ບັນຫາທົ່ວໄປຫຼາຍສຳລັບມະນຸດແມ່ນການແພ້ຕໍ່ສັດລ້ຽງ. Felines ແມ່ນສາເຫດຕົ້ນຕໍຂອງການຕິກິຣິຍາປະເພດນີ້, ແຕ່ອາການແພ້ຂອງແມວສາມາດປ້ອງກັນແລະປິ່ນປົວດ້ວຍການປະຕິບັດງ່າຍໆ. ຈາມ, ໄອ, ເຈັບໜ້າ ແລະ ມີອາການບວມອ້ອມຕາແມ່ນອາການທົ່ວໄປທີ່ສຸດຂອງບັນຫາ. ກ່ອນອື່ນ ໝົດ, ທ່ານຈໍາເປັນຕ້ອງເຂົ້າໃຈ: ສິ່ງທີ່ທ່ານມີແມ່ນອາການແພ້ກັບຜົມແມວ (ແລະບໍ່ແມ່ນສັດຂອງມັນເອງ) - ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ທາດໂປຼຕີນທີ່ມີຢູ່ໃນນໍ້າລາຍຂອງ feline ເຮັດໃຫ້ເກີດປະຕິກິລິຍາ. ການວິນິດໄສຂອງອາການແພ້ຂອງແມວແມ່ນອ້ອມຮອບໄປດ້ວຍຄວາມສົງໃສ: "ຂ້ອຍຈໍາເປັນຕ້ອງກໍາຈັດແມວຂອງຂ້ອຍບໍ?", "ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດກອດມັນອີກຕໍ່ໄປແລະຂ້ອຍຈໍາເປັນຕ້ອງຮັກສາໄລຍະຫ່າງຂອງຂ້ອຍ?". ທ່ານບໍ່ ຈຳ ເປັນຕ້ອງໃຊ້ມາດຕະການທີ່ຮຸນແຮງແລະພຽງແຕ່ໃຊ້ສອງສາມຂັ້ນຕອນເພື່ອຈັດການກັບບັນຫາ. ມາເບິ່ງ 6 ເຄັດລັບໃນການດຳລົງຊີວິດທີ່ດີຂຶ້ນກັບລູກແມວຂອງທ່ານ!

ເກີດອາການແພ້ຂອງແມວແມ່ນຫຍັງ?

ແມວເປັນສັດທີ່ທຳຄວາມສະອາດດ້ວຍລີ້ນຂອງພວກມັນເອງ. ມັນແມ່ນໃນລະຫວ່າງການອະນາໄມທີ່ພວກມັນແຜ່ທາດໂປຼຕີນທີ່ມີຢູ່ໃນນໍ້າລາຍ, ທີ່ເອີ້ນວ່າ "FeLD1" ຫຼື "Dander", ໃນທົ່ວຜິວຫນັງ, ເຊິ່ງເປັນຕົວຮ້າຍຕົ້ນຕໍຂອງອາການແພ້ຂອງແມວ. ມະນຸດບາງຄົນມີຄວາມອ່ອນໄຫວຕໍ່ກັບສານ ແລະສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດອາການແພ້ຕ່າງໆໄດ້. ນັ້ນແມ່ນ, ອາການແພ້ຂອງແມວແມ່ນການຕອບສະຫນອງຂອງລະບົບພູມຕ້ານທານກັບ antigen ນັ້ນ. ມັນຄືກັບວ່າສິ່ງມີຊີວິດເຫັນຂົນແມວເປັນສິ່ງແປກປະຫຼາດ ແລະເຮັດປະຕິກິລິຍາຫຼາຍເກີນໄປເພື່ອປ້ອງກັນຕົວມັນເອງ.

ອາການແພ້ແມວ: ອາການເພີ່ມເຕີມທົ່ວໄປ

ການສັງເກດອາການຂອງຮ່າງກາຍຂອງທ່ານຈະຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານຫມໍວິນິດໄສອາການແພ້ຂອງແມວ. ອາການແມ່ນຄ້າຍຄືກັບອາການແພ້ “ທົ່ວໄປ”, ແຕ່ຖ້າປະຕິກິລິຍາຂ້າງລຸ່ມເກີດຂຶ້ນທັນທີຫຼັງຈາກສຳຜັດກັບແມວ, ຈົ່ງລະວັງ!

• ຈາມ
• ອາການຄັນ
• ຫາຍໃຈຍາກ
• ນ້ຳລາຍ
• ຈຸດແດງ ແລະຕຸ່ມຜື່ນເທິງໃບໜ້າ
• ເຈັບໃບໜ້າ
• ນ້ຳຕົກດັງ
• ຄໍແຫ້ງ

ອາການແພ້ກັບແມວ: 6 ຄໍາແນະນໍາເພື່ອດໍາລົງຊີວິດທີ່ດີກວ່າກັບແມວ

ບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງກໍາຈັດແມວຂອງເຈົ້າຖ້າທ່ານມີອາການແພ້ . ຢາໄດ້ພັດທະນາການປິ່ນປົວແລ້ວເພື່ອຈັດການກັບປະຕິກິລິຍານີ້ຂອງອົງການຈັດຕັ້ງຂອງມະນຸດແລະທ່ານຍັງສາມາດປະຕິບັດບາງຢ່າງເພື່ອເຮັດໃຫ້ຜົນກະທົບຂອງອາການແພ້ຂອງແມວອ່ອນລົງ. ນີ້ແມ່ນຄໍາແນະນໍາໃນການດູແລບາງຢ່າງ:

1) ຊອກຫາອາການແພ້

ສິ່ງທໍາອິດທີ່ທ່ານຕ້ອງເຮັດເມື່ອສົງໃສວ່າເປັນອາການແພ້ຂອງແມວແມ່ນຊອກຫາອາການແພ້. ຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານນີ້ໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມເພື່ອວິນິດໄສອາການແພ້, ປະຕິບັດການທົດສອບແລະຊີ້ບອກການປິ່ນປົວທີ່ມີປະສິດທິພາບສໍາລັບສິ່ງທີ່ອາດຈະເຮັດໃຫ້ເກີດອາການແພ້, ລວມທັງ felines. ການວິນິດໄສທີ່ຖືກຕ້ອງແມ່ນມີຄວາມ ສຳ ຄັນຫຼາຍ.

2) ປົກກະຕິແລ້ວ ວັກຊີນສໍາລັບອາການແພ້ຂອງແມວແມ່ນໄດ້ຜົນ

ຫຼັງຈາກພົບອາການແພ້, ລາວອາດຈະແນະນໍາໃຫ້ປິ່ນປົວດ້ວຍວັກຊີນສະເພາະສໍາລັບອາການແພ້ຂອງແມວ. ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກເປັນ immunotherapy, ມັນແມ່ນອີງໃສ່ປະລິມານຢາສັກການຫມູນໃຊ້. ການປິ່ນປົວແມ່ນຍາວນານ, ແຕ່ປົກກະຕິແລ້ວມັນມີປະສິດທິພາບຫຼາຍ. ຫຼັງຈາກເວລາໃດຫນຶ່ງແລະການປະເມີນຜົນຕື່ມອີກ, ທ່ານຫມໍຈະເພີ່ມໄລຍະຫ່າງລະຫວ່າງປະລິມານຢາຈົນກ່ວາເຈົ້າບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງກິນຢາອີກຕໍ່ໄປ.

ວັກຊີນບໍ່ໄດ້ປິ່ນປົວອາການແພ້. ສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນແມ່ນການຫຼຸດລົງຂອງການຕອບສະຫນອງຂອງຮ່າງກາຍຂອງທ່ານຕໍ່ກັບ allergen ນັ້ນ. ເຈົ້າຍັງມີອາການແພ້ຢູ່, ແຕ່ຮ່າງກາຍຂອງເຈົ້າຈະຕອບສະໜອງໄດ້ໜ້ອຍລົງ ແລະ ໜ້ອຍລົງເລື້ອຍໆ. ການດໍາລົງຊີວິດກັບແມວຈະງ່າຍຂຶ້ນຫຼາຍ.

3) ຈໍາກັດການເຂົ້າເຖິງຂອງລູກແມວໃນບາງບ່ອນ

ຄູສອນທຸກຄົນມັກນອນກັບສັດລ້ຽງຂອງເຂົາເຈົ້າ, ແຕ່ນິໄສນີ້ສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດອາການຮ້າຍແຮງຂຶ້ນໃນຄົນທີ່ມີອາການແພ້. ທາງເລືອກແມ່ນການຈໍາກັດການເຂົ້າເຖິງຂອງ kitty ຂອງທ່ານກັບຕຽງນອນຂອງລາວໂດຍການປະໄວ້ປະຕູຫ້ອງນອນປິດ. ລາວອາດຈະຈົ່ມໃນຕອນທໍາອິດ (ແລະທ່ານອາດຈະພາດມັນ), ແຕ່ມັນເປັນທັດສະນະຄະຕິທີ່ສາມາດຜ່ອນຄາຍວິກິດການແພ້. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ໃຫ້ລາງວັນແກ່ລາວດ້ວຍຄວາມຮັກແພງ ແລະ ອາຫານຫວ່າງຫຼາຍຢ່າງ.

4) ຮັກສາສະພາບແວດລ້ອມໃຫ້ສະອາດສະເໝີ ແລະລົງທຶນໃສ່ເຄື່ອງຟອກອາກາດ

ໃນສະຖານທີ່ແຫ້ງແລ້ງຫຼາຍ, ເຄື່ອງຟອກອາກາດຈະຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານຫາຍໃຈດີຂຶ້ນແລະຫຼີກເວັ້ນການວິກິດການແພ້. ນອກຈາກນັ້ນ, ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະຮັກສາສະພາບແວດລ້ອມທີ່ທ່ານແລະລູກແມວຢູ່ສະເຫມີສະອາດແລະບໍ່ມີການສະສົມຂອງຜົມຢູ່ເທິງພື້ນເຮືອນແລະເຄື່ອງເຟີນີເຈີ. ເຄື່ອງດູດຝຸ່ນຈະຊ່ວຍຫຼາຍໃນວຽກງານນີ້. ຖ້າທ່ານມີອາການແພ້, ຫຼີກເວັ້ນການມີຜ້າປູ, ໝອນ ແລະສິ່ງຂອງອື່ນໆຢູ່ເຮືອນສະສົມຜົມຫຼາຍ.

5) ອາບນໍ້າໃຫ້ລູກແມວ ແລະສ້າງວິທີຖູແຂ້ວ

ເຖິງວ່າເປັນສິ່ງທີ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ແມວເຄັ່ງຄຽດ, ແຕ່ການອາບນໍ້າຈະຊ່ວຍຄວບຄຸມອາການແພ້ໄດ້. ຄຽງຄູ່ກັບການຖູແຂ້ວເປັນປະຈຳ, ການອາບນ້ຳຂອງລູກແມວຈະຫຼຸດການຫຼົ່ນລົງຂອງຂົນໃນສະພາບແວດລ້ອມ ແລະ ການມີຂົນທີ່ຕາຍແລ້ວທີ່ສະສົມໂປຣຕິນທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດອາການແພ້ໃນແມວ.

6) ຫ້າມລູກແມວຂອງທ່ານ

ການສຶກສາທີ່ດໍາເນີນຢູ່ໃນປະເທດຝຣັ່ງ ແລະຕີພິມໃນ ວາລະສານຂອງພູມຕ້ານທານ ແລະພູມຄຸ້ມກັນທາງດ້ານຄລີນິກ , ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າແມວຕົວຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ຂ້າເຊື້ອໂລກເຮັດໃຫ້ເກີດອາການແພ້ຫຼາຍກ່ວາເພດຍິງ. . ນັກວິທະຍາສາດຍັງໄດ້ສັງເກດເຫັນວ່າມີການຫຼຸດລົງຂອງທາດໂປຼຕີນທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດປະຕິກິລິຍາຫຼັງຈາກການເຮັດຫມັນ. ນັ້ນແມ່ນ, neutering ສັດຂອງທ່ານໃຫ້ຄຸນນະພາບຊີວິດຂອງເຂົາຫຼາຍຂຶ້ນແລະຍັງຫຼີກເວັ້ນອາການແພ້ໃນຄົນທີ່ມີຄວາມຮູ້ສຶກຫຼາຍ. ມີແຕ່ຂໍ້ດີ!