ເມື່ອພວກເຮົາຄິດເຖິງໝາທີ່ມີເຄື່ອງຖູແຂ້ວ, ມັນອາດຈະເບິ່ງຄືວ່າເປັນການເວົ້າເກີນຈິງອັນໃຫຍ່ຫຼວງ ແລະເປັນການໂຕ້ຖຽງອີກອັນໜຶ່ງທີ່ຈະໃສ່ເຂົ້າໃນບັນຊີຂອງບັນຫາການປ່ຽນມະນຸດຂອງສັດ. ແຕ່ຄວາມຈິງແມ່ນວ່າ, ໃນບາງກໍລະນີ, ເຄື່ອງມືນີ້ມີຄວາມສໍາຄັນທີ່ສຸດທີ່ຈະແກ້ໄຂບັນຫາໃນແຂ້ວຂອງຫມາທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມບໍ່ສະບາຍແລະຄວາມເຈັບປວດ. Paws da Casa ກະກຽມຄູ່ມືທີ່ມີທຸກຢ່າງທີ່ເຈົ້າຕ້ອງການຮູ້ກ່ຽວກັບໝາທີ່ມີເຊືອກຜູກ!

ເມື່ອໃດທີ່ການໃຊ້ເຊືອກຜູກໃນໝາຖືກຊີ້ບອກ?

ບໍ່​ດົນ​ມາ​ນີ້, ເຊືອກ​ມັດ​ແຂ້ວ​ໝາ​ເລີ່ມ​ຖືກ​ນຳ​ໃຊ້​ຢູ່​ທີ່​ນີ້​ໃນ​ປະ​ເທດ​ບຣາ​ຊິນ, ຄາດ​ຄະ​ເນ​ວ່າ​ການ​ປິ່ນ​ປົວ​ແບບ​ນີ້​ໄດ້​ເລີ່ມ​ຕົ້ນ​ມາ​ປະ​ມານ 15 ຫາ 20 ປີ​ກ່ອນ. ທີ່ເຮັດດ້ວຍຢາງ ຫຼືສາຍໂລຫະ, ຈຸດປະສົງຂອງອຸປະກອນແຂ້ວແມງບໍ່ແມ່ນຄວາມງາມຂອງຮອຍຍິ້ມຂອງສັດ, ແຕ່ແທນທີ່ຈະແກ້ໄຂການຈັດລຽງແຂ້ວທີ່ບໍ່ດີ.

Malocclusion ແມ່ນຊື່ທີ່ຕັ້ງໃຫ້ກັບການຕິດຕໍ່ຜິດປົກກະຕິລະຫວ່າງແຂ້ວຂອງແຂ້ວ. arch ເທິງແລະຕ່ໍາ, ນັ້ນແມ່ນ, ເມື່ອແຂ້ວບໍ່ສອດຄ່ອງຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ເນື່ອງຈາກການຈັດຕໍາແຫນ່ງທີ່ບໍ່ດີ, ຫມາອາດຈະມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການ chewing, ນອກເຫນືອຈາກການເຮັດໃຫ້ເກີດການຕິດເຊື້ອ, ປາກແລະບັນຫາແຂ້ວທີ່ຮ້າຍແຮງກວ່າອື່ນໆ. ໝາທີ່ມີອາການປວດແຂ້ວເປັນສັນຍານນຳ.

ຄວນຈື່ໄວ້ວ່າການໃຊ້ເຊືອກຜູກແຂ້ວສຳລັບໝາບໍ່ໄດ້ຊີ້ບອກສະເໝີໄປ. ນີ້ແມ່ນຊັບພະຍາກອນທີ່ໃຊ້ເປັນທາງເລືອກສຸດທ້າຍ, ສະນັ້ນມັນຈໍາເປັນຕ້ອງເອົາສັດໄປຫາສັດຕະວະແພດທີ່ຊ່ຽວຊານດ້ານທັນຕະກໍາເພື່ອປະເມີນທາງເລືອກ.

ປະເພດເຊືອກຜູກສຳລັບໝາ

ສາຍແຂນສາມາດເຮັດດ້ວຍວັດສະດຸ ແລະຮູບແບບຕ່າງໆເຊັ່ນ: ໂລຫະ ຫຼືພາດສະຕິກ ແລະແຕ່ລະອັນ. ກໍ​ລະ​ນີ​ທີ່​ຈະ​ຕ້ອງ​ການ​ປະ​ເພດ​. ໃນບາງສະຖານະການ, ສໍາລັບການຍົກຕົວຢ່າງ, ບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງວາງສາຍແຂນໃສ່ແຂ້ວຂອງສັດທັງຫມົດ, ແຕ່ວ່າພຽງແຕ່ກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດ malocclusion. ການຕັດສິນໃຈແມ່ນເຮັດໂດຍສັດຕະວະແພດ, ຜູ້ທີ່ປະເມີນແຕ່ລະກໍລະນີແລະຄໍານຶງເຖິງບັນຫາຕ່າງໆເຊັ່ນ temperament ຂອງສັດ, ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍແລະປະເພດຂອງການດູແລ. ຫຼັງຈາກການຕັດສິນໃຈກ່ຽວກັບອຸປະກອນທີ່ດີທີ່ສຸດ, ຫມາແມ່ນ anesthetized ເພື່ອ undergo ຂັ້ນຕອນການ.

ໝາທີ່ມີເຊືອກຜູກ: ເຝົ້າລະວັງອາການທີ່ສັດລ້ຽງຂອງເຈົ້າຕ້ອງໃສ່ມັນ

ກ່ອນການວິນິດໄສໂດຍສັດຕະວະແພດ, ມີບາງສັນຍານທີ່ບົ່ງບອກວ່າຂອງເຈົ້າ ໝາມີບາດແຜໃນປາກຂອງໝາ, ບາງທີອາດຕ້ອງໃຊ້ອຸປະກອນດັດແຂ້ວ:

• ບາດແຜພາຍໃນປາກຂອງໝາ
• ນ້ຳລາຍຫຼາຍເກີນໄປ
• ມີເລືອດອອກ
• ກິ່ນປາກແຮງ
• ຄວາມຢາກອາຫານ
• ເຫງືອກແດງ ແລະ ບວມ
<0
• ອາການໃຄ່ບວມ
ເບິ່ງ_ນຳ: ທັງຫມົດກ່ຽວກັບ mange ໃນແມວ: ຊອກຫາເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບປະເພດທີ່ແຕກຕ່າງກັນຂອງພະຍາດ

ອາການເຫຼົ່ານີ້ພົບທົ່ວໄປກັບຄົນອື່ນໆ. ພະຍາດທາງປາກ, ສະນັ້ນ, ມັນເປັນສິ່ງ ສຳ ຄັນທີ່ຈະຕ້ອງເຝົ້າລະວັງພຶດຕິ ກຳ ທີ່ຜິດປົກກະຕິຂອງໝາຢູ່ສະ ເໝີ ແລະພາລາວໄປຫາສັດຕະວະແພດຖ້າສັງເກດເຫັນຫຼາຍກວ່າ ໜຶ່ງ ອາການ.

ແມ່ນຫຍັງຄືສາເຫດຫຼັກຂອງ malocclusion ຂອງແຂ້ວຫມາ?

ໝາບາງໂຕ, ເນື່ອງຈາກທາງກາຍຍະວະຂອງພວກມັນເອງ, ມີຄວາມອ່ອນໄຫວຕໍ່ກັບບັນຫາການຈັດແຂ້ວ, ເຊັ່ນດຽວກັບໝາ brachycephalic. ເນື່ອງຈາກວ່າພວກມັນມີຄາງກະໄຕທີ່ຖອດອອກ, ແຂ້ວຂອງສັດເຫຼົ່ານີ້ສາມາດເຕີບໂຕໃນທິດທາງທີ່ແຕກຕ່າງກັນເນື່ອງຈາກການຂາດພື້ນທີ່.

ອີກສາເຫດໜຶ່ງຂອງ malocclusion ແມ່ນການລ່າຊ້າຂອງແຂ້ວເດັກນ້ອຍ. ການແລກປ່ຽນແຂ້ວຂອງຫມາມັກຈະເກີດຂຶ້ນລະຫວ່າງ 4 ຫາ 7 ເດືອນຂອງຊີວິດ, ແຕ່ຖ້າຫາກວ່າການຫຼຸດລົງນີ້ບໍ່ເກີດຂຶ້ນ, ແຂ້ວຖາວອນເກີດຢູ່ເທິງ, misaligning arcade ແລະເປັນອັນຕະລາຍກັດຂອງສັດເຫຼົ່ານີ້. ໃນກໍລະນີດັ່ງກ່າວ, ການສະກັດເອົາແຂ້ວ້ໍານົມທີ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຫຼຸດລົງອອກແມ່ນຊີ້ໃຫ້ເຫັນ.

ຄູສອນຂອງໝາທີ່ມັກກັດຂອງຫຼິ້ນ ແລະ ວັດຖຸແຂງ ກໍ່ຄວນລະວັງການປະຕິບັດນີ້, ເພາະມັນມີຄວາມສ່ຽງທີ່ໝາຈະແຂ້ວແຕກ. ນອກເໜືອໄປຈາກຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການ chewing ທີ່ເກີດຈາກຄວາມເຈັບປວດທີ່ຮຸນແຮງ, ການກະດູກຫັກສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດການຕິດເຊື້ອທີ່ຮ້າຍແຮງແລະການບາດເຈັບໃນປາກຂອງສັດ.

ໃນບາງກໍລະນີ, ຫມາບາງຊະນິດເກີດມາມີແຂ້ວຫຼາຍຫຼືຫນ້ອຍໃນປາກ. , ເຊິ່ງສາມາດແຊກແຊງກັບ arch fitting ເນື່ອງຈາກການຈັດຕໍາແຫນ່ງແຂ້ວບໍ່ດີ. ເນື່ອງຈາກການຂາດຊ່ອງຫວ່າງຢູ່ໃນປາກຂອງສັດ, ແຂ້ວຈະເຕີບໂຕຂຶ້ນເປັນກ້ອນ, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການແກ້ໄຂແຂ້ວດ້ວຍການໃຊ້ເຊືອກຜູກແຂ້ວ.

ການຕົກ ແລະ ການບາດເຈັບສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດບັນຫາໃນການຈັດແຂ້ວຂອງສັດລ້ຽງໄດ້. ໃນທຸກກໍລະນີ, ມັນເປັນສິ່ງຈໍາເປັນທີ່ສັດຕະວະແພດກວດ​ສອບ​ແລະ​ວິ​ນິດ​ໄສ​ຫມາ​.

ການຈັດວາງ ແລະ ບຳລຸງຮັກສາແຂ້ວໃນໝາເປັນແນວໃດ?

ມັນອາດເບິ່ງຄືວ່າແປກຫຼາຍທີ່ຈະຈິນຕະນາການໝາທີ່ມີເຊືອກຜູກ, ແຕ່ຂະບວນການທັງໝົດແມ່ນຄ້າຍຄືກັນກັບມະນຸດ. . ຖ້າຫາກວ່າມັນໄດ້ຖືກຕັດສິນໃຈວ່າການນໍາໃຊ້ເປັນສິ່ງຈໍາເປັນເພື່ອໃຫ້ສັດລ້ຽງຂອງທ່ານມີຄຸນນະພາບຊີວິດທີ່ດີກວ່າ, ກ່ອນອື່ນ ໝົດ, ການທົດສອບຊຸດຕ່າງໆຈະຖືກປະຕິບັດເພື່ອຮັບປະກັນຄວາມເປັນໄປໄດ້ຂອງຂະບວນການ, ເຊັ່ນ: ການກວດເລືອດ, ຕັບແລະ ໝາກ ໄຂ່ຫຼັງ, ແລະໃນກໍລະນີ. ຂອງຜູ້ສູງອາຍຸ, electrocardiogram ແລະ echocardiogram. ຈາກແມ່ພິມ, ຜູ້ຊ່ຽວຊານສາມາດກໍານົດປະເພດຂອງການແກ້ໄຂທີ່ຈະເຮັດໄດ້ດີກວ່າ.

ສາຍແຂນສຳລັບໝາມີລາຄາເທົ່າໃດ ແລະການປິ່ນປົວດົນປານໃດ?

ການເວົ້າ ຂອງຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ, ມູນຄ່າໂດຍປະມານສໍາລັບການບັນຈຸເຂົ້າຮຽນແມ່ນ R$5,000, ແຕ່ສ່ວນທີ່ດີແມ່ນວ່າການປິ່ນປົວແມ່ນຂ້ອນຂ້າງໄວ, ໂດຍສະເລ່ຍມັນໃຊ້ເວລາຈາກສອງຫາສີ່ເດືອນ. ປົກກະຕິແລ້ວຫມາສາມາດປັບຕົວເຂົ້າກັບການປິ່ນປົວໂດຍບໍ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍ, ແຕ່ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ສຸດທີ່ຈະສັງເກດເບິ່ງພຶດຕິກໍາຂອງສັດລ້ຽງຂອງເຈົ້າແລະຫ້າມການກືນອາຫານແຂງ.

ແຂ້ວຂອງໝາຕ້ອງການການດູແລຫຼັງຈາກຂັ້ນຕອນ

ເນື່ອງຈາກພວກມັນຍັງນ້ອຍ, ມັນຈຶ່ງສຳຄັນທີ່ຈະຮັກສາວິທີຮັກສາແຂ້ວກັບສັດລ້ຽງຂອງເຈົ້າ, ເພື່ອຫຼີກເວັ້ນການສະສົມ. ຂອງ plaques ເຊື້ອແບັກທີເຣັຍແລະຮູບລັກສະນະຂອງພະຍາດຊ່ອງປາກ, ເຊັ່ນ: tartar.

ຫຼັງຈາກ.ການຈັດວາງສາຍແຂນແຂ້ວ, ການດູແລນີ້ຕ້ອງໄດ້ຮັບການ redoubled, ເນື່ອງຈາກວ່າອຸປະກອນເສີມສະຫນອງການສະສົມຂອງອາຫານແລະເຊື້ອແບັກທີເຣັຍທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດ. ຂໍແນະນຳໃຫ້ຖູແຂ້ວປະຈຳວັນ, ຫຼືຢ່າງໜ້ອຍສາມຫາສີ່ເທື່ອຕໍ່ອາທິດ, ດ້ວຍການໃຊ້ແປງຖູແຂ້ວຂອງໝາທີ່ມີຂົນອ່ອນໆ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ສັດທຳຮ້າຍສັດ.

ຖ້າໝາຂອງເຈົ້າບໍ່ຄຸ້ນເຄີຍ. ມັນ, ຖູແຂ້ວຂອງລາວ, ລາວຕ້ອງການໃຊ້ກັບຂະບວນການຖູແຂ້ວ, ມີຄວາມອົດທົນແລະຄວາມອົດທົນຫຼາຍ. ກວດເບິ່ງຄຳແນະນຳບາງຢ່າງ!

• ກ່ອນເລີ່ມຖູແຂ້ວ, ໃຫ້ສະແດງ ແລະໃຫ້ສັດເຫັນແປງ. ຫ້າມຈັບໝາ ແລະ ເຈັບປວດໃນທັນທີ.
• ຖ້າລາວບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ໃຊ້ແປງຖູແຂ້ວໃນຄັ້ງທຳອິດ, ໃຫ້ໃຊ້ຜ້າອັດປາກດ້ວຍຢາສີຟັນເພື່ອໃຫ້ລາວຄຸ້ນເຄີຍກັບການເຄື່ອນໄຫວພາຍໃນປາກ. ຄວາມລັບບໍ່ແມ່ນການເລັ່ງຂະບວນການ ແລະປ່ອຍໃຫ້ໝາປັບຕົວຕາມເວລາຂອງມັນ.
• ເລືອກເວລາທີ່ສັດລ້ຽງຂອງເຈົ້າສະຫງົບລົງ ເຊັ່ນ: ຕອນທ້າຍຂອງມື້. ດັ່ງນັ້ນ, ຂະບວນການສາມາດ smoother.
• ຈົ່ງຈື່ໄວ້ວ່າການຖູແຂ້ວເປັນປະຈຳເປັນສິ່ງສຳຄັນເພື່ອຮັກສາຄຸນນະພາບຊີວິດຂອງສັດ. ຄ່ອຍໆ, ໝາຈະຄຸ້ນເຄີຍກັບການປະຕິບັດ.

ຄຳເຕືອນ! ພະຍາດຊ່ອງປາກໃນຫມາທີ່ສົມຄວນໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈຈາກຄູສອນ

ເຖິງແມ່ນວ່າຫມາຂອງເຈົ້າບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງໃສ່ເຊືອກຜູກ, ມັນເປັນສິ່ງຈໍາເປັນທີ່ຈະຮັກສາເປັນປົກກະຕິ.ດ້ວຍປາກ ແລະ ແຂ້ວຂອງສັດເພື່ອຫຼີກເວັ້ນພະຍາດຮ້າຍແຮງບາງຊະນິດ, ເຊັ່ນ:

1. Gingivitis ໃນຫມາ

ສາເຫດຕົ້ນຕໍແມ່ນການສະສົມຂອງ plaque ເຊື້ອແບັກທີເຣັຍເນື່ອງຈາກການຂາດການຖູແຂ້ວ. ອາການຫຼັກຂອງມັນຄືການໃຄ່ບວມ ແລະແດງຂອງເຫງືອກ.

2. ພະຍາດ Periodontal Disease

ເບິ່ງ_ນຳ: ມີບັນຫາການຊັກຊ້າຂອງ dewormer ສໍາລັບຫມາ?

ຖ້າ gingivitis ບໍ່ໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວຢ່າງຖືກຕ້ອງ, gingivitis ສາມາດກ້າວໄປສູ່ພະຍາດ periodontal, ເຊິ່ງບໍ່ມີການປິ່ນປົວ. ໃນກໍລະນີດັ່ງກ່າວ, ດ້ວຍການພັດທະນາຂອງແຜ່ນແບັກທີເລຍ, ເນື້ອເຍື່ອປາກຂອງສັດຈະເລີ່ມຖືກທໍາລາຍແລະແມ້ກະທັ້ງກະດູກສາມາດໄດ້ຮັບຜົນກະທົບ, ເຊິ່ງສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດການກະດູກຫັກຂອງຄາງກະໄຕ.

3. ແຂ້ວຫັກ

ເກີດຂຶ້ນເມື່ອມີແຂ້ວຫັກໃນໝາ ແລະ ເຊື້ອແບັກທີເຣັຍເຂົ້າໄປຜ່ານສ່ວນໃນຂອງແຂ້ວສັດ, ໄປຮອດກະດູກ. ການອັກເສບນີ້ສາມາດແຜ່ລາມໄປທົ່ວຮ່າງກາຍຂອງສັດ ແລະໄປເຖິງອະໄວຍະວະອື່ນໆ.