โรคอ้วนในแมวเป็นปัญหาที่ต้องให้ความสนใจ โดยทั่วไป ภาวะนี้ไม่เกี่ยวข้องกับความบกพร่องทางพันธุกรรม แต่มีปัจจัยบางอย่างที่ทำให้แมวมีน้ำหนักเพิ่มขึ้น ตัวอย่างเช่น การขาดการออกกำลังกายและโภชนาการที่ไม่เพียงพอเป็นนิสัยที่สามารถนำไปสู่โรคอ้วนได้ ดังนั้น หากลูกแมวของคุณขี้เกียจมากหรือไม่สามารถเข้าถึงสารอาหารที่จำเป็นทั้งหมดได้ ก็มีแนวโน้มสูงที่มันจะกลายเป็นแมวอ้วน บางสายพันธุ์เป็นที่รู้จักกันดีในการพัฒนาปัญหาประเภทนี้ แต่ส่วนใหญ่เป็นเพราะพวกเขาเป็นสายพันธุ์แมวขี้เกียจที่ไม่ค่อยเคลื่อนไหว ดูด้านล่าง!

แมวเบอร์มีส: การใช้ชีวิตแบบนั่งนิ่งอาจทำให้สัตว์อ้วนขึ้นได้

ลองนึกถึงลูกแมวขี้เกียจและอยู่ประจำ นั่นคือแมวเบอร์มีส นี่เป็นสายพันธุ์ที่จะไม่วิ่งและกระโดดอย่างแน่นอน เพราะมันเงียบมาก ปัญหาคือการขาดนิสัยและพลังงานทั้งหมดนี้มีผลที่ตามมา และโรคอ้วนก็เป็นหนึ่งในนั้น เพื่อไม่ให้แมวอ้วน ผู้สอนต้องหากิจกรรมที่เป็นแรงจูงใจให้กับสัตว์ นอกเหนือจากการลงทุนกับอาหารที่มีคุณภาพ

แมวเปอร์เซียมีความขี้เกียจโดยธรรมชาติ

หนึ่ง ภาพแรกที่เข้ามาในหัวเมื่อเรานึกถึงแมวอ้วนคือแมวเปอร์เซีย ความจริงที่ว่าสายพันธุ์มีขนมากมีส่วนช่วยอย่างมากแต่แมวเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะมีน้ำหนักเกินเนื่องจากพฤติกรรมขี้เกียจของพวกมัน แมวเปอร์เซียนั้นเชื่อง สงบ และน่ารัก แต่มันแทบจะไม่สนใจเกมที่ยุ่งมาก เช่น การไล่ล่าเหยื่อ สำหรับเขา สิ่งที่สำคัญคือได้รับความรักและความเอาใจใส่จากติวเตอร์ของเขา แต่สิ่งสำคัญคือต้องพยายามหาทางเลือกอื่นที่ทำให้แมวเปอร์เซียเล่นมากขึ้นเพื่อหลีกเลี่ยงความอ้วน

รากามัฟฟิน: ความเกียจคร้านเป็นนามสกุลจริงของ สายพันธุ์

แมวสายพันธุ์ Ragamuffin มาจากการผสมแมวเปอร์เซียกับ Ragdoll ซึ่งเป็นสองสายพันธุ์ที่รู้จักกันว่าค่อนข้างขี้เกียจ นั่นหมายความว่าลูกแมวเหล่านี้ขี้เกียจเป็นสองเท่า! พวกเขาเป็นมิตรสุดๆ ว่านอนสอนง่าย และอยู่เป็นเพื่อนตลอดเวลา แต่พวกมันชอบที่จะพักผ่อนเป็นเวลานานๆ ในมุมหนึ่งของบ้าน นอกจากนี้ รากามัฟฟินยังชอบที่จะมีปากน้อยๆ ทุกครั้งที่มีโอกาส ดังนั้นจึงเป็นการดีที่จะป้อนปริมาณอาหารที่ป้อนให้กับสัตว์เป็นอย่างดี

แมวเอ็กโซติก ชอร์ตแฮร์เป็นสายพันธุ์ที่มีแนวโน้มเป็นโรคอ้วน

เอ็กโซติก ชอร์ตแฮร์ - หรือเอ็กโซติก ชอร์ตแฮร์ - เป็นแมวสายพันธุ์ขนาดใหญ่ เนื่องจากมีกล้ามเนื้อมากกว่า จึงมักมีน้ำหนักประมาณ 7 กก. ปัญหาเกิดขึ้นเมื่อสัตว์เริ่มมีน้ำหนักมากกว่านั้น แมวเอ็กโซติก ชอร์ตแฮร์มีจมูกสั้นและไม่สามารถออกกำลังกายอย่างหนักได้ซึ่งทำให้การกระตุ้นให้แมวลดน้ำหนักทำได้ยากขึ้นมาก เพื่อหลีกเลี่ยงโรคอ้วน จำเป็นอย่างยิ่งที่แมวของสายพันธุ์นี้จะได้รับอาหารที่สมดุลและเพียงพอสำหรับอายุและขนาดของมันตั้งแต่อายุยังน้อย

แมวพันธุ์ Manês อาจมีน้ำหนักเกินและไม่มีใครสังเกตเห็น

ไม่ใช่เรื่องง่ายเสมอไปที่จะระบุแมวพันธุ์ Manês ที่มีน้ำหนักเกินหรือที่เรียกว่า Manx เหตุผลนี้เป็นความจริงที่ว่าสัตว์มีขนาดเล็กกว่าสายพันธุ์อื่น เพื่อป้องกันไม่ให้ปัญหานี้ส่งผลกระทบต่อแมว Manês ผู้สอนควรให้ความสนใจเป็นพิเศษกับอาหารที่แมวเสนอให้และกระตุ้นให้เขาเล่นและเคลื่อนไหวทุกครั้งที่ทำได้ สายพันธุ์รวมถึงอารมณ์ขันสุด ๆ และชอบเล่นแผลง ๆ

สฟิงซ์อาจอ้วนได้เนื่องจากความประมาทเลินเล่อของผู้สอน

เนื่องจากเป็นแมวไม่มีขน สฟิงซ์จึงถูกมองว่าเป็นแมวที่ผอมกว่าปกติได้ง่าย การไม่มีขนที่หนาแน่นและมีขนรุงรังทำให้เกิดความประทับใจนี้ แต่ความจริงก็คือเช่นเดียวกับแมวขนยาว Sphynx ก็สามารถมีปัญหาเรื่องน้ำหนักได้เช่นกัน สิ่งนี้เกิดขึ้นเนื่องจากผู้สอนเห็นว่าสัตว์ "ผอมเกินไป" และจบลงด้วยการให้อาหารพวกมันเกินความจำเป็น สิ่งสำคัญคือต้องระวังการพูดเกินจริงให้มาก นอกจากนี้ อย่าละเลยการกระตุ้นทางร่างกายและจิตใจ เพราะสฟิงซ์ต้องการให้มีสุขภาพแข็งแรง