Canine distemper သည် ခွေးများကို ထိခိုက်စေနိုင်သော အဆိုးရွားဆုံးရောဂါများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်မှာ သေချာပါသည်။ Virus ကြောင့်ဖြစ်ရတာ အလွန်ကူးစက်တတ်ပြီး အချိန်တိုအတွင်း သေစေနိုင်ပါတယ်။ ခွေးစိတ်တိုခြင်းကို အလွန်အန္တရာယ်ကြီးသည်ဟု ယူဆရသည့်အရာမှာ တိရစ္ဆာန်၏ ဇီဝရုပ်များကို တဖြည်းဖြည်း အားနည်းသွားစေသည့် ကွဲပြားသည့်အဆင့်များ ရှိနေသည့်အချက်ဖြစ်သည်။ ကနဦးအဆင့်မှ distemper ၏ terminal အဆင့်အထိ၊ စနစ်များစွာကို ထိခိုက်ပါသည်။ ၎င်းတို့ကို ပျောက်ကင်းအောင် ကုသသောအခါတွင် စိတ်ဝေဒနာသည် တိရစ္ဆာန်၏ ဘဝတစ်ခုလုံးအတွက် နောက်ဆက်တွဲအဖြစ် ကျန်ရစ်တတ်သည်။ Paws of the House သည် ခွေးများတွင် စိတ်တိုခြင်း အဆင့် (၅) ဆင့်နှင့် ၎င်းတို့အနက်မှ တစ်ခုစီတွင် ဖြစ်ပေါ်နေသော လက္ခဏာများကို ရှင်းပြသည်။ အဲဒါကို စစ်ဆေးကြည့်ပါ။

ခွေးစိတ်ဆိုးခြင်း အဆင့် 5 ဆင့်ရှိပါတယ်

ပထမဆုံးအနေနဲ့ ခွေးတစ်ကောင်ချင်းစီမှာ ထူးခြားတဲ့ကိုယ်ခန္ဓာရှိတယ်ဆိုတာ နားလည်ဖို့ အရေးကြီးတယ်။ Canine distemper သည် ခွေးတစ်ကောင်ချင်းစီတွင် ကွဲပြားစွာ ထင်ရှားနိုင်သည်။ စိတ်ဆိုးခြင်း အဆင့် ၅ ဆင့်ရှိသော်လည်း ၎င်းတို့သည် တူညီသော အစီအစဉ်အတိုင်း ဖြစ်မလာပါ။ ထို့အပြင်၊ ခွေးသည် ၎င်းတို့အားလုံးတွင် အဖြစ်များသော လက္ခဏာများ အမြဲပြနေမည်မဟုတ်ပေ။ တစ်ခုတည်းသောခြွင်းချက်မှာ အာရုံကြောဆိုင်ရာအဆင့်ဖြစ်ပြီး၊ အမြဲတမ်းစိတ်ဆိုးခြင်း၏နောက်ဆုံးအဆင့်ဖြစ်သည်။

ခွေးစိတ်ရောဂါ၏ပထမအဆင့်- မျက်စိမှုန်ခြင်းအဆင့်

စိတ်ပူပန်မှုအဆင့်များစွာရှိသည်။ ကနဦးအဆင့်ကို မျက်စိမှုန်ခြင်းအဆင့်ဟု လူသိများပြီး ၎င်း၏အဓိကလက္ခဏာမှာ မျက်လုံးအတွင်း လျှို့ဝှက်ချက်များထွက်ခြင်းနှင့် ပြင်းထန်နိုင်သည့် ခွေးမျက်မြှေးရောင်ခြင်းတို့ကြောင့် ယင်းအမည်ကို ရရှိခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီလက္ခဏာတွေက တခြားသူတွေမှာ အဖြစ်များတာကြောင့်ပါ။ရောဂါများ ၊ ၎င်းသည် ခွေးရူးရောဂါဖြစ်ကြောင်း အစပိုင်းတွင် သိရှိရန်ခက်ခဲပြီး အမြန်ရောဂါရှာဖွေရန်ခက်ခဲသည်။

ခွေးစိတ်ရောဂါ၏ဒုတိယအဆင့်- အသက်ရှုလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာအဆင့်

စိတ်ပူပန်မှုဒုတိယအဆင့်ရောက်လာပြီး မကြာမီတွင်၊ . ထိုအချိန်တွင်၊ ကနဦးအဆင့်သည် အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာအဆင့်နှင့် နှာစေး၊ ချောင်းဆိုးခြင်း၊ ခွေးဖျားခြင်း၊ မောပန်းနွမ်းနယ်ခြင်းနှင့် အသက်ရှူရခက်ခဲခြင်းတို့နှင့် ရောနှော၍ ပေါ်လာပါသည်။ တိရိစ္ဆာန်သည် ပိုပို၍ မောပန်းလာပြီး စာရင်းမဲ့လာသည်။ ဤလက္ခဏာများနှင့်အတူ၊ ပိုင်ရှင်သည် တိရစ္ဆာန်ကို တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဆရာဝန်ထံ အမြန်ခေါ်ဆောင်ရန် အရေးကြီးပါသည်။

ခွေးစိတ်ကျခြင်း၏ တတိယအဆင့်- tegumentary အဆင့်

တက်တူးအဆင့်တွင် ခွေးစိတ်တိုခြင်း၊ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ လက္ခဏာများ ပိုမိုထင်ရှားလာသည်။ ပုံမှန်အားဖြင့်၊ ဤအချိန်တွင် ရောဂါလက္ခဏာများသည် အသက်ရှူလမ်းကြောင်းကိုကျော်လွန်သွားသည် (တုပ်ကွေးနှင့် ရောထွေးနိုင်သည်) ဖြစ်သောကြောင့် ကျူရှင်ဆရာသည် ပို၍စိုးရိမ်လာပါသည်။ ခွေးစိတ်ညစ်ရသည့် ဤအဆင့်တွင် ခွေးတွင် ဝမ်းဗိုက်အဖုများ (အရေပြားပေါ်ရှိ အဖုလေးများ) ရှိသည်။ ထို့အပြင်၊ ထိုနေရာ၌ ခြောက်သွေ့ပြီး နီရဲနေသော အရေပြားဖြင့် လက္ခဏာရပ်ဖြစ်သော paw pads ၏ hyperkeratosis ကိုတွေ့နိုင်သည်။

ခွေးစိတ်ရောဂါ၏ စတုတ္ထအဆင့်- အစာခြေခြင်းအဆင့်

ခွေးရူးသွပ်မှု တိုးလာသည်နှင့်အမျှ အခြားကိုယ်ခန္ဓာစနစ်များကို ထိခိုက်နိုင်သည်။ Integumentary အဆင့်ပြီးနောက်၊ ၎င်းသည် အစာခြေစနစ်၏ အလှည့်ဖြစ်သည်။ခွေးသည် အကျိုးဆက်ကို ခံရသည်။ Canine distemper ၏ အစာခြေအဆင့်တွင် အဖြစ်အများဆုံး လက္ခဏာများမှာ အန်ခြင်း၊ ဝမ်းလျှောခြင်း၊ ဝမ်းဗိုက်နာခြင်းနှင့် အစာစားချင်စိတ်မရှိခြင်း တို့အပြင် အားနည်းခြင်း တို့ဖြစ်သည်။ ဤလက္ခဏာများသည် ပို၍ ပေါ့ပါးလာသော်လည်း ပိုဆိုးလာသည်။ အလွန်အကျွံ အော့အန်ခြင်းနှင့် ဝမ်းပျက်ခြင်းတို့ကြောင့် တိရစ္ဆာန်သည် ရေဓာတ်ခန်းခြောက်သွားနိုင်သည်။

ခွေးရူးပြန်ရောဂါ၏ ၅ ခုမြောက်အဆင့်- အာရုံကြောဆိုင်ရာအဆင့်

ခွေးရူးပြန်ရောဂါ၏ နောက်ဆုံးအဆင့်နှင့် အပြင်းထန်ဆုံးသည် အာရုံကြောဆိုင်ရာ အဆင့်ဖြစ်သည်။ ဤအချိန်တွင် ရောဂါသည် အလွန်အဆင့်မြင့်ပြီး ခွေး၏ အာရုံကြောစနစ်ကို ထိခိုက်စေပြီး ၎င်း၏ မော်တာလုပ်ဆောင်ချက်များကို ထိခိုက်စေပါသည်။ Terminal အဆင့်တွင်၊ စိတ်ပူပန်မှုသည် အလွန်ပြင်းထန်ပြီး နောက်ဆက်တွဲများကို ချန်ထားနိုင်သည်။ အဖြစ်အများဆုံး လက္ခဏာများမှာ- အလိုအလျောက် ကျုံ့ခြင်း၊ တုန်ခါခြင်း၊ မော်တာ ခက်ခဲခြင်း၊ ခြေလက်များ သွက်ချာပါဒ နှင့် အပြုအမူ ပြောင်းလဲခြင်း တို့ ဖြစ်သည်။

စိတ်ပူပန်ခြင်း၏ အာရုံကြောဆိုင်ရာအဆင့်သည် မည်မျှကြာကြာခံသနည်း။

စိတ်တိုခြင်း၏ အခြားအဆင့်များတွင် လက္ခဏာများသည် ပိုမိုပျော့ပျောင်းနိုင်ပြီး ထို့ကြောင့် အချို့သော ကျူရှင်ဆရာများသည် လေးနက်မှုကို မရိပ်မိပါ။ ၎င်းသည် terminal အဆင့်သို့ရောက်ရှိသောအခါ၊ စိတ်ပူပန်မှုသည်ပိုမိုပြင်းထန်လာပြီး၊ ထို့ကြောင့်၊ အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်မိဘများစွာသည်ထိုအချိန်တွင်သာရောဂါကိုသတိထားမိသည်။ ထို့ကြောင့် ဤအဆင့်သို့ရောက်သောအခါ တိရစ္ဆာန်၏ နောက်ဆက်တွဲ ဝေဒနာကို ခံစားနေကြရသည်။ ၎င်းတို့သည် နူရွန်၏အကာအကွယ်အလွှာဖြစ်သည့် myelin sheath ပေါ်ရှိ ခွေးပေါက်စများကို ဖြစ်ပေါ်စေသည့် စုတ်ပြဲခြင်း၏ အကျိုးဆက်ဖြစ်သည်။ အခွံသည် ပျက်စီး၍ အသွင်အပြင်ကို ဖြစ်စေသည်။ဥပမာ-

• ခြေလက်အကြောသေခြင်း

• မကြာခဏ တက်ခြင်း

• အာရုံကြောများ

• ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ လမ်းလျှောက်ခြင်း

ထို့ကြောင့်၊ စိတ်တိုခြင်း၏ အာရုံကြောဆိုင်ရာ အဆင့်သည် မည်မျှကြာရှည်သည်ကို သတ်မှတ်ရန် ခက်ခဲသည်။ တိရိစ္ဆာန်သည် ဤအဆင့်သို့မရောက်ရှိမီ ကုသမှုကိုစတင်ပါက၊ ၎င်းတွင် နောက်ဆက်တွဲဖြစ်လာမည်မဟုတ်ပါ။ သို့သော် အာရုံကြောဆိုင်ရာ ထိခိုက်မှုဖြစ်တည်ပြီးမှသာ ကုသမှုကို စတင်ပါက၊ အာရုံကြောဆိုင်ရာ အဆင့်သည် သက်တမ်းကြာရှည်နိုင်ပြီး ကျန်သက်တမ်းတစ်လျှောက်တွင် နောက်ဆက်တွဲအဖြစ် ကျန်ရစ်နိုင်ခြေ မြင့်မားသည်။ Canine distemper သည် ကာကွယ်ဆေးမထိုးရသေးသော ခွေးပေါက်များတွင် ပိုအဖြစ်များသော်လည်း ၎င်းသည် စနစ်တကျ ကာကွယ်ဆေးမထိုးထားသော သက်ကြီးရွယ်အိုများထံလည်း ကူးစက်နိုင်သည်။ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် 3 ကြိမ်နှင့် နှစ်စဉ် မြှင့်တင်ရန်လိုအပ်သည့် v10 ကာကွယ်ဆေးသည် ခွေးများတွင် ခွေးရူးပြန်ခြင်းကို ကာကွယ်ရန် အဓိကနည်းလမ်းဖြစ်သည်။