ការរមាស់ក្នុងសត្វឆ្កែគឺជាបញ្ហាសើស្បែកដែលអាចប៉ះពាល់ដល់សត្វឆ្កែណាមួយ។ ប៉ារ៉ាស៊ីតដែលបណ្តាលឱ្យដង្កូវនៅក្នុងសត្វឆ្កែធ្វើឱ្យសត្វមានរបួសនៅលើស្បែកដែលបណ្តាលឱ្យមានការឈឺចាប់ខ្លាំង។ ដោយសារ​ឆ្កែ​ដែល​មាន​មេរោគ​រងទុក្ខ​ច្រើន វា​ជា​រឿង​សំខាន់​ក្នុង​ការ​ព្យាបាល​បញ្ហា​ឱ្យ​បាន​ឆាប់​តាម​ដែល​អាច​ធ្វើ​ទៅ​បាន ។ ប៉ុន្តែ​តើ​អ្នក​ដឹង​ពី​វិធី​ព្យាបាល​ឆ្កែ​ដោយ​វិធី​ត្រឹមត្រូវ​ទេ? Paws of the House ពន្យល់ពីប្រភេទឱសថដែលបានណែនាំសម្រាប់ដង្កូវនៅក្នុងសត្វឆ្កែ និងរបៀបការពារស្ថានភាពនេះពីការវិលត្រឡប់មកវិញ។ សូមពិនិត្យមើលខាងក្រោម!

ដង្កូវនៅក្នុងសត្វឆ្កែគឺបណ្តាលមកពីដង្កូវរបស់ផ្លុំ

ដង្កូវនៅក្នុងសត្វឆ្កែ - ឬ berne - គឺជាឈ្មោះដ៏ពេញនិយមបំផុតសម្រាប់ជំងឺហៅថា furuncular myiasis ។ វា​ជា​ជំងឺ​ស្បែក​ដែល​បង្កឡើង​ដោយ​វត្តមាន​ប៉ារ៉ាស៊ីត​នៅក្នុង​ស្បែក​របស់​សត្វ​ដែលជា​ដង្កូវ​របស់​ផ្លុំ​។ នៅពេលដែលពួកវាប៉ះនឹងស្បែករបស់សត្វចិញ្ចឹមនោះ ដង្កូវចាប់ផ្តើមចិញ្ចឹមនៅលើជាលិកា ហើយបញ្ចប់វដ្តរបស់វាបន្ទាប់ពីប្រហែល 45 ថ្ងៃ។ ដង្កូវនៅក្នុងសត្វឆ្កែធ្វើឱ្យសត្វមានរបួសនៅលើស្បែក រលាក ដុំពក ការឈឺចាប់ក្នុងតំបន់ ហើយជាការពិតណាស់ វាបណ្តាលឱ្យមានភាពមិនស្រួលជាច្រើននៅក្នុងសត្វតូច។

វិធីព្យាបាលដង្កូវនៅក្នុងសត្វឆ្កែ៖ ជំហានដំបូងគឺ ដើម្បីទៅពេទ្យសត្វ>

គ្រូជាច្រើនកំពុងស្វែងរកវិធីដើម្បីកម្ចាត់ឆ្កែដោយប្រើវិធានការផលិតនៅផ្ទះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នេះមិនមែនជាមធ្យោបាយដ៏ល្អបំផុតនោះទេព្រោះវាអាចធ្វើឱ្យស្ថានការណ៍កាន់តែអាក្រក់ទៅៗ។ វិធីល្អបំផុតដើម្បីព្យាបាលឆ្កែរមាស់គឺយកសត្វចិញ្ចឹមទៅកន្លែងពេទ្យសត្វ ដរាបណាអ្នកសម្គាល់ឃើញរបួសណាមួយនៅលើដងខ្លួនរបស់សត្វចិញ្ចឹម។ អ្នកឯកទេសគឺជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលនឹងដឹងពីការព្យាបាលដ៏ល្អសម្រាប់ករណីរបស់អ្នក ហើយមានតែគាត់ទេដែលអាចដកដង្កូវនេះបាន។ តាមរយៈការផ្តល់ថ្នាំណាមួយ និងព្យាយាមយកដង្កូវចេញដោយខ្លួនឯង អ្នកមានឱកាសខ្ពស់ក្នុងការធ្វើឱ្យស្ថានភាពកាន់តែអាក្រក់ទៅៗ។

វិធីចម្បងដើម្បីបញ្ចប់ដង្កូវនៅក្នុងសត្វឆ្កែគឺការយកដង្កូវចេញ

ប៉ារ៉ាស៊ីតដែល មូលហេតុដែលមេរោគនៅក្នុងសត្វឆ្កែគឺជាដង្កូវរបស់ផ្លុំផ្លុំ។ ដូច្នេះ មធ្យោបាយសំខាន់មួយដើម្បីព្យាបាលដង្កូវនៅក្នុងសត្វឆ្កែគឺត្រូវយកដង្កូវទាំងនេះដែលដាក់ក្នុងសត្វចេញដោយដៃ។ វាមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ក្នុងការគូសបញ្ជាក់ថា មានតែពេទ្យសត្វទេដែលអាចអនុវត្តនីតិវិធីនេះបាន ព្រោះមានបច្ចេកទេសជាក់លាក់មួយ។ ការព្យាយាមយកវាចេញដោយខ្លួនឯងអាចធ្វើឱ្យរបួសកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ។ នីតិវិធីនៃវិធីព្យាបាលដង្កូវនៅក្នុងសត្វឆ្កែដោយការយកដង្កូវចេញត្រូវតែអនុវត្តដោយប្រើមើម ហើយជារឿយៗសត្វឆ្កែនឹងត្រូវការបន្ធូរអារម្មណ៍។

វិធីព្យាបាលដង្កូវនៅក្នុងសត្វឆ្កែក៏អាចត្រូវបានចេញវេជ្ជបញ្ជាដោយពេទ្យសត្វ

បន្ថែមពីលើការដកដង្កូវចេញដោយដៃ ពេទ្យសត្វអាចចេញវេជ្ជបញ្ជាថ្នាំដើម្បីការពារការឆ្លងផ្សេងៗ។ ថ្នាំសម្រាប់ពពួក Worm នៅក្នុងសត្វឆ្កែអាចត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយផ្ទាល់មាត់ហើយគួរតែត្រូវបានចេញវេជ្ជបញ្ជាដោយពេទ្យសត្វបន្ទាប់ពីការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យត្រឹមត្រូវនៃជំងឺនេះ។ ដំបូងបង្អស់ការរមាស់នៅក្នុងសត្វឆ្កែអាចច្រឡំជាមួយនឹងបញ្ហាសើស្បែកផ្សេងទៀត។ ដូច្នេះ សំខាន់​កុំ​ធ្វើ​ថ្នាំ​ខ្លួនឯងសត្វ៖ អ្នកប្រហែលជាគិតថាវាជាបញ្ហាមួយទៀត ហើយជាលទ្ធផល ផ្តល់ថ្នាំខុសដែលអាចធ្វើអោយស្ថានភាពឆ្កែកាន់តែអាក្រក់ទៅៗ។ ដូច្នេះថ្នាំសម្រាប់ដង្កូវនៅក្នុងសត្វឆ្កែគួរតែជាថ្នាំដែលអ្នកឯកទេសចង្អុលបង្ហាញប៉ុណ្ណោះ ដែលត្រូវបានអនុវត្តពេញមួយរយៈពេលដែលបានណែនាំ។

របួសរបស់សត្វឆ្កែដែលមានដង្កូវត្រូវការ ត្រូវស្អាតជានិច្ច

ដោយសារវាជាបញ្ហាស្បែក ការព្យាបាលក៏ត្រូវបានអនុវត្តដោយថ្នាំព្យាបាលមុខដូចជា មួនជាដើម។ អ្នកជំនាញជាច្រើនចង្អុលបង្ហាញថា មួនព្យាបាល ព្រោះវាបង្កើនល្បឿនដំណើរការព្យាបាលរបស់សត្វ។ វាមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងការរក្សារបួសឱ្យស្អាតគ្រប់ពេលវេលា។ ដូច្នេះហើយ អ្នកប្រហែលជាត្រូវលាងសម្អាតវាជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយធ្វើតាមការណែនាំរបស់ពេទ្យសត្វ។ មានសូម្បីតែថ្នាំបាញ់សត្វល្អិតដែលជួយសម្អាតមុខរបួស។ លើសពីនេះទៀត ក្នុងអំឡុងពេលព្យាបាល វាអាចចាំបាច់ត្រូវប្រើកអាវ Elizabethan ដើម្បីការពារឆ្កែពីការលិទ្ធរបួស។ ប៉ុន្តែត្រូវចាំថា មានតែអ្នកឯកទេសទេដែលអាចចង្អុលបង្ហាញពីអ្វីដែលត្រូវដាក់ក្នុងធុងសំរាមតាមតម្រូវការរបស់ឆ្កែ។ ដូច្នេះ ធ្វើតាមការណែនាំរបស់វាឱ្យបានត្រឹមត្រូវ។

ការសម្អាតបរិស្ថានការពារការរមាស់នៅក្នុងសត្វឆ្កែពីការលេចឡើងម្តងទៀត

ការរមាស់នៅក្នុងសត្វឆ្កែអាចកើតមានឡើងវិញប្រសិនបើមិនមានការគ្រប់គ្រងបរិស្ថាន។ ដូច្នេះហើយ វាមិនមានអ្វីសំខាន់ក្នុងការធ្វើតាមការណែនាំអំពីវិធីព្យាបាលឆ្កែរមាស់ ប្រសិនបើអ្នកមិនធ្វើនោះទេ។កម្ចាត់រុយដែលចម្លងជំងឺ។ វាមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ក្នុងការថែរក្សាអនាម័យទីកន្លែងជានិច្ច ជៀសវាងទុកលាមកឆ្កែ និងទឹកនោមដែលកកកុញ ហើយថង់សម្រាមបើកចេញ ព្រោះពួកវាទាក់ទាញសត្វរុយ។ ម្យ៉ាងទៀត តែងតែតាមដានមើលស្នាមរបួសនៅលើស្បែកសត្វ។ ដោយប្រើមធ្យោបាយដោះស្រាយដែលបានណែនាំសម្រាប់ការរមាស់ឆ្កែ ការថែរក្សាភាពស្អាតស្អំនៃផ្ទះ និងតែងតែយកចិត្តទុកដាក់លើរាងកាយរបស់សត្វចិញ្ចឹម អ្នកស្ទើរតែមិនដែលមានឆ្កែរមាស់ម្តងទៀតទេ។