ဆေးဘက်ဆိုင်ရာလုပ်ငန်းစဉ်များစွာလုပ်ဆောင်ရန် ခွေးများအတွက် မေ့ဆေးပေးရန်လိုအပ်ပါသည်။ ခွေးခွဲစိပ်ခြင်း နှင့် အခြားသော ခွဲစိတ်မှုများသည် တိရစ္ဆာန်၏ မသက်မသာ ခံစားရခြင်းမှ ကာကွယ်ရန် တိရစ္ဆာန်အား အပြည့်အ၀ စိတ်ငြိမ်ဆေးဖြင့်သာ လုပ်ဆောင်ပါသည်။ အရိုးရှင်းဆုံးလုပ်ထုံးလုပ်နည်းများပင်လျှင် မေ့ဆေးလိုအပ်သည်- ဥပမာ၊ ဥပမာအားဖြင့် သွားများသန့်ရှင်းရန် ခွေးတစ်ကောင်ကို ခွေးတစ်ကောင်မှ လုံးဝ မလှုပ်မယှက် ထားခဲ့ရန် မဖြစ်နိုင်ပါ။ သို့သော်လည်း ခွေးများအတွက် မေ့ဆေးပေးခြင်းသည် သံသယများစွာကို ဖြစ်ပေါ်စေပြီး အတွေ့အကြုံအရှိဆုံး ကျူရှင်ဆရာများပင်လျှင် ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်စေပါသည်။ အကောင်းဆုံးရွေးချယ်မှုကား အဘယ်နည်း- မေ့ဆေးထိုးဆေး သို့မဟုတ် ရှူသွင်းသော မေ့ဆေး။ မေ့ဆေး၏ အစိတ်အပိုင်းများကြောင့် ခွေးတွင် နောက်ဆက်တွဲပြဿနာများ ရှိနိုင်ပါသလား။ ခွေးအသက်ကြီးလာသောအခါ မည်ကဲ့သို့ပြုစုစောင့်ရှောက်ရန် လိုအပ်သနည်း။

ခွေးများတွင် မေ့ဆေးပေးခြင်း- လုပ်ထုံးလုပ်နည်း၏ ဆိုးကျိုးများနှင့် အန္တရာယ်များ

အချိန်အခါ လိုအပ်သလောက် အန္တရာယ်များနှင့် သက်ရောက်မှုများကို နားလည်ရန် အရေးကြီးပါသည်။ ခွေးကလေးတွင်မေ့ဆေး။ ဤနည်းပညာ၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ တိရစ္ဆာန်များကို သတိလစ်ပြီး မလှုပ်မယှက်ဖြစ်နေသော တိရစ္ဆာန်များကို ရိုးရှင်းစွာ သုတ်သင်ခြင်း သို့မဟုတ် စေးကပ်ခြင်းမှ မတော်တဆမှုများကဲ့သို့ အရေးပေါ်အခြေအနေအထိ ဖြစ်နိုင်သည်။ ချုပ်ရိုးများကို ဖယ်ရှားခြင်းကဲ့သို့သော ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်မှုနည်းသော ကိစ္စများတွင်၊ တိရစ္ဆာန်ကို အိပ်ပျော်စေရန် မလိုအပ်ဘဲ မေ့ဆေးကိုသာ လိမ်းရန် ရွေးချယ်ခွင့်ရှိသော်လည်း ၎င်းသည် ခွေး၏အပြုအမူပေါ်တွင် မူတည်ပါသည်။

ပထမဦးစွာ အထူးသဖြင့် တိရစ္ဆာန်ဆေးကုခန်းကို ရှာဖွေရန် အမြဲအရေးကြီးပါသည်။အရည်အချင်းပြည့်မီပြီး ရှုပ်ထွေးမှုများကို ရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းနိုင်သူ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ခွေးများတွင် မေ့ဆေးထိုးရာတွင် အန္တရာယ်အချို့ရှိနေသောကြောင့်ဖြစ်သည် - ထိုးဆေးထိုးလျှင် ပို၍ပင်။ ထုံဆေးသည် ခွေး၏ဗဟိုအာရုံကြောစနစ်အပေါ်တွင် အဓိကလုပ်ဆောင်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်၏အောက်ဆီဂျင်ပြောင်းလဲမှု၊ စည်းချက်မမှန်ခြင်း၊ သွေးပေါင်ချိန်ပြောင်းလဲခြင်းနှင့် အပူလွန်ကဲခြင်းကဲ့သို့သော အခြေအနေများကို ဖြစ်စေနိုင်သည်။ အခြားအခြေအနေများတွင်၊ ခွေးသည် မေ့ဆေးအစိတ်အပိုင်းများကို မမျှော်လင့်ထားသော တုံ့ပြန်မှုတစ်ခု ဖြစ်နိုင်သည်။

ဤဖြစ်ပွားမှု၏အန္တရာယ်များမှာ အလွန်နည်းပါသည်၊ အကြောင်းမှာ တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဆရာဝန်များသည် ရှုပ်ထွေးမှုများကိုရှောင်ရှားရန် သို့မဟုတ် တစ်ခုခုဖြစ်လာပါက မြန်မြန်ဆန်ဆန်လုပ်ဆောင်နိုင်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ သို့သော် အန္တရာယ်များ ရှိနေကြောင်း သိရန် အရေးကြီးပါသည်။ ခွေးများအတွက် မေ့ဆေးပေးခြင်းသည် ခွဲစိတ်ပြီးနောက်ပိုင်း တုံ့ပြန်မှုများဖြစ်သည့် ပျို့အန်ခြင်း၊ ချောင်းဆိုးခြင်းနှင့် ပျပ်ဝပ်ခြင်းတို့ကို ဖြစ်စေနိုင်သည်။ ဒီလိုဖြစ်လာရင် ခွဲစိတ်မှုအတွက် တာဝန်ရှိတဲ့ တိရစ္ဆာန်ဆေးဆရာကို ခေါ်ဖို့ အရေးကြီးတယ်။

ထိုးဆေး ဒါမှမဟုတ် ရှူသွင်းရတဲ့ မေ့ဆေးလိုလား။ သင့်ခွေးလေးအတွက် အကောင်းဆုံးရွေးချယ်မှုကား အဘယ်နည်း။

ဒါက မေးခွန်းပေါင်းများစွာကို ထုတ်ပေးနိုင်တဲ့ မေးခွန်းတစ်ခုပါ၊ ဒါဆို သွားကြရအောင်။ ခွေးများအတွက် မေ့ဆေးထိုးဆေးသည် ရိုးရာအရှိဆုံးဖြစ်ပြီး ခွေးကလေးသည် သွေးကြောသွင်းပြွန်မှတစ်ဆင့် ထုံဆေးကို လက်ခံရရှိခြင်းဖြစ်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ မေ့ဆေးကို လူနာ၏ သွေးကြောထဲသို့ တည့်တည့် ပစ်သွင်းသည့် အပ်တစ်ချောင်းမှ လိမ်းပြီး နောက်ပိုင်းတွင် အိပ်ပျော်သွားစေသည်။ မေ့ဆေးရှူသွင်းခြင်းတွင် ခွေးသည် ဆေးထိုးသွင်းခြင်းမှတစ်ဆင့် ဆေးဝါးကို ရှူရှိုက်ရန် လိုအပ်သည်။ ANDမေ့ဆေးဆရာဝန်သည် လိုအပ်ပါက မေ့ဆေး၏ပြင်းထန်မှုကို တိုးရန် သို့မဟုတ် လျှော့ချရန် အစွမ်းရှိသောကြောင့် ထိန်းချုပ်ရန် ပိုမိုလွယ်ကူသော ရွေးချယ်မှုတစ်ခုဖြစ်သည်။

ယေဘူယျအားဖြင့် လူများသည် ၎င်း၏ကုန်ကျစရိတ်သက်သာသောကြောင့် ထိုးဆေးပုံစံကို နှစ်သက်လေ့ရှိသော်လည်း၊ ရှူသွင်းခြင်းမေ့ဆေးသည် သီးခြားကိစ္စများတွင် အကောင်းဆုံးရွေးချယ်စရာဖြစ်နိုင်ကြောင်း သတိပြုရန်အရေးကြီးပါသည်။ ဤဒုတိယအမျိုးအစားမေ့ဆေးအတွက် အကြံပြုထားသော ဥပမာအချို့- သက်ကြီးခွေး၊ အဝလွန်ခြင်း၊ နှလုံးပြဿနာများ သို့မဟုတ် ရောဂါရာဇဝင်ရှိသူများ။ သင့်ခွေးကလေးသည် ဤအုပ်စုများအနက်မှ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်ပါက၊ ဘေးကင်းရန်အတွက် ရှူသွင်းခြင်းရွေးချယ်မှုကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားသင့်သည်။

ခွေးများတွင် မေ့ဆေးထိုးဆေးသည် ပို၍ရနိုင်သည်၊ ထို့ကြောင့် ကျူရှင်ဆရာများစွာက ၎င်းကို ရွေးချယ်ရန် အတိအကျ ဆုံးဖြတ်ကြသည်။ သို့သော်၊ ၎င်းသည်ပိုမိုစျေးကြီးသော်လည်း၊ ခွေးများအတွက်ရှူသွင်းသောမေ့ဆေးသည်ပိုမိုဘေးကင်းသောရွေးချယ်မှုဖြစ်သည်၊ ထို့ကြောင့်မည်သည့်နောက်ဆက်တွဲလက္ခဏာတွင်မဆိုခွေးရှူရှိုက်သောဆေးကိုလျှော့ချပြီးအခြေအနေပြောင်းရန်ဖြစ်နိုင်သည်။