เมื่อพูดถึงเรื่องสุขภาพของแมว คุณไม่ควรระวังมากเกินไป แม้ว่าสัตว์เลี้ยงส่วนใหญ่จะเติบโตมาอย่างแข็งแรง แต่เราไม่สามารถเพิกเฉยได้ว่าสิ่งมีชีวิตในแมวสามารถพัฒนาโรคที่น่ากังวลได้หลายอย่าง เช่น มัยโคพลาสโมซิสในแมว ชื่ออาจดูซับซ้อน แต่ภาพไม่มีอะไรมากไปกว่าโรคโลหิตจางชนิดหนึ่งที่จะแย่ลงเมื่อเวลาผ่านไป เพื่อให้เข้าใจได้ดีขึ้นว่าโรคนี้แสดงออกอย่างไรในร่างกายของแมว อาการหลักคืออะไร และวิธีรักษามัยโคพลาสโมซิสในแมว Patas da Casa สัมภาษณ์สัตวแพทย์ Matheus Moreira ดูสิ่งที่เขาบอกเราและไขข้อสงสัยทั้งหมดของคุณเกี่ยวกับโรคด้านล่าง!

ไมโคพลาสโมซิสในแมวคืออะไรและโรคติดต่อได้อย่างไร

ไมโคพลาสโมซิสในแมวหรือที่รู้จักกันในชื่อโรคโลหิตจางติดเชื้อในแมวคือ โรคที่ไม่ธรรมดา “Mycoplasma เป็นแบคทีเรียที่มีศักยภาพในการทำให้เกิดโรคโลหิตจางและสภาวะอื่นๆ ที่ทำให้ร่างกายอ่อนแอในสัตว์เลี้ยงของแมว อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่มักเป็นอาการที่ไม่แสดงอาการ หมายความว่าแมวไม่แสดงอาการว่าติดเชื้อ” สัตวแพทย์อธิบาย อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้เป็นที่น่าสังเกตว่าเชื้อมัยโคพลาสมาในแมวสามารถแสดงอาการได้รุนแรงกว่า ทำให้เกิดภาวะโลหิตจางที่มีตั้งแต่เล็กน้อยไปจนถึงรุนแรง เมื่อเป็นเช่นนี้อาการจะยิ่งชัดเจนขึ้นว่ามีบางอย่างไม่สู้ดีนักกับสุขภาพของสัตว์เลี้ยง

เกี่ยวกับการแพร่เชื้อ แมเธอุสชี้แจงว่า: "มันสามารถเกิดขึ้นได้จากบาดแผลที่เกิดจากการถูกสัตว์กัด เลือด และการถ่ายเลือดผ่านรก อย่างไรก็ตาม รูปแบบที่พบบ่อยที่สุดคือพาหะนำโรคโดยสัตว์ขาปล้องชนิดเม็ดเลือด โดยมีหมัดเป็นพาหะหลัก” ด้วยเหตุผลนี้ จึงต้องระมัดระวังเป็นพิเศษหากมีหมัดและเห็บเข้ารบกวนและอาจถูกกัดระหว่างการต่อสู้กับแมว (โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของแมวที่ยังไม่ได้ทำหมันและออกจากบ้านบ่อยๆ)

บางคนอาจ แม้แต่สงสัยว่าเชื้อมัยโคพลาสโมซิสในแมวส่งต่อไปยังมนุษย์หรือไม่ แต่มีเพียงแมวเท่านั้นที่ต้องทนทุกข์ทรมานจากการติดเชื้อนี้ นอกจากนี้ ข้อสังเกตที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งของสัตวแพทย์ก็คือ สัตว์ที่ติดเชื้อไวรัสเรโทร (FIV/FELV) มีแนวโน้มที่จะพัฒนาและแสดงอาการทางคลินิกมากกว่า

7 อาการของมัยโคพลาสโมซิสในแมวที่ต้องระวัง

แมวส่วนใหญ่มักไม่แสดงอาการทางคลินิกว่าเป็นโรคมัยโคพลาสโมซิสในแมว และไม่จำเป็นต้องได้รับการรักษา “ในกรณีเหล่านี้ มักจะตรวจพบเชื้อมัยโคพลาสมาในการตรวจตามปกติเท่านั้น” แมเธออุสกล่าว อย่างไรก็ตาม เมื่อโรคเริ่มแสดงอาการและแย่ลง อาการบางอย่างอาจสังเกตเห็นได้ เช่น:

• โลหิตจาง

• เบื่ออาหาร

• น้ำหนักลด

• เยื่อเมือกซีด

• ซึมเศร้า

• ม้ามโต

• ดีซ่าน (เฉพาะในบางรายมีลักษณะทำให้เยื่อเมือกเปลี่ยนเป็นสีเหลือง)

มัยโคพลาสมาในแมว: วินิจฉัยได้อย่างไร?

“เรามีวิธีการวินิจฉัยมัยโคพลาสมาในแมวสองวิธี วิธีแรกคือการตรวจเลือด ซึ่งทำโดยการเก็บเลือดจากปลายหู แต่ไม่ค่อยได้ใช้เนื่องจากมีความไวต่ำ ประการที่สอง เรายังมีเทคนิค PCR ซึ่งเป็นวิธีที่ใช้มากที่สุดและน่าเชื่อถือที่สุดในการตรวจหาเชื้อโรคในแมว” แพทย์เผย ดังนั้น สิ่งสำคัญคือต้องขอความช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญที่มีคุณสมบัติเหมาะสมและเชื่อถือได้ เมื่อใดก็ตามที่มีความผิดปกติเกี่ยวกับสุขภาพของลูกแมว นี่เป็นวิธีที่ปลอดภัยและมีประสิทธิภาพที่สุดในการได้รับการวินิจฉัยที่ถูกต้อง จากนั้นจึงเริ่มการรักษาที่เหมาะสมที่สุดสำหรับแต่ละกรณี (หากจำเป็น) แม้ว่าโรคมัยโคพลาสโมซิสในแมวจะไม่แสดงอาการเสมอไป แต่การปรึกษาหารือเป็นประจำสามารถช่วยระบุความผิดปกติประเภทใดก็ได้ในสัตว์

การรักษาโรคมัยโคพลาสโมซิสในแมวเป็นไปได้ด้วยการรักษาที่เหมาะสมเท่านั้น

โชคดีที่โรคมัยโคพลาสโมซิสในแมวสามารถหายได้ หายได้ถ้ารักษาอย่างถูกต้อง ตามที่ Matheus กล่าวว่า "เป็นไปได้ที่จะบรรลุผลการรักษาทางคลินิกสำหรับโรคนี้ การรักษาทำได้โดยใช้ยาปฏิชีวนะและยาประคับประคองซึ่งจะระบุตามอาการที่แสดง” ขึ้นอยู่กับความรุนแรงของอาการ ผู้เชี่ยวชาญเน้นย้ำว่าอาจจำเป็นต้องดำเนินการการถ่ายเลือด

เป็นที่น่าสังเกตว่าแม้ว่าการกลับเป็นซ้ำของโรคนี้จะไม่เกิดขึ้นบ่อยนัก แต่ก็สามารถเกิดขึ้นได้ ไม่ว่าในกรณีใด สิ่งสำคัญคืออย่ายอมแพ้ต่อการล่อลวงให้สัตว์เลี้ยงรักษาตัวเอง เพราะนี่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพของสัตว์ได้ ขอความช่วยเหลือจากผู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมเสมอ แม้ว่าสัตว์เลี้ยงของคุณจะเคยประสบปัญหานี้มาก่อนก็ตาม

สามารถป้องกันโรคมัยโคพลาสโมซิสในแมวได้หรือไม่?

เป็นไปได้โดยสิ้นเชิงที่จะใช้มาตรการป้องกันเมื่อพูดถึงมัยโคพลาสโมซิสในแมว! เนื่องจากตัวนำหลักของโรคนี้คือหมัด ดังนั้นวิธีที่ดีที่สุดในการป้องกันไม่ให้เพื่อนสี่ขาของคุณติดเชื้อก็คือการขจัดความเป็นไปได้ของการแพร่ระบาดของปรสิต การใช้ปลอกคอกันหมัดมีประโยชน์มากนอกเหนือจากการทำความสะอาดสภาพแวดล้อมที่แมวอาศัยอยู่บ่อยๆ การตัดอัณฑะแมวเป็นอีกมาตรการหนึ่งที่ช่วยป้องกันโรคมัยโคพลาสโมซิสของแมว (และโรคอื่นๆ อีกหลายโรคด้วย) เนื่องจากแมวจะลดความพยายามในการหลบหนีลง และส่งผลให้มีความเป็นไปได้ที่จะต่อสู้กับแมวตัวอื่นๆ บนถนน