বিড়ালৰ আচৰণ আৰু দক্ষতা কৌতুহলৰ দ্বাৰা আগুৰি থাকে: মেকুৰী অতি নমনীয় আৰু দ্ৰুত প্ৰাণী, ইয়াৰ প্ৰবৃত্তি তীক্ষ্ণ আৰু অতি বুদ্ধিমান। ওখ ঠাইৰ পৰা জপিয়াই ভৰিৰ ওপৰত নিখুঁতভাৱে অৱতৰণ কৰি মেকুৰীটোৱে কেতিয়াও আচৰিত হোৱা নাই? বিড়ালৰ পোৱালিবোৰে কেনেকৈ অতি সৰু সৰু ফাঁকবোৰৰ মাজেৰে সোমাই ওলাই আহিবলৈ সক্ষম হয় আৰু সহজেই আচবাবৰ ওপৰত উঠিবলৈ সক্ষম হয় সেয়াও চাবলৈ আগ্ৰহী। এই সকলোবোৰ দক্ষতা ইহঁতৰ পেশী আৰু হাড়ৰ গঠনৰ দ্বাৰা ব্যাখ্যা কৰা হয়। আপোনালোকে ভালদৰে বুজিবলৈ আমি মেকুৰীৰ শৰীৰবিজ্ঞানৰ বিষয়ে ৭টা কৌতুহল পৃথক কৰিছো। তলত চাওক!

১) মেকুৰীৰ মেৰুদণ্ড মূলতঃ পেশীৰে গঠিত

অৱশ্যেই মেকুৰীৰ হাড়ৰ গঠন থাকে। কিন্তু বিড়ালৰ মেৰুদণ্ডী স্তম্ভক একত্ৰিত কৰা বস্তুটো হ’ল পেশীৰ কলা - মানুহৰ ক্ষেত্ৰত এই কাম সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ লিগামেণ্ট থাকে। মেকুৰীৰ ক্ষেত্ৰত এই গঠনে উচ্চ নমনীয়তাৰ নিশ্চয়তা প্ৰদান কৰে, মূলতঃ কাৰণ পেশীৰ পৰিমাণ হাড়তকৈ বেছি।

২) মেকুৰীৰ মূৰৰ খুলিৰ আকৃতিৰ বাবে ইয়াৰ শ্ৰৱণ ক্ষমতা উচ্চমানৰ হয়

মেকুৰীয়ে অতি ভালকৈ শুনিব পাৰে। এটা ধাৰণা ল’বলৈ হ’লে এজন ডেকা আৰু সুস্থ মানুহে প্ৰায় ২০,০০০ হাৰ্টজ ভালদৰে পৃথক কৰি শুনিব পাৰে, যিটো ইতিমধ্যে অত্যন্ত তীক্ষ্ণ। আনহাতে মেকুৰী এটাই বহুত বেছি শব্দ, ৬০,০০০ৰ পৰা এক লাখ হাৰ্টজৰ ভিতৰত লাভ কৰিবলৈ সক্ষম - যিয়ে আমাক নিশ্চিতভাৱে স্থায়ীভাৱে বধিৰ কৰি তুলিব। এই মহান শ্ৰৱণ ক্ষমতা হৈছে...মেকুৰীৰ মূৰৰ খুলিৰ দ্বাৰা নিশ্চিত কৰা হয়, যিয়ে বহুত বেছি জোৰেৰে শব্দৰ অনুৰণন কৰিবলৈ সক্ষম।

৩) ৰেটিনাৰ গঠনৰ বাবে মেকুৰীয়ে আন্ধাৰত ভালকৈ দেখা পায়

বিড়ালৰ পোৱালিয়ে বেছিভাগ ৰং দেখা নাপায়। আনহাতে মেকুৰীৰ চকু দুটা আন্ধাৰৰ লগত বহুত ভালদৰে খাপ খাই পৰে। ইয়াৰ ব্যাখ্যা বিড়ালৰ চকুৰ শৰীৰবিজ্ঞানত নিহিত হৈ আছে: মানুহৰ দৰেই বিড়ালৰ পোৱালিৰ ৰেটিনাইও শঙ্কু আৰু ৰডৰ জৰিয়তে ছবি ধৰি ৰাখে, যিবোৰ কোষ ক্ৰমে ৰং আৰু উজ্জ্বলতা চিনাক্ত কৰাৰ বাবে দায়বদ্ধ। এই ক্ষেত্ৰত বিড়ালৰ চকুত ৰডবোৰ অধিক ঘনত্বত থাকে (মানুহৰ দৰে নহয়, যিয়ে দিনৰ দৃষ্টিত অধিক ৰং ধৰি ৰাখে): ইয়াৰ ফলত পৰিৱেশৰ পৰা অধিক পোহৰ শোষণ কৰাৰ ক্ষমতা বৃদ্ধি পায়।

মেকুৰীয়ে নিজৰ মানুহৰ লগত যোগাযোগ কৰিবলৈ নিজৰ ঠেং ব্যৱহাৰ কৰে। আনন্দ, সুখ বা উদ্বেগ দেখুৱাবলৈ ঠেংখন জোকাৰি যোৱা কুকুৰৰ দৰে নহয়, মেকুৰীটোৱে প্ৰবৃত্তিৰে ঠেংখন লৰচৰ কৰে: যদি ঠেংখন উলম্বভাৱে টানি দিয়া হয়, তেন্তে ইয়াৰ কাৰণ হ’ল জন্তুটোৱে খোজ কাঢ়িবলৈ ভাৰসাম্য বিচাৰিছে, বিশেষকৈ সৰু বা সংকীৰ্ণ ঠাইত; শিথিল আৰু তলৰ ঠেংখনে অধিক গতিৰ নিশ্চয়তা দিয়ে; এতিয়া যদি ঠেংখন লৰচৰ কৰি আছে, তেন্তে ভুল নকৰিব: মেকুৰীটোৱে কিবা এটাৰ বাবে বিৰক্ত হৈছে।

6) মেকুৰীৰ কলাৰব'ন নাথাকে

আপুনি কেতিয়াবা ভাবিছেনে যে আপোনাৰ মেকুৰীটোৱে কেনেকৈ যিকোনো এটাৰ মাজেৰে ফিট হ'ব পাৰে আঘাত নোহোৱাকৈ? বা কেনেকৈ তেওঁ এটা বাকচৰ ভিতৰত পৰি থাকিবলৈ সক্ষম হয় যে...আপোনাৰ আকাৰৰ সৈতে সামঞ্জস্যপূৰ্ণ নহয়নে? ইয়াৰ ব্যাখ্যা এইটোৱেই যে বিড়ালৰ পোৱালিৰ কলাৰব’ন নাথাকে, কিন্তু ঠাইত কাৰ্টিলেজ থাকে যিয়ে ইহঁতক লৰচৰ কৰিব পাৰে, শৰীৰ টানিব পাৰে আৰু সংকীৰ্ণ ঠাইত সোমাব পাৰে।

7) মেকুৰীয়ে সাতবাৰলৈকে জপিয়াই যাব পাৰে নিজৰ উচ্চতা

মেকুৰীৰ সাতটা প্ৰাণো নাথাকিবও পাৰে, কিন্তু প্ৰয়োজন হ'লে ই নিজৰ জাঁপটো সাতগুণলৈকে বৃদ্ধি কৰিব পাৰে। মেকুৰীৰ পেশীৰ গঠন জটিল আৰু নমনীয়, মূলতঃ পাখিত, বসন্তৰ দৰে ব্যৱস্থাৰ সৈতে (যিটো সহজে টানি আৰু সংকোচিত হয়): ইয়াৰ ফলত ই অধিক জাম্পৰ বাবে অধিক গতিশীলতা লাভ কৰে। লগতে মেকুৰী যিমানেই ওখ নহওক কিয়, সদায় ভৰিৰ ওপৰত নামিব। কিন্তু মনোযোগ: তাৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে তেওঁ আঘাত নাপাব। প্ৰভাৱ একেই থাকে আৰু যত্ন থাকিব লাগিব।