Շների անզգայացումն անհրաժեշտ է մի շարք բժշկական պրոցեդուրաներ իրականացնելու համար: Շների ամորձատումը և այլ վիրահատությունները կատարվում են միայն կենդանու ամբողջական հանգստացումով, որպեսզի նա չզգա որևէ անհարմարություն: Նույնիսկ ամենապարզ պրոցեդուրաները անզգայացման կարիք ունեն. ի տարբերություն մարդկանց, հնարավոր չէ շանը ամբողջովին անշարժ թողնել, օրինակ, ատամները մաքրելու համար: Այնուամենայնիվ, շների անզգայացումը շատ կասկածներ է առաջացնում և վախեցնում նույնիսկ ամենափորձառու դաստիարակներին: Ո՞րն է լավագույն տարբերակը՝ ներարկային կամ ինհալացիոն անզգայացում: Կարո՞ղ է շունը բարդություններ ունենալ անզգայացման բաղադրիչների պատճառով: Ի՞նչ խնամք է անհրաժեշտ, երբ շունը տարեց է:

Անզգայացում շների մեջ. ընթացակարգի հետևանքները և ռիսկերը

Որքան էլ երբեմն անհրաժեշտ է, կարևոր է հասկանալ ռիսկերն ու հետևանքները անզգայացում լակոտի մեջ. Այս տեխնիկայի նպատակն է կենդանիներին անգիտակից և անշարժ պահել խնդրո առարկա ընթացակարգի ընթացքում, որը կարող է տատանվել պարզ կաստրացիայից կամ ատամնաքարերի մաքրումից մինչև արտակարգ իրավիճակ, օրինակ՝ դժբախտ պատահարների դեպքում: Ավելի քիչ ինվազիվ դեպքերում, օրինակ՝ կարերի հեռացումը, կա միայն տեղային անզգայացում կիրառելու տարբերակ՝ առանց կենդանուն քնեցնելու անհրաժեշտության, բայց ամեն ինչ կախված է շան պահվածքից:

Առաջինը ամեն ինչից, միշտ շատ կարևոր է փնտրել անասնաբուժական կլինիկա, որն այն էորակավորված և ի վիճակի է հաղթահարել ցանկացած բարդություն: Դա պայմանավորված է նրանով, որ, այո, կան որոշ ռիսկեր շների մեջ անզգայացման կիրառման ժամանակ, նույնիսկ ավելին, եթե այն ներարկային է: Անզգայացուցիչը հիմնականում գործում է շան կենտրոնական նյարդային համակարգի վրա, որը կարող է առաջացնել այնպիսի իրավիճակներ, ինչպիսիք են օրգանիզմի թթվածնացման փոփոխությունները, առիթմիաները, արյան ճնշման փոփոխությունները և նույնիսկ հիպոթերմիան: Այլ դեպքերում, շունը կարող է անսպասելի արձագանք ունենալ անզգայացնող բաղադրիչներին:

Այս տեղի ունենալու ռիսկերը շատ ցածր են, հատկապես այն պատճառով, որ անասնաբույժները որոշակի միջոցներ են ձեռնարկում բարդություններից խուսափելու կամ ինչ-որ բան պատահելու դեպքում արագ գործելու համար: Այնուամենայնիվ, կարևոր է իմանալ, որ կան վտանգներ: Շների համար անզգայացումը կարող է առաջացնել նաև հետվիրահատական ​​ռեակցիաներ, ինչպիսիք են սրտխառնոցը, հազը և ծռվելը: Եթե ​​դա տեղի ունենա, կարևոր է կանչել վիրահատության համար պատասխանատու անասնաբույժին ուղղորդման համար:

Ներարկային, թե՞ ինհալացիոն անզգայացում: Ո՞րն է լավագույն տարբերակը ձեր լակոտի համար:

Սա մի հարց է, որը կարող է առաջացնել բազմաթիվ հարցեր, ուստի եկեք գնանք: Շների համար ներարկային անզգայացումն ամենավանդականն է, որտեղ լակոտը անզգայացնող միջոցը ստանում է ներերակային կաթետերի միջոցով: Այսինքն՝ այն կիրառվում է ասեղի միջոցով, որը անզգայացումն ուղիղ նետում է հիվանդի արյան մեջ՝ ստիպելով նրան դրանից հետո քնել։ Ինհալացիոն անզգայացման ժամանակ շունը պետք է ներշնչի դեղամիջոցը ինտուբացիայի միջոցով: ԵՎավելի հեշտ վերահսկելի տարբերակ, քանի որ անեսթեզիոլոգը կարող է անհրաժեշտության դեպքում ավելացնել կամ նվազեցնել անզգայացման ինտենսիվությունը:

Ընդհանուր առմամբ, մարդիկ հակված են նախընտրել ներարկվող մոդելը, հիմնականում դրա ցածր գնի պատճառով, սակայն կարևոր է ընդգծել, որ ինհալացիոն անզգայացումը կարող է լինել լավագույն այլընտրանքը կոնկրետ դեպքերում: Որոշ օրինակներ, որոնք առաջարկվում են այս երկրորդ տեսակի անզգայացման համար. տարեց շուն, գեր, սրտի հետ կապված խնդիրներ կամ հիվանդությունների պատմություն: Եթե ​​ձեր լակոտը պատկանում է այս խմբերից որևէ մեկին, ապա արժե հաշվի առնել ինհալացիայի տարբերակը անվտանգության համար:

Շների ներարկային անզգայացումը շատ ավելի մատչելի է, և հենց այդ պատճառով էլ շատ դաստիարակներ ի վերջո ընտրում են այն: Բայց, թեև դա ավելի թանկ է, շների համար ինհալացիոն անզգայացումը շատ ավելի անվտանգ տարբերակ է, քանի որ բարդության ցանկացած նշանի դեպքում հնարավոր է նվազեցնել շների կողմից ներշնչված դեղամիջոցը և շրջել իրավիճակը: