ការពិត 8 អំពី rhinotracheitis feline ដែលសមនឹងទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់របស់អ្នក។
តារាងមាតិកា
ជំងឺរមាស Feline គឺជាជំងឺដែលទោះបីជាត្រូវបានចាត់ទុកថាជារឿងធម្មតាក៏ដោយ នៅតែបង្កឱ្យមានការសង្ស័យជាច្រើននៅក្នុងគ្រូបង្រៀន។ ជំងឺនេះអាចបណ្តាលឱ្យមានរោគសញ្ញាដូចជា ក្អក កណ្តាស់ និងហៀរសំបោរ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ វាមានការឆ្លងខ្លាំង ហើយអាចវិវត្តទៅជាស្ថានភាពធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះ ប្រសិនបើមិនបានថែទាំឱ្យបានត្រឹមត្រូវ។ ថ្វីបើមានលក្ខណៈទាំងនេះក៏ដោយ ជំងឺនេះអាចព្យាបាលបាន ហើយមិនមានការបន្តបន្ទាប់ទៀតនៅក្នុងកូនឆ្មានោះទេ - លើសពីនេះ ទម្រង់ធ្ងន់ធ្ងរអាចត្រូវបានការពារដោយការចាក់វ៉ាក់សាំង។ បន្ទាប់ យើងបានប្រមូលផ្តុំការពិតចំនួន 8 អំពីជំងឺរមាសសត្វឆ្មា ដើម្បីជម្រះមន្ទិលសង្ស័យអំពីជំងឺនេះ!
1. ជម្ងឺរលាកច្រមុះ Feline មានភ្នាក់ងារបង្កហេតុច្រើនជាងមួយ
ព្រោះវាមានរោគសញ្ញាស្រដៀងនឹងជំងឺគ្រុនផ្តាសាយចំពោះមនុស្ស ជំងឺរលាករមាសនៅក្នុងឆ្មាត្រូវបានគេហៅថា គ្រុនផ្តាសាយ feline ព្រោះវាស្រដៀងទៅនឹងជំងឺផ្តាសាយរបស់មនុស្ស។ នេះមិនមែនជានិកាយត្រឹមត្រូវសម្រាប់ជំងឺនេះទេ ចាប់តាំងពីភ្នាក់ងារជំងឺអាចប៉ះពាល់ដល់សត្វគ្រប់វ័យដែលជារោគសាស្ត្រដែលមានភ្នាក់ងារបង្កហេតុច្រើនជាងមួយ។ ពួកវាគឺ៖ វីរុស Herpesvirus ឆ្មា feline calicivirus និងបាក់តេរី Chlamydophila felis ។ ឧបករណ៍បញ្ជូនទាំងបីបណ្តាលឱ្យមានរោគសញ្ញាស្រដៀងគ្នា ទោះបីជាពួកវាធ្វើសកម្មភាពខុសគ្នានៅក្នុងសារពាង្គកាយរបស់ឆ្មាក៏ដោយ។
3. Rhinotracheitis នៅក្នុងសត្វឆ្មាគឺជាជំងឺដែលឆ្លងខ្លាំង
ការចម្លងរោគនៃជំងឺរលាកច្រមុះនៅក្នុងឆ្មាកើតឡើងតាមរយៈទឹកមាត់ ច្រមុះ និងទឹករំអិលពីកូនឆ្មាដែលឈឺជាមួយនឹងសត្វដែលមានសុខភាពល្អ។ ទម្លាប់ឆ្មាលិតខ្លួនឯងបង្កើនហានិភ័យការចម្លងរោគ។ លើសពីនេះ ការចែករំលែកគ្រែឆ្មា អ្នកឱ្យចំណី និងអ្នកផឹកគឺជាវិធីដ៏ល្អមួយក្នុងការរីករាលដាលជំងឺនេះ។
សូមមើលផងដែរ: Munchkin៖ ការចង់ដឹងចង់ឃើញ ប្រភពដើម លក្ខណៈ ការថែទាំ និងបុគ្គលិកលក្ខណៈ... ទាំងអស់អំពី "ឆ្មាសាច់ក្រក"4. រោគសញ្ញានៃជំងឺរលាកច្រមុះចំពោះសត្វឆ្មាគឺស្រដៀងទៅនឹងជំងឺផ្តាសាយធម្មតាចំពោះមនុស្ស
ដូចបានរៀបរាប់ខាងលើ ជំងឺរលាកច្រមុះជារឿយៗត្រូវបានគេហៅថាជំងឺគ្រុនផ្តាសាយឆ្មា ដោយសាររោគសញ្ញាស្រដៀងនឹងជំងឺនៅក្នុងមនុស្ស។ ការពិតដែលថាជំងឺនេះត្រូវបានគេហៅថាជាញឹកញាប់នោះមិនមែនជារឿងចៃដន្យនោះទេ បន្ទាប់ពីមានរោគសញ្ញាសំខាន់ៗរបស់វាមានដូចជា៖ ទឹករំអិលតាមច្រមុះ កណ្តាស់ រលាកស្រោមខួរ ស្ពឹកស្រពន់ ក្តៅខ្លួន និងខ្វះចំណង់អាហារ។
5. ការតាមដានពេទ្យសត្វគឺចាំបាច់ណាស់ក្នុងការព្យាបាលជំងឺរលាករមាសរបស់សត្វឆ្មា
មូលហេតុធំបំផុតដែលឈ្មោះជំងឺគ្រុនផ្តាសាយបក្សីមិនសមស្របក្នុងការហៅជំងឺនេះគឺថា នៅពេលដែលអ្នកមានជំងឺផ្តាសាយ អ្នកមិនចាំបាច់ពិគ្រោះជាមួយអ្នកជំនាញនោះទេ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងករណីនៃ rhinotracheitis feline ការតាមដានដោយពេទ្យសត្វគឺចាំបាច់។ ដូច្នេះ ប្រសិនបើអ្នកសម្គាល់ឃើញសញ្ញាណាមួយដែលថាឆ្មារបស់អ្នកមានជំងឺនេះ ចូរស្វែងរកអ្នកជំនាញដែលគួរឱ្យទុកចិត្ត។
6. ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនៃជំងឺរលាកច្រមុះរបស់សត្វឆ្មាអាចតម្រូវឱ្យមានការធ្វើតេស្តមន្ទីរពិសោធន៍
ដើម្បីកំណត់អត្តសញ្ញាណជំងឺរមាសរបស់សត្វឆ្មា ពេទ្យសត្វនឹងពិនិត្យមើលរោគសញ្ញា និងប្រវត្តិសុខភាពរបស់សត្វ។ ក្នុងករណីខ្លះ អ្នកជំនាញអាចស្នើសុំការធ្វើតេស្ត PCR ដែលកំណត់ DNA នៃភ្នាក់ងារបង្កហេតុនៅក្នុងខ្លួនរបស់ឆ្មា។ ការធ្វើតេស្តនេះធ្វើឱ្យកាន់តែច្រើនត្រូវការស្ថានភាព ប៉ុន្តែមិនតែងតែចាំបាច់នោះទេ។
7. Feline rhinotracheitis៖ ការព្យាបាលមិនស្មុគស្មាញ
ទោះបីជាវាជាជំងឺដ៏គ្រោះថ្នាក់ក៏ដោយ ការព្យាបាលឆ្មាឱ្យជាសះស្បើយគឺមិនស្មុគស្មាញខ្លាំងនោះទេ។ ការព្យាបាលគឺផ្តោតលើការផ្តល់ជាតិទឹកត្រឹមត្រូវរបស់ឆ្មាដែលនឹងជួយឱ្យរាងកាយងើបឡើងវិញ។ លើសពីនេះទៀតឆ្មានឹងត្រូវការអាហាររូបត្ថម្ភល្អដើម្បីបង្កើនភាពស៊ាំរបស់វាក្នុងករណីខ្លះអ្នកជំនាញអាចណែនាំអាហារបំប៉ន។ ការគ្រប់គ្រងថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិចគឺជាវិធីសាស្ត្រមួយផ្សេងទៀតដែលជាធម្មតាត្រូវបានប្រើប្រាស់ក្នុងការព្យាបាលជំងឺរលាករមាសនៅក្នុងឆ្មា ប៉ុន្តែវាគួរតែត្រូវបានធ្វើនៅពេលដែលបានបញ្ជាក់ដោយពេទ្យសត្វប៉ុណ្ណោះ។
8. ការចាក់វ៉ាក់សាំងឆ្មារបស់អ្នកគឺជាមធ្យោបាយដ៏ល្អបំផុតក្នុងការបង្ការជំងឺរលាករមាស
តើអ្វីជាវិធីល្អបំផុតដើម្បីការពារជំងឺរលាករមាស? ឆ្មាដែលមានវ៉ាក់សាំងដែលបានធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពគឺជាចម្លើយ។ ការចាក់ថ្នាំបង្ការជារឿយៗមិនអាចការពារឆ្មាពីការឆ្លងជំងឺនេះបានទេ ប៉ុន្តែវាធ្វើឱ្យឆ្មាកាន់តែរឹងមាំដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងភ្នាក់ងារដែលនាំឱ្យវាបង្ហាញរោគសញ្ញាស្រាលជាងមុន។ លើសពីនេះ ការចាក់ថ្នាំបង្ការការពារការរីករាលដាលនៃភ្នាក់ងារបង្កជំងឺ និងការចម្លងរោគរបស់ឆ្មាដទៃទៀត។
សូមមើលផងដែរ: Viralata: អ្វីដែលត្រូវរំពឹងពីអាកប្បកិរិយារបស់ឆ្កែ SRD?
