Ang pagtingin sa aso ay pumukaw sa pagkamausisa ng maraming tao. Pagkatapos ng lahat, marahil ay narinig mo na ang mga aso ay nakakakita ng itim at puti, di ba? Kahit ngayon, mahirap maunawaan nang eksakto kung paano ang paningin ng isang aso, dahil walang maraming pag-aaral sa lugar na ito. Gayunpaman, ang agham ay sumulong nang husto at ang ilang impormasyon tungkol sa kung paano nakikita ng mata ng aso ay natuklasan - marami sa kanila ang nakakagulat! Ipinapaliwanag ng Paws of the House ang lahat ng nalalaman tungkol sa kung paano ang paningin ng aso, mula sa pagkilala sa mga kulay hanggang sa kung paano gumagana ang kanyang peripheral vision. Kung gusto mong maunawaan ang kaunti pa tungkol sa paningin ng aso, tingnan ang sumusunod na artikulo!

Aling mga kulay ang makikilala ng paningin ng aso?

Marahil ay narinig mo na ang asong nakakakita ng itim at puti. Gayunpaman, ang paningin ng aso ay hindi gumagana nang eksakto tulad nito. Ang katotohanan ay ang aso ay nakakakita ng mga kulay, ngunit hindi lahat. Ang paliwanag kung paano ang paningin ng aso ay namamalagi sa dalawang pangunahing mga selula ng mata: mga tungkod, na nakikita ang pag-iilaw, at mga cone, na tumutukoy sa mga kulay. Sa mata ng isang aso, ang mga cone ay mas mababa kaysa sa mga tao. Bilang resulta, ang mga aso ay nakakakita ng mas kaunting mga kulay. Ang pangunahing pagkakaiba ay hindi nila makilala ang berde mula sa pula. Ang mga maiinit na tono ng pula, orange at pink ay kapansin-pansin sa amin, ngunit sa paninginng aso ay may kabaligtaran na epekto. Para sa kanila, asul at dilaw ang pinakamadaling kulay na makilala - kaya mas gusto nila ang mga laruan na may ganitong mga kulay.

Nakikita ng paningin ng aso ang mga kulay sa iba't ibang tono kaysa sa nakikita natin

Kahit na ang paningin ng aso ay nakakakita ng asul at dilaw, malamang na hindi ito katulad ng mga tao. Ang pag-aaral ng Vision In Dogs, na isinagawa ng mga beterinaryo na sina Paul Miller at Christopher Murphy, ay nirepaso ang literatura sa paningin ng aso. Dito, ipinaliwanag ng mga eksperto na naniniwala ang ilang iskolar na ang spectrum ng kulay ng aso ay nahahati sa dalawang matrice: ang una ay ang blue at violet matrix. Ang mga kulay na ito ay nakikita ng aso bilang asul. Ang pangalawa ay ang dilaw-berde, dilaw, at pulang matris. Sa paningin ng aso, ang mga kulay na ito ay itinuturing na dilaw.

Ang paliwanag kung paano ang paningin ng aso ay nakakatulong upang maunawaan kung saan nagmula ang katanyagan na ito na nakikita ng mga aso na itim at puti. Sa isang pinababang spectrum, ang mga kulay ay nabubuo nang iba sa paningin ng aso at, samakatuwid, ang lahat ng mga kulay ay nagiging hindi gaanong matindi, na nagiging mas kulay-abo na hitsura. Kaya hindi naman black and white ang paningin ng aso, mas naka-mute lang. Kaya, kahit na ang mga kulay na nakikita nila ay hindi eksaktong kapareho ng paraan ng pagtingin ng mga tao.

Nakikita ng aso ang paningin samadilim at nakakakita ng mas kaunting mga kulay kaysa sa mga tao

Ang paningin ng aso ay may hindi kapani-paniwalang kakayahang makakita sa dilim

Kung sa isang banda ang paningin ng aso ay may mas kaunting mga kono, na nagpapababa sa kanyang ang pagkakakilanlan ng mga kulay, sa kabilang banda, ang mga pamalo ay nasa mas malaking dami kaysa sa mga tao. Ang mga cell na ito ay may pananagutan para sa pang-unawa ng liwanag. Dahil mayroon silang napakalaking halaga, ang mga aso ay nakakakuha ng mas mahusay na liwanag, na nangangahulugang nakikita nila nang mahusay sa dilim! Ang dahilan sa likod ng paraan ng pagtingin ng mga aso sa dilim ay nauugnay sa kanilang background sa pangangaso. Bago maging alaga, ang mga aso ay kailangang maging alerto sa ligaw, sa pagbabantay sa biktima at sa pagbabantay sa mga mandaragit. Ang paningin ng aso na nakakakita sa dilim ay isang malaking benepisyo para sa aktibidad ng pangangaso.

Mas madaling makita ng paningin ng aso ang mga gumagalaw na bagay

Bilang karagdagan, ang paningin ng aso ay may hindi kapani-paniwalang persepsyon sa paggalaw. Ang pag-aaral ng Vision In Dogs ay nagpapakita rin na ang mga aso ay mas sensitibo sa gumagalaw na mga bagay kaysa sa mga nakatigil dahil ang kanilang mga cell ay mas handa na makita ang paggalaw at mga hugis ng bagay kaysa sa kanilang sariling talas (isa sa mga dahilan kung bakit sila nagmamahal habulin nang husto ang bola, halimbawa). Ang aso ay nakikita lamang nang mas malinaw hanggang anim na metro sa kanyang harapan, ngunit kung mayroon mangumalaw (kahit malayo) ay mapapansin na niya. Ang pag-aaral ay nagpapakita ng isang pananaliksik na isinagawa sa 14 na aso na gumamit ng parehong gumagalaw at nakatigil na bagay. Kapag ito ay gumagalaw, makikita ito ng mga aso sa layo na 810 hanggang 900m. Noong wala pa siya, makikilala lamang ng mga aso kung siya ay nasa layo na hanggang 585m.

Ang peripheral vision ng aso ay mas malawak kaysa sa mga tao

Napansin mo ba na ang mga mata ng aso ay mas matatagpuan sa gilid ng ulo? Ang adaptasyon na ito sa kanyang canine anatomy ay nagdudulot ng kamangha-manghang kakayahan: isang napakalaki na peripheral vision. Nakikita nila ang hanggang 240° sa kanilang paligid, hindi tulad ng mga tao na 180° lang ang nakikita. Sa mga gilid, ang paningin ng aso ay hindi masyadong maganda at ang mga imahe ay nabuo na may malabong hitsura. Ang lahat ng mga kasanayang ito ay nagpapakita kung ano ang paningin ng mga aso: laging handa para sa pangangaso!