বিড়ালৰ দৰে দৃষ্টিশক্তিৰ ওপৰত সন্দেহ, যেনে “মেকুৰীয়ে আন্ধাৰত দেখা পায়নে?” বা “মেকুৰীয়ে ৰং দেখেনে?” পোহনীয়া জন্তুৰ পিতৃ-মাতৃ আৰু মাতৃৰ মাজত সাধাৰণ। বিড়ালৰ পোৱালিৰ দৃষ্টিশক্তি আচৰিত আৰু এই জীৱ-জন্তুবোৰে পৃথিৱীখনক যিদৰে চায়, তাৰ প্ৰভাৱ বিড়ালৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰত বহু পৰিমাণে পৰে। আটাইতকৈ মনোযোগ আকৰ্ষণ কৰা আচৰণবোৰৰ ভিতৰত এটা হ’ল যেতিয়া মেকুৰীটোৱে কেৱল মহাকাশলৈ চাই থাকে। আপুনি নিশ্চয় ইতিমধ্যে আপোনাৰ লোমশজনক কোনো কাৰণ নোহোৱাকৈ এটা নিৰ্দিষ্ট স্থানলৈ চাই থকা দেখিছে আৰু কিয় বুলি ভাবিছে। কিছুমান মানুহৰ মতে মেকুৰীয়ে আত্মা দেখে আৰু এই আচৰণৰ কাৰণ এইটোৱেই। কিন্তু ইয়াৰ বিষয়ে বিজ্ঞানে কি কয়? তলত জানি লওক!

মেকুৰীয়ে আত্মা দেখিছেনে? মহাকাশলৈ চাই মেকুৰীয়ে কি সন্মুখীন হয় বুজিব

মেকুৰীয়ে আত্মা দেখা বুলি বিশ্বাস পুৰণি আৰু বহুতে ইয়াক সঁচা বুলি বিশ্বাস কৰে। বিড়ালৰ পোৱালিবোৰে এঘণ্টাৰ পৰা আনটো ঘণ্টালৈকে একোলৈ চাই থকাটো অতি সাধাৰণ কথা, যেন সিহঁতে ভূতৰ উপস্থিতিৰ সাক্ষী হৈ আছে। কিন্তু আটাইবোৰৰ পিছতো মেকুৰীয়ে আত্মা দেখিছেনে? উত্তৰটো হ’ল নহয়। কিন্তু মেকুৰীয়ে সঁচাকৈয়ে এনেকুৱা কিবা এটা দেখিছে যিটো আমি দেখা নাপাওঁ: অতিবেঙুনীয়া ৰশ্মি।

জীৱবিজ্ঞানী ৰ’নাল্ড ডগলাছ আৰু স্নায়ুবিজ্ঞানী গ্লেন জেফ্ৰিৰ প্ৰচিডিংছ অৱ দ্য ৰয়েল ছ’চাইটিত প্ৰকাশিত গৱেষণাৰ পৰা দেখা গৈছে যে কিছুমান স্তন্যপায়ী প্ৰাণীয়ে আনতকৈ বেছি সংবেদনশীলভাৱে বেঙুনীয়া ৰশ্মি দেখে। মানুহৰ চকুৰ গঠনে মানুহক এই ৰশ্মিবোৰ দেখাত বাধা দিয়ে। মেকুৰীৰ চকু,অধ্যয়নে প্ৰমাণ কৰা মতে, সেইবোৰ দেখাৰ ক্ষমতা আছে। যেতিয়া আমি মেকুৰীটোক একো নোচোৱা দেখিবলৈ পাওঁ, তেতিয়া তেওঁ আত্মা দেখা নাই, বৰঞ্চ আমি দেখা নোপোৱা অতিবেঙুনীয়া ৰশ্মিহে দেখিছে।

মেকুৰীয়ে অতিবেঙুনীয়া ৰশ্মি দেখাৰ ধৰণটোৱে তেওঁলোকৰ দৃষ্টিশক্তি আমাৰ তুলনাত পৃথক কৰি তোলে

অতিবেঙুনীয়া ৰশ্মি কল্পনা কৰাৰ ক্ষমতাই মেকুৰীয়ে কেনেকৈ চায় তাক প্ৰভাৱিত কৰে। মানুহে কঠিন ৰং দেখে। উদাহৰণস্বৰূপে কাগজ এখন চালে আমি কেৱল বগা ৰংটোহে দেখা পাওঁ। মেকুৰীয়ে অতিবেঙুনীয়া ৰশ্মি দেখাৰ লগে লগে ইহঁতে এই ৰশ্মিৰ অন্তৰ্গত বিভিন্ন দাগ, চিন আৰু টেক্সচাৰ কল্পনা কৰে। গতিকে আমাৰ বাবে বগা কাগজৰ দৰে সহজ কিবা এটা, বিড়ালৰ পোৱালিৰ বাবে ছুপাৰ ফ্লেছি। ইয়াৰ পৰাই বুজা যায় যে কেতিয়াবা সিহঁতে কিয় কেৱল একো নাচাবলৈ ৰৈ থাকে: আচলতে সিহঁতে বিভিন্ন দাগ আৰু টেক্সচাৰ দেখিছে যিবোৰ আমি অনুভৱ কৰিব নোৱাৰো।

মেকুৰীয়ে কেনেকৈ দেখে তাৰ ধাৰণা এটা পাবলৈ মানুহে... পৰিৱেশত ক’লা পোহৰ ৰখাৰ পৰীক্ষা। এই ধৰণৰ পোহৰ খেলিলে আমি চোফাত পুৰণি দাগ, বেৰত মলিৰ সবিশেষ, আৰু বহুতো বস্তু দেখা পাওঁ যিবোৰ আমি সাধাৰণতে দেখা নাপাওঁ। অৱশ্যে বিড়ালৰ পোৱালিয়ে এই চিনবোৰ সকলো সময়তে দেখা পায়। বহু আগতেই চাফা কৰা চোফাখনত অতি পুৰণি মেকুৰীৰ প্ৰস্ৰাৱৰ দাগ এটা এতিয়াও লোমশবোৰে দেখা পায়। নিশ্চিতভাৱে পৃথিৱীখন দৃষ্টিভংগীত বহুত বেছি ঝলমলীয়া

মেকুৰীয়ে কি চাব পাৰে?

মেকুৰীৰ চকুৰ দৃষ্টিশক্তি অতি উত্তম আৰু ই মানুহৰ দৰেই প্ৰায় একে বস্তু চাব পাৰে। ইয়াৰ ব্যতিক্ৰম পোহৰৰ বাবে: মানুহৰ তিনিটা ফটোৰিচেপ্টৰ কোষ থাকে যিয়ে নীলা, ৰঙা আৰু সেউজীয়া ধৰি ৰাখে; আনহাতে বিড়ালৰ মাত্ৰ দুটা থাকে, যিয়ে নীলা আৰু ৰঙা ধৰি ৰাখে। অৰ্থাৎ মেকুৰীয়ে সেউজীয়া আৰু ইয়াৰ ছাঁ দেখা নাপায়।

আনহাতে মেকুৰীয়ে অতিবেঙুনীয়া ৰশ্মি দেখা পায়, যিটো আমি দেখা নাপাওঁ। গতিকে "একোৱেই নাই" চাই থকা মেকুৰীটোৱে হয়তো এই ৰশ্মিবোৰ দেখিছে, যিবোৰ মানুহৰ দৃষ্টিশক্তিৰ বাবে লক্ষ্য কৰিব নোৱাৰা। ইয়াৰ উপৰিও সম্ভৱ যে ওপৰলৈ চাই থকা মেকুৰীটোৱে উদাহৰণস্বৰূপে কোনো পোক-পৰুৱাৰ উপস্থিতি ধৰি ৰাখিছে।

মেকুৰীয়ে পৃথিৱীখন কেনেকৈ চায় সেই বিষয়ে এটা কৌতুহল হ’ল এই প্ৰাণীবোৰৰ দৃষ্টিশক্তি দীৰ্ঘ দূৰত্বৰ বাবে বৰ ভাল নহয়। গতিকে দূৰত থাকিলে তেওঁলোকে ম্লান আৰু অকেন্দ্ৰিক দেখা পায় (কিন্তু এইটো আন ইন্দ্ৰিয়ৰ সৈতে "পুৰস্কৃত" হয়)।

মোৰ মেকুৰীটোৱে মোৰ ফালে কিয় চাই থাকে?

কেতিয়াবা আমি ভাবো: মেকুৰীটোৱে মোৰ ফালে কিয় চাই থাকে? আৰু সত্যটো হ’ল তেওঁলোকৰ হাতত কেইবাটাও উত্তৰ থাকিব পাৰে। মেকুৰীটোৱে যেতিয়া মনোযোগ আকৰ্ষণ কৰিব বিচাৰে বা খেলিবলৈ নিমন্ত্ৰণ কৰিব বিচাৰে তেতিয়া মালিকসকলৰ ফালে চাই থাকে। জীৱ-জন্তুটো ভোকত থকা, আৰু খাদ্যৰ বাটিটো খালী হোৱাটোও সম্ভৱ। যদি "অজ্ঞাত" বিড়ালৰ পোৱালি হয়, তেন্তে ই হয়তো কৌতুহল বা ভয়ত কাৰোবাৰ ফালে চাই থাকিব। যদি ই এটা ষ্টাৰ, তেন্তে মনোযোগ দিয়াটো ভাল: ই হ’ব পাৰে যে...জন্তুটোৱে আক্ৰমণ কৰিবলৈ সাজু হৈছে।

যিসকলে আপোনাক ক'লা মেকুৰীয়ে চোৱাৰ অৰ্থ কি জানিবলৈ কৌতুহলী, "অন্ধবিশ্বাসী" উত্তৰটোৱে ইংগিত দিয়ে যে যেতিয়া ক'লা মেকুৰীটোৱে আহি পায়, আপোনাৰ ফালে চায়, কিবা এটা হিচকি দিয়ে - গুৰুগুৰু হোৱাৰ দৰে বা মিউ - আৰু তাৰ পিছত গুচি যাওক, ই এটা বেয়া শংকা। কিন্তু এইটো এটা মিথতকৈ বেছি একো নহয়: ক’লা মেকুৰী বিশুদ্ধ প্ৰেম আৰু বহুতে বিশ্বাস কৰা ধৰণে দুৰ্ভাগ্যক প্ৰতিনিধিত্ব নকৰে।

মেকুৰীয়ে আন্ধাৰত দেখিব পাৰেনে? বিড়ালৰ দৃষ্টিশক্তিৰ বিষয়ে অধিক কৌতুহল জানি লওক

আপুনি দেখিব পাৰে যে মেকুৰীৰ চকুৰ গঠন আমাৰ চকুতকৈ বেলেগ, নহয়নে? মেকুৰীয়ে দেখাৰ ধৰণ আমাৰ তুলনাত যথেষ্ট পৃথক আৰু ই অতিবেঙুনীয়া ৰশ্মিৰ কল্পনা কৰাৰ বাহিৰেও বহু বেছি। মানুহৰ চকু আৰু বিড়ালৰ দুয়োটাতে দুটা গুৰুত্বপূৰ্ণ গঠন আছে: ৰঙৰ উপলব্ধিৰ বাবে দায়বদ্ধ আৰু দিনৰ দৃষ্টিশক্তি নিশ্চিত কৰা শঙ্কু আৰু ৰড, যিয়ে পেৰিফেৰেল আৰু ৰাতিৰ দৃষ্টিশক্তিত কাম কৰে। মানুহৰ চকুত শঙ্কুৰ সংখ্যা ৰডতকৈ বহু বেছি। মেকুৰীৰ ক্ষেত্ৰত ইয়াৰ বিপৰীতহে ঘটে। অৰ্থাৎ মেকুৰীয়ে আমাতকৈ আন্ধাৰত সহজে দেখা পায়, কিন্তু কম ৰং অনুভৱ কৰে। আন্ধাৰত মেকুৰীয়ে বহুত ভালকৈ দেখাৰ কথা এৰি দিলেও জন্তুটোৰ পেৰিফেৰেল দৃষ্টিশক্তি আচৰিত। মানুহৰ চকুৱে ১৮০o পৰ্যন্ত দেখাৰ বিপৰীতে বিড়ালৰ পোৱালিৰ পেৰিফেৰেল দৃষ্টি ২০০o হ’ব পাৰে।

মেকুৰীয়ে ৰং দেখে, কিন্তু মানুহৰ দৰে একে ধৰণে নহয়

যদি এফালে মেকুৰীমানুহতকৈ আন্ধাৰত বহুত বেছি ফলপ্ৰসূভাৱে দেখা পায়, তেওঁলোকৰ ৰং অনুভৱ কৰাৰ ক্ষমতা বহুত কম। মেকুৰীয়ে ক’লা-বগা দেখা বুলি ধাৰণাটো ভুল যদিও ইহঁতৰ ৰঙৰ বৰ্ণালী হ্ৰাস পায়। কম পৰিমাণৰ শঙ্কুৰ সৈতে বিড়ালৰ পোৱালিৰ এটা কম ফটোৰিচেপ্টৰ কোষ থাকে। ফলস্বৰূপে বিড়ালৰ পোৱালিয়ে সেউজীয়াৰ ছাঁ কল্পনা কৰিব নোৱাৰে। গতিকে মেকুৰীয়ে ৰং দেখে, কিন্তু সেউজীয়াৰ বেলেগ বেলেগ ছাঁ দেখা নাপায়। এই ৰঙৰ বস্তুবোৰ চালে ধূসৰ ৰঙৰ টোন দেখা পোৱাৰ সম্ভাৱনা থাকে।

আধ্যাত্মিক জগতত মেকুৰীৰ অৰ্থ কি?

আধ্যাত্মিক দৃষ্টিকোণৰ পৰা মেকুৰীক অতি স্বজ্ঞাত আৰু সংবেদনশীল প্ৰাণী বুলি গণ্য কৰা হয়। জনবিশ্বাস আৰু কিছুমান ধৰ্মৰ মতে মেকুৰীক বেয়া শক্তিক আঁতৰাই ৰখা আৰু মালিকৰ বাবে সুৰক্ষা আৰু শান্তি কঢ়িয়াই অনা "তাবিজ" হিচাপে দেখা যায়। অৰ্থাৎ মেকুৰী এটাক দত্তক লোৱাটোৱে বহু উপকাৰ আনে আৰু এক প্ৰকাৰে তেওঁলোকে বাস কৰা পৰিৱেশৰ বাবে "আধ্যাত্মিক পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতা" প্ৰদান কৰে, কিয়নো মেকুৰীয়ে মানুহৰ শক্তি অনুভৱ কৰে।

মেকুৰীয়ে কি ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিব পাৰে?

বিড়ালৰ ইন্দ্ৰিয় অতি তীক্ষ্ণ আৰু, সেয়েহে, ক’ব পাৰি যে মেকুৰীয়ে ভূমিকম্প, ৰোগ আৰু জলবায়ু পৰিৱৰ্তন (যেনে কেতিয়া বৰষুণ হ’ব)ৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিব পাৰে ). মালিকৰ কেতিয়া মৃত্যু হ’ব - যেতিয়ালৈকে সেয়া প্ৰাকৃতিক কাৰণত - আৰু কোনোবাই কেতিয়া দুখী হ’ব, সেই কথাও তেওঁলোকে অনুভৱ কৰে। কিন্তু ইয়াৰ কোনোটোৱেই "পূৰ্বাভাসৰ" সৈতে হুবহু সম্পৰ্ক নাই, বৰঞ্চ...জাতিৰ ঘ্ৰাণ, শ্ৰৱণ, স্পৰ্শ আৰু দৃষ্টিশক্তি ইন্দ্ৰিয়, যিয়ে তেওঁলোকক আমাৰ ওচৰ পোৱাৰ আগতেই কিছুমান কথা আগতেই অনুমান কৰিবলৈ বাধ্য কৰে (যেনে ভূমিকম্প)।