សត្វចិញ្ចឹមត្រូវការការថែទាំពិសេសនៅគ្រប់ដំណាក់កាលនៃជីវិត ហើយឆ្មាចាស់ក៏មិនខុសគ្នាដែរ។ ដូច្នេះវាមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ក្នុងការដឹងថាតើជំងឺមួយណាអាចប៉ះពាល់ដល់ឆ្មាចាស់ និងដើម្បីអាចកំណត់អត្តសញ្ញាណសញ្ញានៃភាពចាស់របស់ឆ្មា។ យ៉ាងណាមិញការយល់ដឹងអំពីលក្ខណៈជាក់លាក់មួយចំនួននៃដំណាក់កាលនេះគឺចាំបាច់ដើម្បីរៀនពីរបៀបថែទាំឆ្មាដែលមានវ័យចំណាស់។ ដើម្បីជួយអ្នកក្នុងបេសកកម្មនេះ Paws of the House បានប្រមូលព័ត៌មានដែលចាំបាច់ក្នុងការកំណត់អត្តសញ្ញាណភាពចាស់របស់កូនឆ្មារបស់អ្នក។

ឆ្មាវ័យចំណាស់៖ អាកប្បកិរិយាផ្លាស់ប្តូរទៅតាមអាយុ

ការផ្លាស់ប្តូរអាកប្បកិរិយាគឺជាលើកដំបូងដែលត្រូវបានកត់សម្គាល់ដោយអ្នកបង្ហាត់បង្រៀន នៅពេលដែលយើងមានឆ្មាជិតដល់វ័យចំណាស់របស់សត្វឆ្មា។ វាមិនមែនជាដំណឹងសម្រាប់នរណាម្នាក់ដែលថាឆ្មាគេងមិនលក់ (ពួកវានឹងមិនដែលខកខានឱកាសដើម្បីគេងលក់ស្រួលនោះទេ។ ជាមួយនឹងការមកដល់នៃអាយុម៉ោងនៃការគេងអាចកើនឡើងកាន់តែច្រើន។ ភាពខុសគ្នានោះគឺថា ទោះបីជាគេងច្រើនក៏ដោយ ការគេងរបស់សត្វបានក្លាយជា មិនសូវស៊ីជម្រៅ។ ព័ត៌មានលម្អិតនេះគឺជាសញ្ញាមួយក្នុងចំណោមសញ្ញាដែលគ្រូកត់សម្គាល់ច្រើនបំផុត ភាគច្រើនដោយសារតែលក្ខណៈនេះបណ្តាលឱ្យមានការផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់ជាច្រើន។ លើសពីនេះ ឆ្មាចាស់អាចប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាតិចជាងមុនបើប្រៀបធៀបទៅនឹងអតីតកាល ហើយធ្វើឱ្យសំលេងរំខានកាន់តែច្រើនពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។

តើឆ្មាចាស់បាត់បង់ធ្មេញទេ?ធ្មេញ​នៅ​ទី​បំផុត​កាន់​តែ​ចាស់ ហើយ​វា​ជា​រឿង​ធម្មតា​សម្រាប់​អ្នក​ខ្លះ​ជ្រុះ។ ការដាស់តឿនគួរតែត្រូវបានបើកប្រសិនបើសញ្ញាទាំងនេះត្រូវបានអមដោយជំងឺអញ្ចាញធ្មេញដែលអាចបណ្តាលឱ្យមានបញ្ហាកាន់តែច្រើនសម្រាប់ឆ្មាចាស់។ អាស្រ័យហេតុនេះ ការត្រួតពិនិត្យដោយពេទ្យសត្វអំឡុងពេលមានវ័យចំណាស់គឺមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់។

សូម​មើល​ផង​ដែរ: Weimaraner: សូមមើលការណែនាំពេញលេញអំពីពូជឆ្កែ

សន្លាក់របស់ឆ្មាចាស់គឺមិនសូវបត់បែន

កូនឆ្មាត្រូវបានគេស្គាល់ ដើម្បីឱ្យមានភាពរហ័សរហួន និងអាចបត់បែនបាន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយឆ្មាចាស់នឹងមិនមានអាកប្បកិរិយាដូចពីមុនទេ - ជាពិសេសប្រសិនបើគាត់ត្រូវបានរងផលប៉ះពាល់ដោយជំងឺរលាកសន្លាក់ឆ្អឹងដែលជាជំងឺទូទៅមួយនៅក្នុងឆ្មាចាស់។ ភាពមិនបត់បែននៃសន្លាក់នេះអាចនាំឱ្យសត្វមានការឈឺចាប់ និងពិបាកផ្លាស់ទីជុំវិញ។ ជារឿយៗវាបណ្តាលឱ្យសត្វចិញ្ចឹមមិនអាចសម្អាតខ្លួនវាឱ្យបានត្រឹមត្រូវ ដែលអាចបង្កឱ្យមានបញ្ហាស្បែកនៅក្នុងឆ្មា។

ដើម្បីកាត់បន្ថយបញ្ហាទាំងនេះ ឪពុកម្តាយរបស់សត្វចិញ្ចឹមគួរតែដាក់ប្រអប់ដាក់សំរាមសម្រាប់ឆ្មាចាស់ អ្នកផ្តល់ចំណី និងអ្នកផឹកនៅកន្លែងផ្សេងៗ។ មិនឆ្ងាយពីកន្លែងដែលសត្វចចកជាធម្មតាស្នាក់នៅ។ តាមរបៀបនេះ វាត្រូវបានជៀសវាងដែលសត្វចិញ្ចឹមឈប់ធ្វើអាជីវកម្មរបស់វា ហើយចិញ្ចឹមខ្លួនវាដោយសារតែការឈឺចាប់នៅពេលផ្លាស់ទី។

អាវធំរបស់ឆ្មាចាស់គឺខុសគ្នា

ដូចគ្នាទៅនឹងមនុស្សដែរ ឆ្មាចាស់ចាប់ផ្តើមមានរោមពណ៌សខ្លះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយនេះមិនមែនជាការផ្លាស់ប្តូរតែមួយគត់ដែលតំបន់នេះបង្ហាញទេ: គុណភាពនៃសក់ក៏នឹងមានផងដែរ។រងផលប៉ះពាល់។ ជាឧទាហរណ៍ ឆ្មាអាយុ 15 ឆ្នាំនឹងមានអាវរងារដែលមានគុណភាពទាបជាងកូនឆ្មា ដែលមានភាពស្រអាប់ និងផុយស្រួយជាង។ វាកើតឡើងដោយសារតែក្រពេញ sebaceous ដែលទទួលខុសត្រូវក្នុងការផលិតប្រេងបំប៉នសម្រាប់ស្បែកកាត់បន្ថយផលិតភាពរបស់វា។ ក្នុងន័យនេះ កូនឆ្មាកាន់តែប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់នៃការឆ្លង និងជំងឺផ្សេងៗ។ ដូច្នេះ វាមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ក្នុងការថែរក្សាអាវធំរបស់ឆ្មាចាស់។

ក្លិន រសជាតិ និងការស្តាប់របស់ឆ្មាចាស់គឺមិនសូវត្រឹមត្រូវ

ជាការពិត មិនមែនគ្រប់ឆ្មាដែលមានវ័យចំណាស់អាចមានអារម្មណ៍បាននោះទេ។ នេះ​ព្រោះ​ពួក​វា​ជា​សញ្ញា​ដែល​ខុស​គ្នា​ពី​សត្វ​ឆ្មា​ទៅ​ជា​សត្វ​ឆ្មា។ តាមពិត ភាពខុសគ្នានៃអាកប្បកិរិយាភាគច្រើនជាធម្មតាត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការពិតដែលថាក្លិន រសជាតិ និងការស្តាប់របស់សត្វឆ្មាគឺមិនសូវត្រឹមត្រូវ។ ដោយសារការបង្ហាញរូបរាងកាយទាំងនេះពិបាកនឹងយល់ឃើញក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ គ្រូដែលមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់បញ្ចប់ការកត់សម្គាល់ពីភាពខុសគ្នានេះនៅក្នុងការយល់ឃើញតែនៅពេលដែលកូនឆ្មាផ្លាស់ប្តូរអាកប្បកិរិយាជំនួសពួកគេ។ ដើម្បីធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ចាំបាច់ត្រូវនាំគាត់ទៅពេទ្យសត្វ។