ເຊັ່ນດຽວກັບມະນຸດ, ພະຍາດປອດບວມໃນແມວເປັນພະຍາດທີ່ພົບເລື້ອຍຫຼາຍ ແລະສາມາດເກີດເປັນຜົນມາຈາກໄຂ້ຫວັດທົ່ວໄປ. ບັນຫາເກີດຂື້ນໃນເວລາທີ່ມີການຕິດເຊື້ອຢູ່ໃນປອດ, ແລະສາມາດມີສາເຫດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບປັດໃຈພາຍນອກຫຼືພາຍໃນ. ການປິ່ນປົວຕ້ອງທັນທີທັນໃດ, ຍ້ອນວ່າມັນເປັນພະຍາດທີ່ພັດທະນາຢ່າງໄວວາແລະສາມາດເຮັດໃຫ້ເສຍຊີວິດໄດ້. Patas da Casa ໄດ້ຮວບຮວມຂໍ້ມູນທີ່ສຳຄັນເພື່ອເຂົ້າໃຈວ່າພະຍາດປອດບວມໃນແມວສະແດງຕົວມັນເອງໄດ້ແນວໃດ.

ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດພະຍາດປອດບວມໃນແມວ?

ພະຍາດປອດບວມໃນແມວມີຫຼາຍສາເຫດ . ມັນສາມາດເກີດຂື້ນໄດ້, ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, ເນື່ອງຈາກບັນຫາສຸຂະພາບບາງຢ່າງໃນແມວທີ່ເຮັດໃຫ້ມັນສູນເສຍການສະທ້ອນຂອງການເຄື່ອນໄຫວຫາຍໃຈ. ນອກຈາກນັ້ນ, ອາການແພ້ແລະການສູດດົມ - ເຊັ່ນຄວັນຢາສູບ - ຍັງສາມາດເຮັດໃຫ້ແມວມີອາການປອດບວມ. ສາເຫດຕົ້ນຕໍຂອງພະຍາດ, ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ແມ່ນຜ່ານການເຂົ້າຂອງຕົວແທນຕິດເຊື້ອ - ເຊື້ອໄວຣັສ, ເຊື້ອແບັກທີເຣັຍ, ແມ່ກາຝາກຫຼືເຊື້ອເຫັດ - ເຂົ້າໄປໃນຮ່າງກາຍຂອງ feline. ພະຍາດປອດບວມໃນແມວສ່ວນຫຼາຍແມ່ນເປັນເຊື້ອແບັກທີເຣຍ ແລະໄວຣັດ. ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ, ສະພາບດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນເປັນຜົນມາຈາກ rhinotracheitis, calicivirus feline ແລະ immunodeficiency ຕົວຂອງມັນເອງ. ການຕິດເຊື້ອໄວຣັດບໍ່ແມ່ນສາເຫດຂອງພະຍາດຂອງມັນເອງ, ແຕ່ມັນມີຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການເຮັດໃຫ້ປອດອ່ອນເພຍ, ອໍານວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ການຕິດເຊື້ອ.ການປະກົດຕົວຂອງພະຍາດປອດບວມຈາກເຊື້ອແບັກທີເຣັຍ.

ສະພາບການທີສອງນີ້, ໃນທາງກັບກັນ, ເປັນພະຍາດປອດບວມທີ່ເກີດເລື້ອຍໆທີ່ສຸດໃນແມວ. ເຊື້ອແບັກທີເຣັຍທົ່ວໄປທີ່ສຸດທີ່ຮັບຜິດຊອບສໍາລັບການນີ້ແມ່ນ Escherichia coli ແລະ Bordetella bronchiseptica , ແລະອື່ນໆ. ເນື່ອງຈາກມັນເປັນພະຍາດທີ່ພັດທະນາໄວຫຼາຍ, ມັນຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ປິ່ນປົວທັນທີເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຮ້າຍແຮງຂຶ້ນ ແລະ ເຮັດໃຫ້ແມວຕາຍ.

ພະຍາດປອດບວມ: ແມວຕິດເຊື້ອຈາກການຕິດຕໍ່ກັບສັດເຈັບ

ການປົນເປື້ອນ ພະຍາດປອດບວມ Feline ແມ່ນເກີດມາຈາກການສໍາພັດໂດຍກົງຂອງແມວກັບອະນຸພາກໃນຈາມ, ໄອຫຼືຂີ້ກະເທີ່ອອກຈາກດັງແລະຕາຂອງສັດອື່ນໆທີ່ຕິດເຊື້ອ. ເມື່ອເວົ້າເຖິງພະຍາດປອດບວມ, ແມວທີ່ສູງອາຍຸ ຫຼື kittens ແມ່ນມີຄວາມສ່ຽງທີ່ສຸດທີ່ຈະຕິດເຊື້ອພະຍາດ, ຍ້ອນວ່າພວກມັນມີພູມຕ້ານທານທີ່ອ່ອນແອທີ່ສຸດ.

ມັນຍັງສົມຄວນທີ່ຈະບອກວ່າແມວທີ່ມີພະຍາດປອດບວມເຮັດໃຫ້ການຫາຍໃຈຜິດປົກກະຕິ. ເນື່ອງຈາກຫນ້າທີ່ຕົ້ນຕໍຂອງປອດແມ່ນເພື່ອປະຕິບັດການແລກປ່ຽນອາຍແກັສລະຫວ່າງອົກຊີເຈນແລະຄາບອນໄດອອກໄຊ, ການອັກເສບຂອງອະໄວຍະວະນີ້ເຮັດໃຫ້ການແລກປ່ຽນນີ້ຫຼຸດລົງແລະສາມາດນໍາເອົາຜົນສະທ້ອນທີ່ບໍ່ດີຕໍ່ລູກແມວ.

ພະຍາດປອດບວມໃນແມວ: ອາການມັກຈະຄ້າຍກັບໄຂ້ຫວັດ

ກ່ອນທີ່ຈະກວດພົບພະຍາດປອດບວມໃນແມວ, ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະຮູ້ເຖິງອາການຂອງໄຂ້ຫວັດໃຫຍ່ທົ່ວໄປ. ໃນບັນດາພວກມັນ, ພວກເຮົາສາມາດເນັ້ນໄດ້:

• ຂີ້ມູກໃນດັງ ແລະ ຕາ

• ໄອ

• ຈາມ

• ຂາດຄວາມຢາກອາຫານ

  ເບິ່ງ_ນຳ: Ragdoll: ການດູແລ, ບຸກຄະລິກກະພາບ ແລະຄວາມຢາກຮູ້ຢາກເຫັນ... ຮຽນຮູ້ເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບສາຍພັນແມວຍັກນີ້

• ອາການໄຂ້

ເມື່ອມັນມາກັບແມວທີ່ມີອາການປອດບວມ, ອາການທາງຄລີນິກອື່ນໆທີ່ສາມາດປະກົດຂຶ້ນຫຼາຍແມ່ນ:

• ຫາຍໃຈຫືດ

• ໄອ

• ເມື່ອຍລ້າ

• ນ້ຳໜັກຫຼຸດລົງ

ແມວທີ່ມີອາການປອດບວມ: ຈະເຮັດແນວໃດເພື່ອປິ່ນປົວສັດລ້ຽງ?

ໃນ anamnesis ຕົວຂອງມັນເອງ, ສັດຕະວະແພດສາມາດຮັບຮູ້ຮ່ອງຮອຍຂອງປອດອັກເສບເມື່ອຟັງສຽງໃນ bronchi. ການນັບເລືອດ ແລະ X-ray ແມ່ນການກວດທີ່ພົບເລື້ອຍທີ່ສຸດ, ແຕ່ສາມາດຂໍຕົວຢ່າງຂອງທາງເດີນຫາຍໃຈໄດ້ ເພື່ອໃຫ້ສັດຕະວະແພດວິເຄາະສະຖານະການໃນລາຍລະອຽດເພີ່ມເຕີມ.

ການປິ່ນປົວພະຍາດປອດບວມໃນແມວແມ່ນເຮັດດ້ວຍຢາຕ້ານເຊື້ອສຳລັບແມວ. ແລະຢາອື່ນໆ, ເຊັ່ນ: ຢາຕ້ານການອັກເສບ, ນອກເຫນືອຈາກການພັກຜ່ອນແລະໂພຊະນາການທີ່ດີ. ໃນກໍລະນີທີ່ຮ້າຍແຮງກວ່າເກົ່າ, ສັດອາດຈະຕ້ອງເຂົ້າໂຮງຫມໍເພື່ອການປິ່ນປົວທີ່ເຫມາະສົມ. Physiotherapy ບາງຄັ້ງຍັງສາມາດຊ່ວຍໃນການຟື້ນຟູຂອງຫນ້າທີ່ຫາຍໃຈ.

ວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດໃນການປ້ອງກັນພະຍາດປອດບວມໃນແມວແມ່ນດ້ວຍການສັກຢາ

ການສັກຢາປ້ອງກັນໃນແມວແມ່ນວິທີທີ່ມີປະສິດທິພາບທີ່ສຸດໃນການປ້ອງກັນພະຍາດປອດບວມໃນແມວ. ມີບາງອັນ, ເຊັ່ນ: V3 ແລະ V4. ພວກເຂົາປົກປ້ອງລູກແມວຈາກການຕິດເຊື້ອທີ່ສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ລະບົບຫາຍໃຈ. ສະນັ້ນ, ມັນເປັນສິ່ງ ສຳ ຄັນຫຼາຍທີ່ຈະຮັກສາປະຕິທິນການສັກຢາໃຫ້ທັນສະ ໄໝ ແລະໄປຢ້ຽມຢາມສັດຕະວະແພດເລື້ອຍໆ.