মৰুভূমি মেকুৰী হৈছে বনৰীয়া মেকুৰী এটা প্ৰজাতিৰ যিটো দূৰৰ পৰা দেখাত আদৰনীয় বিড়ালৰ পোৱালিৰ দৰে দেখা যায়। কিন্তু যিয়ে ভাবিছে যে এইটো আমি অভ্যস্ত বিড়ালৰ দৰে প্ৰতিৰক্ষাহীন আৰু মৰমিয়াল মেকুৰীৰ জাত হ’ব পাৰে, তেওঁ ভুল। তেওঁৰ বৈজ্ঞানিক নাম ফেলিছ মাৰ্গাৰিটা (আৰবীয় বালিৰ মেকুৰী বুলিও কোৱা হয়): মধ্যপ্ৰাচ্যৰ মৰুভূমিৰ দিনৰ তীব্ৰ গৰম আৰু ৰাতিৰ চৰম ঠাণ্ডাত লুকাই থকা এটা প্ৰজাতিৰ মেকুৰী। মৰুভূমি মেকুৰীৰ প্ৰতি যিটোৱে বেছিকৈ দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰে সেয়া হ’ল আন বিড়ালৰ দৰে ই বৃদ্ধি নহয়, সৰু আকাৰৰ সৈতে চিৰদিনৰ বাবে থাকে। পাটাছ দা কাছা -এ আপোনাক মৰুভূমিৰ মেকুৰীৰ বিষয়ে সকলো ক'ব আৰু এনে শত্ৰুতাপূৰ্ণ পৰিৱেশত ইহঁতে কেনেকৈ জীয়াই থাকে, কেনেকৈ চিকাৰ কৰে, কি খায় আৰু লগতে কেইবাটাও স্থানীয় শিকাৰুৰ বিৰুদ্ধে নিজকে কেনেকৈ ৰক্ষা কৰে!

ফেলিছ মাৰ্গাৰিটা মেকুৰী: মৰমলগা বতাহৰ সৈতে বনৰীয়া মানুহৰ বৈশিষ্ট্য

উচ্চ আৰু নিম্ন উষ্ণতা প্ৰতিহত কৰাৰ উপৰিও এই মেকুৰীটোৱে ইয়াৰ নিৰীহ চেহেৰাৰ কুকুৰ পোৱালিৰ বাবে দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰে, আনকি প্ৰাপ্তবয়স্ক অৱস্থাতো, যেতিয়া ইহঁতৰ ওজন হয় ৪ কিলোগ্ৰামতকৈ কম আৰু ৫০ৰ পৰা ৮০ চে.মি.ৰ ভিতৰত জোখ। কিন্তু ভুল নকৰিব! যিকোনো কেটফিছক “ফেলিচিয়া”লৈ ৰূপান্তৰিত কৰিব পৰা সেই থুঁতৰিটোৰ সৈতেও ইহঁতক এক প্ৰকাৰৰ বন্য বিড়াল বুলি গণ্য কৰা হয় আৰু ইয়াক পোহনীয়া কৰিব নোৱাৰি। অৰ্থাৎ চাৰিওফালে এটা দেখা পালে ওচৰ চাপিবলৈ চেষ্টা নকৰিব।

বন্য প্ৰাণী হিচাপে দেখা এই বিদেশী মেকুৰীটো ছুপাৰ ফেৰ’চিয়াছ। আপোনাৰবহল মূৰ, মাটিৰ ৰঙৰ দীঘল প্ৰলেপ আৰু ৰেখাযুক্ত শাৰীৰিক বৈশিষ্ট্য অনুভৱ কৰা হয়, যিয়ে ইহঁতক বাসস্থানৰ বাহ্যিক কাৰকৰ পৰাও ৰক্ষা কৰে, যাৰ ফলত ইহঁতক অতি ঠাণ্ডা বা তাপৰ পৰিৱেশত বাস কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে। ফেলিছ মাৰ্গাৰিটা মেকুৰীৰ পাখিবোৰো ছুপাৰ হেয়াৰী আৰু ইয়াৰ ফলত ইহঁতক খোজ কঢ়াৰ সময়ত বালিৰ পৰা ৰক্ষা কৰা হয় আৰু লগতে ইহঁতে ট্ৰেক এৰি যোৱাত বাধা দিয়ে। অতি শক্তিশালী বিড়ালৰ দৰে শ্ৰৱণ ক্ষমতাৰ মালিক মৰুভূমি মেকুৰীৰ কাণ বহল আৰু জোঙা। সেয়েহে ফেলিছ মাৰ্গাৰিটাই বহু দূৰৈত মানুহ বা শিকাৰুৰ উপস্থিতি ধৰা পেলাব পাৰে। মেকুৰীৰ এই সুবিকশিত জ্ঞানে ইয়াক অধিক চঞ্চলতা আৰু নিখুঁততাৰে লুকাই থাকিবলৈ অনুমতি দিয়ে।

ফেলিছ মাৰ্গাৰিটা মেকুৰী ৰাতি অধিক সক্ৰিয়

ঘৰচীয়া মেকুৰীৰ দৰেই ফেলিছ মাৰ্গাৰিটা জাতৰো নিশাৰ অভ্যাস আছে। ৰাতিৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ পছন্দ আৰু লুকাই থকাৰ ক্ষমতাৰ বাবে কেইবা দশক ধৰি তেওঁলোক লক্ষ্যহীন হৈ পৰিছিল, যাৰ ফলত গৱেষকসকলে তেওঁলোকক চিনাক্ত কৰাটো কঠিন হৈ পৰিছিল। অৰ্থাৎ এই জাতৰ আৱিষ্কাৰ শেহতীয়া। মাত্ৰ আপোনাক এটা ধাৰণা দিবলৈ হ'লে এই বিড়ালবোৰৰ ৰেকৰ্ডিং কৰাটো সাধাৰণতে এটা কঠিন কাম যিটো বছৰ বছৰ ধৰি ল'ব পাৰে, এনেকুৱা এটা বিচাৰি উলিওৱা আৰু মেকুৰীটোৰ ফটো তোলাৰ অসুবিধা।

কিন্তু খেলাৰ পৰিৱৰ্তে, যেনে... আমি জনা পোহনীয়া জন্তু, মৰুভূমি মেকুৰীয়ে আন্ধাৰ আৰু মহান দৃষ্টিশক্তিৰ সুবিধা লয়, যিটো বেছিভাগ বিড়ালৰ পোৱালিৰ...চিকাৰ, খাদ্য আৰু প্ৰজননও কৰে। মেকুৰী ফেলিছ মাৰ্গাৰিটাৰ গৰ্ভাৱস্থা সংগমৰ পিছত গড়ে তিনিমাহলৈকে থাকে আৰু সাধাৰণতে এটা লিটাৰত পাঁচটাতকৈ অধিক বিড়ালৰ পোৱালি জন্ম হয়। বিদেশী মৰুভূমি মেকুৰী মাংসভোজী আৰু ই পোক-পৰুৱা, চৰাই, ৰোডেন্ট, শহাপহু আনকি কিছুমান প্ৰজাতিৰ সাপও খায়। আৰবীয় বালিৰ মেকুৰীয়ে পানী নোহোৱাকৈ দীৰ্ঘদিন জীয়াই থাকিব পাৰে আৰু ইয়াৰ বলি হোৱা লোকৰ আভ্যন্তৰীণ তৰল পদাৰ্থৰে নিজকে সতেজ কৰিব পাৰে।

মৰুভূমিৰ মেকুৰীক পোহনীয়া কৰিব নোৱাৰি

বালিৰ মেকুৰী ই আন প্ৰজাতিৰ সৈতে সহজে সহাৱস্থান কৰে বনৰীয়া মেকুৰী, যেনে ফেলিছ চিলভেষ্ট্ৰিছ। এটা আমোদজনক বৈশিষ্ট্য হ’ল ঘৰচীয়া বিড়ালৰ পোৱালিৰ দৰে মৰুভূমিৰ মেকুৰী সাধাৰণতে বৰ ভূখণ্ডৰ নহয়। ফেলিছ মাৰ্গাৰিটা হৈছে এনে এবিধ মেকুৰী প্ৰজাতি যিয়ে সহজে খাপ খাই পৰে, কিন্তু ইয়াৰ ফলত ই বন্দী অৱস্থাত বা মানুহৰ সৈতে ঘৰত জীয়াই থকাৰ লগত খাপ খাব নোৱাৰে। অৰ্থাৎ মৰুভূমি মেকুৰীক পোহনীয়া কৰিব নোৱাৰি।

দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে বহুতে অবৈধভাৱে মৰুভূমি মেকুৰীৰ আক্ৰমণৰ সুবিধা লয়, এই জাতটোক ক্ৰীড়া চিকাৰ কৰা প্ৰাণী হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰে। পৰিৱেশৰ অপৰাধ হোৱাৰ উপৰিও ই ফেলিছ মাৰ্গাৰিটাৰ বিলুপ্তিৰ সূচনা কৰিব পাৰে। মৰুভূমি মেকুৰীৰ ব্যৱসায়ো বাণিজ্যিকীকৰণ কৰা উচিত নহয়। গতিকে যদি আপুনি মেকুৰী প্ৰেমী তেন্তে এই অভ্যাসৰ লগত নাযাব আৰু এই বনৰীয়া "বিড়ালৰ পোৱালি"বোৰক নিজৰ প্ৰাকৃতিক বাসস্থানত থাকিবলৈ দিয়ক।