့် ၎င်းတို့ကို ငြင်းပယ်ခြင်းမှ အဆုံးသတ်သည်။ “ခွေးက ခွေးလေးတွေကို နာကျင်မှုနဲ့ တွဲပေးတယ်၊ အဲဒါက ငြင်းပယ်မှုကို ဖြစ်စေတယ်။ နို့တိုက်ခြင်းရဲ့ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းကလည်း အဆင်မပြေပါဘူး၊ ဒီအပြုအမူကို အထောက်အကူဖြစ်စေပါတယ်” ဟု အထူးကုဆရာဝန်က ပြောကြားခဲ့သည်။ မီးဖွားပြီးနောက် စိတ်ကျရောဂါရှိသော ခွေးမကို ထည့်သွင်းထားသည့် ပတ်ဝန်းကျင်သည် ဆိတ်ငြိမ်ပြီး အေးချမ်းသောနေရာဖြစ်ရန် လိုအပ်သောကြောင့် ခြားနားမှုများစွာကို ဖြစ်စေပါသည်။

သားဖွားပြီးနောက် စိတ်ကျရောဂါရှိသော ခွေးမ- ပြဿနာကို မည်သို့ခွဲခြားသတ်မှတ်မည်နည်း။

ခွေးမ၏ကိုယ်ဝန်ပြီးနောက်၊ တိရစ္ဆာန်၏အပြုအမူကို ဂရုပြုရန် အရေးကြီးသည်။ ခွေးသည် မီးဖွားပြီးနောက် စိတ်ကျရောဂါကို ခံစားနေရသည့် အဓိက လက္ခဏာများထဲမှ တစ်ခုမှာ ခွေးပေါက်များကို ငြင်းပယ်သည့်အခါတွင် သတိပြုရန် လိုအပ်သည့် အခြားအချက်များလည်း ရှိသည်။ “ခွေးက မစားချင်ဘူး၊ မိသားစုထဲက လူတွေနဲ့ မဆက်ဆံချင်ဘူးဆိုရင် သူ့ကို စောင့်ကြည့်ဖို့ အရေးကြီးတယ်။ စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းသည် ခွေးအလွန်တိတ်ဆိတ်နေရုံသာမက၊ ရန်လိုခြင်းသည်လည်း ပြဿနာတစ်ရပ်ကို ညွှန်ပြနိုင်သည်ကို သတိရသင့်သည်။"

ခွေးအကူအညီလိုသည်ဖြစ်စေ မမည်သည့်အချိန်ကို သိရှိရန် ကန့်သတ်ချက်တစ်ခုရှိရန် အမြဲတမ်းကောင်းသည်။ . ဒါဆို ဒီလိုအခြေအနေမျိုးမှာ ခွေးမိန်းမရဲ့ "စံပြ" အပြုအမူက ဘာလဲ။ ယင်းနှင့်ပတ်သက်ပြီး Renata က ဤသို့ရှင်းပြသည်– “ခွေးကိုယ်ဝန်ဆောင်ပြီးတာနဲ့ ကလေးမွေးခါနီးမှာ အမျိုးသမီးဟာ ခွေးပေါက်လေးမွေးဖို့နေရာကို စရှာလေ့ရှိပါတယ်။ ဒါဟာ သဘာဝကျပြီး သူ့အပြုအမူအတွက် မျှော်လင့်ထားသလိုပါပဲ။ စတင်သောအခါကျုံ့သွားသည်၊ သူမကိုယ်တိုင်လည်း အများကြီး စို့လာသည်နှင့် ခွေးကလေး အချင်းနှင့် ထွက်လာသည်နှင့် တပြိုင်နက် ခွေးမသည် ကလေးကို စို့သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ၊ သူဘယ်မှာဆုံးသွားမလဲ၊ ခွေးကလေးကို ဂရုမစိုက်ဘဲ မနေရဲသည့် ခွေးမတစ်ကောင်ဖြစ်သည်၊ ပုံမှန်အားဖြင့် ခွေးပေါက်လေးတစ်ကောင်ထက် ပိုမွေးလာသောကြောင့်ပင်၊ သူမသည် ဝေဒနာကို ခံစားနေရဆဲပင်။ ခွေးမ၏ကိုယ်ဝန်ဆောင်ပြီးနောက်၊ ခွေးကလေးအား မိခင်နို့တိုက်ကျွေးရန် နို့စို့ကလေးများကို ၎င်း၏ရင်သားနှင့် နီးကပ်စွာထားကာ ၎င်းတို့နှင့် အမြဲနီးကပ်နေစေရန်၊ မိသားစုနှင့် သိမ်မွေ့သောအပြုအမူကို ထိန်းသိမ်းခြင်းသည်လည်း သဘာဝကျပါသည်။"

မီးဖွားပြီးနောက် စိတ်ကျရောဂါရှိသော ခွေးသည် ဆေးကုသရန် လိုအပ်ပါသလား။

ကိုယ်ဝန်ရှိ၊ မရှိသည်ဖြစ်စေ ခွေးကို ဂရုစိုက်ရန် အရေးကြီးသည်။ ကိုယ်ဝန်ဆောင်ခြင်းသည် ဟော်မုန်းအပြောင်းအလဲများစွာကို ဖြစ်စေသောကြောင့် ပို၍ရှုပ်ထွေးလေ့ရှိသည်၊ ထို့ကြောင့် တိရစ္ဆာန်ဆေးဆရာမှ အကြံပြုထားသည့်အတိုင်း၊ ဤနူးညံ့သိမ်မွေ့သောအခိုက်အတန့်တွင် ခွေးကို ကိုယ်ဝန်ဆောင်ပြုစုစောင့်ရှောက်ခြင်းသည် မရှိမဖြစ်လိုအပ်ပါသည်။ ခွေးလေးမှာ မီးဖွားပြီးနောက် စိတ်ကျရောဂါ လက္ခဏာတွေ ခံစားရတဲ့အခါ အခြေအနေကို အတတ်နိုင်ဆုံး အကောင်းဆုံး ဘယ်လို ကိုင်တွယ်ရမလဲဆိုတာ သိဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ တိရိစ္ဆာန်က အစာမစားချင်ဘူး ဒါမှမဟုတ် အရမ်းခေါင်းမှုန်နေတဲ့အခါ တခါတရံမှာ အလွန်ပြင်းထန်တဲ့ အပြုအမူပြောင်းလဲမှုတွေက ဆေးခန်းအကဲဖြတ်ဖို့ လိုအပ်တယ်။

သို့သော် အချို့ကိစ္စများတွင် ရိုးရှင်းသောနေ့စဉ်ဂရုစိုက်မှုဖြင့် အခြေအနေကို ပြောင်းပြန်လှန်နိုင်သည်- “ခွေးမသည် ငြိမ်းချမ်းသောပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခု လိုအပ်သည်။ သူမကို လေးစားဖို့ လိုအပ်ပြီး ခွေးလေးတွေလည်း ဖြစ်ဖို့ လိုပါတယ်။လေးစားသည်။ သူ့သားသမီးတွေကို ဘယ်သူ့ကိုမှ မချဉ်းကပ်စေချင်ရင် အဲဒီနေရာကို ပေးဖို့ အရေးကြီးတယ်။ နို့မတိုက်ချင်ဘူးဆိုရင် အုပ်ထိန်းသူက ခွေးလေးတွေကို မိတ်ဆက်ပေးပြီး နို့တိုက်တဲ့အခိုက်အတန့်ကို ဒီမိခင်အတွက် အေးချမ်းတည်ငြိမ်ပြီး သက်တောင့်သက်သာရှိတဲ့ အရာအဖြစ် ပြောင်းလဲပေးရပါမယ်။”

ဒါတောင်မှ ကိစ္စတစ်ခုနဲ့တစ်ခု အများကြီးကွဲပြားတဲ့ ကုသမှုတစ်ခု ဖြစ်နိုင်ခြေကို ဘယ်သူမှ မဆုံးဖြတ်နိုင်ပါဘူး။ အမျိုးသမီး ခွေးများတွင် မီးဖွားပြီးနောက် စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းအပြင်၊ ဤရောဂါအမျိုးအစားနှင့် မကြာခဏ ရောထွေးလေ့ရှိသော ပြဿနာမှာ ခွေးကလေးအားလုံး မမွေးသည့်အခါဖြစ်သည်။ “ကိုယ်ဝန်ဆောင်စောင့်ရှောက်မှုမရှိသောကြောင့် ခွေးကလေးသည် အမျိုးသမီးအတွင်းတွင် ရှိနေပြီး ၎င်းသည် မိခင်၏သားအိမ်သို့ ကူးစက်သွားခြင်းဖြစ်သည်။ ဤကိစ္စများတွင် ခွေးမသည် ဆတ်ဆတ်ခါခါ၊ မစားချင်တော့ဘဲ နာကျင်မှုကို စတင်ခံစားရသည်။ ထို့ကြောင့်၊ အမူအကျင့်ပြောင်းလဲမှုရှိပါက တိရစ္ဆာန်ဆေးဆရာမှ အကဲဖြတ်ရန် အရေးကြီးပါသည်။"

ခွေးမများတွင် မီးဖွားပြီးနောက် စိတ်ကျရောဂါကို ရှောင်ရှားရန် မိသားစုမွေးစားစောင့်ရှောက်မှုသည် အလွန်အရေးကြီးပါသည်

ရှိပါသည်။ ခွေးမသားမီးဖွားပြီးနောက် စိတ်ကျရောဂါကို ခံစားရသည့် အကြောင်းရင်းများစွာရှိသည်။အချို့ကိစ္စများတွင် endocrine ပြောင်းလဲမှုများသည် ယင်းအတွက် တာဝန်ရှိသော်လည်း အိမ်အတွင်းမှ အကြောင်းရင်းခံလာသောအခါတွင် ကျွန်ုပ်တို့လည်း လျစ်လျူမရှုနိုင်ပေ။ ခွေးလေးများကို တစ်နည်းတစ်ဖုံ ငြင်းပယ်ပြီး ရန်လိုလာကြသည်။မိသားစုနှင့် ပတ်ဝန်းကျင်အပေါ် ယုံကြည်မှုသည် အလွန်အရေးကြီးပြီး ခွေးလေး၏ နှစ်သိမ့်မှု ၊ဘဝတစ်လျှောက်လုံး။ ဒီလိုအခြေအနေမျိုးမှာ တိရိစ္ဆာန်တွေကို ပိုလုံခြုံစေတယ်” ဟု Renata က မီးမောင်းထိုးပြသည်။