ភាគច្រើនអាចជាមូលហេតុនៃការក្អកឆ្មា ពីដុំសក់ជាប់បំពង់ក រហូតដល់អាឡែស៊ីទៅនឹងសារធាតុមួយចំនួនដែលគាត់បានប៉ះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្នុងករណីភាគច្រើន ឆ្មាក្អកគឺជាសញ្ញានៃបញ្ហាផ្លូវដង្ហើម ដែលអាចជាស្រាល ដូចជាជំងឺផ្តាសាយធម្មតា ឬធ្ងន់ធ្ងរ ដូចជាជំងឺរលាកសួតជាដើម។ ក្នុងចំណោមជំងឺផ្លូវដង្ហើមដែលប៉ះពាល់ដល់កូនឆ្មាភាគច្រើន ជំងឺរលាកទងសួត feline គឺជាជំងឺមួយដែលត្រូវការការយកចិត្តទុកដាក់បំផុត។ មូលហេតុជាធម្មតាគឺការប៉ះពាល់នឹងភ្នាក់ងារបង្ករោគ (ដូចជាមេរោគ និងបាក់តេរី) អាឡែស៊ី ឬការប្រាថ្នានៃសារធាតុដូចជាធូលី និងផ្សែង។ អាស្រ័យលើល្បឿននៃការព្យាបាលជំងឺរលាកទងសួតក្នុងឆ្មាអាចស្រាលឬក្លាយជាគួរឱ្យព្រួយបារម្ភ។ ដើម្បីឱ្យការថែទាំត្រូវបានយកចិត្តទុកដាក់ឱ្យបានលឿនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ជៀសវាងការកាន់តែអាក្រក់នៃជំងឺនេះ ចាំបាច់ត្រូវដឹងពីរបៀបសម្គាល់សញ្ញាសំខាន់ៗនៃឆ្មាដែលមានជំងឺរលាកទងសួត។

1) ការក្អកឆ្មាខ្លាំងបំផុតគឺច្រើនបំផុត។ សញ្ញាលក្ខណៈនៃជំងឺរលាកទងសួត

ឆ្មាដែលមានក្អកតែងតែជាសញ្ញាដំបូងនៃជំងឺរលាកទងសួតរបស់សត្វឆ្មា។ នៅក្នុងជំងឺនេះ bronchi ក្លាយជារលាកយ៉ាងខ្លាំង។ ក្នុងនាមជាប្រតិកម្មឆ្មាចាប់ផ្តើមក្អកខ្លាំង។ ការក្អកនៅក្នុងឆ្មាដែលមានជំងឺរលាកទងសួត feline ជាធម្មតាស្ងួតនិងខ្លាំង។ ឆ្មាដែលមានជំងឺរលាកទងសួតជាធម្មតាពត់ខ្លួន ហើយលាតសន្ធឹងករបស់វាបានយ៉ាងល្អនៅពេលក្អក។ ទោះបីជាវាជាសញ្ញាច្បាស់លាស់បំផុតនៃជំងឺរលាកទងសួតនៅក្នុងឆ្មាក៏ដោយ ការក្អកក៏ជារោគសញ្ញានៃជំងឺ និងលក្ខខណ្ឌជាច្រើនទៀតផងដែរ។ ការក្អកក្នុងឆ្មាដែលមានជំងឺរលាកទងសួតគឺស្រដៀងនឹងការក្អករបស់ឆ្មាដែលមានដុំសក់នៅក្នុងបំពង់ក។ ដូច្នេះហើយ បន្ថែមពីលើការកត់សំគាល់ថាឆ្មារបស់អ្នកក្អកច្រើន វាជាការសំខាន់ដែលត្រូវដឹងអំពីសញ្ញាផ្សេងទៀត។

2) ពិបាកដកដង្ហើមគឺជាផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរនៃជំងឺរលាកទងសួត feline

មុខងាររបស់ ទងសួតគឺដើម្បីភ្ជាប់ trachea ទៅសួត ដែលអនុញ្ញាតឱ្យខ្យល់ចូល និងចេញ។ ដំណើរការខុសប្រក្រតីនៃ bronchi រារាំងខ្យល់ពីការប្រព្រឹត្តទៅបានត្រឹមត្រូវ ធ្វើឱ្យខូចដល់ការដកដង្ហើមទាំងអស់។ ដោយសារជំងឺរលាកទងសួត feline ត្រូវបានកំណត់យ៉ាងជាក់លាក់ដោយការរលាកនៅក្នុងទងសួត ជាមួយនឹងវត្តមានដ៏ធំនៃទឹករំអិលដែលរារាំងការឆ្លងកាត់ខ្យល់ សញ្ញាមួយក្នុងចំណោមសញ្ញាដែលគួរអោយកត់សំគាល់បំផុតគឺពិបាកដកដង្ហើម។ នៅពេលឆ្លងជំងឺរលាកទងសួត ឆ្មាចាប់ផ្តើមដកដង្ហើមលឿន និងហត់កាន់តែខ្លាំង ដោយសារវាកំពុងព្យាយាមរក្សាចង្វាក់នៃការចូល និងចេញនៃខ្យល់។ លើសពីនេះ អ្នកប្រហែលជាចាប់ផ្តើមដកដង្ហើមកាន់តែច្រើនតាមមាត់របស់អ្នក ដោយសារផ្លូវដង្ហើមរបស់អ្នកខូច។ យកចិត្តទុកដាក់ផងដែរចំពោះពណ៌នៃភ្នាស mucous ។ ពួកវាអាចឡើងពណ៌ស្វាយ ដោយសារតែការបញ្ចេញអុកស៊ីហ្សែនមិនល្អ ដែលជាស្ថានភាពដែលគេស្គាល់ថាជា cyanosis។

3) ឆ្មាដែលមានជំងឺរលាកទងសួតអាចមានការដកដង្ហើម

សញ្ញាទូទៅមួយទៀតនៃឆ្មាដែលមានជំងឺរលាកទងសួតគឺការដកដង្ហើមគ្មានសម្លេង។ រឿងនេះកើតឡើងនៅពេលដកដង្ហើម ឆ្មាបញ្ចេញសំឡេងខ្លាំងៗ និងសំឡេងស្រែក។ សំលេងរំខានកើតឡើងដោយសារតែការលំបាកនៃខ្យល់ឆ្លងកាត់ bronchi រលាក។ ដូចជាផ្លូវត្រូវ​បាន​រាំង​ស្ទះ បញ្ចប់​ដោយ​បង្ក​ឱ្យ​មាន​សំឡេង​រំខាន​ទាំងនេះ​ក្នុង​ការ​ប៉ុនប៉ង​ឆ្លង​កាត់​ឆានែល។ រោគសញ្ញានេះជាធម្មតាលេចឡើងជាចម្បងនៅក្នុងករណីកម្រិតខ្ពស់បំផុត និងធ្ងន់ធ្ងរបំផុតនៃជំងឺ ដូច្នេះវាមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ក្នុងការទៅជួបពេទ្យសត្វ ប្រសិនបើអ្នកសម្គាល់ឃើញថាសត្វចិញ្ចឹមរបស់អ្នកហាក់ដូចជាស្រមុកដោយគ្រាន់តែដកដង្ហើម។

4) ជំងឺរលាកទងសួតក្នុងឆ្មាធ្វើឱ្យសត្វនឿយហត់ និងស្ពឹកស្រពន់

ភាពល្ហិតល្ហៃគឺជាសញ្ញាមួយដែលគួរអោយកត់សំគាល់បំផុតនៅក្នុងអាកប្បកិរិយារបស់សត្វដែលមានជំងឺរលាកទងសួត។ ឆ្មាដែលបាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ជាមួយនឹងភាពទន់ខ្សោយ វង្វេងស្មារតី និងស្មារតីស្ពឹកស្រពន់ គឺជាលក្ខណៈសំខាន់នៃជម្ងឺនេះ។ វាជារឿងធម្មតាណាស់ដែលសត្វនឿយហត់ពេញមួយថ្ងៃ ទោះបីជាវាមិនធ្វើអ្វីក៏ដោយ។ កូនឆ្មាក៏មិនសូវហ៊ានហាត់ប្រាណដែរ ចូលចិត្តដេកគ្រប់ពេល។ សូម្បី​តែ​រឿង​កំប្លែង​សាមញ្ញ និង​ស្ងប់ស្ងាត់​ក៏​មិន​ទទួល​បាន​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​ពី​អ្នក​ខ្លាំង​ដែរ។ គាត់គ្រាន់តែមិនចាប់អារម្មណ៍នឹងអ្វីទាំងអស់ តែងតែមើលទៅហត់នឿយ។

5) ការស្រកទម្ងន់ដែលបណ្តាលមកពីកង្វះចំណង់អាហារគឺគួរឱ្យកត់សម្គាល់ចំពោះឆ្មាដែលមានជំងឺរលាកទងសួត

ឆ្មាដែលមានជំងឺរលាកទងសួតក៏ទទួលរងពីការសម្រកទម្ងន់ផងដែរ។ ភាពព្រងើយកន្តើយដែលបណ្តាលមកពីជំងឺធ្វើឱ្យសត្វធ្លាក់ទឹកចិត្តសូម្បីតែមិនបរិភោគ។ កូនឆ្មាមានកង្វះចំណង់អាហារ ហើយបញ្ចប់ដោយការទទួលទានសារធាតុចិញ្ចឹមតិចជាងបរិមាណសមស្រប។ ដូច្នេះ គួបផ្សំនឹងកង្វះសកម្មភាពរាងកាយ កូនឆ្មាស្រកទម្ងន់។ នេះ​ជា​គ្រោះថ្នាក់​ព្រោះ​អាហារ​ចាំបាច់​ត្រូវ​ចាកចេញប្រព័ន្ធភាពស៊ាំរបស់ឆ្មារឹងមាំ និងអាចការពារប្រឆាំងនឹងជំងឺ។ ប្រសិនបើ feline មិនបរិភោគ, ឱកាសនៃការធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនៃ feline bronchitis ថយចុះ។ ដូច្នេះវាចាំបាច់ណាស់ក្នុងការតាមដានជានិច្ចថាតើឆ្មារបស់អ្នកញ៉ាំបានត្រឹមត្រូវឬអត់។