ເຊັ່ນດຽວກັບມະນຸດ, ພະຍາດເບົາຫວານໃນໝາເປັນພະຍາດອັນຕະລາຍທີ່ຕ້ອງການການດູແລຫຼາຍຕະຫຼອດຊີວິດຂອງສັດ. ແຕ່ເຈົ້າຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າລູກໝາເປັນພະຍາດເບົາຫວານ? ມັນເຊື່ອກັນວ່າຫນຶ່ງໃນຕົວຊີ້ບອກທໍາອິດທີ່ອາດຈະຊີ້ບອກວ່າຫມາເຈັບປ່ວຍແມ່ນການມີມົດຢູ່ໃນປັດສະວະຂອງຫມາ, ແຕ່ອາການອື່ນໆຈໍານວນຫນຶ່ງແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບບັນຫາ. Paws of the House ໄດ້ໂອ້ລົມກັບສັດຕະວະແພດ Nayara Cristina, ຜູ້ທີ່ຊ່ຽວຊານດ້ານສັດຕະວະແພດ endocrinology, ເພື່ອອະທິບາຍຄວາມສົງໄສບາງຢ່າງກ່ຽວກັບພະຍາດເບົາຫວານໃນງົວໄດ້ດີຂຶ້ນ . ເບິ່ງສິ່ງທີ່ລາວບອກພວກເຮົາຂ້າງລຸ່ມນີ້!

ເຈົ້າພົບມົດຢູ່ໃນຂີ້ໝາບໍ? ເຖິງເວລາແລ້ວທີ່ຈະເປີດການເຕືອນໄພ! ດັ່ງທີ່ຜູ້ຊ່ຽວຊານອະທິບາຍວ່າ, ມົດຢູ່ໃນຖົງຕີນຂອງຫມາສາມາດເປັນອາການຂອງພະຍາດເບົາຫວານຂອງ canine ຢ່າງແທ້ຈິງເພາະວ່າປະລິມານນໍ້າຕານທີ່ພົບຢູ່ໃນຂອງແຫຼວ. "ນີ້ເກີດຂື້ນຍ້ອນການມີ glucose ໃນປັດສະວະ (glycosuria), ເຊິ່ງບໍ່ແມ່ນສະຖານະການປົກກະຕິ. ຫນຶ່ງໃນສາເຫດຂອງບັນຫານີ້ແມ່ນຍ້ອນວ່າການເພີ່ມຂື້ນຂອງນໍ້າຕານໃນເລືອດ (hyperglycemia), ມັນເກີນຂອບເຂດການດູດຊຶມຂອງຫມາກໄຂ່ຫຼັງແລະສິ້ນສຸດລົງເຖິງການກະຕຸ້ນ glycosuria. ໃນທາງກັບກັນ, ນໍ້າຕານໃນນໍ້າຍ່ຽວສາມາດດຶງດູດມົດໄດ້.”

ການຫິວນໍ້າຫຼາຍເກີນໄປເປັນອາການໜຶ່ງຂອງພະຍາດເບົາຫວານໃນໝາ

ນອກຈາກມີມົດຢູ່ໃນນໍ້າຍ່ຽວຂອງໝາແລ້ວ, ອີກອັນໜຶ່ງ.ຕົວຊີ້ວັດຂອງພະຍາດເບົາຫວານແມ່ນໃນເວລາທີ່ puppy ກິນນ້ໍາຫຼາຍກ່ວາປົກກະຕິ. "ການຫິວນ້ໍາຫຼາຍເກີນໄປແມ່ນຫນຶ່ງໃນອາການທາງດ້ານຄລີນິກທີ່ສັງເກດເຫັນໃນກໍລະນີຂອງພະຍາດເບົາຫວານ canine. ດ້ວຍນໍ້າຕານໃນປັດສະວະ, ສັດມັກຈະຖອກຫຼາຍ, ເຊິ່ງພວກເຮົາເອີ້ນວ່າ polyuria. ເພື່ອຊົດເຊີຍທາງສະລີລະວິທະຍານີ້, ສັດຈະຫິວນໍ້າຫຼາຍ, ສະນັ້ນມັນຈຶ່ງດື່ມນໍ້າຫຼາຍຂຶ້ນ”, ສັດຕະວະແພດເປີດເຜີຍ.

5 ອາການຂອງພະຍາດເບົາຫວານໃນຫມາທີ່ຕ້ອງຕິດຕາມ!

ການສັງເກດການຂອງ tutor ແມ່ນມີຄວາມສໍາຄັນຫຼາຍເພື່ອກໍານົດວ່າຫມາເປັນພະຍາດເບົາຫວານຫຼືບໍ່. ການປ່ຽນແປງພຶດຕິກໍາຂອງສັດສາມາດສັງເກດເຫັນໄດ້, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບການປ່ຽນແປງຂອງຮ່າງກາຍຂອງຫມາ. ອີງຕາມ Nayara, ອາການທີ່ພົບເລື້ອຍທີ່ສຸດຂອງພະຍາດເບົາຫວານໃນໝາແມ່ນ:

• ມົດໃນປັດສະວະຂອງໝາ
• ຖອກຫຼາຍ (polyuria)
• ໝາດື່ມຫຼາຍ. ນ້ຳ ( polydipsia)
• ຄວາມຫິວຫຼາຍເກີນໄປ (polyphagia)
• ນ້ຳໜັກຫຼຸດລົງ

ເປັນຫຍັງໝາບາງໂຕຈຶ່ງທົນທຸກ ຈາກພະຍາດເບົາຫວານ Canine?

ຫຼາຍຄຳຖາມສາມາດເກີດຂຶ້ນໄດ້ເມື່ອເວົ້າເຖິງການພັດທະນາຂອງພະຍາດເບົາຫວານ. ຫມາສາມາດມີສອງປະເພດຂອງພະຍາດ: ປະເພດ I ຫຼືປະເພດ II ພະຍາດເບົາຫວານ. ອີງຕາມທ່ານ ໝໍ ສັດຕະວະແພດ, ສາເຫດຂອງພະຍາດເບົາຫວານແມ່ນມີຫຼາຍປັດໃຈ, ແຕ່ແຕ່ລະຊະນິດເກີດຂື້ນແຕກຕ່າງກັນ. "ພະຍາດເບົາຫວານປະເພດ I canine ມີສາເຫດຂອງພູມຕ້ານທານແລະນໍາໄປສູ່ການຂາດ insulin ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງຫຼືຢ່າງແທ້ຈິງ. ສາເຫດທົ່ວໄປທີ່ສຸດຂອງປະເພດ II ແມ່ນຍ້ອນການ obesity,ເຊິ່ງນໍາໄປສູ່ການຕໍ່ຕ້ານ insulin ແລະ, ດັ່ງນັ້ນ, ເຮັດໃຫ້ເກີດ hyperglycemia, ເຮັດໃຫ້ເກີດອາການທາງຄລີນິກ."

ໃນສັ້ນ, ພະຍາດເບົາຫວານ canine ປະກອບດ້ວຍການເພີ່ມຂື້ນຂອງລະດັບນໍ້າຕານໃນເລືອດຂອງຄົນເຈັບ, ເຊິ່ງອາດຈະມາຈາກການຂາດສານໃນຮ່າງກາຍເພື່ອຜະລິດ insulin ຫຼື "ຜິດປົກກະຕິ" ໃນ insulin, ເຊິ່ງບໍ່ສາມາດຫຼຸດຜ່ອນອັດຕາການລ້າ. ຂອງນ້ໍາຕານໃນເລືອດ. ເພື່ອຢືນຢັນການວິນິດໄສ, Nayara ຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ: "ການວິນິດໄສຂອງພະຍາດເບົາຫວານແມ່ນໄດ້ຖືກສະແດງອອກທາງຄລີນິກ, hyperglycemia ແລະ glycosuria".

Cataracts ແມ່ນອາການແຊກຊ້ອນຂອງພະຍາດເບົາຫວານໃນຫມາ

ໂດຍບໍ່ມີການປິ່ນປົວພະຍາດເບົາຫວານ, ຫມາສາມາດພັດທະນາບັນຫາສຸຂະພາບອື່ນໆ, ເຊັ່ນ: cataracts. " glucose ເກີນທີ່ມີຢູ່ໃນເລນຂອງຕາ - ເນື່ອງຈາກ hyperglycemia - ຖືກປ່ຽນເປັນ sorbitol, ເຊິ່ງກໍ່ໃຫ້ເກີດການໄຫຼເຂົ້າຂອງນ້ໍາເຂົ້າໄປໃນເລນ. ນ້ໍາທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນ, ແລະເຮັດໃຫ້ເສັ້ນໃຍເລນແຕກຫັກແລະທໍາລາຍໂຄງສ້າງປົກກະຕິ. ເລນກາຍເປັນເມກ, ສົ່ງຜົນໃຫ້ສູນເສຍການເບິ່ງເຫັນ, ປົກກະຕິແລ້ວໃນທັງສອງຕາ.

ນອກເໜືອໄປຈາກພະຍາດຕາຕໍ້ໃນໝາແລ້ວ, ອາການແຊກຊ້ອນທີ່ເປັນໄປໄດ້ອີກອັນໜຶ່ງຂອງພະຍາດເບົາຫວານ canine ແມ່ນສະພາບທີ່ເອີ້ນວ່າພະຍາດເບົາຫວານ ketoacidosis, ເຊິ່ງເກີດຂື້ນເມື່ອບໍ່ມີ insulin ໃນຮ່າງກາຍ. “ມັນ​ເປັນ​ບັນ​ຫາ​ຮ້າຍ​ແຮງ​ທີ່​ສາ​ມາດ​ເຮັດ​ໃຫ້​ອາ​ການ​ອາ​ຫານ, ຖອກ​ທ້ອງ​ແລະ​ການ​ຂາດ​ຄວາມ​ຢາກ​ອາ​ຫານ. ສັດຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ເຂົ້າໂຮງຫມໍເພື່ອການປິ່ນປົວທີ່ເຫມາະສົມໃນກໍລະນີນີ້."

ເປັນແນວໃດການປິ່ນປົວພະຍາດເບົາຫວານ canine?

ເຖິງແມ່ນວ່າບໍ່ມີການປິ່ນປົວ, ມັນເປັນໄປໄດ້ທີ່ຈະຄວບຄຸມ ພະຍາດເບົາຫວານ canine ດ້ວຍການດູແລບາງຢ່າງ. ຈຸດປະສົງແມ່ນເພື່ອປັບປຸງຄຸນນະພາບຊີວິດຂອງຄົນເຈັບ. "ການປິ່ນປົວສໍາລັບ ພະຍາດເບົາຫວານໃນຫມາ ປະກອບດ້ວຍການນໍາໃຊ້ insulin, ອາຫານທີ່ພຽງພໍແລະກິດຈະກໍາທາງດ້ານຮ່າງກາຍ. Insulin ຖືກປະຕິບັດພາຍໃຕ້ຜິວຫນັງທຸກໆ 12 ຊົ່ວໂມງຫຼັງຈາກການໃຫ້ອາຫານ, ແລະຕ້ອງໄດ້ຮັບການນໍາໃຊ້ຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ,”, ແນະນໍາສັດຕະວະແພດ. ເມື່ອເວົ້າເຖິງພະຍາດເບົາຫວານຊະນິດທີ 2, ມັນອາດຈະມີການກໍາຈັດພະຍາດ: "ປະເພດ II ມັກຈະມີຜົນກະທົບຕໍ່ຫມາເພດຍິງທີ່ກາຍເປັນພະຍາດເບົາຫວານໃນຄວາມຮ້ອນ, ແລະດ້ວຍການຂັບໄລ່ສະພາບຮໍໂມນທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຕ້ານທານຂອງ insulin. ເມື່ອ insulin ກັບຄືນສູ່ສະພາບປົກກະຕິ, ນີ້ນໍາໄປສູ່ການປົດປ່ອຍ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ການໃຫ້ອະໄພແມ່ນພົບເລື້ອຍໃນແມວຫຼາຍກ່ວາຫມາ."

ພະຍາດເບົາຫວານ Canine ບໍ່ສາມາດກະຕຸ້ນຈາກພາຍນອກໄດ້, ແຕ່ທັດສະນະຄະຕິນ້ອຍໆເຮັດໃຫ້ຄວາມແຕກຕ່າງທັງໝົດເພື່ອປ້ອງກັນສະພາບການ. "ຈຸດສໍາຄັນທີ່ສຸດຂອງວິທີການປ້ອງກັນແມ່ນການປູກຈິດສໍານຶກຂອງຜູ້ປົກຄອງໃນການດູແລອາຫານ, ຫຼີກເວັ້ນການອາຫານຫວ່າງທີ່ມີແຄລໍລີ່ສູງ, ສົ່ງເສີມການອອກກໍາລັງກາຍ, ການດູແລນ້ໍາຫນັກແລະສຸຂະພາບປາກຂອງສັດ."