Tungumál hunda er fullt af sérkennum og er ekki alltaf fullkomlega skilið af mönnum. Fáir vita hvers vegna hundar snúast um áður en þeir kúka eða hvers vegna þeir þefa til dæmis af rófu annarra hunda. En hegðun hunda sem vekur alltaf mikla athygli kennara er þegar dýrið lyftir loppunni án sýnilegrar ástæðu. Hefurðu einhvern tíma velt því fyrir þér hvers vegna þetta gerist og hvað hundurinn meinar með þessari hegðun? Svo það er kominn tími til að afhjúpa leyndardóminn.

Í hundamáli er hundurinn með framlöppuna uppi boð um að leika sér

Þú hefur kannski tekið eftir því að líkamstjáning hunda breytist eftir aðstæðum , ekki satt? Í göngutúrum lyftir hundurinn loppunni til að einbeita sér og greina ákveðna lykt nánar, en þegar dýrið er heima, afslappað og afslappað, er upphækkuð hundsloppan leið til að kalla þig til leiks. Þegar þetta gerist fylgir boðinu venjulega breyting á líkamsstöðu rétt á eftir: hundurinn teygir fram lappirnar og lækkar höfuðið, með skottið vaggandi frá hlið til hliðar. Spennt gelt er líka venjulega til staðar.

Jafnvel með umhverfisauðgun og ýmsum leikföngum sem hvolpurinn stendur til boða gæti hann misst af daglegu sambandi við kennarann. Svo það er mjög mikilvægt að panta adagurinn þinn til að leika við hundinn og styrkja böndin þín á milli.

Tungumál hunda: þegar hundurinn lyftir loppunni í göngutúr er hann að þefa að bráð

Í í sumum tilfellum gefur lapp hundsins merki beiðni um ástúð

Hundar eru eðlilega tengdari eigendum sínum og finnst gaman að láta dekra við sig allan tímann, sérstaklega með strjúkum. Svo stundum lyftir hundurinn loppunni sem leið til að ná athygli kennarans og biðja um ástúð. Á þessum tímum notar líkamstjáning hunda fjölbreyttustu brellur til að fá það sem það vill, allt frá fræga biðjandi útliti til að sleikja hendur mannsins. Þekktasta hegðunin er þegar framhundsloppan lyftist og fer til eigandans, venjulega snertir hann hendur hans eða hné. Það er líka algengt að hvolpurinn endurtaki þessa látbragði til að halda áfram að öðlast stöðuga ástúð.

Upphækkuð hundsloppa er líka hluti af náttúrulegu veiðieðli

Hundar voru temdir fyrir öldum síðan, en sumt náttúrulegt eðli varir til dagsins í dag, svo sem að hundsloppan sem lyftist upp rís skyndilega í gönguferðum. Hegðunin er hluti af veiðieðli tegundarinnar: þegar hundurinn er að þefa eða finnur lykt af bráð lyftir hann framlöppunni sjálfkrafa með hreinu viðbragði. Þetta gefur til kynna einbeitingu og einbeitingu og hjálpar hvolpnum aðFinndu markmiðið þitt auðveldara.

Við ákveðin tækifæri getur önnur lykt einnig verið hvati fyrir birtingarmynd þessa líkamstjáningar hunda, svo sem lykt af dýrindis mat eða jafnvel til að fylgjast með kvenkyni í hita.