Պարսկական կատուն ամենասիրված ցեղատեսակներից է կատուների սիրահարների շրջանում: Նրա ֆիզիկական առանձնահատկություններից են մեծ և կլոր գլուխը, մեծ աչքերը, կարճ ոտքերը և երկար մազերը: Հարթ դնչկալի և փոքր ականջների տեր կատվիկը հայտնի է իր հմայիչ արտաքինով և հաճելի խառնվածքով։ Թեև մարդկանց մեծամասնությունն արդեն ծանոթ է ցեղի տեսքին, միանգամայն հնարավոր է, որ պարսկական կատվի նուրբ և սիրալիր բնավորությունը դեռ շատերի համար անակնկալ է: Հետևաբար, մի փոքր ավելին իմացեք, թե ինչպես է կատուն իրեն պահում:

Պարսկական կատու. իմացեք, թե ինչպես է առաջացել այդ ցեղատեսակը:

Մինչ պարսկական կատվի բնավորության հիմնական հատկանիշների մեջ գլխի ընկնելուց առաջ արժե արժե այն: ավելի լավ հասկանալ ցեղի առաջացումը: 17-րդ դարում Պիետրո դելլա Վալլե անունով մի մարդ Պարսկաստանից կատու բերեց Իտալիա և կենդանուն մտցրեց գերության մեջ բուծման ծրագրի մեջ: Կատուն, որը մինչ այդ հայտնի էր որպես «Անապատի կատու», ուներ մորթյա վերարկու, որը նման էր պողպատե սպունգի:

Մոտ երեք հարյուր տարի անց Նիկոլաս դե Պերեյսկը ձեռք բերեց մի քանի կատուներ երկար վերարկուներով, որոնք ծագել էին մ.թ. Հնդկահավ. 19-րդ դարում այս թուրք կատուների հետնորդները Իտալիայից մի քանի կատուների հետ են անցել։ Դուք կարող եք հասկանալ, թե ուր է սա գնում, չէ՞: Հենց այս խառնուրդից են առաջացել առաջին պարսկական կատուները:

Theմորթե տափակ գլուխն էլ ավելի հայտնի դարձավ, քանի որ նա հօգուտ Վիկտորիա թագուհու և թագավորական ընտանիքի մյուս անդամներին էր: 19-րդ դարի վերջում ցեղատեսակը ներմուծվեց Միացյալ Նահանգներ և կարճ ժամանակ անց հայտնի դարձավ:

Պարսկական կատու. կատվի խառնվածքը շատ սիրալիր է: և խաղաղ:

Պարսկական կատվի հետ մի փոքր ապրելու համար անհրաժեշտ է միայն հասկանալ, որ կենդանին շատ սիրալիր բնավորություն ունի: Չափազանց հնազանդ և զգայուն փոքրիկ վրիպակը հիանալի ուղեկից է և հակված է շատ կապված լինել դաստիարակների ընտանիքին:

Սակայն մի սխալվեք՝ շփոթելով այս ամբողջ մտերմությունը կախվածության հետ: Անգամ վայելելով տերերի հետ մտերմությունը՝ ընտանի կենդանուն շատ լավ է կարողանում հաղթահարել միայնությունը։ Նրա հանգիստ և խաղաղ բնույթը նշանակում է, որ կատուն կարող է հարմարավետ լինել միայնակ, քանի դեռ այդ ժամանակահատվածը, իհարկե, չափազանց երկար չէ:

Պարսից կատվի վայրի բնազդն ամենաուժեղը չէ: Հետեւաբար, կենդանին կարելի է համարել ավելի տնային ու խաղաղ ընտանի կենդանի: Կարող եք գրազ գալ, որ ձեր պարսիկ կատուը կնախընտրի բազմոցի հարմարավետությունը կահույքի կամ դարակի վրա մագլցելու արկածներից:

Մյուս կողմից, մի զարմացեք, եթե ձեր փոքրիկ կենդանին ունի էներգիայի մեծ ալիք և սկսում է վազել ամբողջ տան շուրջը: Երբ դա տեղի ունենա, օգտվեք տրամադրության գագաթնակետից և խրախուսեք կատվին զբաղվել գործողություններ և ֆիզիկական վարժություններ: Քանի որ ոչ ոք կատարյալ չէ, փիսիկընա կարող է մի փոքր ծույլ լինել:

Պարսկական կատուներ և այլ կենդանիներ. ինչպե՞ս է այս ցեղատեսակը ապրում միասին: ֆուլ հաուս դա նորեկի համակեցությունն է ընտանիքի մնացած անդամների հետ։ Երբ խոսքը վերաբերում է պարսկական կատվին, այս հարցը պարտադիր չէ, որ խնդիր լինի: Ցեղատեսակը շատ լավ է համակերպվում մարդկանց, երեխաների և նույնիսկ այլ ընտանի կենդանիների հետ:

Մորթեղենը հիանալի ընտրություն է նրանց համար, ովքեր ապրում են փոքր վայրերում, օրինակ՝ բնակարաններում: Նրա հանգիստ ու լուռ խառնվածքը՝ ցածր ու ճշտապահ մյաոներով, հարևանի երազանքն է։ Բացի այդ, այս կատուն տարբեր միջավայրերին շատ հեշտությամբ հարմարվելու լավ կարողություն ունի: