ការសម្អាតទឹកនោមនៅក្នុងឆ្មា គឺជានីតិវិធីដែលធ្វើឡើងដោយពេទ្យសត្វ ដើម្បីព្យាបាលការស្ទះប្រព័ន្ធទឹកនោម។ ភាគច្រើនជាញឹកញាប់បណ្តាលមកពីគ្រួសក្នុងតម្រងនោម ឬ cystitis ជំងឺនេះគឺជារឿងធម្មតាណាស់ ជាពិសេសចំពោះបុរស ឬមនុស្សចាស់ ប៉ុន្តែវាក៏អាចប៉ះពាល់ដល់កូនឆ្មាផងដែរ។ ការឆ្លងមានចាប់ពីស្រាលទៅធ្ងន់ធ្ងរ។ ក្នុងករណីណាក៏ដោយមានផលប៉ះពាល់ដល់គុណភាពជីវិតរបស់សត្វចិញ្ចឹមព្រោះរោគសញ្ញាមានការឈឺចាប់។ លើសពីនេះ ឆ្មាប្រហែលជាមិនអាចបត់ជើងតូចបានទេ។

បើគ្មានការព្យាបាលត្រឹមត្រូវទេនោះ មានការវិវត្តនៃជំងឺដែលអាចបណ្តាលឲ្យស្លាប់បាន។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលការមិនរារាំងឆ្មាមានសារៈសំខាន់ណាស់។ យើង​បាន​ទៅ​តាម​ដាន​ព័ត៌មាន​បន្ថែម​លើ​ប្រធានបទ​នេះ ហើយ​បាន​ពិភាក្សា​ជាមួយ​ពេទ្យសត្វ Lawrence Cormack ដែល​បាន​ពន្យល់​ពី​របៀប​ដែល​នីតិវិធី​ដំណើរការ។ មើល​ខាង​ក្រោម។

ការស្ទះនៅក្នុងឆ្មាគឺចាំបាច់ក្នុងករណីមានការស្ទះទឹកនោមធ្ងន់ធ្ងរ

យោងទៅតាមពេទ្យសត្វ ការស្ទះគឺជាការស្ទះដែលរារាំងផ្លូវធម្មតានៃការនោមឆ្មា។ “វាគឺជាការរំខាននៃលំហូរទឹកនោម រារាំងឆ្មាមិនឱ្យនោម។ ជារឿយៗវានាំទៅដល់ការបញ្ឈប់ការច្រោះតំរងនោម”។ គាត់ក៏បានរាយបញ្ជីមូលហេតុនៃជំងឺនេះផងដែរ៖ "មូលហេតុចម្បងគឺ៖ ទឹកនោម calculi, cystitis, nephritis, 'urethral plugs' និង feline low tract tract disease (FLUTD)។"

ការស្ទះកើតឡើងជាចម្បងដោយសារការរលាក នៅក្នុង vesicles ទឹកនោម (ឧទាហរណ៍នៅក្នុងប្លោកនោមរបស់ឆ្មា) ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាcystitis និង​ការ​រលាក​នៅ​ផ្លូវ​នោម​ខាង​លើ​ដែល​ហៅ​ថា nephritis ។

រោគសញ្ញាមួយក្នុងចំណោមរោគសញ្ញានៃការស្ទះទឹកនោមនៅក្នុងឆ្មាគឺអវត្តមាននៃការនោម

វាមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ក្នុងការសង្កេតមើលអាកប្បកិរិយារបស់ឆ្មា និងធ្វើសកម្មភាព ប្រសិនបើអ្នកសម្គាល់ឃើញអ្វីចម្លែក។ “យើងសង្កេតឃើញមានការឈឺចាប់ពេលបត់ជើងតូច វត្តមានឈាមក្នុងទឹកនោម ការលិតប្រដាប់ភេទខ្លាំងពេក និងការបត់ជើងតូចនៅកន្លែងមិនធម្មតា។ វាងាយស្រួលក្នុងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ” ពេទ្យសត្វនិយាយ។ កង្វះចំណង់អាហារ ស្រេកទឹកខ្លាំង ស្មារតីស្ពឹកស្រពន់ និងការព្យាយាមបត់ជើងតូច គឺជាសញ្ញាផ្សេងទៀត។ ជាធម្មតា ការឈឺចាប់ក្នុងការបត់ជើងតូច ត្រូវបានកំណត់លក្ខណៈដោយឆ្មាមួយក្បាលដែលមានសភាពទ្រុឌទ្រោមខ្លាំង ដែលមិនអាចបញ្ចេញនោមបាន។

“ឆ្មារបស់ខ្ញុំបានយកបំពង់”, ឥឡូវនេះវាដល់ពេលហើយដើម្បីការពារការឆ្លងថ្មី

បន្ទាប់ពីការព្យាបាល វាជារឿងសំខាន់ក្នុងការថែរក្សាឆ្មាដើម្បីជៀសវាងការឆ្លងថ្មី។ ពេទ្យសត្វអាចណែនាំរបបអាហារជាក់លាក់មួយដែលមានកំហាប់កាល់ស្យូមទាប និងសារធាតុចិញ្ចឹមផ្សេងទៀត ដែលលើសពីនេះអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ផ្លូវទឹកនោម។ គាត់ក៏អាចណែនាំរូបមន្តធ្វើនៅផ្ទះផងដែរ។ ប៉ុន្តែត្រូវចាំថា: ពួកគេគួរតែត្រូវបានធ្វើឡើងតាមការណែនាំរបស់អ្នកជំនាញប៉ុណ្ណោះ។ ការព្យាបាលអាចបន្ត ទោះបីបន្ទាប់ពីជាសះស្បើយក៏ដោយ ក៏មានឱកាសនៃការស្ទះថ្មីកើតឡើងដែរ។

កត្តាផ្សេងទៀតក៏អាចជះឥទ្ធិពលដល់ស្ថានភាពនេះផងដែរ ដូចជា៖

• ការទទួលទានទឹកតិចតួច
• អាហារឆ្មាដែលមានគុណភាពទាប
• ការប្រកាន់ពូជសាសន៍ ជាចម្បងចំពោះបុរស
• ឆ្មាដែលមានភាពតានតឹង
• ជំងឺទឹកនោមផ្អែមfelina
• ឆ្មាដែលមិនត្រូវបានកាត់ចោល

ការបោសសំអាតទឹកនោមនៅក្នុងឆ្មា៖ តម្លៃនៃនីតិវិធីប្រែប្រួល

Lawrence ពន្យល់ថា មុនពេលនីតិវិធី វាចាំបាច់ក្នុងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ការស្ទះ។ "ជារឿយៗការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យគឺមានលក្ខណៈគ្លីនិក និងជាមួយនឹងការ palpation នៃប្លោកនោម។ ការពិនិត្យបន្ថែមក៏ត្រូវធ្វើផងដែរ ដូចជាអ៊ុលត្រាសោន ការសិក្សាទឹកនោមដែលប្រមូលបាន និងការប្រមូលឈាមដើម្បីកំណត់អត្តសញ្ញាណបាក់តេរី។ “ដំណាក់កាលដំបូងនៃការព្យាបាលតម្រូវឱ្យអ្នកជំងឺសម្រាកនៅមន្ទីរពេទ្យដើម្បីសម្អាតប្រឡាយបង្ហួរនោម និងកែតម្រូវលំហូរទឹកនោមតាមរយៈការស៊ើបអង្កេត។ នីតិវិធីព្យាបាលក៏ត្រូវបានអនុវត្តផងដែរ ដើម្បីគ្រប់គ្រងការឈឺចាប់ និងជៀសវាងផលវិបាក។ អ្នកជំងឺក៏ទទួលការព្យាបាលដោយទឹក និងការព្យាបាលដោយថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិចផងដែរ នៅពេលដែលមានការឆ្លងមេរោគ និងការខះជាតិទឹក”។ ដូច្នេះបរិមាណនៃការបោសសំអាតប្រែប្រួលទៅតាមកម្រិតនៃស្ថានភាព និងគ្លីនិកពេទ្យសត្វ។

ស្វែងយល់ពីរបៀបជៀសវាងការស្ទះទឹកនោមនៅក្នុងឆ្មា

ដោយសារកត្តាជីវសាស្ត្រ ឆ្មាផឹកទឹកតិចតាមធម្មជាតិ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលវាមានសារៈសំខាន់ក្នុងការលើកទឹកចិត្តដល់ការប្រើប្រាស់តាំងពីតូច។ “ដើម្បីទប់ស្កាត់វា ខ្ញុំណែនាំធុងជាច្រើនដែលរាលដាលជុំវិញផ្ទះ ដោយមានទឹករត់ និងចម្រោះ។ ការពង្រឹងបរិស្ថានធ្វើអោយប្រសើរឡើងនូវគុណភាពជីវិត។ ប្រអប់សំរាមកាន់តែច្រើនអាចជួយការពារការស្ទះបាន” Lawrence ណែនាំ។ ក្រៅ​ពី​បាញ់​ទឹក​ផឹក​ជុំវិញ​ផ្ទះ។ការផ្តល់អាហារឆ្មាដ៏ប្រណិត និងកញ្ចប់ជាច្រើនសម្រាប់ឆ្មា គឺជាវិធីដ៏មានប្រសិទ្ធភាពផ្សេងទៀតដើម្បីជៀសវាងបញ្ហានៅក្នុងប្រព័ន្ធទឹកនោម។