"என் பூனை இறந்தது" மற்றும் "என் நாய் இறந்தது" என்பது வாழ்க்கையில் யாரும் சொல்ல விரும்பாத சொற்றொடர்கள். துரதிர்ஷ்டவசமாக, விலங்குகள் நித்தியமானவை அல்ல. ஒரு பூனையின் சராசரி ஆயுட்காலம் 16 ஆண்டுகள். இந்த காலகட்டத்திற்குப் பிறகு, பூனைக்குட்டிகள் பலவீனமான ஆரோக்கியத்துடன் இருப்பது மற்றும் நோய்வாய்ப்படும் வாய்ப்பு அதிகம். பெரும்பாலும், பூனைக்குட்டி அந்த சராசரிக்கு முன்பே இறந்துவிடும். கிட்டியின் மரணத்திற்கு வழிவகுத்த காரணம் எதுவாக இருந்தாலும், துக்கப்படுவது எப்போதும் கடினம். பூனை இறந்தது: இப்போது என்ன? மிருகத்தின் உடலை என்ன செய்வது? இந்த கடினமான நேரத்தில் உங்களுக்கு உதவ, உங்கள் பூனைக்குட்டி இறந்த பிறகு அதை என்ன செய்யலாம் என்பதை Patas da Casa விளக்குகிறது மற்றும் துக்கப்படுத்தும் செயல்முறையை எவ்வாறு கடந்து செல்வது என்பது பற்றிய சில குறிப்புகளையும் வழங்குகிறது.

செல்லப்பிராணிகளை தகனம் செய்வது ஒரு நல்ல யோசனையாகும். பூனைக்குட்டியின் மரணத்திற்குப் பிறகு

பூனை ஒரு செல்லப் பிராணி மட்டுமல்ல, குடும்ப உறுப்பினர். எனவே, செல்லப்பிராணியின் மரணத்திற்குப் பிறகு ஒரு பொதுவான கேள்வி: "என் பூனை இறந்தது: உடலை என்ன செய்வது?". செல்லப்பிராணிகளின் தகனம் என்பது மிகவும் பிரபலமான மற்றும் விரும்பப்படும் விருப்பமாகும். எல்லா நகரங்களிலும் இது இல்லை என்றாலும், செல்லப்பிராணிகளை தகனம் செய்வது, இறந்த செல்லப்பிராணிகளை கவனமாக தகனம் செய்வதில் நிபுணத்துவம் பெற்ற இடமாகும். செல்லப்பிராணி தகனத்தை பொறுத்து, தகனம் செய்த பிறகு சாம்பலை உரிமையாளரிடம் திருப்பி அனுப்பலாம். அவர்களில் சிலர் விழாக்களுடன் எழுப்பும் சேவைகளையும் வழங்குகிறார்கள். "என் பூனை இறந்தது" அல்லது "என் பூனை இறந்தது" என்ற வழக்கை நீங்கள் சந்தித்தால், அது மதிப்புக்குரியதுஉங்கள் பகுதியில் செல்லப்பிராணிகளின் தகனம் உள்ளதா என்பதைக் கண்டறியவும்.

செல்லப்பிராணி கல்லறை மற்றொரு கிடைக்கக்கூடிய மாற்று

செல்லப்பிராணி தகனத்திற்கு மாற்றாக செல்லப்பிராணி கல்லறை உள்ளது. ஒரு விலங்கை அடக்கம் செய்வதற்கு மிகுந்த கவனிப்பு தேவை, ஏனெனில், தவறான வழியில் செய்தால், அழுகும் விலங்கு பொது சுகாதார அபாயமாக மாறும். செல்லப்பிராணி கல்லறை என்பது இந்த சேவையைச் செய்வதற்கு நகர மண்டபத்திலிருந்து அங்கீகாரம் பெற்ற இடமாகும் மற்றும் அனைத்து சுகாதாரத் தரங்களையும் சரியாகப் பின்பற்றுகிறது. செல்லப்பிராணிகளை தகனம் செய்வது போலவே, செல்லப்பிராணி கல்லறையும் பொதுவாக ஒரு வகையான விழிப்புணர்வை வழங்குகிறது.

செல்லப்பிராணிகளின் தந்தை மற்றும் தாய்மார்களிடையே அடிக்கடி சந்தேகம் உள்ளது. என் பூனை அல்லது பூனை இறந்துவிட்டது: நான் அதை கொல்லைப்புறத்தில் புதைக்கலாமா? மண் மற்றும் நீர் ஆதாரங்களை மாசுபடுத்தும் அதிக ஆபத்து காரணமாக இந்த நடைமுறை பரிந்துரைக்கப்படவில்லை. செல்லப்பிராணி கல்லறைக்கு பணம் செலவழித்தாலும், அது மிகவும் பாதுகாப்பான மாற்றாகும்.

என் பூனை இறந்தது: தகனம் செய்ய அல்லது புதைக்க எவ்வளவு செலவாகும் விலங்கு?

செல்லப்பிராணி தகனம் மற்றும் செல்லப்பிராணி கல்லறை ஆகிய இரண்டுக்கும் பணம் வழங்கப்படுகிறது, ஆனால் தகனம் செய்வது பொதுவாக கொஞ்சம் மலிவானது. பொதுவாக, செல்லப்பிராணிகளை எரிக்கும் தகனச் சேவைகளுக்கு R$400 முதல் R$600 வரை செலவாகும். நீங்கள் ஒரு வேக்கை வாடகைக்கு எடுத்தால், விலை அதிகரிக்கும். சாம்பல் சேருமிடம் (அது ஆசிரியரிடம் திரும்புகிறதா இல்லையா) மற்றும் அடக்கம் தனிப்பட்டதா அல்லது கூட்டா என்பதைப் பொறுத்து மதிப்புகளும் மாறுபடும். இறந்த விலங்கின் சாம்பலை பல இடங்களில் வீசுவது குறிப்பிடத்தக்கது(நதிகள் மற்றும் மண் போன்றவை) ஒரு சுற்றுச்சூழல் குற்றம் மற்றும் மிக அதிக அபராதத்திற்கு வழிவகுக்கும்.

செல்லப்பிராணி கல்லறை, மறுபுறம், மிகவும் விலையுயர்ந்த விருப்பமாகும். வழக்கமாக, சேவைகள் சுமார் R$ 600 மற்றும் R$ 700 ஆகும், மேலும் நீங்கள் வேக்கை வாடகைக்கு எடுக்கும்போது விலைகள் அதிகமாக இருக்கும். நீங்கள் இப்போது நினைத்துக்கொண்டிருக்கலாம், "என் பூனைக்கு புலம்புவது போதுமான மன அழுத்தத்தை அளிக்கிறது, மேலும் செலவழிப்பதைப் பற்றி கவலைப்படுவது செயல்முறையை மிகவும் சிக்கலாக்குகிறது." எனவே, விலங்கு இன்னும் உயிருடன் இருக்கும்போது ஒரு செல்லப்பிராணியின் இறுதிச் சடங்கு திட்டத்தை வாடகைக்கு எடுப்பது ஒரு உதவிக்குறிப்பு. இந்தத் திட்டம் பூனை சுகாதாரத் திட்டத்தைப் போலவே செயல்படுகிறது: சில சேவைகளை உள்ளடக்கிய மாதாந்திரக் கட்டணத்தை (பொதுவாக R$50க்கும் குறைவாக) செலுத்துகிறீர்கள். இறுதிச் சடங்கைப் பொறுத்தவரை, சேவைகள் அடக்கம் மற்றும் தகனம் ஆகும். இந்த யோசனை அனைத்து ஆசிரியர்களையும் மகிழ்விப்பதில்லை, ஆனால் சில நோய்களின் காரணமாக குறைந்த ஆயுட்காலம் கொண்ட பூனைக்குட்டியை வைத்திருப்பவர்களுக்கு இது ஒரு நல்ல யோசனை.

நாம் விரும்பும் பூனை இறந்தால் எப்படி துக்கப்பட வேண்டும் என்பதற்கான சில உதவிக்குறிப்புகளைப் பாருங்கள்

வருத்தப்படுவது எப்போதுமே கடினம். காடோ இறந்தார், அது எந்த குடும்ப உறுப்பினரையும் இழப்பது போல் சோகமாக இருக்கிறது. ஒவ்வொரு நாளும் அவரை நம் பக்கத்தில் பார்க்கப் பழகிவிட்டோம், தூரத்தை ஏற்றுக்கொள்வது கடினம். எனவே, நாம் விரும்பும் பூனை இறந்தால், செல்லப்பிராணியின் இழப்பு அவ்வளவு தீவிரமான ஒன்றல்ல என்று பலர் கூறினாலும், சோகமும் அதன் ஒரு பகுதியாகும் என்பதை ஏற்றுக்கொள்வதுதான் முதல் படி. பூனைக்கு துக்க கட்டம் செல்லுபடியாகும் மற்றும்தேவையான. சிலருக்கு விடைபெறுவது முக்கியம். அது உங்கள் வழக்கு என்றால், ஒரு கொண்டாட்டம் அல்லது எழுப்புவதற்கு பயப்பட வேண்டாம், அது எவ்வளவு எளிமையாக இருந்தாலும். நீங்கள் விரும்பும் பூனை இறக்கும் போது உதவக்கூடிய மற்றொரு விஷயம் என்னவென்றால், அது ஒரு குடும்ப உறுப்பினராக இருந்தாலும், நெருங்கிய நண்பராக இருந்தாலும் அல்லது உளவியலாளராக இருந்தாலும் பிரச்சினையைப் பற்றி பேசுவது. இந்த நேரத்தில் உதவி கேட்க பயப்பட வேண்டாம், உங்களை நீங்களே அடித்துக் கொள்ளாதீர்கள், ஏனென்றால் நீங்கள் உங்களால் முடிந்த அனைத்தையும் செய்தீர்கள், உங்கள் பூனைக்குட்டி உயிருடன் இருக்கும்போது உங்கள் அன்பை வழங்கினீர்கள்.

உங்களுக்கு வீட்டில் குழந்தைகள் இருந்தால், பூனைக்குட்டி இறந்துவிட்டதாக அவர்களிடம் உண்மையைச் சொல்லி விளக்குவதுதான் சிறந்த வழி. அவன் ஓடிப்போனான் அல்லது எதுவும் சொல்லாமல் இருப்பது உனக்கும் குழந்தைகளுக்கும் கெட்டது. உங்களிடம் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட பூனைக்குட்டிகள் இருந்தால், அதில் கவனம் செலுத்துவதை உறுதிப்படுத்திக் கொள்ளுங்கள், ஏனென்றால் ஒரு பூனை இறந்தால், மற்றொன்று அதை இழக்கிறது மற்றும் சோகமாக இருக்கிறது. இறுதியாக, முன்னோக்கி நகர்த்த முயற்சிக்கவும், சிறிது சிறிதாக உங்கள் நேரத்தை மதிக்கவும். பல ஆசிரியர்கள் பூனைக்குட்டியை இழந்த பிறகு மீண்டும் ஒரு பூனையை தத்தெடுக்க விரும்புகிறார்கள், அது நன்றாக இருக்கும்! புதிய செல்லப்பிராணியுடன் உங்கள் வாழ்க்கை மகிழ்ச்சியுடன் இருப்பதை உறுதிசெய்ய, மற்றொரு பூனைக்குட்டியைத் தத்தெடுப்பதற்கு முன்பு இறந்த பூனைக்குட்டியின் துக்கத்தை நீங்கள் கடந்துவிட்டீர்கள் என்பதை உறுதிப்படுத்திக் கொள்ளுங்கள்.

எடிட்டிங்: மரியானா பெர்னாண்டஸ்