मांजर स्क्रॅच रोग हा एक झुनोसिस आहे जो त्याचे नाव असूनही, कुत्र्यांकडून आणि मानवांमध्ये देखील प्रसारित केला जाऊ शकतो. तथापि, फेलीन्स हे मुख्य प्रसारक आहेत: जसे रोगाचे लोकप्रिय नाव आधीच सूचित करते, स्क्रॅचिंग हा संसर्गाचा सर्वात सामान्य प्रकार आहे. म्हणूनच मांजरीच्या हल्ल्याच्या बाबतीत, खेळादरम्यान किंवा भटक्या प्राण्याच्या चुकीच्या हाताळणीच्या बाबतीत लक्ष पुन्हा दुप्पट केले पाहिजे. सर्वकाही असूनही, प्राणी आणि मानवांमध्ये बार्टोनेलोसिस उपचार करण्यायोग्य आहे आणि बरा होऊ शकतो. त्याची लक्षणे प्रत्येकासाठी वेगवेगळी असतात आणि मांजरीच्या स्क्रॅच रोगाचे तपशील तुम्ही पुढील लेखात तपासू शकता!

मांजर-स्क्रॅच रोग हा बार्टोनेला

बार्टोनेलोसिस या जिवाणूद्वारे प्रसारित होणारा झुनोसिस आहे. , कॅट स्क्रॅच डिसीज (CAD) सारखे ओळखले जाते, हा बार्टोनेला नावाच्या जीवाणूमुळे होतो आणि काही पाळीव प्राण्यांना, विशेषतः मांजरींना प्रभावित करतो. संसर्गाचा मुख्य प्रकार संक्रमित मांजरीच्या स्क्रॅचद्वारे होतो. झुनोसिस असूनही, ही स्थिती सामान्यतः मानवांमध्ये गंभीर नसते आणि उपचार लवकर सुरू झाल्यास पुनर्प्राप्ती सोपे होते. या प्रकरणात, मानवांमध्ये बार्टोनेला हेन्सेलीची लक्षणे म्हणजे ताप, ओटीपोटात दुखणे, त्वचेचे प्रकटीकरण, लिम्फॅडेनोपॅथी (विस्तारित लिम्फ नोड्स) आणि यूव्हिटिस.

तथापि, हे नमूद करणे महत्त्वाचे आहे की मांजरीच्या स्क्रॅचची तीव्रता बदलते. जर एखाद्या व्यक्तीला पूर्वसूचना देणारा रोग असेल तर तो एते खराब होते. मांजरींसाठीही तेच आहे. जर त्याला फेलाइन FIV किंवा FeLV, अॅनिमिया किंवा मांजरींमध्ये यूव्हिटिस सारखे आजार असतील तर काळजी दुप्पट करणे आवश्यक आहे.

कोणत्याही परिस्थितीत, यजमानाच्या रक्त किंवा स्रावांशी संपर्क साधताना, हे महत्वाचे आहे प्रभावित क्षेत्र चांगले धुवा आणि आरोग्य व्यावसायिक शोधा. आणखी एक तपशील म्हणजे बॅक्टेरियाचा ताण, कारण बार्टोनेलाच्या 45 प्रजाती आहेत. सर्वच माणसांवर परिणाम होत नाहीत. परंतु बार्टोनेला क्विंटाना आणि बार्टोनेला हेन्सले नावाच्या सर्वात प्रसिद्धांकडे लक्ष देण्यास पात्र आहे.

बार्टोनेलोसिस संक्रमित मांजरींच्या ओरखड्यांद्वारे आणि परजीवींच्या चाव्याव्दारे देखील प्रसारित केला जातो

फेलिन बार्टोनेलोसिसचा प्रसार पिसू आणि टिक्स, विष्ठेशी संपर्क आणि/किंवा संक्रमित यजमान मांजरीमुळे होणारे ओरखडे. याचे स्पष्टीकरण असे आहे की संक्रमित परजीवी चाव्याव्दारे मांजरींना हा रोग नैसर्गिकरित्या प्रसारित करतो. परंतु या व्यतिरिक्त, पिसू विष्ठा देखील आहे: जेव्हा मांजर स्वतःला ओरबाडते तेव्हा ती परजीवीच्या मलमूत्राच्या संपर्कात येते आणि अशा प्रकारे, जीवाणू मांजरीच्या नखांमध्ये राहू लागतात, ज्यामुळे नवीन संसर्ग होऊ शकतो. यासह, कुत्र्यांमध्ये कमी तीक्ष्ण नखे असल्याने हा प्रादुर्भाव कमी आहे. बार्टोनेलोसिस जीवाणू वातावरणात सात ते १४ दिवस आणि मांजरीच्या रक्तप्रवाहात सुमारे एक वर्ष जगतात.

मांजराच्या ओरखडे रोगाची लक्षणे उदासीनता आणि ताप ही आहेत

संक्रमित झाल्यावरबार्टोनेलामुळे, मांजरींना पहिल्या तीन आठवड्यांत मूक लक्षणे दिसू शकतात. त्या काळापासून, चिन्हे लक्षणीय होतात, परंतु प्रगतीशील मार्गाने. म्हणून, मांजरीच्या वर्तनातील कोणत्याही बदलांबद्दल जागरूक असणे खूप महत्वाचे आहे जे रोग सूचित करतात. मांजरीच्या स्क्रॅच रोगाची लक्षणे सामान्यतः अशी आहेत:

• उदासीनता
• भूक न लागणे
• ताप
• वजन कमी होणे किंवा एनोरेक्सिया
• अशक्तपणा
• स्नायू दुखणे
• एंडोकार्डिटिस (हृदयाच्या एंडोथेलियल पृष्ठभागावर आणि हृदयाच्या झडपांवर परिणाम करणारे जिवाणूजन्य रोग आणि परिणामी हृदयाची असाधारण बडबड आणि अतालता होऊ शकते)
• फेलाइन युव्हिटिस (डोळ्याच्या बुबुळाची जळजळ ज्यामुळे तीव्र वेदना होतात आणि जास्त अनैच्छिक लॅक्रिमेशन)

बार्टोनेलाच्या लक्षणांची तीव्रता मांजरीच्या रोगप्रतिकारक प्रणालीच्या सामान्य आरोग्यावर आणि स्थितीवर अवलंबून असते. निदानाची पुष्टी करण्यासाठी, पशुवैद्यकाने रक्तातील बॅक्टेरियाची उपस्थिती ओळखण्यासाठी सेरोलॉजिकल चाचणीची विनंती केली पाहिजे (उदाहरणार्थ, रक्त संवर्धन चाचणी), संपूर्ण रक्त गणना आणि मल आणि मूत्र चाचण्यांव्यतिरिक्त.

बार्टोनेला हेन्सेले या आजारावर इलाज आहे का?

सहज संक्रमण असूनही, मांजरीच्या स्क्रॅच रोगावरील उपचार खूप प्रभावी आहेत आणि बरे होणे सोपे आहे. थेरपी ही प्राण्याने दर्शविलेल्या लक्षणांची काळजी घेण्यावर आधारित आहे, मग ते ताप असो किंवा हृदयविकार असो. सुरुवातीच्या टप्प्यात, मांजरींसाठी प्रतिजैविकांची शिफारस केली जाऊ शकतेरोगाचा विकास रोखण्यासाठी. उपचाराची वेळ प्रत्येक केसमध्ये बदलते. परंतु लक्षणे थांबली तरीही, बार्टोनेला हेन्सेले हा जीवाणू मांजरीच्या शरीरात वर्षभर टिकतो, त्यामुळे पाळीव प्राण्याचे सामान्य आरोग्य स्थिती तपासण्यासाठी पशुवैद्यकीय पाठपुरावा करणे आवश्यक आहे.

बार्टोनेलोसिस फेलाइन: प्राण्यांच्या आणि पर्यावरणाच्या योग्य स्वच्छतेने प्रतिबंध केला जाऊ शकतो

मांजराच्या ओरखड्याचा रोग टाळण्यासाठी, वातावरण स्वच्छ आणि पिसांपासून मुक्त ठेवणे आवश्यक आहे. यासाठी जनावरांच्या स्वच्छतेची काळजी घेणे गरजेचे आहे. मांजरीच्या नखांची निगा राखणे, महिन्यातून दोन ते तीन वेळा साफ करणे आणि ट्रिम करणे. हे लक्ष एक खेळ दरम्यान प्रसार टाळण्यासाठी मनोरंजक आहे, उदाहरणार्थ. दुसरी काळजी म्हणजे मांजरीचा कचरा पेटी स्वच्छ ठेवणे, दररोज विष्ठा गोळा करणे आणि महिन्यातून दोनदा कंटेनर धुणे.

खिडक्यांवर संरक्षणात्मक पडदे आणि घरातील प्रजनन यांसारख्या इतर मूलभूत काळजीची देखभाल करणे आवश्यक आहे जेणेकरून मांजरींना त्रास होऊ नये. रस्त्यावर प्रवेश आहे आणि परिणामी, संक्रमित होतात. या तपशिलांमुळे बार्टोनेलोसिस आणि मांजरींच्या इतर संसर्गजन्य रोगांचा धोका कमी होतो, जसे की टोक्सोप्लाज्मोसिस आणि स्पोरोट्रिकोसिस.

मांजराच्या स्क्रॅच रोगास कारणीभूत असणारे जिवाणू गरम काळात अधिक सामान्य असतात, ज्या वातावरणात ते ओले होते. हे प्रतिकार आणि प्रसार वाढवतेपरजीवी प्रसारित करणे. त्यामुळे, मांजराव्यतिरिक्त, घर स्वच्छ ठेवणे आवश्यक आहे.

मांजरांमध्ये जरी मोठी असली तरी, कुत्र्यांची काळजी घेणे देखील आवश्यक आहे. म्हणून, जर प्रजाती एकाच घरात राहत असतील, तर अतिरिक्त काळजी घ्या जेणेकरून कोणालाही संसर्ग होणार नाही. उदाहरणार्थ, कुत्र्याला चालत असताना, परजीवींची उपस्थिती तपासा आणि घरात प्रवेश करण्यापूर्वी पाळीव प्राणी योग्यरित्या स्वच्छ करा: रस्त्यावरील दुसर्‍या प्राण्याने कुत्र्याला संसर्ग केला असावा, ज्याला अपघाती यजमान म्हणून पाहिले जाते.

<11