Tapparlið hundsins er viðkvæmt svæði og næmt fyrir sjúkdómum vegna útsetningar líffærisins. Phimosis og paraphimosis hjá hundum eru algengari en þú heldur og jafnvel með svipuðum nöfnum eru þetta mismunandi meinafræði sem hafa áhrif á hundalíffæri: á meðan phimosis gerir það erfitt að afhjúpa glans er paraphimosis fylgikvilli þar sem húðin í forhúðinni dregst aftur til. og gæludýrið getur ekki hulið peruna. Góðu fréttirnar eru þær að það er til lækning og meðferðin er svipuð og umönnun fyrir aðstæðum í mönnum.

Hins vegar, þegar um er að ræða hund, þarf meiri athygli til að flækja ekki meðferðina, sem getur verið sársaukafullt. Við höfum safnað upplýsingum um paraphimosis og phimosis hjá hundum, auk ráðlegginga um daglega umönnun. Athugaðu það!

Phimosis og paraphimosis í hundum: hver er munurinn?

Tappið á hundinum er vöðvi sem við sjáum aðeins þegar hann er afhjúpaður. Myndað af forhúðinni (húð sem þekur allt innra svæðið), líkama (innra svæði), rót (tengir líkamann við sciatic boga - eins konar mjaðmagrind hunda) og glans (oddurinn sem er afhjúpaður við stinningu), líffærið er hola þvagrásarinnar og sá sem ber ábyrgð á útskilnaði sæðis á meðan farið er yfir. Phimosis og paraphimosis eru mismunandi fylgikvillar, sem einkenna útsetningu eða ekki glans og líkama í gegnum forhúðina. Skildu muninn á hverju ástandi:

• Phimosis hunda - Hundur með phimosis mun hafaerfiðleikar við að afhjúpa liminn í gegnum forhúðina (það er að setja hann út), vandamál sem veldur miklum sársauka og óþægindum. Það er hægt að meðhöndla, en það er mikilvægt að grípa til ráðlegginga dýralæknis til að forðast versnun ástandsins. Phimosis hjá hundum er venjulega af meðfæddum uppruna, en dýrið getur einnig þróað það eftir áverka eða eftir bata eftir bólgu. Þegar það er meðfædd, er algengt að phimosis sé ekki með opnun eða umfram húð fyrir húð. Einkenni eins og erfiðleikar við þvaglát og uppsöfnun seytingar í getnaðarlim hundsins eru algeng.

• Paraphimosis hjá hundum - Ólíkt phimosis einkennist paraphimosis í hundum af ofbirtingu á glans og líkama. Í þessu tilviki eru erfiðleikar við að draga getnaðarliminn til forhúðarinnar. Þetta er algengur en ákaflega sársaukafullur sjúkdómur sem getur orðið alvarlegur vegna blóðrennslis frá staðnum og hættu á sýkingu í getnaðarlim hundsins. Útsetningartími perunnar er það sem aðgreinir stinningu frá paraphimosis - venjulega varir stinningin frá 15 mínútum upp í klukkutíma, á meðan paraphimosis sigrar þetta tímabil. Orsakir eru allt frá áverka til bólgu í forhúðinni. Það er til lækning, en það þarf eftirfylgni dýralæknis.

Hundagetar: phimosis eða paraphimosis þarf viðeigandi meðferð

Hundurinn með phimosis þarf dýralæknismat til að finna bestu meðferðina, sem hægt er aðklínískt eða skurðaðgerð. Í klínískri meðferð mælir dýralæknirinn með nuddi með bólgueyðandi kremum og smyrslum til að hvetja til að glansinn fari úr forhúðinni. Notkun hlýja þjappa á svæðinu og staðbundin verkjalyf eru einnig algeng. Phimosis krefst heimahjúkrunarrútínu, þar sem nauðsynlegt verður að ýta á húðina á forhúðinni sem felur glansinn. Í phimosis aðgerð fer hundurinn í aðgerð sem kallast postectomy (þekkt sem umskurður) sem felst í því að fjarlægja húðina af forhúðinni til að auðvelda opnun.

Eftir greiningu á paraphimosis hjá hundum er einnig nauðsynlegt að fylgja nákvæmlega eftir. ráðleggingum dýralækna til að halda í skefjum hversu alvarlegt vandamálið er. Eins og með phimosis samanstendur meðferðin við paraphimosis af notkun smyrslna og nudds sem örva þjöppun glanssins í náttúrulegt ástand. Staðbundið hreinlæti er einnig nauðsynlegt til að koma í veg fyrir uppsöfnun baktería í glans. Skurðaðgerð vegna paraphimosis hjá hundum er einnig gerð með því að fjarlægja húðina, sem í þessu tilfelli þrýstir perunni út á við.

Aðgát gegn áverka og sýkingu kemur í veg fyrir phimosis eða paraphimosis í getnaðarlim hundsins

Getnaðarlim hundsins er viðkvæmt svæði sem getur orðið fyrir meiðslum og jafnvel kynsjúkdómum, svo sem kynæxli í hundum eða öldusótt af bakteríum. Annað hugsanlegt vandamál er balanoposthitis hunda, getnaðarlimsbólga sem stafar af áverka frá slagsmálum eðaí snertingu við bakteríur. Phimosis og paraphimosis hafa hins vegar áhrif á hvaða hundategund sem er, allt frá flækingshundum til stórra hunda, eins og Boxer.

Varnun dregur úr þróun æxla og kemur í veg fyrir bardaga eða flótta eðlishvöt sem leiðir til líffæraskemmda sem geta valda einu af skilyrðunum. Heima skaltu fylgjast með einkennum eins og óhóflegum sleik og óþægindum. Hvernig á að vita hvort hundurinn þjáist af sársauka er frekar einfalt: hann mun eiga erfitt með gang, auk þess að grenja og breyta hegðun.