মেকুৰীৰ বাবে কৃমিনাশক ঔষধে কৃমিৰ ফলত হোৱা স্বাস্থ্যজনিত সমস্যাৰ পৰা ৰক্ষা কৰে। প্ৰাপ্তবয়স্ক প্ৰাণী এটাক সঘনাই কৃমিমুক্ত কৰিব লাগিব, কিন্তু কুকুৰ পোৱালিৰ ক্ষেত্ৰত এই মনোযোগ আৰু বেছি। বিড়ালৰ পোৱালিটোক কৃমিমুক্ত কৰাৰ বাবে এটা সময়সূচী আছে যিটো কঠোৰভাৱে মানি চলিব লাগিব যাতে জন্তুটোৰ স্বাস্থ্য নিশ্চিত হয়। কিন্তু কুকুৰ পোৱালি এটাক কেতিয়া কৃমিনাশক কৰিব লাগে সেইটো জনাটো এটা অতি সাধাৰণ প্ৰশ্ন। এই সন্দেহ আঁতৰাবলৈ আমি এই লেখাটো প্ৰস্তুত কৰিছো যাতে আপোনালোকে বিষয়টো ভালদৰে বুজিব পাৰে আৰু নৱজাত মেকুৰীক কৃমিমুক্ত কৰাৰ সময়ত ভুল নকৰিব।

বিড়ালৰ পোৱালিৰ বাবে কৃমিৰ টেবুল জীৱনৰ ১৫ দিনৰ পৰা আৰম্ভ হয়

বিড়ালৰ পোৱালি এটাক কেতিয়া কৃমিনাশক দিব লাগে তাৰ উত্তৰ ১৫ৰ পৰা ৩০ দিনৰ ভিতৰত ভিন্ন হয়। এই সময়ছোৱাৰ আগতে প্ৰথম ড’জ দিব নালাগে কাৰণ কণমানিটোৰ শৰীৰ এতিয়াও ঔষধ গ্ৰহণ কৰিবলৈ সাজু হোৱা নাই আৰু ই বিপজ্জনক হ’ব পাৰে।

বিড়ালৰ পোৱালিৰ কৃমিনাশক টেবুলখনে সাধাৰণতে পশু চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ আৰু প্ৰস্তুতকাৰকৰ পৰামৰ্শ অনুসৰণ কৰে। তথাপিও গড় মাত্ৰা আছে। তলত চাওক:

• প্ৰথম মাত্ৰা ১৫ দিনত: ১৫ দিনৰ পিছত বুষ্টাৰ দিব আৰু তাৰ পিছত ছমাহলৈকে মাহত এবাৰ দিব।
• প্ৰথম ২১ দিনত ড’জ: প্ৰথম, দ্বিতীয় আৰু তৃতীয় ড’জৰ মাজত ২৪ ঘণ্টাৰ ব্যৱধান থাকিব লাগে। তাৰ পিছত ষষ্ঠ মাহলৈকে প্ৰয়োগ মাহেকীয়া হ’ব।
• ৩০ দিনত প্ৰথম ড’জ: প্ৰতি ৩০ দিনত এটা ড’জ দিব লাগেদিন, ছমাহৰ বাবে।

পেকেটৰ প্ৰচাৰ পত্ৰিকা অনুসৰি মাত্ৰা প্ৰয়োগ কৰিব লাগিব আৰু সাধাৰণতে প্ৰাণীৰ ওজন অনুসৰি ভিন্ন হয় (বড়ি আৰু তৰল দুয়োটাৰে বাবে)। নিৰ্মাতা অনুসৰি শক্তিবৰ্ধকতাও ভিন্ন হয়। চিকিৎসাৰ সফলতা নিশ্চিত কৰিবলৈ আৰু কিছুমান মেকুৰী ৰোগৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ টেবুলখন সঠিকভাৱে অনুসৰণ কৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ।

ছমাহৰ পৰা নতুন কৃমিনাশক সময়সূচী মূল্যায়ন কৰিবলৈ পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ যোৱাটো অতি প্ৰয়োজনীয়। সাধাৰণতে প্ৰতি ছমাহৰ মূৰে মূৰে ড’জ দিয়া হয়। কেৱল কিছুমান ক্ষেত্ৰতহে চাৰি মাহৰ মূৰে মূৰে মেকুৰীটোক কৃমিনাশক কৰি লোৱাৰ প্ৰয়োজন হ’ব পাৰে। পৰামৰ্শৰ সময়ত মূল্যায়নৰ বাবে তেজ আৰু মল পৰীক্ষা কৰাটো প্ৰয়োজনীয় হ’ব পাৰে। টেবুল আৰু মাত্ৰাৰ উপৰিও কেৱল পশু চিকিৎসকেহে উত্তম ঔষধৰ ইংগিত দিব পাৰে।

বিড়ালৰ পোৱালিৰ বাবে ভাৰমিফিউজ তৰল হ’ব লাগিব

সৰ্বাধিক পাৰ্থক্য প্ৰাপ্তবয়স্ক মেকুৰী আৰু বিড়ালৰ পোৱালিৰ বাবে কৃমিনাশকৰ মাজত মাত্ৰাত থাকে। বয়সস্থসকলে বড়ি খাব পাৰে যদিও সৰুসকলে তৰল ঔষধ (ছাচপেনচন) গ্ৰহণ কৰাটো ভাল। ইয়াৰ দ্বাৰা প্ৰয়োগ কৰাত সুবিধা হোৱাৰ উপৰিও ভুল ড’জ দিয়াৰ আশংকাও নাথাকে। সেয়ে শুদ্ধ ওজন আৰু পৰিমাণৰ হিচাপ কৰিব লাগে। সচেতন হ’বলগীয়া আন এটা সবিশেষ হ’ল নূন্যতম বয়স। লগতে কুকুৰৰ বাবে একচেটিয়া ঔষধ আগবঢ়োৱাৰ পৰা বিৰত থাকক। সাধাৰণতে সকলোৰে কৃমি বেলেগ বেলেগ আৰু, এই ক্ষেত্ৰত ঔষধে কৰিব পাৰে

বিড়ালৰ পোৱালিৰ বাবে কৃমিনাশক যন্ত্ৰই বিড়ালৰ স্বাস্থ্য আৰু বিকাশৰ নিশ্চয়তা দিয়ে

কৃমিনাশক অবিহনে বিড়ালৰ পোৱালি এটা ধাৰাবাহিক সমস্যাৰ সন্মুখীন হয়। ভাৰমিন’ছিছ হৈছে এনে এক ৰোগ, য’ত পৰজীৱী শৰীৰত ৰখা হয়, আৰু ই অন্ত্ৰ, পেট আনকি হৃদযন্ত্ৰতো উপনীত হ’ব পাৰে। কৃমি দুই প্ৰকাৰৰ: সমতল (চেষ্ট’ইড) আৰু ঘূৰণীয়া (নেমাট’ইড)। দুয়োটা অত্যন্ত ক্ষতিকাৰক, আৰু লক্ষণসমূহ নিমাত হ’ব পাৰে। লক্ষ্যণীয় হ’লে কৃমি থকা মেকুৰীটোৰ সাধাৰণতে:

• বমি;
• ওজন কমি যোৱা;
• অলসতা;
• মেকুৰীৰ ৰক্তহীনতা;
• মেকুৰীৰ পৰা বগা কৃমি ওলাই অহা;
• দুৰ্বলতা।

বিড়ালৰ পোৱালিৰ ক্ষেত্ৰত কৃমি আনকি তেওঁলোকৰ সুস্থ বিকাশতো ব্যাঘাত জন্মাব পাৰে। পৰিৱেশত কৃমিৰ সংস্পৰ্শৰ দ্বাৰা দূষণ ঘটে। ই মলৰ সংস্পৰ্শ হ’ব পাৰে, মাখিৰ জৰিয়তে, আক্ৰান্ত জীৱ-জন্তুৰ সৈতে পাৰস্পৰিক ক্ৰিয়া আৰু দূষিত পানী। মেকুৰীৰ কৃমিৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ পৰিৱেশ পৰিষ্কাৰ আৰু জন্তুটোক মাখিৰ পৰা মুক্ত কৰি ৰখাটো অতি প্ৰয়োজনীয়। মেকুৰীটোক তেঁতেলী আৰু অন্যান্য পোক-পৰুৱা খাবলৈ নিদিয়াটোও ভাল। বিড়ালৰ বাবে বিশুদ্ধ পানী আগবঢ়াওক আৰু পানীয়, খুৱাই দিয়া আৰু বালিৰ বাকচ সদায় পৰিষ্কাৰ কৰি ৰাখক। এই সকলোবোৰে মেকুৰীটোক কৃমি থকাত বাধা দিয়ে।