Canine leishmaniasis: ອາການທີ່ພົບເລື້ອຍທີ່ສຸດແມ່ນຫຍັງແລະວິທີການກໍານົດພະຍາດ?
ສາລະບານ
Canine leishmaniasis ເປັນພະຍາດກາຝາກທີ່ຮ້າຍແຮງທີ່ທໍາຮ້າຍລະບົບພູມຕ້ານທານຂອງຫມາ. ມັນໄດ້ຖືກຈັດປະເພດເປັນ zoonosis, i.e. ມັນຍັງສາມາດເຂົ້າຫາມະນຸດໄດ້. ຫຼາຍໆອະໄວຍະວະແລະລະບົບຂອງຮ່າງກາຍໄດ້ຮັບຜົນກະທົບແລະດັ່ງນັ້ນ, ມີຄວາມຫລາກຫລາຍຂອງອາການຂອງ leishmaniasis, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ການບົ່ງມະຕິມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ. ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານເຂົ້າໃຈພະຍາດນີ້, ເຊິ່ງອາດເປັນອັນຕະລາຍເຖິງຊີວິດໄດ້, ໃຫ້ກວດເບິ່ງອາການຂອງ leishmaniasis ແລະວິທີການກໍານົດແລະການປິ່ນປົວຫມາ.
ໂຣກ leishmaniasis ແມ່ນຫຍັງ?
Canine leishmaniasis ແມ່ນເກີດມາຈາກ protozoan Leishmania . ການຖ່າຍທອດເກີດຂຶ້ນໂດຍຜ່ານ vector: ແມງວັນຊາຍຍິງ. ເມື່ອກັດໝາທີ່ຕິດເຊື້ອ, ຍຸງຈະເຮັດສັນຍາ Leishmania ແລະ ເມື່ອໄປກັດໝາໂຕອື່ນອີກ, ດິນຊາຍເພດຍິງທີ່ຕິດເຊື້ອຈະຕິດເຊື້ອສັດ. ມີບາງ myths ກ່ຽວກັບ leishmaniasis canine, ແຕ່ຄວາມຈິງຫນຶ່ງແມ່ນວ່າມີສອງປະເພດຂອງ leishmaniasis: cutaneous ແລະ visceral. ໃນຫມາ, ກໍລະນີຫຼາຍທີ່ສຸດແມ່ນຍ້ອນປະເພດ visceral, ທີ່ມີຫມາເປັນເຈົ້າພາບຕົ້ນຕໍ. ແມງວັນຊາຍວາງໄຂ່ຢູ່ໃນບ່ອນທີ່ມີສານອິນຊີຫຼາຍ. ດັ່ງນັ້ນ, ບ່ອນທີ່ມີສຸຂາພິບານຂັ້ນພື້ນຖານໜ້ອຍ, ຄວາມສ່ຽງຕໍ່ການຕິດເຊື້ອແມ່ນຫຼາຍກວ່າ.
ອາການຂອງ leishmaniasis ແມ່ນຫຍັງ?
ອາການຂອງ leishmaniasis canine ສາມາດແຕກຕ່າງກັນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. ບາງຄົນແມ່ນຄືກັນກັບອາການຂອງ leishmaniasis ໃນມະນຸດ, ເຊັ່ນ: ຫມາທີ່ມີອາການຖອກທ້ອງ, ການສູນເສຍນ້ໍາຫນັກແລະຄວາມອ່ອນເພຍ.ກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້, ສັດຕະວະແພດ Ana Regina Torro ອະທິບາຍວ່າ: "ໃນພະຍາດຜິວຫນັງ, ບາດແຜ leishmaniasis ໃນຫມາບໍ່ປິ່ນປົວ, ໂດຍສະເພາະຢູ່ຫົວແລະແຄມຂອງຫູ. ພວກມັນຍັງສາມາດເກີດຂື້ນໃນດັງ, ປາກແລະຄໍ.” ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ໃນໂຣກ leishmaniasis visceral canine, ຫມາອາດຈະສະແດງອາການຫຼາຍຢ່າງທີ່ສັບສົນກັບພະຍາດອື່ນໆໄດ້ງ່າຍ.
ເພື່ອກໍານົດປະເພດຂອງພະຍາດອື່ນໆ. canine leishmaniasis, ອາການມັກຈະປະກອບມີ:
- ບາດແຜຕາມຜິວໜັງ (ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຢູ່ໃບໜ້າ, ຫູ ແລະ ບໍລິເວນທີ່ຖືກກັດ)
- ມີຕ່ອມແຜ່ລາມໄປທົ່ວ. ຮ່າງກາຍ
- ການເຕີບໃຫຍ່ຂອງເລັບເກີນກວ່າ
- ຂາດຄວາມຢາກອາຫານ
- ອ່ອນເພຍ ເບິ່ງ_ນຳ: ແມວ chimera ແມ່ນຫຍັງ? ເບິ່ງວ່າມັນເປັນຮູບແບບ, ຄວາມຢາກຮູ້ຢາກເຫັນ ແລະອື່ນໆອີກ
- ເປັນໄຂ້ <0
- ຄວາມອ່ອນແອ
- ເລືອດໃນອາຈົມຂອງໝາ
- ຜົມຫຼົ່ນ
- ຜິວໜັງປອກເປືອກ
- ຄວາມລັບ ແລະ ບໍ່ສະບາຍຕາ
- ເລືອດດັງອອກ
- ການສູນເສຍການເຄື່ອນໄຫວຂອງຂາຫຼັງ
ເນື່ອງຈາກພະຍາດ leishmaniasis canine ຫຼຸດລົງພູມຕ້ານທານຂອງຫມາ, ພະຍາດອື່ນໆອາດຈະປາກົດໄດ້ງ່າຍກວ່າ. ຕັບ ແລະລະບົບຍ່ອຍອາຫານຍັງສາມາດໄດ້ຮັບຜົນກະທົບດ້ວຍອາການສະເພາະຕ່າງໆເຊັ່ນ: ການຕິດເຊື້ອທາງເດີນປັດສະວະ, ການຂາດນໍ້າ ແລະ ອາການຮາກ.
ພະຍາດ Leishmaniasis ສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ກະດູກໄດ້, ເຊິ່ງກໍ່ໃຫ້ເກີດພະຍາດເລືອດຈາງໃນຫມາ - ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ລູກໝາອ່ອນເພຍຍິ່ງຂຶ້ນ. ນອກຈາກນັ້ນ, ຕາຂອງຫມາທີ່ມີleishmaniasis ສາມາດທົນທຸກບາດແຜໃນຫນັງຕາແລະແກ້ວຕາ, ນອກເຫນືອຈາກການອັກເສບທົ່ວໄປ. ເຍື່ອຫຸ້ມສະໝອງອັກເສບແມ່ນສັນຍານເຕືອນແລ້ວ!
ເບິ່ງ_ນຳ: ຊື່ສໍາລັບແມວ: ຫຼາຍກວ່າ 400 ແນວຄວາມຄິດເພື່ອຕັ້ງຊື່ສັດລ້ຽງຂອງທ່ານ!
ອາການທຳອິດຂອງພະຍາດ leishmaniasis ມີຫຍັງແດ່?
ໃນຕອນທຳອິດ, ອາການຂອງພະຍາດ leishmaniasis canine ອາດຈະບໍ່ເຫັນໄດ້ຊັດເຈນ. ນີ້ເກີດຂື້ນຍ້ອນວ່າ leishmaniasis ຈັດການທີ່ຈະຢູ່ໃນອົງການຈັດຕັ້ງເປັນເວລາດົນກ່ອນທີ່ຈະສະແດງອອກ. ໃນຂະນະດຽວກັນ, ພະຍາດແຜ່ລາມໄປສູ່ອະໄວຍະວະໃຫມ່ຍ້ອນວ່າມັນກ້າວຫນ້າ. ມັນພຽງແຕ່ຫຼັງຈາກນັ້ນອາການທໍາອິດຂອງ leishmaniasis ໃນຫມາຈະເລີ່ມປາກົດ, ເຊິ່ງປະກອບມີ: ໄຂ້, ການຂາດຄວາມຢາກອາຫານ, ການສູນເສຍນ້ໍາຫນັກ, ການສູນເສຍຜົມແລະຮູບລັກສະນະຂອງບາດແຜຕາມຜິວຫນັງ. ໃນຂັ້ນຕອນທີ່ກ້າວໜ້າກວ່າ, ເລັບຈະເລີນເຕີບໂຕຜິດປົກກະຕິ ແລະອາດຈະສູນເສຍການເຄື່ອນໄຫວໃນຂາຫຼັງ.
ຈະເກີດຫຍັງຂຶ້ນກັບໝາທີ່ເປັນພະຍາດ leishmaniasis?
ເມື່ອໂປຣໂຕໂຊນເຂົ້າສູ່ໝາ. , ມັນເລີ່ມທະວີຄູນແລະໂຈມຕີ macrophages, ເຊິ່ງເປັນຈຸລັງປ້ອງກັນ phagocytic ໃນຮ່າງກາຍ. ຈຸດປະສົງຕົ້ນຕໍຂອງຈຸລັງເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນເພື່ອປົກປ້ອງຮ່າງກາຍຈາກການເຂົ້າມາຂອງຕົວແທນຕ່າງປະເທດ. ເພາະສະນັ້ນ, ໃນເວລາທີ່ leishmaniasis canine ໂຈມຕີ macrophages, ລະບົບພູມຕ້ານທານຂອງຫມາແມ່ນອ່ອນແອລົງ. ອັນນີ້ຊ່ວຍອໍານວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ການເກີດຂອງພະຍາດທີ່ເຮັດໃຫ້ສັດອ່ອນແອລົງ.
ສິ່ງທີ່ສາມາດສັບສົນກັບ leishmaniasis canine?
ເນື່ອງຈາກອາການ, leishmaniasis canine ມັກຈະສັບສົນກັບອື່ນໆທີ່ຮຸນແຮງຫນ້ອຍ, ເຊັ່ນ: ເປັນພະຍາດການຕິດເຊື້ອ, ພະຍາດຫມາກໄຂ່ຫຼັງຫຼືແມ້ກະທັ້ງພະຍາດຜິວຫນັງຢູ່ໃນຫມາ. ເງື່ອນໄຂອື່ນໆທີ່ອາດສະແດງອາການທາງຄລີນິກທີ່ຄ້າຍຄືກັນແມ່ນເນື້ອງອກ ແລະພະຍາດທາງປະສາດ.
ໂຣກ leishmaniasis ຂອງ Canine ແມ່ນຮ້າຍແຮງຫຼາຍ ແລະການວິນິດໄສເບື້ອງຕົ້ນແມ່ນມີຄວາມຈໍາເປັນເພື່ອປ້ອງກັນພະຍາດບໍ່ໃຫ້ສັດລ້ຽງຕາຍ. ເນື່ອງຈາກອາການຂອງ leishmaniasis canine ແມ່ນແຕກຕ່າງກັນ, ມັນເປັນການຍາກທີ່ຈະກໍານົດບັນຫາ. ດັ່ງນັ້ນ, ຖ້າມີຄວາມສົງໃສວ່າມີບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ຜິດພາດ, ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະປະຕິບັດການທົດສອບທາງ serological ເພື່ອກວດສອບການປະກົດຕົວຂອງ protozoan ໃນຮ່າງກາຍ. ອີກວິທີ ໜຶ່ງ ທີ່ຈະໄດ້ຮັບການກວດຫາໂຣກນີ້ແມ່ນໂດຍການຕິດຕາມ cytology. ໃນຂັ້ນຕອນນີ້, ຈຸລັງຈາກອະໄວຍະວະທີ່ຖືກກະທົບໄດ້ຖືກເກັບກໍາແລະປະເມີນ, ໃນຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຈະຊອກຫາ protozoan ປະຈຸບັນ.
ຫມາເປັນພະຍາດ leishmaniasis ດົນປານໃດ? ໄລຍະເວລາ incubation ຂອງພະຍາດແມ່ນຕັ້ງແຕ່ເດືອນເຖິງປີ, ຂຶ້ນກັບຄົນເຈັບ. ເນື່ອງຈາກວ່າມັນເປັນເງື່ອນໄຂທີ່ກ້າວຫນ້າ, ມັນຈໍາເປັນຕ້ອງຮູ້ເຖິງການປ່ຽນແປງທາງດ້ານຮ່າງກາຍແລະ / ຫຼືພຶດຕິກໍາຂອງສັດທີ່ອາດຈະຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງ leishmaniasis ໃນຫມາ, ແລະດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງປິ່ນປົວພະຍາດ.
ມີວິທີປິ່ນປົວພະຍາດ leishmaniasis ໃນ canine ບໍ?
ໜ້າເສຍດາຍທີ່ Canine leishmaniasis ບໍ່ມີການປິ່ນປົວ. ບາງຄັ້ງກ່ອນຫນ້ານີ້, ຫມາທີ່ຖືກກວດພົບວ່າເປັນພະຍາດໄດ້ຖືກທໍາລາຍ,ເພາະມັນບໍ່ສາມາດປິ່ນປົວໄດ້ ແລະເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ສັດແລະມະນຸດອື່ນໆ. ມື້ນີ້, ຍັງບໍ່ມີການປິ່ນປົວ, ແຕ່ກະຊວງສາທາລະນະສຸກໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ນໍາໃຊ້ຢາທີ່ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມເສຍຫາຍແລະອາການຂອງ leishmaniasis. ໝາສືບຕໍ່ກັບໂປຣໂຕໂຊອານທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໃນຮ່າງກາຍ, ແຕ່ຢຸດຄວາມທຸກທໍລະມານຈາກບັນຫາສຸຂະພາບທີ່ເກີດຈາກພະຍາດ ແລະຢຸດການເປັນແຫຼ່ງສົ່ງຕໍ່.
ນອກຈາກນັ້ນ, ອະໄວຍະວະທີ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກພະຍາດຍັງຕ້ອງການ. ການປິ່ນປົວສະເພາະ. ການປິ່ນປົວພະຍາດ leishmaniasis ໃນຫມາຈະແກ່ຍາວໄປຕະຫຼອດຊີວິດຂອງພວກມັນແລະຫມາຄວນໄປຢ້ຽມຢາມສັດຕະວະແພດແລະຜ່ານການທົດສອບເພື່ອຕິດຕາມສະພາບ.
ມັນເປັນໄປໄດ້ບໍທີ່ຈະຢູ່ກັບຫມາທີ່ມີ leishmaniasis?
ເຖິງວ່າຈະມີພະຍາດອັນຕະລາຍ, ມັນເປັນໄປໄດ້ທີ່ຈະຢູ່ກັບຫມາໃນເງື່ອນໄຂເຫຼົ່ານີ້. ການຕິດຕໍ່ໂດຍກົງກັບສັດບໍ່ເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ມະນຸດ, ຍ້ອນວ່າ leishmaniasis ແມ່ນຂຶ້ນກັບຍຸງເຟືອງ - vector ຂອງພະຍາດ - ທີ່ຈະຕິດຕໍ່. ດັ່ງນັ້ນ, ມັນບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງກໍາຈັດສັດລ້ຽງຖ້າລາວເຈັບປ່ວຍ. Euthanasia ໃນຫມາແມ່ນຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບການແນະນໍາແລະບໍ່ຫຼຸດຜ່ອນການເກີດຂອງ kala-azar ໃນມະນຸດ. ດັ່ງນັ້ນ, ຖ້າທ່ານສົງໃສວ່າພະຍາດນີ້ຢູ່ໃນຫມາ, leishmaniasis ຕ້ອງໄດ້ຮັບການວິນິດໄສໂດຍສັດຕະວະແພດເພື່ອເລີ່ມຕົ້ນການປິ່ນປົວສັດໄວເທົ່າທີ່ຈະໄວໄດ້ - ບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ຈະສົ່ງຜົນກະທົບໂດຍກົງຕໍ່ຄຸນນະພາບຊີວິດຂອງຄົນເຈັບໃນໄລຍະຍາວ.
ວິທີການປ້ອງກັນການປົນເປື້ອນຂອງCanine leishmaniasis?
ເພື່ອປ້ອງກັນພະຍາດ leishmaniasis ຂອງ Canine, ບາງມາດຕະການສາມາດປະຕິບັດໄດ້. ຍ້ອນວ່າດິນຊາຍບິນຢູ່ໃນບ່ອນທີ່ມີສານອິນຊີຫຼາຍ, ສະພາບແວດລ້ອມຕ້ອງໄດ້ຮັບການຮັກສາຄວາມສະອາດສະເຫມີ. ຢາກັນຍຸງສໍາລັບຫມາ, ຄໍຕ້ານເຊື້ອກາຝາກແລະຫນ້າຈໍປ້ອງກັນຍັງຊ່ວຍກໍາຈັດຍຸງ. ແຕ່ຮູບແບບຕົ້ນຕໍຂອງການປ້ອງກັນແມ່ນການສັກຢາປ້ອງກັນຫມາ. ຕັ້ງແຕ່ 4 ເດືອນ, ລູກໝາສາມາດເອົາມັນໄດ້ແລ້ວ. ມີສາມຄັ້ງທີ່ມີໄລຍະຫ່າງຂອງ 21 ມື້ລະຫວ່າງແຕ່ລະຄັ້ງ - ການສັກຢາວັກຊີນຕ້ອງໄດ້ຮັບການຊ້ໍາທຸກໆປີ.
