Лейшманіёз сабак - гэта хвароба, выкліканая найпростымі пад назвай Leishmania. Нягледзячы на ​​​​тое, што лейшманіёз часта сустракаецца ў жывёл, ён таксама можа перадавацца чалавеку і таму класіфікуецца як зоаноз. У абодвух выпадках ён атакуе імунную сістэму пацыента і можа аслабіць арганізм настолькі, што можа прывесці да смяротнага зыходу. Сярод сімптомаў сабачага лей- шманіёзы вельмі часта сустракаюцца раны, калі захворванне носіць скурны характар. Калі гэта вісцаральная - іншы тып праявы лей- шманіёзы -, сімптомы, як правіла, больш шырокія.

Але як лей- шманіёзы дзейнічаюць на арганізм? Як лячыць раны ад сабачага лейшманіёзу і якія лепшыя спосабы прадухіліць захворванне? Каб больш падрабязна пагаварыць аб гэтай сабачай хваробы і высветліць сумневы наконт лейшманіёзу, што гэта такое, зараза, сімптомы, прафілактыка і лячэнне, мы пагаварылі з Анай Рэгінай Тора, ветэрынарным доктарам-гамеапатам. Паглядзіце!

Што такое сабачы лейшманіёз?

Асноўная ўвага лейшманіі ў арганізме сабакі накіравана на клеткі, адказныя за абарону жывёлы, гэта значыць на яе імунную сістэму. «Лейшманіёз сабак - гэта хвароба, якая перадаецца найпростымі пад назвай лейшманіі, якія знаходзяцца ў крыві заражаных сабак. Самка пяшчанай мухі кусае гэтую жывёлу, заражаецца гэтым паразітам і пры наступным укусе заразіць іншую жывёлу або чалавека», — тлумачыць ветэрынар Ана Рэгіна. Адтуль,хвароба можа паражаць шэраг іншых органаў і частак цела, ствараючы розныя сімптомы лейшманіёзу.

Што вам трэба ведаць пра камароў-пераносчыкаў лейшманіёзаў у сабак

сунічны камар (Lutzomyia longipalpis) - пяшчаная муха і крывятворнае казурка, якое належыць да сямейства Psychodidae. Ён у значнай ступені адказны за перадачу лей- шманіёзы ў сабак, людзей і іншых жывёл. Аднак толькі самкі пяшчанак сілкуюцца крывёю і могуць перадаваць найпростую лейшманію, калі яны ёю заражаныя.

Пазнаць пяшчанку не вельмі складана: як паказвае ўжо яе назва, казурка мае жаўтлявы колер, які нагадвае салому. Ён невялікі, але мае доўгія крылы з некалькімі валасінкамі, раскіданымі па целе. Гэты тып камароў распаўсюджаны ў вільготных месцах, дзе мала святла і з вялікай колькасцю арганічных рэчываў паблізу. Саламяны камар таксама вядомы як tatuquira, birigüi, cangalhinha, белакрылы, цвёрдакрылы і саламяны, у залежнасці ад месцазнаходжання.

Дамінаванне больш у дзікіх і сельскіх умовах, але сабачы лейшманіёз становіцца ўсё больш распаўсюджаным. усё больш «гарадской» у апошнія гады. Дадзеныя Міністэрства аховы здароўя Бразіліі паказваюць, што найбольш пацярпелі паўночныя і паўночна-ўсходнія рэгіёны, галоўным чынам у штатах Амазонас, Акко, Пара, Мату-Гросу і Баія.

Лей- шманіёзы сабак: сімптомыахопліваюць усё цела жывёлы

Сімптомы лейшманіёзу будуць адрознівацца ў залежнасці ад праявы захворвання. «Лейшманіёзы бываюць двух тыпаў: скурны і вісцаральная. На скуры лей- шманиозные раны ў сабак не загойваюцца, асабліва на галаве і краях вушэй. Яны таксама могуць узнікаць у носе, роце і горле. Сабачая поўсць становіцца непрыгожай, тлустай, а скура лушчыцца», - патлумачыла Ана Рэгіна.

З іншага боку, сімптомы сабачага лейшманіёзу могуць быць больш шырокімі. Гэта адна з асноўных цяжкасцяў пры дыягностыцы вісцаральная лей- шманіёзы сабак. Па словах спецыяліста, пры вісцаральная форме лей- шманіёзы ў сабак звычайна наступаюць:

• Анарэксія
• Паталагічны рост пазногцяў
• Страта апетыту
• Ліхаманка
• Анемія
• Прастрацыя
• Павелічэнне колькасці лімфы вузлы па ўсім целе
• Павелічэнне селязёнкі і печані
• Пячоначныя сімптомы
• Схільнасць да хваробы часта без дакладнай прычыны.
Глядзі_таксама: 10 цікавых фактаў пра сабаку Мерле

Новыя сімптомы, напрыклад, ваніты сабакі, дыярэя і цяжкасці з мачавыпусканнем могуць узнікнуць у залежнасці ад кожнай вобласці, здзіўленай лейшманіяй. Спецыяліст падкрэслівае, што ў сабак вісцаральная форма сустракаецца часцей, і часта сімптомы лейшманіёзу ў сабак ўключаюць скурную і вісцаральная формы разам.

Таму што гэта захворванне, якоеуплывае на імунную сістэму жывёлы, у той час як ён хварэе на сабачы лей- шманіёзы, ён таксама часта падхоплівае іншыя захворванні, так як яго арганізм аслаблены і не можа нармальна абараніць сябе. Калі жывёла не паляпшаецца нават пасля лячэння, спецыялісты і выкладчыкі могуць пачаць разглядаць гэта як адзін з сімптомаў лейшманіёзу ў сабак.

Лейшманіёзныя раны ў сабак сустракаюцца вельмі часта

Рана, лейшманіёз, сабака: гэтыя тры словы разам маюць поўны сэнс, калі ў жывёлы дыягнаставаны скурны лейшманіёз. Гэта таму, што лейшманіёзы ў сабак - або кала-азар у сабак, іншая папулярная назва хваробы - сустракаюцца значна часцей, чым вы думаеце.

Але як утвараюцца сабачыя язвы? Лей- шманіёзы выклікае ў месцы ўкусу ранку, якая пакрываецца скарынкамі і можа суправаджацца гнойным вылучэннем. У сабакі, акрамя раны ў вуху, таксама можа быць незагойная рана кала-азар, асабліва ў вобласці галавы. У некаторых выпадках лейшманіёз можа паражаць ротавую паражніну, горла і нос.

Шукаючы фатаграфіі сабакі з сабачым вісцаральная лейшманіёзам, вы знойдзеце выявы сабак з выпадзеннем поўсці на розных частках цела, лушчэнне морды і язвы на скуры. Гэта відавочныя прыкметы кала азара, але яны таксама могуць ставіцца да іншых захворванняў, такіх як алергія.дэрматалагічныя, напрыклад.

Сабака, хворы на лейшманіёз, не перадае хваробу, але чалавек можа яе заразіць

Сабачы лейшманіёз не заразны: перадача залежыць ад аднаго пераносчыка, якім з'яўляецца саламяны камар. «Сабакі з лейшманіёзам не перадаюць хваробу непасрэдна праз укусы, фекаліі або любым іншым спосабам. Форма перадачы захворвання - праз укусы камароў. Казурка вельмі маленькая, памерам з галоўку шпількі», — адзначае спецыяліст. Паколькі камары звычайна адкладаюць яйкі ў месцах, багатых арганічнымі рэчывамі, лейшманіёз аказваецца больш распаўсюджаным захворваннем у раёнах з дрэннымі элементарнымі санітарнымі ўмовамі.

Але няма чаго баяцца, калі вы западозрылі хваробу ў вашай сабакі . Лей- шманіёзы не перадаецца непасрэдна чалавеку. Аднак вы павінны быць асабліва асцярожнымі з камарамі ў рэгіёне, дзе вы жывяце - і рэпеленты гуляюць важную ролю ў гэтай абароне.

Калі вы заразіцеся лейшманіёзам, лячэнне будзе залежаць ад тыпу вашага захворвання. Скурны лей- шманіёзы звычайна не патрабуе спецыяльных лекаў, так як раны, як правіла, знікаюць самі па сабе, але выкарыстанне супрацьпаразітарных прэпаратаў можа паскорыць выздараўленне пацыента. Пры вісцаральная лей- шманіёзы лекар звычайна прызначае пяцівалентныя сурмы.

Дыягназ лей- шманіёзы ўсабака

Менавіта з-за шырокай разнастайнасці сімптомаў сабачы лейшманіёз з'яўляецца захворваннем, якое нельга дакладна дыягнаставаць толькі пасля кансультацыі. «Можна правесці гістапаталагічнае даследаванне або біяпсію любога паразы, і там будуць знойдзены паразіты або іх часткі. Таксама могуць быць зроблены аналізы крыві. Найбольш распаўсюджанымі з'яўляюцца сералагічныя аналізы, якія выяўляюць антыцелы супраць узбуджальнікаў, і ПЦР, дзе выяўляюцца генетычныя паслядоўнасці лейшманіёзу», - растлумачыў спецыяліст.

Самы распаўсюджаны тып тэсту для дакладнай дыягностыкі лейшманіёзу ўключае назіранне. найпростых: яны выдаляюць у жывёлы з падазрэннем на інфекцыю невялікі кавалачак цела або клеткі з аслабленага органа і з дапамогай лабараторнага аналізу вызначаюць, ці ёсць у ўзятым узоры ўздзеянне лейшмании. Аналізы крыві дапамагаюць выявіць, ці ёсць у клетках жывёлы ДНК лейшманіі, або падлічыць узровень спецыфічных антыцелаў для барацьбы з найпростымі ў арганізме.

Варта адзначыць, што ў эндэмічных рэгіёнах любы ненармальны сімптом можа быць падазроны, і ветэрынар павінен у бліжэйшы час прызначыць аналізы. Таму не шукайце ў інтэрнэце «сімптомы лей- шманіёзы ў сабак» або «лей- шманіёзы ў сабак». Заўсёды рэкамендуецца звяртацца па дапамогу да кваліфікаванага спецыяліста.

Глядзі_таксама: Ці з'яўляецца кошка млекакормячым? Даведайцеся больш пра выгляд!

Ёсць лекі ад сабачага лейшманіёзу?

Як гэта дзейнічае?заражанае жывёла з'яўляецца гаспадаром найпростых, якія выклікаюць лей- шманіёзы, на працягу доўгага часу, калі дыягнаставалі захворванне, сабаку забівалі, таму што поўнага лячэння не існуе. «Да 2016 года заражанага сабаку прасілі падвергнуць эўтаназіі. З гэтага часу эўтаназія не з'яўляецца абавязковай», - тлумачыць спецыяліст. У цяперашні час існуе лекі ад сабачага лейшманіёзу, якое лечыць сімптомы і не дазваляе жывёле стаць пераносчыкам лейшманіі, нават калі яе ўкусіў саламяны камар.

«Ёсць лекі, якія зніжаюць колькасць паразітаў і лекі ад сімптомаў. Сабаку, відаць, можна вылечыць, але праз некаторы час яна можа зноў захварэць», — адзначае ён. Такім чынам, гадаванец можа жыць больш здаровым і якасным, нават пры сабачым лейшманіёзе. Нягледзячы на ​​гэта, прэпарат дарагі, і заражаная жывёла будзе мець патрэбу ў пастаянным назіранні з боку ветэрынара - не толькі тады, калі ёй пастаўлены дыягназ і трэба лячыць сімптомы, якія выяўляюцца.

Лейшманіёз сабак: вакцына - гэта эфектыўная прафілактычная мера

Паколькі немагчыма цалкам вылечыць лейшманіёз, прафілактыка становіцца вельмі важнай у барацьбе з перадачай і сімптомамі лейшманіёзу. Адным з асноўных спосабаў яго прафілактыкі з'яўляецца вакцына: лейшманіёзы сабак - адно з захворванняў, ад якіх паказана імунізацыя жывёлам, якія пражываюць у пунктах распаўсюджвання ў краіне.«Ёсць вакцына, якую можна ўжываць толькі сабакам без сімптомаў і з адмоўным тэстам. Гэта цікава ў эндэмічных рэгіёнах і калі паблізу ёсць заражаныя жывёлы», - тлумачыць Ана Рэгіна.

Вакцыну супраць сабачага лейшманіёзу можна ўводзіць з чатырохмесячнага ўзросту і падзяліць на тры дозы з інтэрвалам у 21 дзень. кожны з іх. Пагаворыце са сваім ветэрынарам аб неабходнасці прымянення!

3 спосабу прафілактыкі сабачага лейшманіёзу

У дадатак да сучаснай вакцынацыі і захаванню здароўя жывёлы, вы таксама можаце выкарыстоўваць іншыя прыёмы, каб абараніць свайго сябра ад лей- шманіёзы. Сабакі заражаюцца толькі ад укусу самкі пяшчанай мухі, таму асноўная ўвага - пазбягаць укусаў, кіруючыся спецыялістам. У гэтым сэнсе парады наступныя:

1) У месцах на ўскрайку лясоў ці азёр або там, дзе ёсць заражаныя жывёлы, хавайце сабак у закрытым месцы з маскітнымі сеткамі на дзвярах і вокнах на змярканні і світанні, гэта час найбольшай атакі камароў.

2) Пазбягайце прагулак у згаданы час. Калі вы ідзяце ў паход з сабакамі, надзеньце на іх вушы і спіну дадатковую абарону з дапамогай рэпелентаў.

3) Выкарыстоўвайце нашыйнік супраць сабачага лейшманіёзу. Трымайце сабаку з ашыйнікам або піпеткай з лекамі, якія абараняюць ад камароў, апісанымі ва ўлётцы, і звяртайце ўвагу на дату паўторнага нанясення, кіруючысявытворца.

Хвароба сабак: лейшманіёз і асноўныя характарыстыкі захворвання!

Прычына захворвання : заражаная пяшчаная муха, якая кусае сабаку

Сімптомы : лейшманіёз можа мець розныя клінічныя прыкметы ў залежнасці ад тыпу. У выпадку скуры часта сустракаецца наяўнасць ран, і лей- шманіёзы сабак у асноўным дзівіць галаву і краю вушэй. У выпадку вісцаральная лейшманіёзу ёсць іншыя сімптомы: лейшманіёзы ў сабак ўключаюць ліхаманку, анарэксія, страту апетыту, прастрацыю і анемію.

Лячэнне : хвароба лечыцца прэпаратамі, якія не вылечыць хваробу лей- шманіёз, але трымаць сімптомы пад кантролем. Такім чынам сабакі могуць жыць добрай якасцю без распаўсюджвання інфекцыі.

Прафілактыка лейшманіёзу : сабак можна абараніць у асноўным з дапамогай вакцыны. Акрамя таго, ахоўныя экраны ад камароў, рэпеленты і выкарыстанне нашыйніка ад лейшманіёзу з'яўляюцца добрай стратэгіяй, каб пазбегнуць пяшчанай мухі.