Το να πιάνεις ένα σκύλο να μυρίζει και να γλείφει τα απόκρυφα σημεία του μπορεί να είναι λίγο ενοχλητικό, αλλά μας κάνει να σκεφτούμε τους λόγους που οδηγούν το ζώο να το κάνει αυτό. Εξάλλου, τόσο το αιδοίο όσο και το πέος του σκύλου είναι περιοχές που είναι λίγο εκτεθειμένες και όλα τα ζογκλερικά που πρέπει να κάνει το κουτάβι για να τα φτάσει πρέπει να έχουν μια καλή εξήγηση, έτσι δεν είναι; Και έχει: εκτός από το ότι είναι μέρος τουκυνική επικοινωνία, η χειρονομία μπορεί να είναι ένα απλό θέμα υγιεινής ή συνήθειας του σκύλου. Αρχική Πατούσες απαντά σε όλες τις ερωτήσεις σχετικά με το θέμα στο παρακάτω άρθρο, δείτε το!

Γιατί ο σκύλος γλείφει τα απόκρυφά του;

Το γλείψιμο του αιδοίου ή του πέους από τον σκύλο συμβαίνει συνήθως μετά την ούρηση του ζώου και είναι ένας τρόπος αυτοκαθαρισμού. Μερικές φορές το κάνουν και από συνήθεια και επειδή τους αρέσει, αλλά δεν είναι απαραίτητα μια επιβλαβής συμπεριφορά ή μια συμπεριφορά που τους βλάπτει. Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να παρατηρούμε πόσο συχνά συμβαίνει, γιατί όταν ο σκύλος γλείφεται συχνά μπορεί να υποδηλώνειένα πιο σοβαρό πρόβλημα, όπως μόλυνση ή φλεγμονή στην περιοχή.

Όταν οι σκύλοι μυρίζουν ο ένας τον πισινό του άλλου ή γλείφουν τα απόκρυφα σημεία τους, η συμπεριφορά αυτή αποτελεί μέρος της επικοινωνίας τους. Οι σκύλοι έχουν αποκρινούς αδένες σε όλο τους το σώμα, αλλά αυτοί συγκεντρώνονται κυρίως στον πρωκτό και τα γεννητικά όργανα (αιδοίο ή σκύλος πίντο). Με το να μυρίζουν ή να γλείφουν αυτές τις περιοχές τα ζώα είναι σε θέση να συλλέγουν σημαντικές πληροφορίες ο ένας για τον άλλον.για άλλους, όπως το φύλο του σκύλου, τι τρώει και ακόμη και πώς αισθάνεται εκείνη τη στιγμή.

Ανατομία του πέους και του αιδοίου του σκύλου: τι είναι σημαντικό να γνωρίζετε για τα όργανα;

Το να γνωρίζουμε λίγα πράγματα για την ανατομία του σκύλου δεν βλάπτει κανέναν και είναι ένας τρόπος να μάθουμε πώς λειτουργεί το σώμα των φίλων μας (ακόμη και για να καταλάβουμε ότι ήρθε η ώρα να αναζητήσουμε βοήθεια). Αρχικά, το γυναικείο αναπαραγωγικό σύστημα αποτελείται από το αιδοίο, τον κόλπο του σκύλου, τη μήτρα και τις ωοθήκες. Το αιδοίο είναι το εξωτερικό μέρος και επομένως το μέρος που μπορούμε να δούμε και που συνήθως γλείφουν οι σκύλοι. AΗ εμφάνιση ενός υγιούς αιδοίου είναι ροζ χρώματος χωρίς εκκρίσεις, εξογκώματα, μώλωπες ή εξανθήματα στο σημείο.

Η περιοχή που είναι συνήθως εκτεθειμένη ονομάζεται ακροποσθία, ένα δέρμα που περιβάλλει και προστατεύει το πέος όσο αυτό βρίσκεται στο εσωτερικό του. Είναι δυνατόν να δούμε πραγματικά το όργανο του ζώου μόνο όταν το εκθέτει και το μέγεθος του πέους του σκύλου αυξάνεται. Αυτό συμβαίνει συνήθως κατά τη διάρκεια της διασταύρωσης και όταν το κουτάβι ενθουσιάζεται πολύ, ακόμη και αν δεν είναιΗ εμφάνιση του πέους του σκύλου θα πρέπει να είναι ροζ και υγρή. Η παρουσία εκκρίσεων στο πέος του σκύλου - συνήθως κιτρινωπό-λευκό ή πρασινωπό έκκριμα χωρίς οσμή - είναι φυσιολογική και δεν πρέπει να αποτελεί αιτία ανησυχίας.

Όταν ο σκύλος σας γλείφεται πολύ, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει αλλεργία ή μόλυνση.

Ο σκύλος γλείφει πολύ: τι μπορεί να είναι;

Όταν ένας σκύλος γλείφεται πολύ, σχεδόν σαν καταναγκαστική συμπεριφορά, είναι σημάδι ότι κάτι δεν πάει καλά. Αν και δεν είναι τόσο συχνό, μπορεί να υπάρχουν φλεγμονές ή μολύνσεις στα γεννητικά όργανα που θα πρέπει να αξιολογούνται από κτηνίατρο. Στην περίπτωση των θηλυκών, η φλεγμονώδης κατάσταση μπορεί να είναι αιδοιοκολπίτιδα (φλεγμονή του αιδοίου), κολπίτιδα (φλεγμονή του κόλπου) ή αιδοιοκολπίτιδα στις σκύλες (φλεγμονή του κόλπου).ταυτόχρονη του αιδοίου και του κόλπου).

Εάν πρόκειται για αρσενικό, το πέος του σκύλου μπορεί να πάσχει από κυνική βαλανοποσθίτιδα. Πρόκειται για μια μόλυνση του πέους που προσβάλλει την ακροποσθία και το πρόβλημα προκύπτει από τον πολλαπλασιασμό των βακτηρίων στην περιοχή. Εκτός από το γλείψιμο, άλλα συμπτώματα που μπορεί να παρατηρηθούν είναι η έντονη οσμή στην περιοχή και το πρήξιμο του πέους του σκύλου.

Εκτός από τις φλεγμονές και τις λοιμώξεις, οι ψυχολογικές διαταραχές -όπως ένας στρεσαρισμένος ή αγχωμένος σκύλος- μπορούν επίσης να προκαλέσουν το ψυχαναγκαστικό γλείψιμο. Ως εκ τούτου, η κτηνιατρική αξιολόγηση είναι απαραίτητη.