Deyfing fyrir hunda er nauðsynleg til að framkvæma fjölda læknisaðgerða. Vönun hunda og aðrar skurðaðgerðir eru aðeins gerðar með fullkominni slævingu á dýrinu til að koma í veg fyrir að það finni fyrir óþægindum. Jafnvel einföldustu aðgerðir þurfa svæfingu: Ólíkt mönnum er ekki hægt að skilja hund eftir algjörlega hreyfingarlaus til að þrífa tennur, til dæmis. Hins vegar vekur svæfing fyrir hunda margar efasemdir og hræðir jafnvel reyndustu kennarana. Hver er besti kosturinn: inndælingar- eða innöndunardeyfing? Getur hundur fengið fylgikvilla vegna svæfingarþátta? Hvaða aðgát er þörf þegar hundurinn er gamall?

Deyfing hjá hundum: áhrif og áhætta af aðgerðinni

Eins mikið og það er nauðsynlegt stundum er mikilvægt að skilja áhættuna og áhrifin af svæfingu hjá hvolpi. Tilgangur þessarar tækni er að halda dýrunum meðvitundarlausum og hreyfingarlausum meðan á viðkomandi aðgerð stendur - sem getur verið allt frá einfaldri geldingu eða tannsteinshreinsun til neyðarástands, svo sem ef um slys er að ræða. Í minna ífarandi tilfellum, eins og þegar sauma er fjarlægð, er möguleiki á að beita eingöngu staðdeyfingu, án þess að þurfa að láta dýrið sofna, en það fer allt eftir hegðun hundsins.

Í fyrsta lagi , það er alltaf mjög mikilvægt að leita að dýralæknastofu sem erhæfur og fær um að takast á við hvaða fylgikvilla sem er. Það er vegna þess að það er, já, einhver áhætta við að beita svæfingu hjá hundum - jafnvel meira ef það er sprautað. Deyfilyfið virkar aðallega á miðtaugakerfi hundsins sem getur kallað fram aðstæður eins og breytingar á súrefnisgjöf líkamans, hjartsláttartruflanir, breytingar á blóðþrýstingi og jafnvel ofkælingu. Í öðrum tilvikum getur hundurinn fengið óvænt viðbrögð við svæfingalyfinu.

Hættan á að þetta gerist er mjög lítil, ekki síst vegna þess að dýralæknar gera nokkrar ráðstafanir til að forðast fylgikvilla eða bregðast skjótt við ef eitthvað gerist. Það er samt mikilvægt að vita að það eru hættur. Svæfing fyrir hunda getur einnig valdið viðbrögðum eftir aðgerð, svo sem ógleði, hósta og framhjáhald. Ef þetta gerist er mikilvægt að hringja í dýralækni sem ber ábyrgð á aðgerðinni til að fá leiðbeiningar.

Inndælingar- eða innöndunardeyfing? Hver er besti kosturinn fyrir hvolpinn þinn?

Þetta er spurning sem getur framkallað margar spurningar, svo við skulum fara! Inndælingardeyfing fyrir hunda er sú hefðbundnasta, þar sem hvolpurinn fær svæfinguna í gegnum æðalegg. Það er, það er borið í gegnum nál sem kastar deyfingunni beint í blóðrás sjúklingsins, sem gerir það að verkum að hann sofnar á eftir. Í innöndunardeyfingu þarf hundurinn að anda að sér lyfinu í gegnum þræðingu. OGauðveldari valkostur að stjórna, þar sem svæfingalæknirinn hefur vald til að auka eða minnka styrk svæfingar ef þörf krefur.

Almennt hefur fólk tilhneigingu til að kjósa inndælingarlíkanið, aðallega vegna lágs kostnaðar, en það er mikilvægt að undirstrika að innöndunardeyfing getur verið besti kosturinn í sérstökum tilvikum. Nokkur dæmi sem mælt er með fyrir þessa seinni tegund svæfingar: aldraður hundur, of feitur, með hjartavandamál eða sögu um sjúkdóma. Ef hvolpurinn þinn er hluti af einhverjum af þessum hópum er þess virði að íhuga innöndunarvalkostinn til öryggis.

Inndælingardeyfing hjá hundum er miklu aðgengilegri og það er einmitt ástæðan fyrir því að margir kennarar velja það. En þó að það sé dýrara er innöndunardeyfing fyrir hunda miklu öruggari kostur, þar sem við hvaða merki um fylgikvilla er að ræða er hægt að draga úr lyfinu sem hundar anda að sér og snúa ástandinu við.