Allir sem njóta þeirra forréttinda að búa með hvolpi vita að hegðun hunda endar oft með því að vera forvitnileg. Eftir allt saman, hver hefur aldrei velt því fyrir sér hvers vegna hundurinn snýst í hringi áður en hann stundar viðskipti sín á götunni? Eða jafnvel fyrir háttatíma: hver hefur aldrei tekið eftir því að þessi dýr hafa þann sið að „grafa“ rúmið áður en þau fara að sofa? Hegðun hunda er mjög forvitnileg, það er ekki hægt að neita því. Svo þegar við sjáum fullorðinn hund „sjúga“ á teppið getur það vakið efasemdir. Er þetta eðlilegt eða er það vísbending um heilsufarsvandamál? Gerir hann það vegna þess að hann er kvíðin eða stressaður? Skildu hvað er á bak við þessa hundahegðun!

Er það eðlileg hundahegðun að „sjúga“ sængina?

Samkvæmt dýralækninum og atferlisfræðingnum Renata Bloomfield, þegar hvolpur byrjar að sýna þessa tegund af hegðun er mikilvægt að gera greiningu á almennri heilsu hans með aðstoð dýralæknis. „Í fyrsta lagi verður að útiloka breytingar á innkirtla, meltingarvegi eða taugakerfi. Ef allt er í lagi með dýrið, þá förum við að velta því fyrir okkur hvort þetta sé hegðunarröskun hjá hundum eða hvort það sé einhver annar þáttur sem gæti leitt til þess að hvolpurinn sýgur sængina,“ segir hann.

Í þessu ef um er að ræða líkamlega heilbrigðan hund, það sem getur kallað fram þessa tegund af viðhorfi er kvíði. Samkvæmt Renata, dýrsem ekki hafa neina tegund umhverfisauðgunar innandyra hafa tilhneigingu til að vera viðkvæmari fyrir slíkri hegðun. „Dýrið hefur ekkert að gera, svo það endar með því að það tekur upp klút til að sjúga. Þetta kemur honum á vissan hátt til góða þar sem það er losun endorfíns, sem er eitthvað mjög ánægjulegt fyrir hunda,“ útskýrir hann. Þannig byrja hundarnir að tengja athöfnina að sjúga á teppið við jákvæða tilfinningu, sem veldur því að þetta endurtekur sig oftar.

Hvernig á að bregðast við. með fullorðinn hund sem sýgur á teppinu?

Fyrir þá sem eiga hvolp sem hefur þann vana að grípa í teppið og sjúga það, þá er fyrsta skrefið að skilja hvatann á bak við þessa hundahegðun. Það getur verið vísbending um veikindi eða önnur heilsufarsvandamál, en ef um heilbrigðan hund er að ræða er kvíði oftast aðalorsökin. Ef það er raunin er mikilvægt að umsjónarkennari og fjölskylda beini áreiti hundsins að öðrum hlutum, eins og leikföngum og tönnum. Hafðu í huga að þegar dýrið bítur og nagar hluti losar það mikla orku og því er tilvalið að hafa aukabúnað í þessum tilgangi. Það eru mismunandi gerðir af tönnum - finndu bara þann sem gleður fjórfættan vin þinn mest. „Ef fjölskyldan sér að hundurinn er að sjúga skaltu bara fjarlægja teppið rólega og án þess að berjast. Þá er bara að gefa eitthvað við sitt hæfihann bítur, beinir athygli sinni og hvetur hann til að skipta teppinu út fyrir leikfang.“

Er hundaþjálfun valkostur til að bæta þessa tegund hegðunar?

Margir leiðbeinendur leita eftir aðstoð þjálfara á þessum tímum, en það eru aðrir sérfræðingar sem geta einnig hjálpað til við að bæta hegðun hundsins: atferlisfræðingar. Að sögn Renatu, sem starfar á þessu sviði, er atferlisfræðingurinn sá sem veitir ráðgjöf, ráðleggur hvað eigi að gera, sem getur greint hvað gæti verið að valda dýrinu kvíða heima. „Hann mun stýra og auðga umhverfið og hjálpa fjölskyldunni að takast á við aðstæður,“ segir hann. Samhliða þessu er einnig hægt að fá aðstoð dýralæknis sem mun vinna að klíníska hluta hundsins og leita að vísbendingum og vísbendingum sem geta bent til heilsufarsvandamála sem hvetur hegðunina.

Hægt er að forðast hegðun með umhverfisauðgun fyrir hunda

Ef þú vilt ekki að hvolpurinn þinn þrói með sér þessa tegund af hegðun þarftu ekkert að hafa áhyggjur af. Góð leið til að gera þetta, að mati fagmannsins, er að fjárfesta í að auðga umhverfið sem gæludýrið þitt býr í. Hvort sem er með gagnvirkum leikföngum, mismunandi fóðrum, tönnum til að létta álagi eða veita gæludýrinu þínu meiri athygli daglega: það eru nokkrar leiðir til að stuðla að vellíðan.vertu fjórfættur vinur þinn. Þannig mun hann varla finna fyrir þörf fyrir að sjúga á teppið eða neitt slíkt. Að auki leggur Renata einnig áherslu á aðra mikilvæga ráðstöfun, sem er að skoða dýrið reglulega. Mælt er með því að hundar allt að 6 ára fari til dýralæknis að minnsta kosti einu sinni á ári og frá 6 ára aldri ættu þessar heimsóknir að fara fram að minnsta kosti á 6 mánaða fresti. Með læknisfræðilegri eftirfylgni verður mun auðveldara að skilja þegar eitthvað er að heilsu dýrsins.