Ο βήχας της γάτας μπορεί να υποδηλώνει πολλά προβλήματα υγείας. Ωστόσο, όταν αυτό το σύμπτωμα εμφανίζεται να ενοχλεί τα αιλουροειδή, σχετίζεται σχεδόν πάντα με μια αναπνευστική νόσο, όπως η βρογχίτιδα στις γάτες - γνωστή και ως βρογχικό άσθμα ή χρόνια βρογχίτιδα. Αν και υπάρχουν πολλές ορολογίες, η διαταραχή αναγνωρίζεται κλινικά ως αποτέλεσμα φλεγμονής των αεραγωγών.Αυτό προκαλείται από την ευαισθησία σε ορισμένα ερεθίσματα. Μάθετε περισσότερα γι' αυτό παρακάτω, από τα αίτια έως τη θεραπεία.

Βρογχίτιδα στις γάτες: ποιες είναι οι κύριες αιτίες;

Τα υποκείμενα αίτια της φλεγμονής που σχετίζεται με τη βρογχίτιδα των αιλουροειδών είναι άγνωστα, αλλά οι αεραγωγοί μπορούν να αντιδράσουν σε ορισμένα εκλυτικά αίτια (έκθεση σε αλλεργιογόνα) και σε ασθένειες που μπορούν να υποκινήσουν ή να επιδεινώσουν το πρόβλημα. Βλέπε παρακάτω:

• Σκόνη,
• Καπνός τσιγάρου ή ρύπανση,
• Αρώματα και προϊόντα καθαρισμού,
• Γύρη,
• Καλούπι,
• Μολυσματικοί παράγοντες - ιοί, βακτήρια,
• Παράσιτα - καρδιοσκώληκας, πνευμονοσκώληκας.

Όταν οι αεραγωγοί μιας γάτας είναι ευαίσθητοι σε ερεθίσματα, η έκθεση σε αυτούς τους παράγοντες οδηγεί σε υπερβολική παραγωγή βλέννας καθώς και σε στένωση των βρόγχων και των βρογχιολίων, γεγονός που δυσχεραίνει τη διέλευση του αέρα. Οι συνέπειες περιλαμβάνουν μυϊκούς σπασμούς στους αναπνευστικούς σωλήνες και δυσκολία στην αναπνοή.

Ποια είναι τα κύρια συμπτώματα της βρογχίτιδας των αιλουροειδών;

Συνήθως, οι γάτες που πάσχουν από βρογχίτιδα ή άσθμα έχουν ιστορικό βήχα. Αυτό το σύμπτωμα συχνά εκλαμβάνεται λανθασμένα ως τριχόμπαλα, καθώς οι γάτες επιδεικνύουν παρόμοια συμπεριφορά όταν προσπαθούν να αποβάλουν κάτι που έχει κολλήσει στο λαιμό τους ή έχει καταποθεί. Ομοίως, ο βήχας μπορεί να ερμηνευθεί ως πνιγμός ή ως ανεπιτυχής προσπάθεια εμετού.

Για να σας βοηθήσουμε να αναγνωρίσετε σωστά τη βρογχίτιδα στο γατάκι σας, παραθέτουμε τα κύρια κλινικά συμπτώματα αυτής της αναπνευστικής νόσου:

• Βήχας,
• Γρήγορη αναπνοή,
• Αναπνοή με ανοιχτό στόμα,
• Αυξημένος θόρυβος ή συριγμός κατά την αναπνοή,
• Αναπνευστικές δυσκολίες / αυξημένη προσπάθεια κατά την αναπνοή,
• Δυσανεξία στην άσκηση.

Σε ζώα που πάσχουν ήπια από βρογχίτιδα, ο βήχας ή ο συριγμός μπορεί να εμφανίζεται μόνο περιστασιακά. Ορισμένες γάτες με αναπνευστική νόσο παρουσιάζουν συμπτώματα μεταξύ οξέων και σοβαρών περιόδων σύσφιξης των αεραγωγών. Τα σοβαρά πάσχοντα αιλουροειδή παρουσιάζουν καθημερινό βήχα και συριγμό και πολλές περιόδους σύσφιξης των αεραγωγών που οδηγούν σε αναπνοή με ανοιχτό στόμα και αναπνευστική δυσχέρεια.λαχάνιασμα.

Έχουν κάποιες γάτες περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από βρογχίτιδα;

Η βρογχίτιδα των αιλουροειδών είναι πιο συχνή σε γάτες ηλικίας μεταξύ δύο και οκτώ ετών (νεαρά και μεσήλικα ζώα). Τα γατάκια σιαμέζης έχουν μεγαλύτερη προδιάθεση να εμφανίσουν νόσο των κατώτερων αεραγωγών, με επιπολασμό έως και 5% της φυλής. Οι υπέρβαρες και παχύσαρκες γάτες έχουν επίσης υψηλότερο κίνδυνο να εμφανίσουν κάποια αναπνευστική διαταραχή.

Πώς διαγιγνώσκεται η βρογχίτιδα στις γάτες;

Η διάγνωση του άσθματος/βρογχίτιδας των αιλουροειδών γίνεται με συνδυασμό του ιστορικού του ζώου, της φυσικής εξέτασης, των ακτινογραφιών θώρακος, της πλήρους αιματολογικής εξέτασης και ακόμη και της διατραχηλικής πλύσης. Πρόκειται για μια διαδικασία που πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία για τη συλλογή δειγμάτων εκκρίσεων των αεραγωγών για κυτταρολογική εξέταση και βακτηριακή καλλιέργεια για τον αποκλεισμό της λοίμωξης.

Βρογχίτιδα αιλουροειδών: πώς να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα;

Τα φάρμακα για τη βρογχίτιδα των γατών είναι η κύρια μορφή θεραπείας για τη νόσο. Ανάλογα με τη σοβαρότητα, το γατάκι θα αντιμετωπιστεί με ένα συνδυασμό κορτικοστεροειδών (στεροειδές αντιφλεγμονώδες), μέσω εισπνοών ή χαπιών, και ενός βρογχοδιασταλτικού για να βοηθήσει στο άνοιγμα των αεραγωγών.

Παράλληλα, ο κηδεμόνας θα πρέπει να εξαλείψει κάθε παράγοντα που είναι γνωστό ότι πυροδοτεί ή επιδεινώνει τα αναπνευστικά προβλήματα του ζώου. Με άλλα λόγια, αυτό σημαίνει ενίσχυση της καθαριότητας του σπιτιού, απομάκρυνση του καπνού του τσιγάρου, απομάκρυνση χαλιών, μαξιλαριών και κουρτινών, καθώς και απομάκρυνση άλλων περιβαλλοντικών παραγόντων που μπορούν να επιδεινώσουν την κατάσταση της υγείας της γάτας.