အလွန်ပိုင်းခြားသိသာသော အာခေါင်ရှိသော်လည်း ကြောင်များသည် သဘာဝအတိုင်း စပ်စုတတ်သော တိရိစ္ဆာန်များဖြစ်ပြီး ၎င်းတို့သည် ၎င်းတို့ မဖြစ်သင့်သောအရာများကို စမ်းကြည့်နိုင်စေသည်။ ကြောင်၏ အစာခြေစနစ်သည် လူသားများနှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက အလွန်အကန့်အသတ်ရှိသောကြောင့် ကြောင်တစ်ကောင်၏ အစားအစာတွင် မပါဝင်သည့် အစားအစာများကို မချေဖျက်နိုင်ပါ။ အိမ်တွင်း၌ အဆိပ်ရှိသော အပင်များ သို့မဟုတ် အင်းဆက်ပိုးမွှားများ စားသုံးမိခြင်းသည် ကြောင်များတွင် အဆိပ်သင့်စေသည့် အကြောင်းရင်းများ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ကြောင်အစာအား အနီးကပ်စောင့်ကြည့်ရမည်ဖြစ်ပြီး တိရစ္ဆာန်သည် မူးဝေစေသော အေးဂျင့်များနှင့် ထိတွေ့မှုမရှိစေရန် နေ့စဉ်ဂရုစိုက်ရမည်ဖြစ်သည်။

ကြောင်များတွင် မူးဝေခြင်းမှာ မည်သို့ဖြစ်တတ်သနည်း။

ကြောင်များတွင် မူးဝေခြင်း အမျိုးအစားများ ကွဲပြားပါသည်။ အဓိကကတော့ ကြောင်လေးတွေက သင့်ခန္ဓာကိုယ်ကို အန္တရာယ်ဖြစ်စေနိုင်တဲ့ အစားအစာတချို့ကို စားသုံးမိတဲ့အခါ အစားအသောက်ကနေ ဖြစ်ပေါ်လာတာပါ။ ဥပမာများမှာ ကြက်သွန်ဖြူ၊ ကြက်သွန်ဖြူနှင့် ချောကလက်တို့ဖြစ်ပြီး လူများစွာစားသုံးသော အစားအစာများဖြစ်သော်လည်း ကြောင်များအတွက် အဆိပ်အတောက်ဖြစ်စေပါသည်။ ဖော်ပြပြီးသော အခြားအချက်မှာ ivy၊ Saint George's ဓားနှင့် လီလီကဲ့သို့သော တိရစ္ဆာန်များအတွက် အဆိပ်ရှိသော အပင်များနှင့် တိုက်ရိုက်ထိတွေ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်၊ အိမ်အတွင်း၌ မည်သည့်အပင်မှမစိုက်မီ၊ သင်၏ခြေလေးချောင်းသူငယ်ချင်းအတွက် ဘေးကင်းကြောင်းသေချာရန်အရေးကြီးပါသည်။

ကြောင်နှင့်ပတ်သက်လာလျှင် သန့်ရှင်းရေးပစ္စည်းများသည် အမြဲတစေ စိုးရိမ်စရာတစ်ခုဖြစ်သည်။ကလိုရင်း နှင့် အရောင်ချွတ်ဆေး ကဲ့သို့သော အများစုသည် ကြောင်များကို အန္တရာယ်ပေးနိုင်သောကြောင့် မူးဝေခြင်း၊ အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်တဲ့အခါ အဝေးမှာထားဖို့ အရေးကြီးတယ်။ နောက်ဆုံးအချက်မှာ၊ အထူးသဖြင့် ကျွမ်းကျင်ပညာရှင်၏ ကြီးကြပ်မှုမရှိဘဲ ဆေးသုံးစွဲမှု ညံ့ဖျင်းပြီး ကြောင်များတွင် မူးဝေခြင်း၏ နောက်ကွယ်မှ အကြောင်းရင်းလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ သတိရပါ- သင့်ကြောင်ကို ကိုယ်တိုင်ဆေးတိုက်ခြင်းမှာ ရွေးချယ်စရာတစ်ခုမဖြစ်သင့်ပါ။

ကြောင်များတွင် အဆိပ်သင့်ခြင်း၏ လက္ခဏာများကို စောင့်ကြည့်ရန် သတိပြုပါ။

မူးဝေကြောင်၏ လက္ခဏာများအားလုံးကို စာရင်းပြုစုရန် မဖြစ်နိုင်သောကြောင့် ၎င်းသည် သက်ရှိတစ်ခုမှ တစ်ခုသို့ ကွဲပြားသည့်အရာဖြစ်ပြီး ၎င်းသည် မူးဝေရခြင်းအကြောင်းရင်းပေါ်တွင်လည်း မူတည်ပါသည်။ သို့သော် အဆိပ်ရှိသောတိရစ္ဆာန်များ၏ ဇီဝရုပ်များတွင် အဖြစ်များသည့် လက္ခဏာအချို့မှာ- အော့အန်ခြင်း၊ ဝမ်းလျှောခြင်း (သွေးဖြင့် ပါသွားနိုင်သော သို့မဟုတ် မပါဝင်နိုင်)၊ အဖျားတက်ခြင်း၊ အစာစားချင်စိတ်မရှိခြင်း၊ တံတွေးအလွန်အကျွံထွက်ခြင်း၊ ဆီးသွားခြင်း နှင့် ဆီးတက်ခြင်းတို့ပင် ဖြစ်သည်။ အချို့ကိစ္စများတွင် အသက်ရှုရခက်ခဲခြင်း၊ သတိလစ်ခြင်း နှင့် ခန္ဓာကိုယ်၏ အစွန်းအဖျားများတွင် ပေါင်းစပ်ညှိနှိုင်းမှု အားနည်းခြင်းတို့လည်း ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ဒီအချိန်တွေမှာ ကြောင်ရဲ့အပြုအမူတွေ အများကြီးပြောင်းလဲလာတာကြောင့် အသေးစိတ်တိုင်းကို အာရုံစိုက်ဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။

မူးဝေကြောင်- ဒီလိုအချိန်တွေမှာ သင့်သူငယ်ချင်းကို ကူညီဖို့ ဘာလုပ်ရမလဲ။

ကြောင်များတွင် အဆိပ်သင့်ခြင်းဟု သံသယရှိပါက တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဆရာဝန်ထံမှ အကြံဉာဏ်ကို အမြန်ဆုံးရယူရန် လိုအပ်ပါသည်။ အလွန်သိမ်မွေ့သော အခြေအနေဖြစ်သော်လည်း၊တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နေရန်ကြိုးစားပြီး တိရိစ္ဆာန်၏သက်ရှိများတွင် ဤအဆိပ်တုံ့ပြန်မှုကိုဖြစ်စေသည့်အရာကို ဖော်ထုတ်ရန်ကြိုးစားပါ။ အစားအစာလား၊ အပင်လား။ အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်များ လက်လှမ်းမီသော သန့်ရှင်းရေး ထုတ်ကုန်များ ရှိပါသလား။ ပြဿနာဖြစ်ရသည့်အကြောင်းရင်းကို နားလည်ရန် ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးကို ပိုင်းခြားစိတ်ဖြာပါ။ မကြာခဏ အပြင်ထွက်တတ်တဲ့ ကြောင်တွေမှာတော့ ဒါကို ခွဲခြားဖို့ အနည်းငယ် ပိုခက်ခဲနိုင်ပါတယ်။

တုံ့ပြန်မှုဖြစ်ပွားရခြင်းကို ခွဲခြားသိမြင်နိုင်ပြီး ကြောင်များတွင် အဆိပ်သင့်စေသော ဆေးအမျိုးအစားကို ရှောင်ကြဉ်နိုင်လျှင် တိရစ္ဆာန်ဆေးဆရာအား ဖြစ်နိုင်သမျှ အချက်အလက်အားလုံးကို ပေးကမ်းပါ - ကြောင်များတွင် အဆိပ်သင့်စေသည်ဖြစ်စေ ၊ ကြောင်တစ်ကောင်၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင် ပို၍ပင် ရှုပ်ထွေးသည်။ ယေဘူယျအားဖြင့် မူးဝေနေသောကြောင်သည် ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာရန်အတွက် ခဏတာ ဆေးရုံတင်ထားရန် လိုအပ်ပြီး လွတ်မြောက်လာသောအခါတွင် ကုသရေးဆရာဝန်၏ လမ်းညွှန်ချက်အားလုံးကို လိုက်နာရမည် - ဆေးဝါးများမှသည် ပိုမိုတိကျသောစောင့်ရှောက်မှုအထိဖြစ်ပြီး အမှုတစ်ခုစီ၏ပြင်းထန်မှုအပေါ် မူတည်မည်ဖြစ်သည်။