ພະຍາດຜິວໜັງໃນໝາເປັນພະຍາດຜິວໜັງທີ່ພົບເລື້ອຍກວ່າທີ່ມັນເບິ່ງຄືວ່າ, ໂດຍສະເພາະເມື່ອສາເຫດແມ່ນການກັດຂອງແມ່ກາຝາກເຊັ່ນ: ເຫັບ, ເຫັບ ແລະແມ້ແຕ່ເຫົາ. ແຕ່ບໍ່ເຫມືອນກັບໂຣກຜິວຫນັງ atopic dermatitis, ປະເພດຂອງການອັກເສບຢູ່ໃນຜິວຫນັງຂອງຫມາສາມາດປິ່ນປົວໄດ້ຢ່າງສະຫງົບ, ນອກເຫນືອຈາກການເຈັບປວດຫນ້ອຍສໍາລັບສັດລ້ຽງ. ຂ້າງລຸ່ມນີ້, ເບິ່ງວິທີການດູແລຜິວໜັງທີ່ເກີດຈາກການຕິດຕໍ່ກັບແມ່ກາຝາກ.

ວິທີເບິ່ງແຍງໝາທີ່ເປັນພະຍາດຜິວໜັງໂດຍແມ່ກາຝາກ

ພະຍາດຜິວໜັງ, ທັງໃນໝາ ແລະໃນຄົນ, ເປັນປະເພດໜຶ່ງ. ຮ່າງກາຍເກີດອາການແພ້ຕໍ່ສານທີ່ບໍ່ຮູ້ຕົວ ຫຼືທີ່ຮຸກຮານຜິວໜັງ, ເຮັດໃຫ້ເກີດການອັກເສບ. ໂດຍປົກກະຕິ, ພຽງແຕ່ຕິດຕໍ່ກັບແມ່ກາຝາກສາມາດສ້າງປະຕິກິລິຍານີ້. ແຕ່ເມື່ອແມງໄມ້ກັດ, ໝາມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະເປັນພະຍາດຜິວໜັງຫຼາຍ.

ເພື່ອບັນເທົາອາການຂອງພະຍາດຜິວໜັງ canine, ການປິ່ນປົວຢູ່ເຮືອນສາມາດຊ່ວຍໄດ້. ຢູ່ເຮືອນ, ແນະນໍາໃຫ້ໃຊ້ແຊມພູທີ່ຊີ້ໃຫ້ເຫັນເພື່ອຕໍ່ສູ້ກັບຜິວຫນັງອັກເສບ, ແລະການດູແລນີ້ພຽງແຕ່ບັນເທົາອາການຄັນຂອງສັດລ້ຽງ! ແຕ່ບາງສູດທີ່ເຮັດຢູ່ເຮືອນ, ເຊັ່ນຊາ fennel, aloe vera ຫຼືນ້ໍາຫມາກພ້າວ, ນໍາໃຊ້ໃນການໂດດດ່ຽວໂດຍການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງລູກຝ້າຍຢູ່ບ່ອນບາດແຜ, ຍັງສາມາດແນະນໍາໂດຍສັດຕະວະແພດ. ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະຮັບປະກັນວ່າຫມາບໍ່ສາມາດເລຍພື້ນທີ່ທີ່ໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວ. ສະນັ້ນ, ຈົ່ງເຝົ້າລະວັງສັດລ້ຽງ ຫຼືເອົາຄໍເອລີຊາເບັດຊັນໃສ່ມັນ.

ໃຫ້ເອົາໃຈໃສ່ກັບການນໍາໃຊ້ສານທີ່ຮຸກຮານຫຼາຍ, ເຊັ່ນ: ສົ້ມ cider ຈາກຫນາກແອບເປີ, sodium bicarbonate ຫຼືເກືອ, ຍ້ອນວ່າຜະລິດຕະພັນເຫຼົ່ານີ້ສາມາດເຮັດໃຫ້ການອັກເສບຮ້າຍແຮງຂຶ້ນແລະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມເຈັບປວດກັບຂົນ. ມັນຍັງດີທີ່ຈະໄປຢ້ຽມຢາມສັດຕະວະແພດເພື່ອກວດເບິ່ງຄວາມຕ້ອງການສໍາລັບການຕ້ານການອັກເສບ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນຢາຂີ້ເຜິ້ງຫຼືຢາເມັດ. ແລະເພື່ອປ້ອງກັນພະຍາດຜິວໜັງທີ່ເກີດຈາກການກັດຂອງແມ່ກາຝາກ, ຮັກສາໝາ ແລະ ເຮືອນໃຫ້ປອດໄພ ແລະ ປ້ອງກັນເຫັບ ແລະ ເຫັບ, ດ້ວຍການອະນາໄມສັດລ້ຽງທີ່ດີ ແລະ ອະນາໄມເຮືອນ.

ປະເພດຂອງພະຍາດຜິວໜັງທີ່ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ໝາ

ພະຍາດຜິວໜັງທີ່ພົບເລື້ອຍທີ່ສຸດແມ່ນເກີດມາຈາກການຕິດຕໍ່ກັບແມ່ກາຝາກ. ແຕ່ບາງຕົວແທນພາຍນອກອື່ນໆເຊັ່ນ: pollen, ຂີ້ຝຸ່ນ, ເຊື້ອແບັກທີເຣັຍແລະເຊື້ອລາຍັງສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດການແຕ້ມຮູບ. ມີບາງຊະນິດຂອງພະຍາດຜິວໜັງໃນໝາ:

• Canine pyoderma: ເປັນພະຍາດຜິວໜັງຊະນິດໜຶ່ງທີ່ເກີດຈາກການຕິດເຊື້ອແບັກທີເລຍຂອງຜິວໜັງຂອງໝາ ແລະສາມາດເປັນຜິວໜັງ ຫຼື ເລິກໄດ້. ເຊື້ອແບັກທີເຣັຍທີ່ເປັນເຈົ້າພາບເອີ້ນວ່າ Staphylococcus pseudintermedius, ແລະມັນເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງອົງການຈັດຕັ້ງຂອງ canine ຕາມທໍາມະຊາດ, ເຮັດຫນ້າທີ່ຕ້ານການອັກເສບແລະບາດແຜຜິວຫນັງອື່ນໆ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ເມື່ອມີການແຜ່ພັນຫຼາຍໂພດ, ມັນສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດພະຍາດຜິວໜັງໄດ້.
• ຜິວໜັງອັກເສບທາງຈິດ: ອັນນີ້ແມ່ນເກີດມາຈາກປັດໃຈທາງຈິດຕະວິທະຍາ ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມ, ເຊິ່ງໝາມີການເລຍຫຼາຍຈົນກາຍເປັນຜິວໜັງອັກເສບ. ການເຄື່ອນຍ້າຍ, ມາຮອດຂອງສັດລ້ຽງອື່ນໆຫຼືເດັກນ້ອຍໃນຄອບຄົວຫຼືສະຖານະການອື່ນໆຂອງຄວາມກົດດັນສາມາດເຮັດໃຫ້ຫມາມີປະຕິກິລິຍານີ້. ມັນສາມາດປ້ອງກັນໄດ້ດ້ວຍຄວາມຮັກແພງ ແລະ ການດູແລຫຼາຍ!
• ໂຣກຕັບອັກເສບປຽກໃນຫມາ: ນີ້ແມ່ນອາການທີ່ເຈັບປວດທີ່ສຸດແລະລັກສະນະຂອງມັນແມ່ນຄວາມຊຸ່ມຊື່ນຂອງພື້ນທີ່ທີ່ຕິດເຊື້ອ. ມັນພັດທະນາຜ່ານການບາດເຈັບທີ່ຜິວໜັງ ແລະສາມາດແຜ່ລາມໄປທົ່ວຮ່າງກາຍຂອງສັດໄດ້ຢ່າງວ່ອງໄວ.
• ພະຍາດຜິວໜັງ Canine atopic dermatitis: ມີຕົ້ນກຳເນີດທາງພັນທຸກຳ ແລະເປັນຊຳເຮື້ອຕາມທຳມະຊາດ. ບາງສາຍພັນແມ່ນມີຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ຈະພັດທະນາພະຍາດຜິວໜັງຊະນິດນີ້, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການປິ່ນປົວຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງຕໍ່ກັບການອັກເສບ ແລະ ການໄຫຼວຽນຂອງອັກເສບ. ຝາເຮືອນ ແລະແມ້ກະທັ່ງແພ້ອາຫານບາງຊະນິດກໍ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດພະຍາດຜິວໜັງ canine. ພວກມັນທັງໝົດມີອາການຄັນ ແລະ ບໍ່ສະບາຍເປັນອາການ, ນອກເໜືອໄປຈາກຜິວໜັງແດງ ແລະ ການເລຍສັດລ້ຽງຫຼາຍເກີນໄປ. ໝາຍັງສາມາດມີພຶດຕິກຳທີ່ບໍ່ສະບາຍ ແລະແມ້ກະທັ້ງຂາດຄວາມຢາກອາຫານ.

ບາງສາຍພັນມັກຈະເປັນພະຍາດຜິວໜັງ Canine ຫຼາຍກວ່າ

ໃນກໍລະນີຂອງພະຍາດຜິວໜັງ atopic ຢູ່ໃນໝາ, ແຕ່ຫນ້າເສຍດາຍ, ບາງສາຍພັນສາມາດພັດທະນາໄດ້ຕາມທໍາມະຊາດ. ພະຍາດ. ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, ຫນຶ່ງໃນລັກສະນະທາງລົບຂອງ Shih Tzu ແມ່ນວ່າສາຍພັນນີ້ມີຄວາມສ່ຽງຕໍ່ການພັດທະນາຜິວຫນັງ atopic. Lhasa Apso ທີ່ມີ groomed ຫຼື unclipped ກໍ່ສາມາດມີເງື່ອນໄຂນີ້. ແລະສາຍພັນອື່ນໆເຊັ່ນ French Bulldog, ຫມາ Yorkshire, Pug, Labrador, ແລະອື່ນໆຈໍານວນຫຼາຍ, ສາມາດເປັນພະຍາດນີ້. ຄວາມຈິງ,ບໍ່ມີສາຍພັນໃດໜີຈາກພະຍາດຜິວໜັງ canine. ສະນັ້ນ, ຈິ່ງເປັນການດີສະເໝີທີ່ຈະຕ້ອງລະມັດລະວັງໃນການອາບນໍ້າ ແລະ ອະນາໄມໝາ, ໂດຍສະເພາະຂົນສັດ.