ခွေးစိတ်တိုခြင်း၏ လက္ခဏာများသည် အခြားသော ခွေးရောဂါများနှင့် အလွယ်တကူ ရောထွေးနေပြီး ကံမကောင်းစွာဖြင့် ၎င်းသည် တိရစ္ဆာန်ကိုပင် သေစေနိုင်သည်။ ကာကွယ်ဆေးမထိုးရသေးသော ခွေးပေါက်များတွင် ပိုအဖြစ်များသည်မှာ စိတ်ပူပန်ခြင်းသည် အလွန်ကူးစက်တတ်ပြီး အချို့ကိစ္စများတွင် အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်၏ ဘဝတစ်သက်တာ လိုက်ပါမည့် နောက်ဆက်တွဲများကို ချန်ထားနိုင်သည်။ ကာကွယ်ဆေးထိုးမည့်အချိန်ဇယားကို မပြီးပြတ်သေးသောခွေးများတွင် စိတ်တိုခြင်း၏လက္ခဏာတစ်ခုခုကို သတိထားရန်မှာ အရေးကြီးသည်မှာ၊ ၎င်းသည် ပြင်းထန်သောအခြေအနေသို့ လျင်မြန်စွာတိုးတက်နေသောရောဂါဖြစ်သောကြောင့်၊ ဆိုလိုသည်မှာ အရေးပေါ်အခြေအနေဖြစ်သည်။ Patas da Casa သည် ကြောက်စရာကောင်းသောခွေးရောဂါကို ပိုမိုကောင်းမွန်စွာနားလည်နိုင်ရန် တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဆရာဝန် Raquel Rezende နှင့် စကားပြောခဲ့သည်။ စိတ်ဆိုးခြင်းဟူသည် အဘယ်နည်း၊ စိတ်တိုခြင်း၏ လက္ခဏာများကား အဘယ်နည်း၊ ၎င်းတို့ကို ခွဲခြားသိမြင်နိုင်ပုံနှင့် တားဆီးရန်နည်းလမ်းများကို ဤနေရာတွင် စစ်ဆေးကြည့်ပါ။

စိတ်ဆိုးခြင်းဟူသည် အဘယ်နည်း။ ဤရောဂါသည် ဗိုင်းရပ်စ်ပိုးကြောင့်ဖြစ်ပြီး ညစ်ညမ်းမှုနှုန်း မြင့်မားသည်

ဤရောဂါအကြောင်း အတော်များများပြောနေကြသော်လည်း မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ စိတ်ဆိုးခြင်းမှာ အဘယ်နည်း။ “Distemper သည် လေမှတစ်ဆင့် ကူးစက်သော သို့မဟုတ် ကူးစက်ထားပြီးသော ခွေးများမှ လျှို့ဝှက်ချက်များနှင့် တိုက်ရိုက်ထိတွေ့သော ဗိုင်းရပ်စ်ပိုးမှ ကူးစက်သော ကူးစက်ရောဂါတစ်မျိုးဖြစ်သည်” ဟု တိရစ္ဆာန်ဆေးဆရာ Raquel Rezende က ရှင်းပြသည်။ ကျန်းမာသောခွေးသည် ရောဂါပိုးရှိသောတိရစ္ဆာန်များအသုံးပြုသော မစင်၊ ဆီး၊ အစားအစာနှင့် အရာဝတ္ထုများ (ဥပမာ- မျှဝေထားသော ရေစမ်းကဲ့သို့) နှင့် ထိတွေ့မိသောအခါတွင် အညစ်အကြေးများအပြင် စိတ်တိုနိုင်သည်။ ခွေးကလေးများနှင့် သက်ကြီးရွယ်အိုများတွင် ခွေးရူးပြန်ရောဂါသည် ခုခံအားစနစ် ပိုမိုအားနည်းလာသောကြောင့် ခွေးပေါက်ကလေးများနှင့် သက်ကြီးရွယ်အိုများတွင် ပိုအဖြစ်များသည်။Virus တပ်ဆင်ခြင်းအတွက် ပိုမိုအဆင်ပြေစေပါသည်။ သို့သော် မှန်ကန်စွာ ကာကွယ်ဆေးမထိုးထားသော မည်သည့်ခွေးမဆို ရောဂါကူးစက်နိုင်သည်။ စိတ်ပူပန်ခြင်းကို ဖြစ်စေသော ဗိုင်းရပ်စ်သည် အလွန်ပြင်းထန်ပြီး အထူးသဖြင့် အစာခြေစနစ်၊ အသက်ရှူလမ်းကြောင်းနှင့် အာရုံကြောစနစ်များကို ထိခိုက်စေနိုင်ပါသည်။

စိတ်ဆင်းရဲခြင်း- ရောဂါလက္ခဏာများသည် ရောဂါအဆင့်အလိုက် ကွဲပြားသည်

ရောဂါလက္ခဏာများ စိတ်ဆင်းရဲခြင်း သည် အတတ်နိုင်ဆုံး ကွဲပြားသည်။ အထူးကု Raquel Rezende က ရောဂါကို အဆင့်များ ခွဲခြားထားသည်။ “[၎င်းတွင်] အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ရောဂါလက္ခဏာများ၊ အစာအိမ်နှင့် အူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ လက္ခဏာများ ပါရှိသည် သို့မဟုတ် မရှိသည့် ကနဦးအဆင့်တွင် ရှိကြောင်း ၎င်းက ရှင်းပြသည်။ ခဏကြာပြီးနောက်၊ စိတ်တိုတာ ပိုဆိုးလာကာ ပိုသိမ်မွေ့တဲ့ အခြေအနေသို့ ရောက်ရှိကာ အာရုံကြောစနစ်သို့ ရောက်ရှိသွားနိုင်ပါတယ်။ “ဒုတိယအဆင့်တွင်၊ ၎င်းသည် အာရုံကြောစနစ်ကို ထိခိုက်စေပြီး ခြေလက်များ တုန်ခါခြင်း၊ တုန်ခါခြင်း၊ အသံထွက်ခြင်းနှင့် တက်ခြင်းတို့ကို ဖြစ်စေသည်” ဟု Raquel ကဆိုသည်။ ဆိုလိုသည်မှာ ကျွန်ုပ်တို့သည် ရောဂါလက္ခဏာများအကြောင်းပြောသောအခါတွင် စိတ်ပူပန်ခြင်းသည် ဝမ်းလျှောခြင်းကဲ့သို့သော ပြဿနာများမှ အာရုံကြောဆိုင်ရာ နောက်ဆက်တွဲဆိုးကျိုးများအထိ ကျယ်ပြန့်စွာပါဝင်ပါသည်။ စိတ်တိုခြင်း၏ လက္ခဏာများစွာထဲမှ၊

• ချောင်းဆိုးခြင်း
• နှာခေါင်းနှင့် မျက်လုံးများထွက်များ
• အော့အန်ခြင်းနှင့် ဝမ်းလျှောခြင်း
• အဖျား
• အရေပြားပေါ်ရှိ ကျည်ဆန်များ
• Apathy
• အားနည်းခြင်း
• လမ်းလျှောက်ရခက်ခဲခြင်း
• အလိုအလျောက်ကြွက်သားကျုံ့သွားခြင်း၊
• ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုမရှိခြင်း
• တုန်လှုပ်ခြင်း
• တက်ခြင်း
• အကြောသေခြင်း

Canine distemper- ရောဂါလက္ခဏာများ၊ မှတ်တမ်းနှင့် ကာကွယ်ဆေးများကို အကဲဖြတ်သင့်သည်ရောဂါရှာဖွေချိန်တွင်

စိတ်တိုခြင်း၏ လက္ခဏာများသည် ကွဲပြားသောကြောင့် ၎င်းသည် ရောဂါဖြစ်ကြောင်း ချက်ချင်းသိရှိရန် ခက်ခဲနိုင်သည်။ သေချာအောင် ဆရာဝန်က တိရစ္ဆာန်ကို ဓာတ်ခွဲစမ်းသပ်မှုတွေ လုပ်ပါလိမ့်မယ်။ ခွေးများတွင် စိတ်တိုခြင်းမှာ အလွန်ပြင်းထန်သောအဆင့်သို့ ရောက်ရှိနိုင်သောကြောင့် လက္ခဏာတစ်ခုခုကို သတိပြုမိသည်နှင့် ခွေးကို တိရစ္ဆာန်ဆေးကုခန်းသို့ အမြဲပို့ဆောင်ရန် အရေးကြီးပါသည်။ ဓာတ်ခွဲခန်းခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာခြင်းနှင့် ရောဂါလက္ခဏာများအပြင် တိရစ္ဆာန်၏သမိုင်းကြောင်းကို တိရစ္ဆာန်ဆေးဆရာကို အနည်းငယ်ပြောပြပါက စိတ်ဝေဒနာသည် ၎င်း၏ရောဂါရှာဖွေမှုကို လွယ်ကူချောမွေ့စေနိုင်သည်။ ရောဂါပိုးသည် အဓိကအားဖြင့် အညစ်အကြေးများနှင့် ညစ်ညမ်းသောအရာများနှင့် ထိတွေ့ခြင်းအားဖြင့် ကူးစက်တတ်သောကြောင့် အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်သည် မကြာသေးမီက အခြားတိရိစ္ဆာန်များနှင့် နီးစပ်မှုရှိမရှိ သတိပြုပါ။ ကယ်တင်ပြီးခါစ ခွေးတွေအတွက်လည်း အလားတူပါပဲ။ မကြာသေးမီရက်သတ္တပတ်များအတွင်း သူသွားခဲ့သည့်နေရာများကို တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဆရာဝန်အား ပြောပြပါ- အများသူငှာရင်ပြင်များ၊ ရုံးများနှင့် ခွေးပန်းခြံများပင်။

ထို့အပြင်၊ သင့်ခွေးသည် စိတ်ဆိုးသော ကာကွယ်ဆေးနှင့် နောက်ဆုံးပေါ်နေပါက အထူးကုထံ အကြောင်းကြားပါ။ တိရိစ္ဆာန်ကို ကာကွယ်ဆေးမထိုးရသေးရင် ဒါမှမဟုတ် booster နောက်ကျပြီး တခြားခွေးတွေနဲ့ ထိတွေ့မိရင် စိတ်တိုဖို့အခွင့်အလမ်းက ပိုများပါတယ်။ ထို့ကြောင့်၊ ခွေးစိတ်ဆိုးခြင်းကို ဖော်ထုတ်ရန်၊ ရောဂါလက္ခဏာများ၊ မှတ်တမ်းနှင့် ကာကွယ်ဆေးထိုးသည့်အချိန်ဇယားများသည် ပိုမိုမြန်ဆန်သောရောဂါရှာဖွေတွေ့ရှိမှုအတွက် အရေးကြီးသောပြဿနာများဖြစ်သည်။

ခွေးရူးပြန်ရောဂါအတွက် ကုသဆေးရှိပါသလား။ ပံ့ပိုးပေးသော ကုသမှုများသည် တိရစ္ဆာန်ကို ကယ်တင်နိုင်သည်

စိတ်ကျရောဂါသည် အလွန်ပြင်းထန်ပြီး ခွေးများကို သေစေနိုင်သည်။ ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးတော့ စိတ်တိုတာရှိတယ်။ကုသမလား စိတ်ကျရောဂါအတွက် တိကျသောဆေးဝါးများမရှိသော်လည်း ရောဂါလက္ခဏာများကို ကုသရန် အထောက်အကူပြု ကုသမှုများရှိပါသည်။ အသေအပျောက်နှုန်း မြင့်မားတဲ့ ရောဂါမျိုးဖြစ်ပေမဲ့ စိတ်ဆိုးပြီး အသက်ရှင်ကျန်ရစ်သူတွေကို ရှာဖွေတွေ့ရှိနိုင်ပါတယ်။ “ခွေးအားလုံး သေဖို့ မလိုပါဘူး။ ဒါဟာ အလွန်ပြင်းထန်တဲ့ ရောဂါတစ်ခုဖြစ်ပေမယ့် ခွေးအချို့ကတော့ အသက်ရှင်ရပ်တည်နိုင်ခဲ့ပါတယ်” ဟု အထူးကုဆရာဝန်က ရှင်းပြသည်။

ခွေးရူးပြန်ရောဂါအတွက် ပံ့ပိုးပေးသော ကုသမှုများတွင် ပုံမှန်အားဖြင့် ပဋိဇီဝဆေးများ၊ ဗောက်ထခြင်း၊ ဖြည့်စွက်စာများ၊ အရည်ကုထုံးများနှင့် တိရစ္ဆာန်ဆေးကုထုံးများကဲ့သို့သော အစားထိုးကုထုံးများ ပါဝင်ပါသည်။ ကုသမှုကို မြန်မြန်စတင်လေလေ၊ ရောဂါထိန်းချုပ်နိုင်ခြေ ပိုများလေဖြစ်သည်။ "ဒါပေမယ့် ဂရုမစိုက်ဘဲ ဒေါသကြီးပြီး ခွေးသေဖို့ ဘယ်လောက်ကြာမလဲ?" ၎င်းသည် အလွန်ဆက်စပ်နေပြီး အသက်၊ သင်နေထိုင်ရာ၊ သင်ရရှိသည့် အစားအစာ စသည်တို့ကဲ့သို့သော အခြားအချက်များပေါ်တွင် မူတည်မည်ဖြစ်သည်။ တိရိစ္ဆာန်တိုင်းသည် ဗိုင်းရပ်စ်နှင့် ဆက်ဆံကြသည်၊ ထို့ကြောင့် စောစီးစွာ ရောဂါရှာဖွေရန် အရေးကြီးပါသည်။

Canine distemper သည် တိရိစ္ဆာန်တွင် နောက်ဆက်တွဲအဖြစ် ကျန်ရှိနေနိုင်သည်

သင့်ခွေးစိတ်တိုခြင်းမှ ပြန်လည်ကောင်းမွန်ရန် အချိန်မည်မျှကြာမည်ကို သိရှိခြင်းသည် ရှုပ်ထွေးနိုင်သည်။ “တိရစ္ဆာန် ပြန်ကောင်းလာဖို့ အချိန်ကာလ မရှိပါဘူး။ ရက်သတ္တပတ်များ သို့မဟုတ် လများ ကြာနိုင်သည်” ဟု Raquel ကဆိုသည်။ ခွေးစိတ်ဆိုးသည် မည်မျှကြာသည်ဖြစ်စေ အကြောင်းရင်းများစွာပေါ်တွင် မူတည်သည်။ အဓိကအချက်များမှာ စိတ်တိုခြင်း၏ပြင်းထန်မှု၊ လက္ခဏာများပြသခြင်းနှင့် တိရစ္ဆာန်အပေါ် တုံ့ပြန်မှုတို့ဖြစ်သည်။ကုသမှု၊ ကွဲပြားနိုင်သည်။ ထို့အပြင် ရောဂါသည် အာရုံကြောစနစ်ကို ထိခိုက်လာသောအခါတွင် နောက်ဆက်တွဲများကို ချန်ထားခဲ့နိုင်သည်ကို သတိပြုရန် အရေးကြီးသည်။ “အချို့သောတိရစ္ဆာန်များသည် ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာသောအခါတွင် အာရုံကြောဆိုင်ရာ ထိခိုက်ဒဏ်ရာရရှိမှုအရ နောက်ဆက်တွဲအဖြစ် ဖြစ်ပေါ်လာနိုင်သည်” ဟု Raquel ကဆိုသည်။ ခွေးရူးရောဂါ၏ အဖြစ်များဆုံး နောက်ဆက်တွဲမှာ တက်ခြင်း၊ တုန်လှုပ်ခြင်းနှင့် လမ်းလျှောက်ခြင်း မမှန်ခြင်း တို့ဖြစ်သည်။

ခွေးများတွင် စိတ်ဆိုးခြင်းမှ ကာကွယ်ဆေးသည် ကာကွယ်ရေး၏ အဓိကပုံစံဖြစ်သည်

Canine distemper သည် အလွန်ပြင်းထန်သောရောဂါဖြစ်သော်လည်း ခွေးများအတွက် ကာကွယ်ဆေးဖြင့် ကာကွယ်နိုင်ပါသည်။ စိတ်ဆိုးခြင်းကို ဆန့်ကျင်သည့် ကာကွယ်ဆေးသည် V10 ကာကွယ်ဆေးဖြစ်ပြီး တိရစ္ဆာန်ကို အခြားရောဂါများမှလည်း ကာကွယ်ပေးသည်။ ၎င်းသည် အသက် 42 ရက်မှစ၍ မဖြစ်မနေထိုးရမည့် ကာကွယ်ဆေးဖြစ်သည်။ ခွေးပေါက်လေးများ သို့မဟုတ် ကယ်တင်ပြီးခါစ တိရစ္ဆာန်များတွင် 21 ရက်ကြားကာလတွင် 3 ကြိမ် လိုအပ်သည်။ ၎င်းနောက်၊ လျှောက်လွှာတွင်နှောင့်နှေးခြင်းမှရှောင်ရှားရန်ကာကွယ်ဆေးကိုနှစ်စဉ်အားဖြည့်ရန်လိုအပ်သည်။ "ညစ်ညမ်းပြီးနောက်မှာပင်၊ ရောဂါပိုးအသစ်ကိုရှောင်ရှားရန်တိရစ္ဆာန်များကိုနှစ်စဉ်ကာကွယ်ဆေးထိုးရန်အလွန်အရေးကြီးသည်" ဟု Raquel Rezende မှရှင်းပြသည်။

ခွေးရူးပြန်ရောဂါကို ကာကွယ်ခြင်းလည်း ပါဝင်သည့် ကာကွယ်ဆေးထိုးမည့်အချိန်ဇယားကို မပြီးသေးသော ခွေးများသည် မဖြစ်မနေ ကာကွယ်ဆေးမထိုးမီ လမ်းမလျှောက်နိုင်ပါ။ ကျူရှင်ဆရာများ လေးစားလိုက်နာရမည့် ပြည်သူ့ကျန်းမာရေးပြဿနာ ဖြစ်ပါသည်။ Canine distemper ကာကွယ်ဆေး လည်ပတ်ပြီးပါက တစ်ပတ်ခန့်စောင့်ရန် အကြံပြုထားသည်။ခွေးကလေး လမ်းပေါ်ထွက်။ ဒီကြိုးစားမှုက အဆုံးမှာ ထိုက်တန်ပါတယ်။