ເປັນພະຍາດທີ່ຮູ້ກັນໃນໝູ່ມະນຸດທີ່ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ໝູ່ສີ່ຂາຂອງພວກເຮົາຄືພະຍາດລູບັສໃນໝາ. ພະຍາດ autoimmune ໃນຫມານີ້ເກີດຂື້ນໃນເວລາທີ່ຈຸລັງທີ່ມີສຸຂະພາບດີໃນຮ່າງກາຍທໍາຮ້າຍຕົວມັນເອງ, ເຮັດໃຫ້ລະບົບພູມຕ້ານທານຂອງ canine ອ່ອນແອລົງແລະມີຄວາມສ່ຽງທີ່ຈະເປັນບັນຫາສຸຂະພາບຕ່າງໆ. Canine lupus ບໍ່ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກດີແລະມັນບໍ່ງ່າຍທີ່ຈະກວດພົບອາການທາງດ້ານຄລີນິກ. ດັ່ງນັ້ນ, ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະເຂົ້າໃຈວ່າ lupus ໃນຫມາພັດທະນາແນວໃດ, ສາຍພັນໃດໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຫຼາຍທີ່ສຸດແລະວິທີທີ່ມັນສາມາດສະແດງຕົວຂອງມັນເອງຢູ່ໃນສັດລ້ຽງຂອງເຈົ້າ.

canine lupus ແມ່ນຫຍັງ: ເຂົ້າໃຈສາເຫດຂອງພະຍາດນີ້ທີ່ມີຜົນກະທົບຕໍ່ຫມາ

Canine lupus ເປັນພະຍາດ autoimmune. ນີ້ຫມາຍຄວາມວ່າມັນເປັນລະບົບພູມຕ້ານທານຂອງສັດທີ່ທໍາຮ້າຍຈຸລັງທີ່ມີສຸຂະພາບດີຢູ່ໃນຮ່າງກາຍຂອງມັນ, ເຮັດໃຫ້ສຸຂະພາບຂອງສັດສັ່ນສະເທືອນຫຼາຍ. ສາເຫດຂອງພະຍາດ autoimmune ໃນຫມາແມ່ນຍັງບໍ່ທັນຮູ້ດີ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ມັນເຊື່ອວ່າຫມາບາງຊະນິດມີ predispositions ທາງພັນທຸກໍາໃນການພັດທະນາພະຍາດ, ເຊິ່ງແມ່ນ intensified ເນື່ອງຈາກປັດໃຈພາຍນອກ - ເຊັ່ນ: ແສງແດດ - ຫຼືການກິນຢາບາງຊະນິດ. ເນື່ອງຈາກການຖືກແດດແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບການເລີ່ມຕົ້ນຂອງ lupus, ຫມາແມ່ນມີຄວາມສ່ຽງຕໍ່ການເປັນພະຍາດໃນລະດູຮ້ອນແລະການເປັນພະຍາດໃນລະດູຫນາວ.

ບາງສາຍພັນຂອງຫມາແມ່ນມີຄວາມອ່ອນໄຫວຕໍ່ກັບການພັດທະນາ lupus canine

Lupus ໃນຫມາບໍ່ແມ່ນເງື່ອນໄຂທີ່ພົບເລື້ອຍ, ແຕ່ວ່າມີບາງຊະນິດສາຍພັນຂອງຫມາທີ່ມີ predisposed ຫຼາຍທີ່ຈະພັດທະນາມັນສໍາລັບເຫດຜົນທາງພັນທຸກໍາ. ໃນນັ້ນມີ: Poodle, German Shepherd, Beagle, Border Collie, Siberian Husky, Afghan Hound, Shetland Sheepdog, Irish Setter ແລະ Old English Sheepdog. ເຖິງແມ່ນວ່າມັນເກີດຂື້ນເລື້ອຍໆໃນສາຍພັນເຫຼົ່ານີ້, ຫມາອື່ນໆກໍ່ສາມາດພັດທະນາໂຣກ lupus ໄດ້. ດັ່ງນັ້ນ, ມັນເປັນການດີສະເໝີທີ່ຈະຮູ້ເຖິງອາການ, ໂດຍບໍ່ຄໍານຶງເຖິງສາຍພັນຂອງສັດລ້ຽງຂອງເຈົ້າ.

Lupus ໃນຫມາສາມາດສະແດງຕົວມັນເອງໄດ້ສອງທາງ

Lupus ໃນຫມາສະແດງອອກໃນສອງທາງ. , ເຊິ່ງຈະຂຶ້ນກັບອະໄວຍະວະທີ່ຖືກກະທົບ. ທໍາອິດແມ່ນ Canine Lupus Erythematosus Discoid (LED). ນີ້ແມ່ນຮູບແບບທີ່ອ່ອນໂຍນທີ່ສຸດຂອງພະຍາດ, ຍ້ອນວ່າມັນມີຜົນກະທົບພຽງແຕ່ຜິວຫນັງຂອງສັດ, ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຢູ່ໃນໃບຫນ້າ, ຫູແລະ muzzle. ຮູບແບບອື່ນແມ່ນ Systemic Canine Lupus Erythematosus (SLE). SLE ແມ່ນຫຼາຍລະບົບ, ຊຶ່ງຫມາຍຄວາມວ່າມັນສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ອະໄວຍະວະຕ່າງໆໃນສັດ, ບໍ່ພຽງແຕ່ຜິວຫນັງ. ໃນບັນດາສິ່ງຕົ້ນຕໍແມ່ນຜິວຫນັງ, ຫມາກໄຂ່ຫຼັງ, ຂໍ້ຕໍ່ແລະຫົວໃຈ.

ໃນ lupus, ຫມາສະແດງອາການຕາມອະໄວຍະວະທີ່ຖືກໂຈມຕີ. ໃນກໍລະນີຂອງ LED, ທີ່ມີພຽງແຕ່ອະໄວຍະວະທີ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບແມ່ນຜິວຫນັງ, ອາການມັກຈະເປັນບາດແຜ, ບາດແຜ, depigmentation ຂອງ muzzle ແລະ desquamation ທີ່ສາມາດນໍາໄປສູ່ການບາດແຜແລະເລືອດອອກ. ຮູບລັກສະນະຂອງຫມາສາມາດປ່ຽນແປງໄດ້ເນື່ອງຈາກບາດແຜເຫຼົ່ານີ້.

ໃນ SLE, ອາການດຽວກັນເຫຼົ່ານີ້ສາມາດປະກົດວ່າ, ນອກເຫນືອໄປຈາກຄວາມລົ້ມເຫຼວຂອງຫມາກໄຂ່ຫຼັງ, ອາການເຈັບປວດຮ່ວມກັນ, ອາການໄຂ້, stomatitis, bronchopneumonia, ພະຍາດເລືອດຈາງ, gums ຈືດໆ, ໂລກຂໍ້ອັກເສບ, ກ້າມຊີ້ນບວມ (ລວມທັງຫົວໃຈ), ບັນຫາການໄຫຼວຽນຂອງກ້າມຊີ້ນ, ອາການງ້ວງຊຶມ, ບັນຫາກະເພາະອາຫານ, ການສູນເສຍຜົມ, anorexia, ຊັກ. ແລະການຂະຫຍາຍຂອງອະໄວຍະວະເຊັ່ນ: ຕັບແລະ spleen. ສັດທີ່ມີໂຣກ lupus ຂອງ canine ບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງມີເງື່ອນໄຂເຫຼົ່ານີ້ທັງຫມົດ, ເພາະວ່ານີ້ແມ່ນຂຶ້ນກັບອະໄວຍະວະໃດທີ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບ. ມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍ, ການວິນິດໄສສາມາດໃຊ້ເວລາ, ຍ້ອນວ່າພະຍາດມັກຈະສັບສົນກັບພະຍາດອື່ນໆ. ເພື່ອວິນິດໄສໂຣກ lupus ໃນຫມາຢ່າງຖືກຕ້ອງ, ທ່ານຈໍາເປັນຕ້ອງສັງເກດເບິ່ງພຶດຕິກໍາຂອງສັດຢ່າງລະມັດລະວັງ. ສັດຕະວະແພດມັກຈະເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍການສົມມຸດຕິຖານຂອງພະຍາດແລະປະຖິ້ມມັນຈົນກ່ວາລາວມາຮອດ canine lupus ຜ່ານການທົດສອບໃນຫ້ອງທົດລອງ. ທົ່ວໄປທີ່ສຸດແມ່ນການກວດເລືອດ, ກວດປັດສະວະ, ການກວດ X-ray, ການທົດສອບພູມຕ້ານທານ, ແລະ biopsies ຂອງອະໄວຍະວະທີ່ຖືກກະທົບ, ໂດຍສະເພາະຜິວຫນັງ. Canine lupus ໄດ້ຖືກວິນິດໄສຢ່າງຖືກຕ້ອງຫຼັງຈາກຜົນຂອງການທົດສອບເຫຼົ່ານີ້. ເຊິ່ງຊ່ວຍຄວບຄຸມອາການຕ່າງໆ. ເນື່ອງຈາກວ່າມັນເປັນພະຍາດ autoimmune ໃນຫມາ, ລະບົບພູມຕ້ານທານແມ່ນການໂຈມຕີຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງແລະດັ່ງນັ້ນ, ສັດມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະເປັນພະຍາດອື່ນໆ. ເພາະສະນັ້ນ, ການປິ່ນປົວແມ່ນມີຄວາມຈໍາເປັນຕະຫຼອດຊີວິດຂອງສັດລ້ຽງ. ມັນມັກຈະເຮັດຜ່ານຢາຕ້ານການອັກເສບ, ການເສີມວິຕາມິນ (ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນວິຕາມິນອີ) ແລະສານຕ້ານພູມຕ້ານທານ. ສັດຕະວະແພດກໍານົດການປິ່ນປົວສໍາລັບຫມາແຕ່ລະຄົນ, ຂຶ້ນກັບຄວາມຮຸນແຮງແລະອະໄວຍະວະທີ່ຖືກກະທົບຫຼາຍທີ່ສຸດ. ຖ້າໂຣກ lupus ຮ້າຍແຮງຂຶ້ນ, ຫມາອາດຈະຕ້ອງເຂົ້າໂຮງຫມໍ. ນອກຈາກນັ້ນ, ມັນເປັນສິ່ງ ສຳ ຄັນຫຼາຍທີ່ຈະຫລີກລ້ຽງການສະແດງອອກຂອງສັດກັບແສງແດດແລະສະ ເໝີ ຄີມກັນແດດໃຫ້ໝາ. ປະຕິບັດຕາມການປິ່ນປົວຢ່າງຖືກຕ້ອງ, ສັດທີ່ມີ canine lupus ສາມາດຄວບຄຸມອາການແລະມີຄຸນນະພາບຊີວິດທີ່ດີ.