মেকুৰীৰ বৃক্ক বিকল হোৱাটো এটা অতি বিপজ্জনক ৰোগ যিয়ে মেকুৰীটোক অত্যন্ত ভংগুৰ কৰি তোলাৰ উপৰিও ইয়াৰ কোনো নিৰাময় নাই। মেকুৰীটোৰ বৃক্কে ক্ৰমান্বয়ে কাৰ্য্যক্ষমতা হেৰুৱাই পেলায়, যাৰ বাবে গোটেই জীৱন চিকিৎসাৰ প্ৰয়োজন হয়। অনিবাৰ্যভাৱে মেকুৰীৰ শেষ পৰ্যায়ৰ বৃক্ক বিকলতাৰ লক্ষণসমূহ ক্ৰমান্বয়ে দুৰ্বল কৰি তোলা হয়। এইখিনিতে এটা কঠিন প্ৰশ্ন আহি পৰে যে ৰোগৰ যিকোনো পৰ্যায়তে পশুৰ ইউথেনাচিয়াৰ ইংগিত দিব পাৰিনে? পাউছ অৱ দ্য হাউচ এই প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিয়ে আৰু বৃক্ক বিকলতাৰ অন্তিম মুহূৰ্তত মেকুৰীটো কেনেকুৱা হয় আৰু পশু চিকিৎসা বিজ্ঞানে ইউথেনাচিয়াৰ বিষয়ে কি কয় সেই বিষয়ে অধিক বিশদভাৱে ব্যাখ্যা কৰে।

বুজ কৰক ই কিহৰ ক্ষেত্ৰত বৃক্ক বিকলতা cats

বিড়ালৰ বৃক্ক বিকলতা তেতিয়া হয় যেতিয়া প্ৰাণীটোৰ দুয়োটা বৃক্কৰ আপোচ হয় আৰু ফলস্বৰূপে সকলো উৎপাদনশীলতা হেৰুৱাই পেলায়। বৃক্ক হৈছে তেজ ফিল্টাৰ কৰাৰ বাবে দায়বদ্ধ অংগ। যেতিয়া নেফ্ৰন (কিডনী কোষ) মৰি যায় আৰু সলনি কৰিব নোৱাৰি তেতিয়া প্ৰাণীটোৰ সমগ্ৰ জীৱই ক্ষতিগ্ৰস্ত হয়। মেকুৰীৰ বৃক্ক বিকলতা তীব্ৰ ধৰণৰ (হঠাতে হয় আৰু বৃক্কে সোনকালে কাম কৰা বন্ধ কৰি দিয়ে) বা দীৰ্ঘদিনীয়া ধৰণৰ (ক্ৰমান্বয়ে দেখা দিবলৈ আৰম্ভ কৰে আৰু বৃক্কে লাহে লাহে নিজৰ কাৰ্য্যক্ষমতা হেৰুৱাই পেলায়) হ’ব পাৰে। ই এক অপৰিৱৰ্তনীয় ৰোগ, ইয়াৰ নিৰাময়ৰ কোনো সম্ভাৱনা নাই। কিন্তু এনে কিছুমান চিকিৎসা আছে যিয়ে জন্তুটোৰ কল্যাণ উন্নত কৰে আৰু জন্তুটোৰ...আয়ুস, যেনে খাদ্য সলনি কৰি ৰেনাল মেকুৰীৰ খাদ্য, ভিটামিন প্ৰদান, তৰল চিকিৎসা আৰু অধিক উন্নত ক্ষেত্ৰত হিমোডায়েলাইছিছ।

বৃক্ক বিকল হোৱা মেকুৰীয়ে বিষ অনুভৱ কৰেনে? এই ৰোগে জন্তুটোৰ কি কাৰণে বুজিব

মেকুৰীৰ বৃক্ক বিকল হোৱাৰ লক্ষণসমূহ প্ৰাৰম্ভিক পৰ্যায়ত নিস্তব্ধ হৈ থাকে আৰু এইটো ৰোগৰ অন্যতম বৃহৎ বিপদ। যিহেতু চিনবোৰ দেখা দিবলৈ সময় লাগে, সেয়েহে বহু টিউটৰে এই অৱস্থাটো ইতিমধ্যে অধিক উন্নত পৰ্যায়ত থাকিলেহে আৱিষ্কাৰ কৰে। সেইবাবেই কিছুমান পোহনীয়া জন্তুৰ আচৰণৰ ওপৰত চকু ৰখাটো ইমানেই গুৰুত্বপূৰ্ণ। কিছুমান সাধাৰণ লক্ষণ হ’ল- পানী সেৱন বৃদ্ধি, ভোক কমি যোৱা, ইউৰেমিক উশাহ (ইউৰিয়া বেছি হোৱাৰ বাবে এচিটনৰ প্ৰবল গোন্ধ), বমি, বমি আৰু অলসতা। দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে বৃক্ক বিকল হোৱা মেকুৰীটোৱে বিষ অনুভৱ কৰে।

মেকুৰীৰ বৃক্ক বিকল হোৱাৰ শেষ পৰ্যায়ৰ লক্ষণসমূহ অধিক দুৰ্বল কৰি তোলা

মেকুৰীৰ বৃক্ক বিকল হোৱাৰ চিকিৎসাই ৰোগ নিয়ন্ত্ৰণত বহুখিনি সহায় কৰে। ৰেনাল মেকুৰীৰ আয়ুস বহু কাৰকৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে, যেনে- চিকিৎসাৰ প্ৰতি প্ৰাণীটোৰ প্ৰতিক্ৰিয়া, ইয়াৰ বয়স কিমান আৰু কেতিয়া ৰোগটো আৱিষ্কাৰ হৈছিল (পলমকৈ ৰোগ নিৰ্ণয় কৰিলে ইয়াৰ উন্নতি হোৱাটো কঠিন হৈ পৰে)। সময়ৰ লগে লগে চিকিৎসাৰ পিছতো এই অৱস্থা আৰু বেয়া হ’ব পাৰে। মেকুৰীৰ শেষ পৰ্যায়ৰ বৃক্ক বিকল হোৱাৰ লক্ষণসমূহ মূলতঃ একে, কিন্তু অধিক চিন্তনীয় মাত্ৰাত। বেমাৰটোবহুত বৃদ্ধি পায় আৰু ওজন কমি যোৱাটো অধিক স্পষ্ট হৈ পৰে, যাৰ ফলত পোহনীয়া জন্তুটোৱে গুৰুতৰ পুষ্টিৰ ঘাটিৰ সৃষ্টি কৰে, যিহেতু ই বহুত কম খায়। তদুপৰি, বৃক্ক বিকল হোৱা মেকুৰীটোৱে অধিক পৰিসৰত বিষ অনুভৱ কৰে আৰু ইয়াৰ উদাসীন অৱস্থা বেয়া হয়।

বৃক্ক বিকলতা: গুৰুতৰ ক্ষেত্ৰত ইউথেনাচিয়াৰ ইংগিত দিব পাৰিনে?

বৃক্ক বিকল হোৱাৰ শেষ পৰ্যায়ত বিড়ালৰ পোৱালিটোৱে আৰামত জীয়াই থকাটো অতি কঠিন। ইয়াৰ উপৰিও টিউটৰৰ বাবেও এই পৰিস্থিতিত নিজৰ পোহনীয়া জন্তুটোক দেখাটো অতি কঠিন। এই মুহূৰ্ততে প্ৰশ্ন উত্থাপন হয় যে ৰোগৰ আটাইতকৈ গুৰুতৰ পৰ্যায়ত ইউথেনাচিয়াৰ ইংগিত দিব পাৰিনে? ফেডাৰেল কাউন্সিল অৱ ভেটেৰিনেৰী মেডিচিন (CMV)ৰ মতে, এনে পৰিস্থিতিত জীৱ-জন্তুৰ ইউথেনাচিয়াৰ ইংগিত দিব পাৰি য’ত নিৰাময়ৰ কোনো সম্ভাৱনা নাথাকে আৰু প্ৰাণীটোৰ জীৱনৰ মানদণ্ডৰ লগত আপোচ কৰা হয়। বিষনাশক, শান্তকাৰী আৰু অন্যান্য ধৰণৰ প্ৰশমনমূলক চিকিৎসা ব্যৱহাৰ কৰি ৰোগ নিয়ন্ত্ৰণ নকৰা পৰিস্থিতিত এনে হয়। গতিকে মেকুৰীৰ বৃক্ক বিকলতাৰ শেষ পৰ্যায়ত যদি প্ৰাণীটোৱে এই চিএমভি সংজ্ঞাৰ লগত খাপ খাই পৰে তেন্তে ইউথেনাচিয়াৰ ইংগিত দিব পাৰি।

ইউথেনাচিয়া সদায় এটা প্ৰাণীৰ বাবে শেষ সম্ভাৱ্য সমাধান হ’ব লাগে। কেৱল পশু চিকিৎসকেহে এই পদ্ধতিৰ ইংগিত দিব পাৰে আৰু অভিভাৱকে এই সম্ভাৱনা গ্ৰহণ কৰিব নে নকৰে সেইটো সিদ্ধান্ত ল’ব লাগিব। যদি মালিকে প্ৰক্ৰিয়াটো কৰিব নিবিচাৰে তেন্তে প্ৰশমনমূলক যত্ন থাকিবযিমান দিন প্ৰয়োজন সিমান দিনলৈ। টিউটৰজনে সিদ্ধান্ত লোৱাৰ আগতে অতি ভালদৰে চিন্তা কৰিব লাগিব আৰু তেওঁৰ যিকোনো সন্দেহ স্পষ্ট কৰিব লাগে। তেওঁ আন এজন পশু চিকিৎসকৰ মূল্যায়নৰ বাবেও ক’ব পাৰে যাতে ইউথেনাচিয়া সঁচাকৈয়ে ইংগিত দিয়া হৈছে নে নাই সেয়া নিশ্চিত কৰিব পাৰে। এই প্ৰক্ৰিয়াটো অভিভাৱকৰ অনুমোদন সাপেক্ষেহে কৰিব পাৰি।

মেকুৰীৰ ইউথেনাচিয়া কেনেকৈ কৰা হয়?

ইউথেনাচিয়াৰ সময়ত মেকুৰীটোৱে বিষ অনুভৱ নকৰে। প্ৰথমে চিকিৎসকে মেকুৰীটোক এনাস্থেচিয়া প্ৰয়োগ কৰে। মেকুৰীটো অচেতন হৈ থকাৰ সময়ত পশু চিকিৎসকে শিৰাত বেজী দিয়ে যিয়ে দ্ৰুতভাৱে কাম কৰে। এইদৰে ইউথেনাচিয়া সম্পূৰ্ণ বিষহীনভাৱে সম্পূৰ্ণ হয়। বিশেষজ্ঞই মেকুৰীটোৰ হৃদস্পন্দন সকলো সময়তে নিৰীক্ষণ কৰে যাতে তেওঁৰ বাবে সকলো সম্ভৱ শান্তিপূৰ্ণভাৱে হয়।

ইউথেনাচিয়াৰ পিছত কি কৰিব লাগে?

নিঃসন্দেহে ইউথেনাচিয়াৰ পথ বাছি লওক ই সহজ নহয়। এইটো এটা সুক্ষ্ম পছন্দ যাৰ বাবে বহুত চিন্তাৰ প্ৰয়োজন। কিন্তু জীৱনত বহুত কষ্ট পোৱা পোহনীয়া জন্তুৰ বাবে ইউথেনাচিয়া হ’ব পাৰে সৰ্বোত্তম পছন্দ। সেই কথা মনত ৰাখিও সেই সিদ্ধান্তটোক লৈ বেয়া অনুভৱ কৰাটো অনিবাৰ্য। গতিকে, আপোনাৰ মেকুৰীটোৰ মৃত্যুৰ পিছত আপোনাৰ অনুভৱবোৰ লুকুৱাব নালাগে আৰু আপোনাৰ পছন্দৰ বাবে নিজকে দমন নকৰিব। আপুনি মেকুৰীৰ বৃক্ক বিকলতাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজখন অনুসৰণ কৰিছিল (বা পোহনীয়া জন্তুটোক চূড়ান্ত পৰ্যায়লৈ লৈ যোৱা আন যিকোনো ৰোগ) আৰু আপুনি জানে যে আপুনি তেওঁক ভালদৰে চাবলৈ সকলো কৰিছিল। পোহনীয়া জন্তু এটা হেৰুৱাই শোক কৰাটো যন্ত্ৰণাদায়ক, কিন্তু ভাবিবলৈ চেষ্টা কৰক...একেলগে জীয়াই থকা ইতিবাচক মুহূৰ্তবোৰ। লগতে, আপুনি ভালপোৱা মানুহৰ সৈতে আপোনাৰ বিড়ালৰ পোৱালিৰ বিষয়ে কথা পাতিবলৈ চেষ্টা কৰক, কিয়নো ভেণ্টিং হৈছে ক্ষতিৰ সকলো ওজন আৰু দুখৰ পৰা মুক্তি পোৱাৰ এক উত্তম উপায়।