ພະຍາດ Canine distemper ແມ່ນແນ່ນອນຫນຶ່ງຂອງພະຍາດທີ່ຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດທີ່ສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ຫມາ. ສາເຫດມາຈາກເຊື້ອໄວຣັສ, ມັນຕິດເຊື້ອທີ່ສຸດແລະສາມາດນໍາໄປສູ່ການເສຍຊີວິດໃນເວລາສັ້ນໆ. ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ພະຍາດ canine distemper ຖືວ່າເປັນອັນຕະລາຍຫຼາຍແມ່ນຄວາມຈິງທີ່ວ່າພະຍາດມີຂັ້ນຕອນທີ່ແຕກຕ່າງກັນທີ່ເຮັດໃຫ້ອົງການຈັດຕັ້ງຂອງສັດຄ່ອຍໆອ່ອນແອລົງ. ຈາກໄລຍະເບື້ອງຕົ້ນເຖິງໄລຍະປາຍຂອງ distemper, ຫຼາຍລະບົບໄດ້ຮັບຜົນກະທົບ. ໃນເວລາທີ່ພວກມັນໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວ, distemper ມັກຈະປ່ອຍໃຫ້ sequelae ຕະຫຼອດຊີວິດຂອງສັດ. Paws of the House ອະທິບາຍເຖິງ 5 ຂັ້ນຕອນຂອງການເກີດຄວາມວຸ້ນວາຍໃນໝາ ແລະອາການທີ່ສະແດງອອກໃນແຕ່ລະພວກມັນ. ກວດເບິ່ງມັນ!

ມີ 5 ຂັ້ນຕອນຂອງພະຍາດ canine distemper

ກ່ອນອື່ນໝົດ, ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະເຂົ້າໃຈວ່າໝາແຕ່ລະໂຕມີອະໄວຍະວະທີ່ເປັນເອກະລັກ. Canine distemper ສາ​ມາດ manifest ຕົວ​ມັນ​ເອງ​ແຕກ​ຕ່າງ​ກັນ​ໃນ​ຫມາ​ແຕ່​ລະ​ຄົນ​. ມີ 5 ຂັ້ນຕອນຂອງ distemper, ແຕ່ພວກເຂົາເຈົ້າບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງເກີດຂຶ້ນໃນຄໍາສັ່ງດຽວກັນ. ນອກຈາກນັ້ນ, ຫມາຈະບໍ່ສະແດງອາການທົ່ວໄປສໍາລັບພວກເຂົາທັງຫມົດ. ມີຂໍ້ຍົກເວັ້ນພຽງແຕ່ໄລຍະທາງປະສາດ, ເຊິ່ງຈະເປັນໄລຍະສຸດທ້າຍຂອງ distemper.

ໄລຍະທີ 1 ຂອງ canine distemper: ophthalmic phase

ມີຫຼາຍຂັ້ນຕອນຂອງ distemper. ໄລຍະເບື້ອງຕົ້ນແມ່ນເປັນທີ່ຮູ້ຈັກເປັນໄລຍະ ophthalmic, ເຊິ່ງໄດ້ຮັບຊື່ນີ້ເນື່ອງຈາກວ່າລັກສະນະຕົ້ນຕໍຂອງມັນແມ່ນຮູບລັກສະນະຂອງຄວາມລັບໃນຕາແລະກໍລະນີຂອງ conjunctivitis canine ທີ່ສາມາດຮ້າຍແຮງ. ເນື່ອງຈາກອາການເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນພົບເລື້ອຍກັບຄົນອື່ນໆພະຍາດຕ່າງໆ, ມັນເປັນການຍາກທີ່ຈະຮັບຮູ້ໃນຕອນທໍາອິດວ່າມັນເປັນພະຍາດ canine distemper, ເຮັດໃຫ້ການບົ່ງມະຕິໄວມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ.

ໄລຍະທີ່ 2 ຂອງ distemper canine: ໄລຍະຫາຍໃຈ

ຫຼັງຈາກນັ້ນໄລຍະທີສອງຂອງ distemper ມາ. . ​ໃນ​ຂະນະ​ນັ້ນ, ​ໄລຍະ​ເລີ່​ມຕົ້ນ​ປະສົມ​ກັບ​ໄລຍະ​ທາງ​ຫາຍໃຈ​ແລະ​ມີ​ນ້ຳ​ດັງ, ໄອ, ໝາ​ມີ​ອາການ​ເປັນ​ໄຂ້, ເມື່ອຍ​ແລະ​ຫາຍໃຈ​ຍາກ. ສັດຈະເມື່ອຍ ແລະບໍ່ມີລາຍຊື່. ດ້ວຍອາການເຫຼົ່ານີ້, ມັນເປັນສິ່ງ ສຳ ຄັນທີ່ເຈົ້າຂອງຈະຕ້ອງພາສັດໄປຫາສັດຕະວະແພດໃນໄວໆນີ້ເພື່ອຫລີກລ້ຽງໄລຍະອື່ນໆຂອງພະຍາດ distemper.

ໄລຍະທີ 3 ຂອງ canine distemper: ໄລຍະ tegumentary

ໃນຂັ້ນຕອນຂອງ tegumentary. ຂອງ distemper canine, ອາການທາງດ້ານຮ່າງກາຍເລີ່ມກາຍເປັນທີ່ຊັດເຈນຫຼາຍ. ໂດຍປົກກະຕິແລ້ວ, ມັນແມ່ນຈຸດນີ້ທີ່ຄູສອນມີຄວາມກັງວົນຫຼາຍຂຶ້ນ, ຍ້ອນວ່າອາການໄປໄກກວ່າການຫາຍໃຈ (ເຊິ່ງສາມາດສັບສົນກັບໄຂ້ຫວັດ). ໃນ​ໄລ​ຍະ​ຂອງ​ການ distemper canine ນີ້​, ຫມາ​ມີ pustules abdominal (ບານ​ພຽງ​ເລັກ​ນ້ອຍ​ມີ​ຫນອງ​ໃນ​ຜິວ​ຫນັງ​)​. ນອກຈາກນັ້ນ, ມັນເປັນໄປໄດ້ທີ່ຈະເຫັນ hyperkeratosis ຂອງ paw pads, ເຊິ່ງມີລັກສະນະໂດຍຜິວຫນັງແຫ້ງແລະ flaking ຢູ່ໃນສະຖານທີ່.

ໄລຍະທີ 4 ຂອງ canine distemper: ໄລຍະການຍ່ອຍອາຫານ

ໃນຂະນະທີ່ພະຍາດ canine distemper ກ້າວຫນ້າ, ລະບົບຮ່າງກາຍອື່ນໆໄດ້ຮັບຜົນກະທົບ. ຫຼັງຈາກໄລຍະ integumentary, ມັນແມ່ນການຫັນຂອງລະບົບກ່ຽວກັບເຄື່ອງຍ່ອຍຂອງຫມາທົນທຸກຜົນສະທ້ອນ. ໃນໄລຍະການຍ່ອຍອາຫານຂອງ canine distemper, ອາການທົ່ວໄປທີ່ສຸດແມ່ນອາການປວດຮາກ, ຖອກທ້ອງ, ເຈັບທ້ອງແລະຂາດຄວາມຢາກອາຫານ, ນອກເຫນືອໄປຈາກຄວາມອ່ອນເພຍ. ອາການເຫຼົ່ານີ້ອາດຈະເລີ່ມອ່ອນລົງ, ແຕ່ພວກມັນຮ້າຍແຮງຂຶ້ນ. ສັດສາມາດຂາດນ້ໍາເນື່ອງຈາກອາຈຽນຫຼາຍເກີນໄປແລະຖອກທ້ອງ.

ໄລຍະທີ 5 ຂອງພະຍາດ canine distemper: ໄລຍະທາງ neurological

The terminal stage of canine distemper, ແລະຍັງຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດ, ແມ່ນຂັ້ນຕອນ neurological. ໃນຈຸດນີ້, ພະຍາດດັ່ງກ່າວມີຄວາມກ້າວຫນ້າຫຼາຍ, ຈົນເຖິງຈຸດທີ່ມີຜົນກະທົບຕໍ່ລະບົບປະສາດຂອງຫມາແລະທໍາລາຍການເຮັດວຽກຂອງມໍເຕີຂອງມັນ. ໃນຂັ້ນຕອນຂອງການຢູ່ປາຍຍອດ, distemper ແມ່ນຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດແລະສາມາດອອກຈາກ sequelae. ອາການທີ່ພົບເລື້ອຍທີ່ສຸດແມ່ນ: ການຫົດຕົວແບບບໍ່ສະຫມັກໃຈ, ສັ່ນສະເທືອນ, ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນມໍເຕີ, ອໍາມະພາດຂອງແຂນຂາແລະການປ່ຽນແປງພຶດຕິກໍາ.

ໄລຍະທາງ neurological ຂອງ distemper ດົນປານໃດ?

ໃນຂັ້ນຕອນອື່ນໆຂອງອາການຊຶມເສົ້າ, ອາການສາມາດອ່ອນໆລົງ ແລະ ດັ່ງນັ້ນ, ຄູສອນບາງຄົນບໍ່ຮັບຮູ້ເຖິງຄວາມຮ້າຍແຮງ. ໃນເວລາທີ່ມັນເຂົ້າສູ່ໄລຍະປາຍ, distemper ກາຍເປັນຮ້າຍແຮງຫຼາຍແລະ, ດັ່ງນັ້ນ, ພໍ່ແມ່ສັດລ້ຽງຈໍານວນຫຼາຍພຽງແຕ່ສັງເກດເຫັນພະຍາດໃນຂະນະນັ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ, ມັນເປັນເລື່ອງທົ່ວໄປທີ່ສັດຈະທົນທຸກຕໍ່ເນື່ອງເມື່ອເຖິງລະດັບນີ້. ພວກມັນເປັນຜົນມາຈາກການສວມໃສ່ແລະນໍ້າຕາທີ່ເຮັດໃຫ້ canine distemper ຢູ່ໃນກາບ myelin, ເຊິ່ງເປັນຊັ້ນປ້ອງກັນຂອງ neurons. ກາບໄດ້ຖືກທໍາລາຍ, ເຊິ່ງກໍ່ໃຫ້ເກີດຮູບລັກສະນະຂອງsequelae ເຊັ່ນ:

• ອຳມະພາດແຂນຂາ

• ຊັກເລື້ອຍໆ

• ອາການປະສາດ

• ການຍ່າງທີ່ບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມໄດ້

ດັ່ງນັ້ນ, ມັນເປັນການຍາກທີ່ຈະກໍານົດໄລຍະເວລາຂອງລະບົບປະສາດຂອງ distemper ດົນປານໃດ. ຖ້າສັດເລີ່ມຕົ້ນການປິ່ນປົວກ່ອນທີ່ຈະເຖິງລະດັບນີ້, ມັນຈະບໍ່ມີ sequelae. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຖ້າຫາກວ່າການປິ່ນປົວພຽງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນຫຼັງຈາກຄວາມເສຍຫາຍທາງ neurological ໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນແລ້ວ, ໄລຍະ neurological ດັ່ງກ່າວສາມາດເປັນເວລາດົນນານ, ມີຄວາມເປັນໄປໄດ້ສູງທີ່ຈະອອກຈາກ sequelae ສໍາລັບສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງຊີວິດ. Canine distemper ແມ່ນພົບເລື້ອຍໃນລູກຫມາທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການສັກຢາ, ແຕ່ມັນຍັງສາມາດໄປຫາຜູ້ສູງອາຍຸທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການສັກຢາປ້ອງກັນຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ວັກຊີນ v10, ເຊິ່ງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ໃຊ້ຢາສາມຄັ້ງໃນຄັ້ງທຳອິດ ແລະ ເປັນຢາກະຕຸ້ນປະຈຳປີ, ແມ່ນວິທີຫຼັກເພື່ອປ້ອງກັນພະຍາດ canine distemper ໃນໝາ.