ခွေးများတွင် ခြေဖနောင့်ပိုးသည် သင်ထင်ထားသည်ထက် ပိုတွေ့ရလေ့ရှိပြီး ၎င်းသည် တိရစ္ဆာန်တွင် မသက်မသာဖြစ်စေကာ လမ်းလျှောက်ခြင်းကိုပင် အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေနိုင်သည်။ နီညိုရောင်သားလောင်းသည် အရှည် ၁ မီလီမီတာအထိ တိုင်းတာပြီး အရေပြားကို ဖောက်ပြီးနောက် ခွေးခြေသည်းတွင် ခိုနေပါသည်။ သဲ၊ ပူပြီး ခြောက်သွေ့သောနေရာများတွင် ကပ်ပါးပိုးသည် ပိုအဖြစ်များပါသည်၊ ဆိုလိုသည်မှာ ကျေးလက်ဒေသများနှင့် ကမ်းခြေများသည် ခွေးများတွင် ခြေဖနောင့်ပိုးများ ဖြစ်ပွားနိုင်ချေပိုများသော်လည်း အခြားဒေသမှ တိရစ္ဆာန်များသည် ပြဿနာကင်းသည်ဟု မဆိုလိုပါ။ အောက်တွင် ခွေးခြေထောက်ပိုးကောင်ဖမ်းပုံနှင့် ပြဿနာက တိရစ္ဆာန်၏အသက်ကို မည်သို့အကျိုးသက်ရောက်ပုံအကြောင်း အချက်အလက်အချို့ကို စုစည်းထားပါသည်။

ခွေးခြေထောက်ပိုးကောင်၏ လက္ခဏာများမှာ အဘယ်နည်း။

ခြေဖဝါးပိုးကောင် မျိုးပွားရန်အတွက် မျိုးပွားရန်အတွက် မျိုးဥများထုတ်ပြီး တိရစ္ဆာန်၏သွေးကို အစာကျွေးသော သားလောင်းအမျိုးသမီးကြောင့် ဖြစ်ရခြင်းဖြစ်သည်။ ခုနစ်ရက်အတွင်း ပိုးလောင်းတစ်ကောင်သည် ဥ ၁၅၀ ခန့်ကို စွန့်ထုတ်နိုင်သည်။ ကပ်ပါးကောင်သည် ခွေး၏ခန္ဓာကိုယ်တွင် အချိန်တိုအတွင်း ရှင်သန်နိုင်သော်လည်း မျိုးပွားမှုမှာ မြန်ဆန်ပြီး ပြင်းထန်သောကြောင့် တိရစ္ဆာန်ကို ကောင်းစွာဂရုမစိုက်ပါက ရောဂါပိုးဝင်ရောက်မှုကို ထိန်းချုပ်ရန် ခက်ခဲမည်ဖြစ်သည်။

ခြေဖဝါးပိုးမွှားရှိသော ခွေးကို ခွဲခြားသတ်မှတ်ရန် ယားယံခြင်းနှင့် လမ်းလျှောက်ရခက်ခဲခြင်းကဲ့သို့သော တိရစ္ဆာန်၏လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်တွင် မတူညီသောအပြုအမူအချို့ကို အာရုံစိုက်ရန် အရေးကြီးပါသည်။ ခွေးခြေသည်းကို အနီးကပ်ကြည့်ခြင်းဖြင့် ထင်ရှားသောဒဏ်ရာကို သတိပြုမိနိုင်မည်ဖြစ်သည်။

ခွေး၏ခြေထောက်သည် တံခါးပေါက်တစ်ခုအဖြစ် ရှိနေဆဲဖြစ်သည်။ဒဏ်ရာက ပွင့်နေပြီး တခြားရောဂါပိုးမွှားတွေက တိရစ္ဆာန်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို “ကျူးကျော်” ဖို့ အခြေအနေတွေကို အခွင့်ကောင်းယူနိုင်ပါတယ်။ ထို့အပြင်၊ ခွေးပေါက်ဖွားသော သားလောင်းများသည် မြေပြင်သို့ ကူးသွားနိုင်သဖြင့် လူ့ခြေထောက်နှင့် ထိမိသောကြောင့် ကျူရှင်ဆရာများအတွက် ပြဿနာတစ်ရပ်ကိုလည်း ကိုယ်စားပြုပါသည်။

ခွေးများတွင် ခြေဖဝါးပိုးမွှားများကို မည်သို့ကာကွယ်နိုင်မည်နည်း။

လူများနှင့်မတူဘဲ၊ ခွေးများသည် ဤပြဿနာမျိုးနှင့် ပိုမိုထိတွေ့လေ့ရှိသည်။ ခွေးများသည် မြေပြင်နှင့် အမြဲထိတွေ့နေသောကြောင့် ဖြစ်ရခြင်း ဖြစ်သည်။ မြစ်ကမ်းစပ်ဒေသ၊ ကမ်းခြေနှင့် ကျေးလက်ဒေသများတွင် နေထိုင်သော ခွေးများသည် ပြဿနာကြောင့် ထိခိုက်နိုင်ခြေ ပိုများသည်။ တိရစ္ဆာန်ကို မည်မျှကြာကြာ ထိတွေ့ရသည်မှာ အရေးမကြီးပါ၊ ကမ်းခြေတွင် ရိုးရိုးလမ်းလျှောက်ခြင်းသည် ခွေးရပ်နေသော တိရစ္ဆာန်နှင့် ထိတွေ့ရန် လုံလောက်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် လမ်းလျှောက်ပြီးနောက် ခွေးခြေသည်းကို ဆေးကြောသန့်စင်ပြီး ပုံမှန်မဟုတ်သည့်အရာများ မရှိမဖြစ် စစ်ဆေးရန် လိုအပ်ပါသည်။

သင့်ခွေးခြေသည်းပေါ်တွင် ရပ်နေသည့် တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်ကို သင်တွေ့ရှိပါက၊ ဖယ်ရှားခြင်းအား မှန်ကန်စွာလုပ်ဆောင်နိုင်စေရန် တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဆေးခန်းသို့ ခေါ်ဆောင်သွားခြင်းသည် အကောင်းဆုံးဖြစ်သည်။

ခွေးပေါ်ရှိ ခွေးပေါက်စများ- ၎င်းတို့ကို မည်ကဲ့သို့ ဖယ်ရှားရမည်နည်း။

ခွေးခြေထောက် ပိုးမွှားများကို သင်ကိုယ်တိုင် ဖယ်ရှားခြင်းသည် အကောင်းဆုံးနှင့် ဝေးကွာသည်- အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်ကို နာကျင်စေသည့် အပြင် အိမ်လုပ်ချက်ပြုတ်နည်းများက အာမမခံနိုင်ပါ။ ပြဿနာ ပြေလည်သွားမယ်။ အရေးပေါ်အခြေအနေတွင် ခြေဖဝါးပိုးမွှားများကို မည်ကဲ့သို့ ဖယ်ရှားရမည်ကို သိရှိနိုင်သည်။ကူညီဖို့။ လူသိအများဆုံး အိမ်တွင်းကုထုံးများထဲတွင် calendula tea နှင့် propolis solution တို့ဖြစ်သည်။ Calendula လက်ဖက်ရည်ကို အိမ်မွေးတိရိစ္ဆာန်မှာ တစ်နေ့ နှစ်ကြိမ် နှစ်မြှုပ်ထားသင့်ပြီး သူ့ခြေသည်းတွေကို အရည်ထဲမှာ မိနစ် 20 ခန့် စိမ်ထားလိုက်ပါ။ လက်ဖက်ရည်ထဲတွင် ရှာလကာရည်အနည်းငယ်ကို ရောစပ်ခြင်းသည် ပါဝင်ပစ္စည်း၏ အချဉ်ဓာတ်ကြောင့် ပြဿနာကို ဖယ်ရှားပေးနိုင်ပါသည်။

ခွေးများတွင် ခြေသုပ်ပိုးများကို ကုသရန်အတွက် ပရိုပိုလစ် ထုတ်ယူမှုသည် အနည်းဆုံး 11% ရှိရပါမည်။ ရောဂါပိုးကျရောက်သည့်နေရာတစ်ခုစီတွင် တစ်ရက်လျှင် လေးကြိမ် အနည်းဆုံး ငါးရက်ဆက်တိုက် သုံးရန် အကြံပြုထားသည်။ အိမ်လုပ်ဟင်းချက်နည်းများကို နောက်ဆုံးအားကိုးရာအဖြစ် သို့မဟုတ် အရေးပေါ်အခြေအနေများတွင်သာ အသုံးပြုသင့်ကြောင်း သတိရပါ။ အကောင်းဆုံးမှာ ကပ်ပါးပိုးကို မှန်ကန်စွာဖယ်ရှားနိုင်ရန် အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်ကို တိရစ္ဆာန်ဆေးဆရာနှင့် ရက်ချိန်းယူရန်ဖြစ်သည်။