Նկատե՞լ եք նյարդայնացած կատվին: Սա միշտ չէ, որ նախազգուշացնող նշան է, բայց կարևոր է տեղյակ լինել, քանի որ որոշ դեպքերում այս նյարդայնությունը կարող է լինել կատվային հիպերեստեզիայի արտացոլում: Սա հազվադեպ համախտանիշ է, բայց այն կարող է ազդել ձեր չորս ոտանի ընկերոջ վրա տարբեր պատճառներով և սովորաբար կապված է վարքագծային փոփոխությունների հետ: Քանի որ դա ավելի կոնկրետ հիվանդություն է, և որի մասին քչերը գիտեն, Տան թաթերը հարցազրույց է վերցրել Կարոլինա Բերնարդոյից՝ Ռիկոտինյայի կատվի դաստիարակից, ով անցել է այս խնդրի միջով, և անասնաբույժ Լուսիանա Լոբոն՝ պարզաբանելու կասկածները: կատվային հիպերսթեզիայի համախտանիշ.

Կատուների հիպերեստեզիա. ի՞նչ է դա և ինչո՞վ է պայմանավորված այս խնդիրը:

Կատուների հիպերեսթեզիան այնքան էլ տարածված խնդիր չէ, սակայն այն դրսևորվում է մկանային սպազմ ունեցող կատուների մոտ: Լուչիանայի խոսքով՝ խնդրի արմատը հաճախ անհայտ է, սակայն այն կարող է ունենալ վարքային, մաշկաբանական, նյարդաբանական և օրթոպեդիկ ծագում։ «Հնարավոր պատճառներն են՝ շրջակա միջավայրի գործոնները, որոնք ազդում են հիպոթալամուսի և լիմբիկ համակարգի վրա, հիպերակտիվ և նյարդային կատուներ, չոր մաշկ, գենետիկ պատճառներ, սթրես, մաշկի մակաբույծներ, ինչպիսիք են լուները, սնկերը և քոսը և նույնիսկ էպիլեպսիան»,- շեշտում է նա։ Չնայած դա հազվադեպ հիվանդություն է, կատվային հիպերեսթեզիայի ավելի բարձր հաճախականություն կա սուրբ բիրմայական, հիմալայան և հաբեշական ցեղատեսակների մոտ:

Մկանային սպազմով կատու. որոնք են հիպերեստեզիայի հիմնական ախտանիշները:felina?

Որքան էլ դա հազվադեպ լինի, միշտ լավ է տեղյակ լինել այս հիվանդության նշաններին, որպեսզի ախտորոշումը կատարվի որքան հնարավոր է շուտ: Դա պայմանավորված է նրանով, որ հիվանդությունը կարող է վտանգել կենդանու կյանքի ողջ որակը: Մկանային ջղաձգություն ունեցող կատուն ամենահաճախ հանդիպող նշանն է՝ ըստ անասնաբույժի, այն տեղի է ունենում, երբ կատուն կանգնած է տեղում և հանկարծակի ցատկում և կծում է մեջքը, կարծես նրա վրա հարձակվել են։ Այնուամենայնիվ, այլ ախտանիշներ, որոնք կարող են նաև մատնանշել կատվային հիպերեստեզիան, հետևյալն են.

• Վախեցածի պես վազում է տան շուրջը

• Մեջքի մաշկը ծածանվում է և գրգռվում, եթե դիպչում է շրջանին

• Կարող է ցնցումներ և սպազմ ունենալ

• Չափից շատ լիզում է գոտկատեղը, անուսը և պոչը

• Աչքերը լայնանում են նոպաների ժամանակ

• Անսովոր մյաուսներ

• Կարող է նկատվել քաշի կորուստ և նույնիսկ ինքնախեղում

Կատվային հիպերսթեզիա. ստուգման խորհրդատվությունն օգնում է ախտորոշմանը

Կարոլինա Բերնարդոն որոշ ժամանակ արդեն նկատել էր կատվի մեջքի ակամա սպազմերը։ Ռիկոտա, բայց ես մտածեցի, որ դա մաքուր կատվային բնազդ է: «Նա նաև երբեք շատ չէր սիրում շոյել իր մեջքի/պոչի շուրջը և միշտ կծում էր ինձ, երբ ես նրան շոյում էի այնտեղ: Բայց թեթև կծում է, ասես կատակ է, այնպես որ երբեք չեմ մտածել, որ ցավ է»,- ասում է նա։ Ստուգման ժամանակՌիկոտայի առողջության մասին իմանալու համար, սակայն, նա հայտնաբերել է հիվանդությունը։ «Առաջին անգամն էր, որ ես նրան տարա կատվազգիների մասնագիտացված կլինիկա, և դա իսկապես մեծ տարբերություն է տալիս: Հենց որ հասանք, անասնաբույժը նկատեց, որ նա սպազմ ունի և սեղմեց շրջանը։ Ռիկոտինյան անմիջապես արձագանքեց, իսկ հետո նա պատմեց ինձ կատվային հիպերսթեզիայի մասին»:

Ինչպե՞ս է ախտորոշվում կատվային հիպերսթեզիայի համախտանիշը:

Ըստ անասնաբույժ Լուսիանայի, քանի որ հիպերեստեզիան հստակ պատճառ չունի, ախտորոշումը սովորաբար կատարվում է կատվի կողմից ներկայացված ախտանիշների հիման վրա՝ կապված մի շարք թեստերի հետ, որոնք կօգնեն բացառել այլ հիվանդություններ: Օրինակ, կարող է պահանջվել ֆիզիկական, նյարդաբանական, մաշկաբանական, հորմոնալ, մեզի, արյան և նույնիսկ ողնաշարի ռենտգեն: Ռիկոտինյայի հետ անասնաբույժը խնդրել է ողնաշարի ռենտգեն հետազոտություն, սակայն այն ոչինչ չի հայտնաբերել: «Նա ասաց, որ իսկապես շատ են դեպքերը, երբ ռենտգենը ոչինչ չի ցույց տալիս, բայց դեղորայքն անհրաժեշտ է, քանի որ դա սինդրոմ է, որը կարող է ունենալ մի քանի պատճառ»,- պատմում է դաստիարակը։

Կատվային հիպերսթեզիա. հնարավո՞ր է բուժում: Հասկացեք, թե ինչ կարելի է անել

Ցավոք, կատվային հիպերսթեզիայի համախտանիշի բուժումը չկա: Ինչ կարելի է անել, ըստ էության, պետք է փորձել բուժել հիվանդության պատճառները, որոնք սովորաբար կապված են նյարդային կամ սթրեսային կատվի հետ: «ՕԲուժումը բաղկացած է կատվի անհանգստության և սթրեսի նվազեցումից՝ ստեղծելով խաղաղ միջավայր: Ճիշտ սնունդը, աղբարկղերի, սնուցիչների և խմիչքների մշտական ​​և պատշաճ մաքրումը նույնպես կարող են օգնել»,- ընդգծում է անասնաբույժը։ Բացի այդ, շրջակա միջավայրի հարստացման մեջ ներդրումները կարող են նաև լավ միջոց լինել կատվային կենդանու ավելի լավ կյանքի որակը խթանելու համար: Ավելի լուրջ դեպքերում կարող է անհրաժեշտ լինել սինթետիկ հորմոնների նշանակումը և վերահսկվող դեղամիջոցների օգտագործումը: Ռիկոտինյան, օրինակ, օրական երկու անգամ սկսեց բարդ դեղամիջոցներով բուժում, որը պետք է շարունակվի մինչև հետագա ծանուցումը. լավ!"