ឆ្កែរបស់ខ្ញុំមានការពិបាកចិត្ត តើឥឡូវនេះជាអ្វី? ស្វែងយល់ពីរឿង ដូរី អ្នករស់រានមានជីវិតពីជំងឺ!
តារាងមាតិកា
Dory da Lata គឺស្ទើរតែជា "អ្នកមានឥទ្ធិពលឌីជីថល" ហើយតែងតែលេចឡើងនៅលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមដោយដេកយ៉ាងឆ្ងាញ់នៅលើកៅអីដែលនាងចូលចិត្ត ឬរៀបចំអ្នកគ្រប់គ្នានៅផ្ទះ។ អ្នកណាដែលមិនដឹងរឿង ហើយឃើញឆ្កែតូចនេះដឹកនាំជីវិតធម្មតា មិននឹកស្មានដល់បារ៍ដែលនាង និងគ្រូបង្វឹកបានជួបនោះឡើយ។ Dory ជាអ្នករស់រានមានជីវិត! ជំងឺនេះត្រូវបានគេរកឃើញរយៈពេល 4 ថ្ងៃបន្ទាប់ពីត្រូវបានចិញ្ចឹមដោយ Pedro Drable និង Laís Bittencourt នៅពេលដែលគាត់នៅតែជាកូនឆ្កែនៅក្នុង hemogram ធម្មតា។ ទោះបីជាមានការព្យាបាលភ្លាមៗក៏ដោយ Dory បានឆ្លងកាត់គ្រប់ដំណាក់កាលនៃជំងឺនេះ - រោគសញ្ញាក្រពះ សួត និងសរសៃប្រសាទ - ហើយមានផលវិបាកមួយចំនួន។ ពីការទុកដាក់សំរាមរបស់នាង កូនសុនខពីរក្បាលផ្សេងទៀតមិនបានរួចជីវិតទេ។
ជំងឺអាចព្យាបាលបាន! ប្រសិនបើឆ្កែរបស់អ្នកជាជនរងគ្រោះនៃការពិបាកចិត្ត ហើយបានរួចរស់ជីវិតពីការព្យាបាលនោះ ឥឡូវនេះដល់ពេលដែលត្រូវរៀនពីរបៀបដោះស្រាយជាមួយនឹងផលវិបាកនៃជំងឺនេះ ហើយផ្តល់ឱ្យមិត្តរបស់អ្នកនូវគុណភាពជីវិតកាន់តែប្រសើរ។ សត្វនេះអាចរស់នៅបានជាធម្មតា បន្ទាប់ពីរងការប៉ះពាល់ដោយជំងឺឆ្កែឆ្កួត។ ស្វែងយល់បន្ថែមអំពីរឿងរបស់ Dory ដែលជាឆ្កែតូចដ៏ពិសេសនេះដែលបានកើតជំងឺនេះ ហើយបានត្រលប់មកវិញដោយក្តីស្រឡាញ់ និងការយកចិត្តទុកដាក់ពីម្ចាស់របស់វា។
សូមមើលផងដែរ: បន្ទប់ទឹកឆ្កែ៖ របៀបជ្រើសរើសកន្លែងដ៏ល្អសម្រាប់ឆ្កែរបស់អ្នក ដើម្បីបំពេញតម្រូវការរបស់គាត់នៅផ្ទះ?
តើអ្វីជាជំងឺចិត្ត? ពេទ្យសត្វ បកស្រាយពីជំងឺ!
Distemper គឺឆ្លងខ្លាំង ហើយអាចបង្កបញ្ហាសុខភាពជាច្រើនសម្រាប់សត្វឆ្កែ។ យើងបាននិយាយជាមួយពេទ្យសត្វ Nathalia Breder មកពីទីក្រុង Rio de Janeiro ដែលបានពន្យល់យើងពីរបៀបដែលជំងឺនេះកើតឡើង៖ “distemper កើតឡើងតាមរយៈមេរោគដែលអាចចម្លងបាន ហើយដែលអាចនាំឱ្យឆ្កែស្លាប់។ អ្នកដែលរងផលប៉ះពាល់ដោយជំងឺនេះអាចមានផលវិបាកអស់មួយជីវិត។ មេរោគនេះប៉ះពាល់ដល់ប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ វាយប្រហារស្រទាប់ myelin នៃសរសៃប្រសាទ។
ផលវិបាកទូទៅបំផុតចំពោះ distemper គឺ myoclonus ដែលជាការកន្ត្រាក់សាច់ដុំ ឬញ័រដោយអចេតនា។ ការកន្ត្រាក់នៅតែមានរហូតដល់ចុងបញ្ចប់នៃជីវិតរបស់សត្វចិញ្ចឹម ប៉ុន្តែអាចត្រូវបានបន្ទន់ជាមួយនឹងការព្យាបាលដូចជា ការចាក់ម្ជុលវិទ្យាសាស្ត្រ ការព្យាបាលដោយអូហ្សូនយ៉ូ រីគី និងផ្សេងៗទៀត។ ផលវិបាកទូទៅមួយទៀតគឺការប្រកាច់ ដែលអាចកំណត់ពេល ឬបន្ត។
Canine distemper: Dory មាន " paw សំណាង" ជាការរំលឹកនៃជំងឺ
សូម្បីតែជាមួយនឹងការព្យាបាលទាំងអស់ដែលមានរយៈពេលប្រហែល 7 ជាច្រើនខែ Dory នៅតែមានវគ្គបន្ត៖ ធ្មេញរបស់នាងមានភាពផុយស្រួយជាងធម្មតា នាងបានក្លាយជាជំងឺឆ្កួតជ្រូក និងមាន myoclonus នៅក្នុង paw ខាងស្តាំរបស់នាង។ អាឡែស៊ីលើស្បែកមួយចំនួនក៏បានលេចចេញផងដែរ ដែលវាអាចទាក់ទងនឹងភាពផុយស្រួយនៃប្រព័ន្ធភាពស៊ាំរបស់គាត់។ ទម្លាប់របស់ឪពុកម្តាយរបស់ Dory គឺឧទ្ទិសដល់ការថែទាំជាក់លាក់ ប៉ុន្តែមិនមានបញ្ហានោះទេ។ ពួកគេបានដាក់ឈ្មោះ myoclonus ថាជា “ឡាក់គី ផាយ” ជាការរំលឹកពីជ័យជម្នះប្រឆាំងនឹងជំងឺ។
ក្នុងករណីរបស់ Dory មនុស្សភាគច្រើនមិនកត់សំគាល់ថានាងមានរឿងភាគខ្លះទេ ប្រសិនបើពួកគេមិនយកចិត្តទុកដាក់ ជាពិសេសប្រសិនបើនាងរលុង និងរត់។ រឿងតែមួយគត់ដែលនាងពិតជាមិនអាចធ្វើបានគឺលោតចេញពីកន្លែងខ្ពស់ព្រោះវាអាចធ្លាក់ក្នុងផ្លូវអាក្រក់។ ជាងនេះទៅទៀត Dory មានជីវិតធម្មតា និងសុខស្រួល។
Distemper៖ លទ្ធផលត្រូវតែត្រូវបានគេសង្កេតឃើញដើម្បីធានាបាននូវសុខុមាលភាពរបស់សត្វឆ្កែ
មិនមែនសត្វឆ្កែទាំងអស់ដែលកម្ចាត់ជំងឺនេះអាចមានជីវិតដូច Dory នោះទេ។ Nathalia ពន្យល់ថា myoclonus មានកម្រិតជាច្រើន ហើយក្នុងករណីខ្លះ ការកន្ត្រាក់សាច់ដុំកើតឡើងជាមួយនឹងកម្លាំង និងប្រេកង់កាន់តែច្រើន ដែលអាចរារាំងសត្វពីការដើរម្តងទៀត។ សត្វឆ្កែខ្លះក៏អាចមានតម្រូវការរបស់ពួកគេសម្របសម្រួលផងដែរ ដូចជាការផ្តល់អាហារ និងការជម្លៀសចេញ។
សូមមើលផងដែរ: "ឆ្កែរបស់ខ្ញុំបានស៊ីសត្វក្ងាន"៖ ដឹងពីអ្វីដែលអាចកើតឡើងមនុស្សជាច្រើននៅតែគិតថាជម្រើសតែមួយគត់សម្រាប់ distemper គឺ euthanasia ។ ប៉ុន្តែការពិតគឺថាមានវិធីព្យាបាលជាច្រើនដែលអាចជួយឱ្យសត្វឆ្កែមានភាពប្រសើរឡើង។ “Euthanasia អាចជាជម្រើសមួយ នៅពេលដែលយើងលែងមានវិធីកែលម្អជីវិតសត្វចិញ្ចឹម ហើយគាត់បាត់បង់គុណភាពជីវិត និងសុខុមាលភាពរបស់គាត់ទាំងស្រុង។ Nathalia Breder ពន្យល់ថា ប្រសិនបើគាត់មិនអាចញ៉ាំ ផឹក បត់ជើងតូច ឬបន្ទោរបង់បាននោះ ជីវិតរបស់គាត់ទាំងមូលនឹងចុះខ្សោយ”។ Nathalia Breder ពន្យល់។
ជីវិតបន្ទាប់ពីពិបាកចិត្ត៖ Dory ត្រូវការការតាមដានជាប្រចាំ
ការព្យាបាលបន្ទាប់ពីជំងឺហឺតគឺ ជាក់លាក់យោងទៅតាមតម្រូវការដែលបង្កឡើងដោយ sequelae ពន្យល់ពីពេទ្យសត្វ។ ក្នុងករណីរបស់ Dory នាងលេបថ្នាំបីដងក្នុងមួយថ្ងៃ - ពីរសម្រាប់ជំងឺឆ្កួតជ្រូក និងមួយសម្រាប់បញ្ហាស្បែក - នាងមានទម្លាប់ងូតទឹកដើម្បីជៀសវាងការអាលែកហ្ស៊ី។ លើសពីនេះទៀតវាតាមដានជាមួយពេទ្យសត្វជាក់លាក់ដូចជាអ្នកឯកទេសខាងសរសៃប្រសាទ អ្នកបច្ចេកទេសសួនសត្វ អ្នកជំនាញអាហារូបត្ថម្ភ និងគ្រូពេទ្យជំនាញខាងសើស្បែក។ Dory មានរបបអាហារធម្មជាតិជាក់លាក់ដើម្បីដោះស្រាយជាមួយនឹងការប្រកាច់ ហើយការបន្ថែមដ៏ល្អអាចជួយពង្រឹងប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ។
Distemper៖ ការព្យាបាលគឺចាំបាច់សម្រាប់សត្វ
មានវិធីព្យាបាលជាច្រើនប្រភេទសម្រាប់ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ យើងអាចស្វែងរកវិធីព្យាបាលជំនួស និងសូម្បីតែការព្យាបាលកោសិកាដើម។ ជាឧទាហរណ៍ Nathalia ធ្វើការជាមួយការព្យាបាលដោយអូហ្សូន ដែលជាបច្ចេកទេសដែលប្រើឧស្ម័នអូហ្សូនជាថ្នាំប្រឆាំងនឹងការរលាក និងថ្នាំស្ពឹក ថែមទាំងបំបាត់ការឈឺចាប់ដូចជាជំងឺរលាកសន្លាក់ និងជំងឺសន្លាក់។ នាងក៏ណែនាំឱ្យប្រើម្ជុលចាក់ម្ជុលវិទ្យាបុរាណដែលអាចជួយឱ្យសត្វដើរបានទៀតផង ។
មិនថាអ្នកជ្រើសរើសការព្យាបាលបែបណាដើម្បីជួយកូនឆ្កែរបស់អ្នក អាទិភាពគឺតែងតែធ្វើឱ្យគាត់ចាក់វ៉ាក់សាំង និងរក្សាអាហារ និងសុខភាពរបស់គាត់ឱ្យទាន់សម័យ។ ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំដែលបានពង្រឹងគឺចាំបាច់ដើម្បីរក្សាសត្វក្នុងករណីមានគ្រុនផ្តាសាយ ឬជំងឺផ្សេងទៀតដែលអាចធ្វើឲ្យវាចុះខ្សោយ។ ចងចាំជានិច្ចដើម្បីពិគ្រោះជាមួយពេទ្យសត្វដែលគួរឱ្យទុកចិត្ត!
ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត៖ វ៉ាក់សាំង និងការថែទាំផ្សេងទៀតបន្ទាប់ពីជំងឺ
នៅពេលដែលបានជាសះស្បើយ ពេលនេះសត្វអាចទទួលបានវ៉ាក់សាំងជំងឺគ្រុនចាញ់។ មុននឹងណែនាំសត្វមួយទៀតទៅក្នុងបរិយាកាសដូចគ្នា ចាំបាច់ត្រូវរង់ចាំយ៉ាងហោចណាស់ 6 ខែ ដើម្បីលុបបំបាត់មេរោគចេញពីតំបន់នោះ។ កន្លែងដែលឆ្កែចចករស់នៅត្រូវសម្អាតដោយថ្នាំសម្លាប់មេរោគជាញឹកញាប់។មូលដ្ឋានអាម៉ូញ៉ូម quaternary ។ លើសពីនេះ សត្វចិញ្ចឹមថ្មីត្រូវតែមានវដ្តវ៉ាក់សាំងទាំងមូលរួចរាល់ហើយ រួមទាំងវ៉ាក់សាំងការពារជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តផងដែរ។ វាតែងតែមានសារៈសំខាន់ក្នុងការវិនិយោគលើវ៉ាក់សាំង៖ ភាពក្រៀមក្រំនៅក្នុងសត្វឆ្កែគឺអាចព្យាបាលបាន ហើយការចាក់ថ្នាំបង្ការគឺជាទម្រង់សំខាន់នៃការការពារ ជាពិសេសចំពោះកូនឆ្កែ។
