ບາດແຜໃນແມວ: ຮູ້ຈັກບາງປະເພດທົ່ວໄປທີ່ສຸດ
ສາລະບານ
ການເຈັບໃນແມວສາມາດພົບໄດ້ຫຼາຍ. ເມື່ອພວກເຮົາສັງເກດເຫັນການບາດເຈັບເລັກນ້ອຍໃນແມວ, ການຄົ້ນຫາທາງອິນເຕີເນັດສາມາດນໍາພວກເຮົາໄປສູ່ຜົນໄດ້ຮັບທີ່ມັກຈະບໍ່ກົງກັບຄວາມເປັນຈິງ. ຮອຍຂີດຂ່ວນທີ່ເປັນຜົນມາຈາກການຕໍ່ສູ້, ສິວ feline, ອາການແພ້ ແລະແມ້ກະທັ້ງພະຍາດທີ່ຮ້າຍແຮງກວ່າເກົ່າ, ເຊັ່ນ: sporotrichosis ຫຼື dermatitis atopic, ສາມາດເປັນສາເຫດຂອງ bruises ໄດ້. ໃນທຸກກໍລະນີ, ສະຫວັດດີການແລະສຸຂະພາບຂອງແມວສາມາດເປັນອັນຕະລາຍ. ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານລະບຸສິ່ງທີ່ອາດຈະເປັນສາເຫດຂອງບາດແຜໃນແມວ, ພວກເຮົາໄດ້ກະກຽມອຸປະກອນທີ່ມີປະເພດທົ່ວໄປທີ່ສຸດແລະການດູແລຄວາມຕ້ອງການຂອງລູກແມວຂອງທ່ານ. ແຕ່ຈື່ໄວ້ວ່າ: ທີ່ເຫມາະສົມແມ່ນສະເຫມີໄປຊອກຫາສັດຕະວະແພດໃນເວລາທີ່ສັງເກດເຫັນບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ແຕກຕ່າງກັນຢູ່ໃນຮ່າງກາຍຂອງ kitty ຂອງທ່ານ.
ບາດແຜໃນແມວ: feline sporotrichosis ເປັນບັນຫາທີ່ຮ້າຍແຮງຫຼາຍ
ເຈົ້າຂອງລູກແມວທຸກຄົນໄດ້ຍິນກ່ຽວກັບພະຍາດນີ້, ເຊິ່ງໃນຫຼາຍໆກໍລະນີເຮັດໃຫ້ເກີດການເສຍຊີວິດຍ້ອນຄວາມເຂັ້ມຂຸ້ນຂອງບາດແຜໃນແມວ. . Feline sporotrichosis ພັດທະນາມາຈາກເຊື້ອເຫັດ Sporothrix Schenckii, ທີ່ມີຢູ່ໃນດິນແລະທໍາມະຊາດ (ເປືອກຕົ້ນໄມ້ແລະແມ້ກະທັ້ງພຸ່ມໄມ້ດອກກຸຫລາບ). ເພາະສະນັ້ນ, ເປັນເວລາດົນນານ, sporotrichosis ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກເປັນ "ພະຍາດສວນ", ຍ້ອນວ່າມັນຍັງມີຜົນກະທົບຕໍ່ມະນຸດ.
ເມື່ອສຳຜັດກັບແມວທີ່ມີພະຍາດ sporotrichosis, ມັນ ຈຳ ເປັນຕ້ອງໄດ້ລະມັດລະວັງ, ລວມທັງການບໍ່ປະສົມສັດທີ່ຕິດເຊື້ອກັບສັດທີ່ມີສຸຂະພາບດີອື່ນໆ. ມັນຍັງດີທີ່ຈະຫຼີກລ້ຽງການຕິດຕໍ່ທາງດ້ານຮ່າງກາຍກັບສັດ.ຖ້າທ່ານມີບາດແຜຢູ່ໃນຮ່າງກາຍຂອງທ່ານ, ເຊັ່ນ: ຮອຍຂີດຂ່ວນຫຼືບາດແຜເປີດ.
ມີສາມໄລຍະໃນ sporotrichosis: cutaneous, lymphocutaneous ແລະການແຜ່ກະຈາຍ. ໃນກໍລະນີຂອງແມວ, ການປິ່ນປົວຕ້ອງໄດ້ຮັບການປະຕິບັດໂດຍໄວເທົ່າທີ່ຈະໄວໄດ້, ເນື່ອງຈາກວ່າພະຍາດມັກຈະກ້າວໄປສູ່ໄລຍະແຜ່ຂະຫຍາຍຢ່າງໄວວາ, ສັດມີບາດແຜຫຼາຍຢູ່ໃນຮ່າງກາຍ, ຫາຍໃຈຍາກແລະແມ້ກະທັ້ງອາການປວດຮາກ, ເພາະວ່າມັນບໍ່ສາມາດລ້ຽງຕົວເອງໄດ້. ຂອງຄວາມເຈັບປວດ.
ເບິ່ງບາງຮູບຂອງບາດແຜໃນແມວ. ເອົາໃຈໃສ່: ຮູບພາບທີ່ເຂັ້ມແຂງ!
ເບິ່ງ_ນຳ: Lhasa Apso: ເບິ່ງ infographic ແລະຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບຄຸນລັກສະນະທັງຫມົດຂອງສາຍພັນຫມາ 
ການປາບປາມສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດເປັນຝີທົ່ວຮ່າງກາຍຂອງ ສັດ
ມັນເປັນເລື່ອງທຳມະດາຫຼາຍທີ່ຫຼັງຈາກແມວຕໍ່ສູ້ຮ່າງກາຍຂອງສັດຈະເກີດເປັນຝ້າ, ອັກເສບມີໜອງ, ມີສີແດງ ແລະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມເຈັບປວດຫຼາຍ. ເຊັ່ນດຽວກັນກັບ "ຕຸ່ມຜື່ນ", ບາດແຜນີ້ແມ່ນປະຕິກິລິຍາຂອງຮ່າງກາຍຕໍ່ການອັກເສບໃນປະຈຸບັນແລະບໍ່ຄວນຖືກລະເບີດໂດຍມະນຸດ. ເສັ້ນປະສາດແມ່ນມີຄວາມອ່ອນໄຫວ ແລະ ຖ້າມັນແຕກອອກ, ມັນສາມາດຕິດເຊື້ອໄດ້ ແລະ ສຸດທ້າຍຈະເຮັດໃຫ້ເກີດບາດແຜໃຫຍ່ກວ່າອັນທີ່ມີແລ້ວ. ໃນກໍລະນີຂອງການເປັນฝี, ຢາຕ້ານເຊື້ອສາມາດຊ່ວຍຫຼຸດຜ່ອນບາດແຜແລະເລັ່ງຂະບວນການຟື້ນຟູຂອງຮ່າງກາຍແລະການປິ່ນປົວ. ກິ່ນລັກສະນະ, ແຕ່ວ່າມັນເປັນເລື່ອງປົກກະຕິແລະບໍ່ມີຫຍັງທີ່ຈະເຮັດ. ພາຍຫຼັງທີ່ຝ່າຝືດແຕກແລ້ວ, ຄວນໃສ່ຜ້າກັ້ງເພື່ອຢຸດຂອງແຫຼວ ແລະ ໜອງ, ແຕ່ນີ້ບໍ່ແມ່ນກໍລະນີສະເໝີໄປ.ແນະນໍາໃຫ້ໃຊ້ຢາຂີ້ເຜິ້ງ. ເນື່ອງຈາກວ່າມັນເປັນປະຕິກິລິຍາປົກກະຕິຂອງຮ່າງກາຍຕໍ່ການຕິດເຊື້ອ, ການປິ່ນປົວເກີດຂື້ນໂດຍບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງມີການແຊກແຊງຈາກພາຍນອກຫຼາຍ.
ແມງສາມາດເຮັດໃຫ້ບາດແຜໃນຫູຂອງແມວ
ແມງເປັນແມ່ກາຝາກທີ່ພົບຫຼາຍໃນຊີວິດຂອງແມວ. ພວກເຂົາສາມາດເປັນສັດຕູທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງແມວ, ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຍ້ອນວ່າພວກເຂົາຕັ້ງຖິ່ນຖານຢູ່ໃນບໍລິເວນຫູ, ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມບໍ່ສະບາຍແລະອາການຄັນ. ບາດແຜຢູ່ໃນຫູຂອງແມວສາມາດຢູ່ໃນບໍລິເວນພາຍໃນຫຼືພາຍນອກ, ດັ່ງນັ້ນ, ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະຊອກຫາການຊ່ວຍເຫຼືອທາງການແພດຖ້າທ່ານສັງເກດເຫັນພຶດຕິກໍາທີ່ແຕກຕ່າງກັນໃນ kitty ຂອງທ່ານ: ຖ້າລາວຂູດຫູຂອງລາວຫຼາຍເກີນໄປຫຼືສັ່ນຫົວ, ນັ້ນແມ່ນຄໍາເຕືອນແລ້ວ. ດັ່ງທີ່ Rodrigo ອະທິບາຍ, ມັນແມ່ນອີງໃສ່ການວິນິດໄສນີ້ວ່າລາວສາມາດສັ່ງຢາສໍາລັບການນໍາໃຊ້ຢາຫຼືສໍາລັບການນໍາໃຊ້ໂດຍກົງແລະທັນທີທັນໃດກັບຜິວຫນັງຫຼືຂົນ. ການປິ່ນປົວຍັງສາມາດເຮັດໄດ້ດ້ວຍຢາຕ້ານເຊື້ອ ແລະຢາຕ້ານການອັກເສບ.
ເຫັບ ແລະເຫັບໃນແມວຍັງສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດບາດແຜໃນແມວໄດ້
ແມວຍັງສາມາດໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກເຫັບ ແລະເຫັບ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຫມາແມວ. . ໃນກໍລະນີຂອງ felines, ແມ່ກາຝາກເຮັດໃຫ້ເກີດອາການຄັນຫຼາຍແລະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເຈັບປວດເພື່ອບັນເທົາມັນ. ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, ໃນກໍລະນີຂອງແມວທີ່ມີບາດແຜຄໍ, ຫນຶ່ງໃນສົມມຸດຕິຖານອາດຈະເປັນບາດແຜເລັກນ້ອຍໃນຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຈະຂັບໄລ່ flea ໄດ້. Felines ແມ່ນມີຄວາມຍືດຫຍຸ່ນເກີນໄປແລະຈະໄປສູ່ຄວາມຍາວຫຼາຍເພື່ອກໍາຈັດສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາບໍ່ສະບາຍ. ໂອ້, ແລະໃນກໍລະນີຂອງບາດແຜເປີດ,ມັນເປັນການສົມຄວນທີ່ຈະທໍາການປົນເປື້ອນຂອງສະພາບແວດລ້ອມເພື່ອປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ເຫັບແລະເຫັບເອົາຕົວອ່ອນເຂົ້າໄປໃນບາດແຜໄດ້. ຫມາຍຕິກ - ແມ່ນແລ້ວ, ມັນຍັງສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ felines. ວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດເພື່ອປ້ອງກັນເຫັບ ແລະເຫັບແມ່ນໃຊ້ຜະລິດຕະພັນຕ້ານເຊື້ອພະຍາດ. ມີທາງເລືອກປະຈໍາເດືອນແລະໄລຍະເວລາຂະຫຍາຍ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຄໍທີ່ໃຊ້ປະຈໍາວັນທີ່ປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ສັດໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກແມ່ກາຝາກ. ກວດເບິ່ງກັບສັດຕະວະແພດທີ່ເຊື່ອຖືໄດ້!
ພະຍາດຜິວໜັງອັກເສບ: ອາການຄັນຫຼາຍເປັນໜຶ່ງໃນອາການຫຼັກ
ສັດຕະວະແພດບອກວ່າພະຍາດຜິວໜັງອັກເສບເປັນໂຣກຊໍາເຮື້ອໃຫຍ່. ພະຍາດຂອງຄວາມທັນສະໄຫມໃນເວລາທີ່ພວກເຮົາເວົ້າກ່ຽວກັບສັດພາຍໃນປະເທດ. Kittens ສາມາດພັດທະນາອາການແພ້ກັບສິ່ງໃດກໍ່ຕາມເຊັ່ນ: ຂີ້ຝຸ່ນ, mold, ຂີ້ຝຸ່ນແລະແມ້ກະທັ້ງແມງໄມ້ກັດ. ນອກເຫນືອໄປຈາກອາການຄັນຫຼາຍ, ຫນຶ່ງໃນອາການທໍາອິດຂອງພະຍາດຜິວຫນັງ atopic ແມ່ນການປະກົດຕົວຂອງຈຸດສີແດງຢູ່ໃນຮ່າງກາຍ. ດັ່ງທີ່ພວກເຮົາໄດ້ເວົ້າເລື້ອຍໆ, ມັນເປັນສິ່ງ ສຳ ຄັນທີ່ຈະປຶກສາສັດຕະວະແພດກ່ອນທີ່ຈະດໍາເນີນການປິ່ນປົວບາດແຜໃນແມວ. ບໍ່ແມ່ນທຸກໆບາດແຜຕ້ອງໃຊ້ຢາຂີ້ເຜິ້ງ, ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, ຍ້ອນວ່າມັນທັງຫມົດແມ່ນຂຶ້ນກັບວິວັດທະນາຂອງກໍລະນີແລະການວິນິດໄສ.
ບາດແຜໃນປາກຂອງແມວ: ພວກມັນເປັນແນວໃດ? ຂະຫນາດນ້ອຍຈຸດສີດໍາປະກອບຢູ່ໃນປາກແລະບໍລິເວນຄາງ - ແລະຄ້າຍຄື carnations ໃນມະນຸດ - ສາເຫດມາຈາກການສະສົມຂອງໄຂມັນໃນຜິວຫນັງຂອງ feline ໄດ້. ມັນເປັນສິ່ງຈໍາເປັນທີ່ຈະວິນິດໄສແລະປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ບາດແຜຢູ່ໃນປາກຂອງແມວທັນທີຫຼັງຈາກຮູບລັກສະນະຂອງ lesion ທໍາອິດ, ຍ້ອນວ່າມັນສາມາດຕິດເຊື້ອແລະໃຄ່ບວມ. ນອກຈາກນັ້ນ, ລູກຂອງທ່ານອາດຈະພະຍາຍາມຂູດບໍລິເວນນັ້ນ, ເຮັດໃຫ້ບາດແຜຮ້າຍແຮງຂຶ້ນ.
ວິທີໜຶ່ງທີ່ຈະປ້ອງກັນສິວ feline ແມ່ນການປ່ຽນການໃຊ້ເຄື່ອງປ້ອນຢາງປຼາສະຕິກ ແລະ ເຄື່ອງດື່ມ (ເຊິ່ງສາມາດສະສົມໄຂມັນ ແລະ ເຊື້ອແບັກທີເຣັຍໄດ້ຖ້າພວກມັນເປັນ. ບໍ່ໄດ້ນໍາໃຊ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ) ລ້າງເລື້ອຍໆ) ໂດຍສະແຕນເລດຫຼື pots ceramic. ບາດແຜໃນປາກໃນແມວສາມາດມີສາເຫດ ແລະວິນິດໄສອື່ນໄດ້: ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະສັງເກດແມວຂອງເຈົ້າເລື້ອຍໆເພື່ອກວດເບິ່ງວ່າບໍ່ມີຫຍັງຜິດປົກກະຕິ.
ເບິ່ງ_ນຳ: ໝາທີ່ຄ້າຍຄືໝາປ່າ: ພົບ 5 ສາຍພັນ!
ວິທີການ ເຮັດກັບບາດແຜໃນແມວທີ່ບໍ່ປິ່ນປົວ?
ບາງຄັ້ງລູກແມວສາມາດໄດ້ຮັບບາດເຈັບໃນຂະນະທີ່ຫຼີ້ນ, ບໍ່ວ່າຈະຢູ່ໃນ "ການຕໍ່ສູ້ເລັກນ້ອຍ" ກັບແມວອື່ນຫຼືໃນເວລາທີ່ຕິດຢູ່ໃນເຄື່ອງຫຼິ້ນ. ພວກມັນຍັງສາມາດປະກົດມີຮອຍຂີດຂ່ວນຢູ່ໃນຮ່າງກາຍຂອງພວກເຂົາ, ເພາະວ່າພວກເຂົາອາໄສຢູ່ໃນສະຖານທີ່ທີ່ບໍ່ສາມາດເຂົ້າຫາໄດ້ແລະປີນເຄື່ອງເຟີນີເຈີໂດຍບໍ່ຕ້ອງກັງວົນກ່ຽວກັບຄວາມສູງ. ແມວແມ່ນນັກສຳຫຼວດທີ່ບໍ່ມີຂອບເຂດ ແລະນັ້ນແມ່ນເຫດຜົນທີ່ທ່ານຄວນເປັນຫ່ວງ.
ຖ້າບາດແຜຕ້ອງໃຊ້ເວລາໃນການປິ່ນປົວ, ທີ່ເຫມາະສົມແມ່ນຊອກຫາການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກສັດຕະວະແພດ. ບໍ່ມີວິທີແກ້ໄຂຢູ່ເຮືອນສໍາລັບບາດແຜຂອງແມວ, ແລະໃນກໍລະນີທີ່ບາດແຜບໍ່ປິ່ນປົວຫຼືເລີ່ມມີຂະຫນາດເພີ່ມຂຶ້ນ,ການວິນິດໄສທັນທີສາມາດຫຼີກເວັ້ນຄວາມເສຍຫາຍແລະ, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນ, ຄວາມບໍ່ສະບາຍຂອງ feline.
