Feline panleukopenia គឺជាជំងឺឆ្មាដ៏គ្រោះថ្នាក់បំផុតមួយដែលមាន។ ត្រូវបានគេស្គាល់ផងដែរថាជា parvovirus នៅក្នុងឆ្មា ជំងឺនេះមានការឆ្លងខ្លាំង ហើយអាចនាំឱ្យសត្វចិញ្ចឹមស្លាប់ ប្រសិនបើមិនត្រូវបានគេធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យទាន់ពេល។ មេរោគ feline parvovirus ដែលចម្លង panleukopenia ទៅសត្វឆ្មា មានភាពធន់ និងវិវឌ្ឍន៍យ៉ាងឆាប់រហ័សនៅក្នុងខ្លួនរបស់សត្វ។ នៅពេលដែលមានការចម្លងរោគ ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំរបស់សត្វឆ្មា និងសរីរាង្គផ្សេងៗត្រូវបានប៉ះពាល់ ដែលធ្វើឲ្យវាចុះខ្សោយយ៉ាងខ្លាំង។ ដើម្បីស្វែងយល់បន្ថែមអំពី feline panleukopenia រោគសញ្ញារបស់វា របៀបព្យាបាល និងវិធីការពារ សូមពិនិត្យមើលអត្ថបទដែល Paws da Casa បានរៀបចំខាងក្រោម។

Feline panleukopenia គឺបណ្តាលមកពី មេរោគដែលមានភាពធន់ខ្ពស់ និងឆ្លង

Feline panleukopenia គឺជាជំងឺមេរោគដែលឆ្លងខ្លាំងដែលប៉ះពាល់ដល់ឆ្មា។ វាត្រូវបានបង្កឡើងដោយ feline parvovirus (FPV) - ដូច្នេះវាត្រូវបានគេហៅផងដែរថា feline parvovirus ។ ដូច្នេះយើងអាចនិយាយបានថា parvovirus កើតឡើងនៅក្នុងឆ្មា ក៏ដូចជានៅក្នុងសត្វឆ្កែផងដែរ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយពួកគេគឺជាជំងឺផ្សេងៗគ្នា។ មេរោគ Feline parvovirus គឺជាផ្នែកមួយនៃគ្រួសារ Parvoviridae ដូចគ្នាទៅនឹងមេរោគដែលបង្ករឱ្យកើតជំងឺ canine parvovirus ប៉ុន្តែពួកវាជាភ្នាក់ងារផ្សេងគ្នា។ ដូច្នេះហើយ នៅពេលដែល parvovirus ត្រូវបានចាប់នៅក្នុងឆ្មា វាខុសពីសត្វឆ្កែ ដោយសារវាមិនមែនជាជំងឺដូចគ្នា ពួកវាមានតែអ្នកចម្លងដែលជាផ្នែកមួយនៃគ្រួសារតែមួយប៉ុណ្ណោះ។

លើសពីនេះទៅទៀត វាគឺ ជាទូទៅសម្រាប់មនុស្សហៅ feline panleukopenia នៃ "ជំងឺឆ្កែឆ្កួតនៅក្នុងឆ្មា" ។ Distemper គឺ កជំងឺដែលប៉ះពាល់ដល់សត្វឆ្កែ ហើយមានរោគសញ្ញាស្រដៀងទៅនឹងជំងឺ panleukopenia ប៉ុន្តែពួកវាជាជំងឺផ្សេងៗគ្នា។ Panleukopenia ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាជំងឺនៃការឆ្លងលឿន និងងាយស្រួល។ នេះគឺដោយសារតែ feline parvovirus មានភាពធន់ទ្រាំខ្លាំង ហើយអាចនៅមួយកន្លែងបានយូរ។ មេរោគ Feline parvovirus ជាធម្មតាមានលក្ខណៈឆ្លង ពោលគឺវាបង្ហាញជាចម្បងនៅក្នុងអាណានិគម។

Panleukopenia នៅក្នុងសត្វឆ្មាគឺបណ្តាលមកពីការប៉ះពាល់ផ្ទាល់ជាមួយមេរោគនៅក្នុងបរិស្ថាន

ទម្រង់នៃការចម្លងរោគនៃ feline panleukopenia វាជាធម្មតា កើតឡើងតាមរយៈទំនាក់ទំនងរវាងឆ្មាដែលមានសុខភាពល្អ និងលាមក ទឹកនោម ឬទឹកមាត់របស់សត្វដែលមានមេរោគ។ ការឆ្លងនេះអាចកើតឡើងនៅពេលដែលឆ្មាប្រើវត្ថុរួម ដូចជាប្រអប់ខ្សាច់ ផើងទឹក និងប្រដាប់ក្មេងលេង។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលវាជារឿងធម្មតាណាស់ក្នុងការរីករាលដាលយ៉ាងឆាប់រហ័សនៅកន្លែងដែលមានឆ្មាជាច្រើនដូចជា កន្លែងដាក់តាំងពិពណ៌សត្វ និងឧទ្យានជាដើម។ ដូចដែលយើងបានពន្យល់ មេរោគ parvovirus របស់សត្វឆ្មាមានភាពធន់ទ្រាំខ្លាំង។ ដូច្នេះប្រសិនបើមានឆ្មាដែលមានជំងឺ panleukopenia នៅក្នុងតំបន់នោះ មេរោគនឹងត្រូវបានលាតត្រដាង ហើយសូម្បីតែនៅខាងក្រៅរាងកាយរបស់សត្វក៏ដោយ វានឹងនៅមានជីវិតបានយូរនៅក្នុងបរិស្ថាន ដោយធ្វើឱ្យមានការបំពុលដល់កូនឆ្មាដែលមកប៉ះវា។

មេរោគ Parvovirus នៅក្នុងកូនឆ្មាដែលមិនបានចាក់វ៉ាក់សាំងគឺធ្ងន់ធ្ងរជាងចំពោះមនុស្សពេញវ័យ

Panleukopenia គឺឆ្លងខ្លាំងណាស់ ហើយអាចប៉ះពាល់ដល់កូនឆ្មាដែលមិនបានចាក់វ៉ាក់សាំងគ្រប់វ័យ ចាប់ពីឆ្មាកូនឆ្កែទៅមនុស្សចាស់។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ អាំងតង់ស៊ីតេដែលជំងឺនេះបង្ហាញដោយខ្លួនវាផ្ទាល់អាចប្រែប្រួល។ ជាទូទៅ feline panleukopenia ប៉ះពាល់ដល់កូនឆ្មាដែលមិនបានចាក់វ៉ាក់សាំងរហូតដល់អាយុ 12 ខែ។ នៅក្នុងករណីទាំងនេះ មេរោគ parvovirus នៅក្នុងសត្វឆ្មាជាធម្មតាបង្ហាញខ្លួនវាក្នុងទម្រង់ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតរបស់វា ជាមួយនឹងរោគសញ្ញាកាន់តែខ្លាំង និងហានិភ័យខ្ពស់នៃការស្លាប់។ នៅពេលដែល feline panleukopenia ប៉ះពាល់ដល់ឆ្មាពេញវ័យ ឬឆ្មាដែលមានវ័យចំណាស់ វាជាធម្មតាកើតឡើងក្នុងវិធីស្រាលជាង ប៉ុន្តែទោះបីជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ចាំបាច់ត្រូវធ្វើការព្យាបាលជាបន្ទាន់។

Parvovirus៖ ឆ្មាមានប្រព័ន្ធការពាររាងកាយចុះខ្សោយខ្លាំង

បន្ទាប់ពីការឆ្លងមេរោគ feline parvovirus ដំបូងឆ្លងកាត់ភ្នាស mucous និងជាលិកា lymphatic ។ បន្ទាប់មកវារាលដាលតាមសរសៃឈាម។ មេរោគ Feline parvovirus មានលក្ខណៈពិសេសមួយហៅថា ត្រូពិច។ នេះមានន័យថាពួកវាត្រូវបានទាក់ទាញជាចម្បងទៅកោសិកាដែលអាចគុណយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ ដូច្នេះ មូលហេតុនៃជម្ងឺ panleukopenia ជាធម្មតាស្ថិតនៅក្នុងកោសិកានៃជាលិកា lymphatic (lymphocytes) និងពោះវៀន ដោយសារពួកវាចម្លងបានយ៉ាងឆាប់រហ័ស ដែលជួយសម្រួលឱ្យមេរោគខ្លួនវាកើនឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ ដូច្នេះគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់នៃរាងកាយដែលត្រូវបានវាយប្រហារទទួលរងនូវផលវិបាកនៃជំងឺនេះ។ នៅពេលដែល feline parvovirus វាយប្រហារកោសិកាការពាររបស់រាងកាយ ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំរបស់សត្វកាន់តែមានភាពផុយស្រួយ។ ដោយសារកូនឆ្មានៅតែមិនមានភាពស៊ាំដែលត្រូវបានអភិវឌ្ឍយ៉ាងល្អ feline panleukopenia គឺកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរសម្រាប់គាត់។

Feline panleukopenia៖ រោគសញ្ញាលេចឡើងភ្លាមៗ ហើយជាមួយនឹងអាំងតង់ស៊ីតេខ្លាំង

The Feline រយៈពេលភ្ញាស់ parvovirus - ពោលគឺរយៈពេលរវាងការឆ្លង និងការចាប់ផ្តើមនៃរោគសញ្ញា គឺមិនយូរប៉ុន្មានទេ។ ដូច្នេះនៅក្នុង feline panleukopenia រោគសញ្ញាចាប់ផ្តើមលេចឡើងប្រហែលមួយសប្តាហ៍បន្ទាប់ពីការប៉ះពាល់ជាមួយវីរុស។ បន្ទាប់ពីរយៈពេលនេះសញ្ញាចាប់ផ្តើមលេចឡើងភ្លាមៗដែលធ្វើឱ្យសត្វចុះខ្សោយយ៉ាងឆាប់រហ័សនិងខ្លាំង។ រោគសញ្ញានៃ feline panleukopenia មានភាពខុសប្លែកគ្នា ដោយសារសារពាង្គកាយទាំងមូលចុះខ្សោយ។ លក្ខណៈពិសេសបំផុតគឺឆ្មាដែលមានរាគនិងក្អួតដែលអាចមានការឈឺចាប់ខ្លាំងដែលនាំឱ្យខ្សោះជាតិទឹក។ នៅក្នុងឆ្មាដែលមាន feline panleukopenia រោគសញ្ញាទូទៅបំផុតគឺ៖

• រាគ (ដោយមានឬគ្មានឈាម)
• ក្អួត
• ការខះជាតិទឹក
• ការឃ្លានអាហារ
• ជម្ងឺខាន់លឿង (ទាក់ទងនឹងការខូចមុខងារថ្លើម)
• គ្រុនក្តៅខ្លាំង
• កង្វះចំណង់អាហារ
• ភាពទន់ភ្លន់នៅក្នុងតំបន់ពោះ
• ភ្នាសរំអិលស្លេក
• Apathy
• Depression

Feline parvovirus ចំពោះស្ត្រីមានផ្ទៃពោះអាចបណ្តាលឱ្យមានផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរដល់កូនឆ្មា

Feline panleukopenia អាចនាំមកនូវគ្រោះថ្នាក់កាន់តែខ្លាំងដល់កូនឆ្មាមានផ្ទៃពោះ . នៅពេលដែលឆ្មាមានផ្ទៃពោះឆ្លងជំងឺនេះ វាមានហានិភ័យនៃការឆ្លងវាទៅកូនឆ្មានៅខាងក្នុងពោះរបស់នាង។ មេរោគ Feline parvovirus ប៉ះពាល់ជាចម្បងខួរក្បាលទារកដែលបណ្តាលឱ្យ hypoplasia cerebellar ពីកំណើត។ ស្ថានភាព​នេះ​ធ្វើ​ឲ្យ​ទារក​ដែល​កើត​មក​មាន​បញ្ហា​ក្បាលម៉ាស៊ីន​ធ្ងន់ធ្ងរ និង​ញ័រ។ លើសពីនេះទៀត ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះដែលមានជំងឺ panleukopenia មានហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការមានកូនមិនទាន់កើត។

ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនៃជម្ងឺ panleukopenia ត្រូវបានធ្វើឡើងជាមួយនឹងការវិភាគនៃការពិនិត្យ និងប្រវត្តិរបស់សត្វចិញ្ចឹម

ដើម្បីធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យជំងឺ panleukopenia នៅក្នុងឆ្មា ពេទ្យសត្វនឹងធ្វើការពិនិត្យមួយចំនួន។ leukogram ត្រូវបានធ្វើឡើងដើម្បីវិភាគចំនួនកោសិកាឈាមស។ នៅពេលដែលសត្វមាន feline parvovirus អត្រាមានកម្រិតទាបណាស់ ដោយសារមេរោគវាយប្រហារកោសិកាទាំងនេះយ៉ាងជាក់លាក់។ ការធ្វើតេស្តឈាមក៏ត្រូវបានអនុវត្តសម្រាប់ចំនួនកោសិកាឈាមក្រហមផងដែរ។ បន្ថែមពីលើនេះ ពេទ្យសត្វបានពិនិត្យតំបន់ពោះ ដើម្បីវាយតម្លៃភាពប្រែប្រួលនៃទីតាំង។ សម្រាប់ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនៃ panleukopenia ប្រវត្តិរបស់សត្វក៏ចាំបាច់ត្រូវវាយតម្លៃដោយវេជ្ជបណ្ឌិតផងដែរ។ ដូច្នេះហើយ នៅឯការពិគ្រោះយោបល់ សូមប្រាប់គាត់ពីកន្លែងដែលសត្វចិញ្ចឹមរបស់អ្នកបានទៅលេង ប្រសិនបើអ្នកធ្លាប់មានទំនាក់ទំនងជាមួយសត្វផ្សេងទៀត ហើយប្រសិនបើអ្នកដឹងពីសត្វឆ្មាណាមួយនៅក្នុងតំបន់ដែលមានជំងឺនេះ។ ប្រសិនបើការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យត្រូវបានបញ្ជាក់ សូមជូនដំណឹងដល់ម្ចាស់សត្វចិញ្ចឹមដែលបានទាក់ទងជាមួយសត្វរបស់អ្នក ព្រោះឆ្មារបស់ពួកគេក៏អាចមានការចម្លងរោគផងដែរ។

ការព្យាបាលជម្ងឺ panleukopenia វាគឺ ធ្វើដោយបច្ចេកទេសគាំទ្រ

Panleukopenia ក្នុងឆ្មាគឺអាចព្យាបាលបាន។ ដើម្បីទទួលបានលទ្ធផលល្អវាសំខាន់ណាស់ដែលការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យគឺឆាប់ៗនេះ ដើម្បីចាប់ផ្តើមការព្យាបាលឱ្យបានឆាប់តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ Panleukopenia រីកចម្រើនយ៉ាងឆាប់រហ័ស ហើយប្រសិនបើអ្នកមិនទទួលបានការព្យាបាលដ៏ល្អភ្លាមៗទេ វាអាចពិបាកព្យាបាលណាស់។ ការព្យាបាល feline panleukopenia ធ្វើឡើងដោយប្រើថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិច ដែលកំណត់ដោយពេទ្យសត្វក្នុងបរិមាណសមស្របទៅតាមករណីនីមួយៗ។ វាជារឿងសំខាន់ដែលត្រូវចងចាំថា ការប្រើថ្នាំដោយខ្លួនឯងមិនគួរត្រូវបានអនុវត្តឡើយ ព្រោះមានតែវេជ្ជបណ្ឌិតប៉ុណ្ណោះដែលដឹងពីអ្វីដែលពិតជាអាចព្យាបាលសត្វចិញ្ចឹមរបស់អ្នកបាន។ លើសពីនេះទៀតការព្យាបាលគាំទ្រត្រូវបានអនុវត្តដូចជាការព្យាបាលដោយសារធាតុរាវនៅក្នុងឆ្មា។ វាជួយបំពេញកម្រិតទឹក និងអេឡិចត្រូលីតដែលបាត់បង់នៅក្នុងការខះជាតិទឹក។ ការព្យាបាលជាក់លាក់ផ្សេងទៀតអាចត្រូវបានអនុវត្តដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងរោគសញ្ញានីមួយៗដែលលេចឡើង។

ដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងមេរោគ feline parvovirus នៅក្នុងបរិស្ថាន វាចាំបាច់ក្នុងការសម្លាប់មេរោគនៅកន្លែងដែលមានមេរោគ

ប្រសិនបើសត្វចិញ្ចឹមរបស់អ្នកមាន feline panleukopenia នៅក្នុង បន្ថែមពីលើការព្យាបាល វាមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងការអនុវត្តការសម្អាតយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរនៅក្នុងបរិស្ថាន។ មេរោគ parvovirus របស់សត្វឆ្មាអាចនៅរស់នៅខាងក្រៅសារពាង្គកាយសត្វបានយូរ។ ដូច្នេះ ទោះបីជាឆ្មាមិនអាចឆ្លងជំងឺ panleukopenia ពីរដងក៏ដោយ ក៏សត្វផ្សេងទៀតអាចចម្លងរោគបានដោយការប៉ះពាល់តិចតួចបំផុតជាមួយមេរោគនៅក្នុងបរិស្ថាន។ ដូច្នេះ ការសម្លាប់មេរោគនៃទីតាំងគឺចាំបាច់បន្ទាប់ពីការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនៃជំងឺនេះ ដើម្បីលុបបំបាត់មេរោគណាមួយដែលមានវត្តមាន។ វា​មិន​គ្រប់​គ្រាន់​ក្នុង​ការ​ប្រើ​តែ​ថ្នាំ​សម្លាប់​មេរោគ​ធម្មតា​ទេ ព្រោះ​វា​មិន​គ្រប់​គ្រាន់។ ប្រើដំណោះស្រាយនៃសូដ្យូម hypochlorite និង hydroxideនៃសូដ្យូម។ បាញ់បរិស្ថានទាំងមូល ប៉ុន្តែយកសត្វចេញពីកន្លែងមុនពេលដាក់ពាក្យ ដើម្បីជៀសវាងការពុលឆ្មា។

វ៉ាក់សាំងប្រឆាំងនឹងជំងឺគ្រុនចាញ់ feline panleukopenia គឺជាទម្រង់សំខាន់នៃការការពារជំងឺ

Parvovirus Felina អាចត្រូវបានការពារ នៅក្នុងវិធីសាមញ្ញបំផុត: វ៉ាក់សាំងសម្រាប់ឆ្មា។ វ៉ាក់សាំងប្រឆាំងនឹង feline panleukopenia គឺជាផ្នែកមួយនៃអ្វីដែលគេហៅថា វ៉ាក់សាំង quadruple ។ វាអាចត្រូវបានគ្រប់គ្រងចាប់ពីអាយុពីរខែ។ បន្ទាប់ពី 3 ឬ 4 សប្តាហ៍នៃការចាក់លើកទី 1 ទីពីរត្រូវបានអនុវត្ត។ បន្ទាប់ពីកម្មវិធីទីពីរ អ្នកនៅតែត្រូវរង់ចាំប្រហែលពីរសប្តាហ៍ ដែលជាពេលវេលាចាំបាច់ដើម្បីឱ្យវាមានប្រសិទ្ធភាព។ ដូច្នេះកូនឆ្កែរបស់អ្នកនឹងត្រូវបានការពារពី parvovirus ។ ឆ្មាត្រូវការថ្នាំរំឭកប្រចាំឆ្នាំ ដើម្បីធានាការការពារពេញម៉ោង។ ដោយសារ feline panleukopenia មានការឆ្លងខ្លាំង វាចាំបាច់ក្នុងការចាក់វ៉ាក់សាំងដល់ឆ្មាដោយមិនពន្យាពេល។ ការធ្វើតាមតារាងចាក់វ៉ាក់សាំងឆ្មាទៅសំបុត្រគឺជាមធ្យោបាយដ៏ល្អបំផុតដើម្បីការពារឆ្មារបស់អ្នកពីជំងឺគ្រោះថ្នាក់បំផុត។