Fosfori i lartë tek qentë ndodh kur një ndryshim në organizëm shkakton akumulimin e këtij minerali. Pavarësisht të gjitha përfitimeve që fosfori i sjell kafshës, teprica mund të çojë në probleme serioze dhe çekuilibër në metabolizëm. Hiperfosfatemia ka shkaqe të ndryshme, por zakonisht lidhet me problemet e veshkave tek qentë. Fosfori i lartë zakonisht shoqërohet me kreatininën dhe urenë e lartë te qentë, të cilët janë gjithashtu mjaft seriozë (dhe mund të prekin kafshë të tjera, si p.sh. ure e lartë te macet, një gjendje shumë e zakonshme në specie). Më pas, kuptoni më shumë rreth hiperfosfatemisë dhe pse ajo mund të jetë kaq e rrezikshme për shëndetin e qenit.

Pse është i rrezikshëm fosfori i lartë tek qentë?

Fosfori është një mineral themelor për funksionimin e duhur të qenit trupi. Ai është kryesisht përgjegjës për formimin dhe mirëmbajtjen e kockave, duke qenë thelbësor në mbajtjen e skeletit të qenit. Megjithatë teprica e këtij minerali është shqetësuese. Fosfori i lartë (ose hiperfosfatemia) është një lloj azotemie te qentë, një gjendje e karakterizuar nga një përqendrim i lartë i substancave në gjak, serum ose plazmë për shkak të disa ndryshimeve biologjike. Ashtu siç kemi fosfor të lartë, mund të kemi kreatininë ose ure të lartë te qentë. Një sasi e madhe e fosforit në trup është serioze sepse shkakton një rritje të prodhimit të hormonit paratiroid (PTH), përveçse shkaktonmineralizimi i qelizave. Është shumë e zakonshme që fosfori i lartë të shkaktojë kalcifikimin e veshkave, pasi minerali absorbohet kryesisht nga veshkat. Kështu, mund të komprometojë ndjeshëm funksionimin e rregullt të këtij organi.

Çfarë e shkakton fosforin e lartë tek qentë?

Një gjendje e lartë e fosforit tek qentë deri në vitin e parë të jetës është shumë normale, pasi. trupi dhe skeleti i qenit janë ende në zhvillim. Megjithatë, fosfori i lartë pas kësaj moshe kërkon vëmendje. Meqenëse fosfori konsumohet në ushqim, është e zakonshme që problemi qëndron në një dietë joadekuate. Hipervitaminoza D dhe një plotësim i ekzagjeruar i vitaminave për qentë mund të çojnë në këtë situatë. Probleme të tilla si hemoliza, nekroza e muskujve, lëndimet e kockave, trauma e indeve dhe hipertiroidizmi janë gjithashtu shkaqe të mundshme. Së fundi, sëmundjet e veshkave mund të çojnë gjithashtu në fosfor të lartë. Me këtë, ne mund të shohim se hiperfosfatemia (përveç këlyshëve) është gjithmonë e lidhur me një sëmundje tjetër.

Sëmundjet e veshkave janë shkaktari kryesor i azotemisë tek qentë

Ndër të gjitha shkaqet e fosforit të lartë në qentë, sëmundjet e veshkave janë më të shpeshtat. Kjo për shkak se veshka është përgjegjëse për filtrimin dhe thithjen e fosforit. Një qen me probleme me veshkat e ka këtë funksion të dëmtuar. Si rezultat, fosfori nuk mund të ekskretohet siç duhet. Kur kjo ndodh, përfundon duke u grumbulluar në trup, duke çuar nëhiperfosfatemia e cila, nga ana tjetër, mund të përfundojë duke shkaktuar edhe më shumë probleme me funksionimin e veshkave. Prandaj, qentë e veshkave kanë nevojë për kujdes të veçantë për të kontrolluar përqendrimin e fosforit në trup.

Sëmundja e veshkave gjithashtu mund të shkaktojë rritje të kreatininës dhe uresë tek qentë

Veshkat nxjerrin jo vetëm fosfor, por edhe minerale të tjera. Prandaj, sëmundjet e veshkave shpesh shkaktojnë azotemi të ndryshme tek qentë. Ureja e lartë tek qentë është një problem i njohur. Ashtu si me fosforin, veshka e dëmtuar nuk mund ta eliminojë këtë substancë nga trupi. Prandaj, ajo grumbullohet duke çuar në nivele të larta të uresë tek qentë. E njëjta gjë mund të ndodhë me kreatininën, e cila gjithashtu duhet të eliminohet nga veshkat. Fosfori, kreatinina dhe nivelet e rritura të uresë tek qentë janë shenja të sëmundjes së veshkave tek qentë dhe duhet të hetohen dhe kontrollohen.

Si të ulni fosforin e lartë te qentë?

Fosfori i lartë duhet të reduktohet në mënyrë që nivelet të kthehen brenda kufijve idealë. Për këtë është thelbësore të keni kujdes me ushqimin. Nëse keni një qen me veshka ose nëse keni hiperfosfatemi për arsye të tjera, është e rëndësishme të zbatoni një dietë të ulët në fosfor. Përveç kësaj, mund të tregohet përdorimi i lidhësve të fosforit në ushqim, substanca që ndihmojnë në uljen e përqendrimit të tij. Aterapia me lëngje është gjithashtu një trajtim shumë i përshtatshëm. Çdo ndryshim në dietë duhet të diskutohet fillimisht me një veteriner specialist.

Për më tepër, meqenëse fosfori i lartë është gjithmonë një kusht dytësor ndaj një tjetri, mënyra më e mirë për të ulur përqendrimin e tij është të luftoni burimin e vërtetë të problemit. Kur përballemi me një situatë me fosfor të lartë, simptomat përtej kësaj duhet të vlerësohen me anë të testeve për të zbuluar sëmundjen e vërtetë pas problemit.

Si të ulni urenë dhe kreatininën tek qentë?

Gjetja e kreatininës dhe uresë së lartë në një qen që ka hiperfosfatemi është mjaft e zakonshme, pasi të tre problemet mund të shoqërohen me sëmundje të veshkave. Prandaj, është e zakonshme që trajtimi i të gjitha këtyre kushteve të ndodhë në të njëjtën kohë. Por në fund të fundit: kur diagnostikoni nivele të larta të kreatininës dhe ure të lartë te qentë, si të ulni? Ashtu si me fosforin e lartë, duhet të bëhen ndryshime në dietë. Është thelbësore të reduktohet marrja e kripës dhe të zbatohet një dietë me pak proteina. Një këshillë është të investoni në proteinat bimore, të cilat treten më lehtë se proteinat tradicionale. Investimi në racionin e veshkave është mënyra më e mirë për të shmangur fosforin, kreatininën dhe urenë e lartë tek qeni, pasi është formuluar posaçërisht për kafshët shtëpiake që kanë veshka të dëmtuara. Një mënyrë tjetër për të ulur urenë dhe kreatininën tek qentë është nëpërmjet terapisë me lëngje.