ທຸກຄົນມັກ Golden Retriever. ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກສໍາລັບຄວາມສັດຊື່ຂອງລາວ, ສະຕິປັນຍາ, ການເຊື່ອຟັງແລະຈິດໃຈທີ່ຫຼິ້ນ, ລາວເປັນ puppy ທີ່ສົມບູນແບບ; ໝູ່ຄູ່ຕະຫຼອດຊົ່ວໂມງ. ບໍ່ມີສິ່ງມະຫັດທີ່ສາຍພັນ Golden ໄດ້ເອົາຊະນະຫົວໃຈຂອງຄອບຄົວແລະຢູ່ໃນບັນຊີລາຍຊື່ຂອງຫມາທີ່ນິຍົມທີ່ສຸດໃນ Brazil. ເຖິງວ່າຈະມີການບໍ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການດູແລເກີນຈິງ, Golden Retriever ປະເຊີນກັບບາງພະຍາດສະເພາະທີ່ຄູສອນຄວນຕິດຕາມ, ເຊັ່ນ: ອາການແພ້ຜິວຫນັງ.

ບາງຄັ້ງ, ອາການຄັນແມ່ນເຫັນວ່າເປັນພຽງແຕ່ພຶດຕິກໍາຫຼືນິໄສປົກກະຕິ, ແຕ່ຄວາມບໍ່ສະບາຍກໍ່ສາມາດເປັນໄປໄດ້. ສັນຍານບັນຫາທີ່ຮ້າຍແຮງກວ່າເກົ່າ. ຄົ້ນພົບ, ຂ້າງລຸ່ມນີ້, ການປ່ຽນແປງທາງຜິວໜັງທົ່ວໄປທີ່ສຸດທີ່ສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ລູກໝາ Golden Retriever. ແລະຈື່ໄວ້ວ່າ: ຍິ່ງເຈົ້າມີຂໍ້ມູນເພີ່ມເຕີມ, ເຈົ້າສາມາດຊອກຫາຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອທາງການແພດໄດ້ໄວຂຶ້ນເພື່ອປິ່ນປົວເພື່ອນຜົມທອງຂອງເຈົ້າ.

The Golden Retriever ແລະພະຍາດຜິວໜັງ

ອີງຕາມມູນນິທິສັດ Morris, ໜຶ່ງໃນ ອົງການຈັດຕັ້ງສະຫນອງທຶນທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດສໍາລັບການຄົ້ນຄວ້າສັດຕະວະແພດໃນໂລກ, ຄວາມຜິດປົກກະຕິຂອງຜິວຫນັງແມ່ນຫນຶ່ງໃນເຫດຜົນທົ່ວໄປທີ່ສຸດທີ່ຫມາຖືກນໍາໄປຫາສັດຕະວະແພດ. ບັນຫາຜິວໜັງທີ່ພົບເລື້ອຍທີ່ສຸດແມ່ນພະຍາດ otitis ພາຍນອກ, ຕິດຕາມມາດ້ວຍໂຣກຜິວໜັງທີ່ມີຄວາມຊຸ່ມຊື່ນສ້ວຍແຫຼມ, ຜິວໜັງອັກເສບແລະຜິວໜັງຕິດຕໍ່. ໂຊກດີ, ສະພາບຜິວໜັງຫຼາຍອັນແມ່ນປິ່ນປົວງ່າຍ, ແຕ່ບາງສະພາບຜິວໜັງຖືກຮຸກຮານຫຼາຍ ແລະຕ້ອງການການປິ່ນປົວສະເພາະໃນໄລຍະຍາວ.

OGolden Retrievers ແມ່ນຫນຶ່ງໃນບັນດາສາຍພັນຫມາທີ່ predisposed ທາງພັນທຸກໍາທີ່ສຸດຕໍ່ບັນຫາຜິວຫນັງ. ເສື້ອຄຸມໜາແໜ້ນ ແລະເສື້ອຄຸມຍາວຂອງພວກມັນເຮັດໃຫ້ເປັນບ່ອນຢູ່ອາໄສຂອງແມ່ກາຝາກ ແລະເຊື້ອແບັກທີເຣັຍທີ່ເປັນສາເຫດຂອງພະຍາດ. ນອກເຫນືອຈາກອາການຄັນທີ່ຫນ້າລໍາຄານ, ອາການແພ້ສາມາດນໍາໄປສູ່ຜິວຫນັງທີ່ເປັນເກັດ, ສີແດງແລະແມ້ກະທັ້ງການຕິດເຊື້ອທີ່ຮ້າຍແຮງ, ເຊັ່ນ: pyoderma canine. ນີ້ແມ່ນແຫຼ່ງຕົ້ນຕໍຂອງບັນຫາຜິວຫນັງຢູ່ໃນຫມາ:

• mold;
• ຝຸ່ນ;
• pollen ແລະ allergens ສະພາບແວດລ້ອມອື່ນໆ;
• ອາຫານ ;
• ແມງໄມ້, ແມງ ແລະ ເຫັບ;
• ອາກາດຮ້ອນ ຫຼື ເຢັນ;
• ເຊື້ອລາ ແລະ ເຊື້ອແບັກທີເຣັຍ.

ພະຍາດຜິວໜັງປຽກສ້ວຍແຫຼມ: ໝາສາຍພັນ Golden ແມ່ນ ມັກຈະເປັນພະຍາດດັ່ງກ່າວ

ຜິວໜັງຊຸ່ມຊື່ນແບບສ້ວຍແຫຼມແມ່ນບັນຫາຜິວໜັງທີ່ມີລັກສະນະເປັນຈຸດທີ່ຕິດເຊື້ອ, ສີແດງ, ຄວາມຊຸ່ມຊື່ນ ແລະ ເຈັບປວດ. ສ່ວນຫຼາຍມັກໃນຫມາທີ່ມີຂົນຍາວເຊັ່ນ Golden Retriever, ສະພາບນີ້ມັກຈະເກີດມາຈາກບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ນ້ອຍກວ່າ (ຕົວຢ່າງແມງໄມ້ກັດ, ແມງເຫັບ, ແລະແມ່ກາຝາກອື່ນໆ). ເມື່ອໝາເລີ່ມຂູດ, ເລຍ ຫຼືກັດບໍລິເວນທີ່ຖືກກະທົບ, ຈຸດຮ້ອນມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະເພີ່ມຂະໜາດ ແລະຮ້າຍແຮງຂຶ້ນຢ່າງໄວວາ.

Canine pyoderma: ພະຍາດສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດ ອາການຄັນ ແລະຜົມຫຼົ່ນຫຼາຍ

Canine pyoderma, ຫຼື pyoderma, ເປັນການຕິດເຊື້ອແບັກທີເລຍທີ່ມີຜົນກະທົບຕໍ່ຮາກຜົມ ແລະຜິວໜັງຂອງ Goldens. ພະຍາດດັ່ງກ່າວຍັງສາມາດຖືກເອີ້ນວ່າ impetigo ຖ້າບັນຫາປາກົດຢູ່ໃນ Goldenpuppy retriever. ອາການທີ່ພົບເຫັນທົ່ວໄປທີ່ສຸດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບ pyoderma ແມ່ນ papules ຫຼື pustules ທີ່ປະກອບດ້ວຍຜິວຫນັງຂອງສັດ. Pyoderma ໃນຫມາປົກກະຕິແລ້ວມີສາເຫດພື້ນຖານຢູ່ຫລັງມັນ, ເຊັ່ນ: ອາການແພ້ຫຼື hypersensitivity ກັບ fleas, ແມງ, ອາຫານຫຼືປັດໃຈສິ່ງແວດລ້ອມ. ນອກເໜືອໄປຈາກອາການຄັນຮຸນແຮງ, ໝາທີ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກ pyoderma ອາດຈະມີອາການຜົມຫລົ່ນ, ແດງ, ປ່ຽນສີ ແລະຜິວໜັງເປັນເກັດໆ.

ຜິວໜັງອັກເສບຈາກການລະຄາຍເຄືອງ: ສາເຫດແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບການສຳຜັດທາງຮ່າງກາຍກັບສານບາງຊະນິດ

ມີສອງຢ່າງ. ປະເພດຂອງຜິວໜັງຕິດຕໍ່ - ອາການແພ້ແລະລະຄາຍເຄືອງ - ແລະເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາເປັນສອງເງື່ອນໄຂທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ອາການແລະການປິ່ນປົວແມ່ນຄ້າຍຄືກັນຫຼາຍ. ຜິວໜັງອັກເສບທີ່ເກີດການລະຄາຍເຄືອງແມ່ນບັນຫາທີ່ສາມາດເກີດຂື້ນໄດ້ຖ້າ Golden Retriever ຂອງທ່ານຕິດຕໍ່ກັບສານທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດການລະຄາຍເຄືອງຕໍ່ຜິວຫນັງ. ສານລະຄາຍເຄືອງທີ່ພົບເລື້ອຍທີ່ສຸດແມ່ນຢາຊັກຟອກ, ແຊມພູ, ສະບູ, ທາດລະລາຍ, ຂີ້ເຜີ້ງ, ຜະລິດຕະພັນຈາກນ້ຳມັນ, ພືດ ແລະ ນໍ້າຫອມ.

ຜິວໜັງອັກເສບເປັນສະພາບຜິວໜັງທີ່ເກີດຈາກພູມແພ້ຕໍ່ສິ່ງແວດລ້ອມ

ພະຍາດຜິວໜັງ Canine atopic disease (atopy) ແມ່ນອາການແພ້ທີ່ເກີດຈາກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນສະພາບແວດລ້ອມເຊັ່ນ: pollen, molds, ແມງຫຍ້າແລະຂີ້ຝຸ່ນ. ໃນບັນດາອາການແມ່ນອາການຄັນຂອງຜິວຫນັງ, ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຢູ່ໃນບໍລິເວນຂອງ paws,ຫູ, ທ້ອງ ແລະຂີ້ແຮ້. ເມື່ອໝາຂູດ, ເລຍ ຫຼືກັດບໍລິເວນນັ້ນ, ຜິວໜັງມັກຈະເປັນສີແດງ, ເຈັບປວດ ແລະເປີດໃຫ້ຕິດເຊື້ອ. ເນື່ອງຈາກລັກສະນະທາງພັນທຸກໍາຂອງພະຍາດ, ແນວພັນຂອງຫມາຫຼາຍຊະນິດໄດ້ຖືກ predisposed ກັບມັນ, ເຊັ່ນ: Golden Retriever, Labrador ແລະ Bulldog.

ຂໍ້ຄວນລະວັງ: ອາການແພ້ສາມາດເຮັດໃຫ້ Golden Retriever ພັດທະນາ otitis externa

ການຕິດເຊື້ອຫູແມ່ນພົບເລື້ອຍໃນຫມາ, ແລະບາງສາຍພັນທີ່ມີບັນຫາພື້ນຖານແລະຫູໃຫຍ່ - ເຊັ່ນ Golden Retriever - ມີຄວາມສ່ຽງຫຼາຍສໍາລັບສະພາບທາງການແພດປະເພດນີ້. ປັດໃຈຕ່າງໆທີ່ແຕກຕ່າງກັນສາມາດປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການພັດທະນາຂອງ otitis ພາຍນອກ, ລວມທັງການແພ້ອາຫານ, ແມ່ກາຝາກ, allergens ສິ່ງແວດລ້ອມແລະຕົວແທນອື່ນໆທີ່ຮັບຜິດຊອບຕໍ່ການອັກເສບແລະອາການຄັນ.

ວິທີຫຼີກເວັ້ນການແພ້ຜິວຫນັງໃນ Golden Retrievers?

• ໃນລະຫວ່າງການຍ່າງ, ຫຼຸດຜ່ອນການສໍາຜັດກັບສັດລ້ຽງຂອງທ່ານຕໍ່ກັບສານພິດຈາກສິ່ງແວດລ້ອມເຊັ່ນ: ເກສອນ ແລະຫຍ້າທີ່ຕັດສົດໆ. ເມື່ອກັບມາ, ອະນາໄມລູກໝາຂອງເຈົ້າດ້ວຍຜ້າປຽກ, ເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດຕໍ່ອ້ວນ;
• ເພື່ອປ້ອງກັນແມງໄມ້, ອະນາໄມເຮືອນເລື້ອຍໆ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຕຽງນອນຂອງເຈົ້າທອງ ແລະບ່ອນອື່ນໆທີ່ລາວມັກນອນ;<6
• ຖ້າໝາມີອາການແພ້ຕໍ່ເຊື້ອເຫັດ, ໃຫ້ໃຊ້ເຄື່ອງລະບາຍຄວາມຊຸ່ມຊື່ນໃນສະພາບແວດລ້ອມໃນເຮືອນເພື່ອຫຼຸດຄວາມຊຸ່ມຊື່ນຂອງອາກາດ;
• ໃຊ້ແຊມພູສະເພາະສຳລັບໝາ ແລະຕາມສັ່ງໂດຍສັດຕະວະແພດ. ຜະລິດຕະພັນສາມາດເອົາຈໍານວນຫຼາຍຂອງພູມແພ້ທີ່ຕິດຢູ່ກັບເປືອກຫຸ້ມນອກ;
• ໄປພົບສັດຕະວະແພດເປັນປະຈຳເພື່ອໃຫ້ລາວສາມາດລະບຸບັນຫາຜິວໜັງໄດ້ໃນໄລຍະເລີ່ມຕົ້ນ. ຜູ້ຊ່ຽວຊານຍັງສາມາດແນະນໍາທ່ານກ່ຽວກັບວິທີປ້ອງກັນແມ່ກາຝາກທີ່ມີປະສິດຕິຜົນທີ່ສຸດ;

ທອງຄໍາ: ຄວນພາຫມາໄປຫາສັດຕະວະແພດທັນທີທີ່ຄູສອນກໍານົດບັນຫາຜິວຫນັງ

ເມື່ອສັງເກດເຫັນວ່າຫມາ Golden Retriever ຂອງທ່ານມີການປ່ຽນແປງຜິວຫນັງບາງຢ່າງ, ໃຫ້ນັດພົບສັດຕະວະແພດທີ່ທ່ານໄວ້ວາງໃຈໃນທັນທີ. ການປະເມີນເບື້ອງຕົ້ນຂອງສັດລ້ຽງສາມາດຊ່ວຍປ້ອງກັນບັນຫາທີ່ຮ້າຍແຮງກວ່າເກົ່າ, ເຊັ່ນການຕິດເຊື້ອຜິວຫນັງຂັ້ນສອງ. ພະຍາດພູມແພ້ຫຼາຍຊະນິດແມ່ນສາມາດປິ່ນປົວໄດ້ ແລະມີການຄາດເດົາໃນໄລຍະຍາວທີ່ດີເລີດ, ໂດຍສະເພາະຖ້າພວກມັນຖືກກວດພົບໄວ.